พิมพ์ลิขิตเเอบรัก

บทที่ 5
กำลังจะกลับมา
 
สู่ปัจจุบัน....
พิมพ์ภัทรใช้ปรายนิ้วมือค่อยๆปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเนียนทั้งสองข้างออกอย่างลวกๆ เธอมักใช้เวลาว่างก่อนเข้านอนเพื่อคิดถึงเรื่องราวระหว่างเธอกับ ‘พี่ธีร์’ เช่นทุกคืนที่ผ่านมา ตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกัน เธอทำตัวเป็นแฟนคลับตามติดชีวิตความเป็นไปของเขาทุกครั้งที่มีโอกาส แต่ที่ต่างออกไปนั้นคือเธอมักจะแอบทำมากกว่าจะแสดงตัวอย่างโจ่งแจ้ง ว่าความจริงแล้วเธอคือใคร มันมีทั้งเรื่องราวดีๆ ที่ทำให้มีรอยยิ้มได้ทุกครั้งเมื่อหวนนึกถึงผู้ชายคนนี้ ความหอมหวานของการได้แอบชอบ แอบห่วงใย แอบตามจีบ รวมไปถึงการได้แอบรักผู้ชายที่ชื่อธีร์ภพ คือความสุขเล็กๆน้อยประพรมหัวใจเธอเสมอ คล้ายกับน้ำที่หล่อเลี้ยงต้นกล้าเล็กๆเพื่อรอวันเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ ที่หยั่งรากลึกแข็งแรงคอยให้ร่มเงาท่ามกลางแสงแดดเจิดจ้าบนโลกใบนี้ ซึ่งไม่ต่างไปจากความรู้สึกที่เธอมีต่อเขานัก ยิ่งนานวันที่ได้รู้จักและทำกิจจรรมหลายๆอย่างร่วมกันแล้ว ยิ่งได้ใกล้ชิดมากเท่าไหร่ คำว่ารักมันยิ่งชัดเจนในหัวใจมากขึ้นเท่านั้น แถมมันยังฝังรากลึกลงไปในทุกซอกลึกของสี่ห้องหัวใจอีกด้วย
จนกระทั่งเขาใช้คำพูดตรงๆ ปฏิเสธความรักของเธอที่มีต่อเขาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย ไม่เคยมีวันและเวลาไหนที่จะหยุดคิดถึงผู้ชายที่ชื่อ ธีร์ภพ เธียรพรรณภพ ได้สักที ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปนานสักกี่ปี แต่ทำไมนะ ทำไมเธอถึงไม่เคยลืมเขาได้เลย แม้เขาจะเคยทำให้เธอเจ็บปวดเจียนตายมาแล้ว เมื่อ....สมัยเธอยังเป็นสาวแรกรุ่น แต่เขาก็เป็นผู้ชายคนแรกและเป็นเพียงคนเดียวในชีวิต  เขาคนนั้นทำให้หัวใจอันบริสุทธิ์ของสาววัยสิบเก้าปี ได้ริเริ่มรู้จักกับความรัก และการทำเพื่อคนที่เรารักนั้นเป็นอย่างไร
ความคิดหลากหลายที่กำลังไหลเวียนอยู่ในมโนนึกคิดเป็นอันต้องหยุดชะงัก เมื่อเสียงข้อความจากแอพพลิเคชั่นในโทรศัพท์มือถือดังขึ้น พร้อมกับข้อความเขย่าใจคนอ่านสว่างวาบบนหน้าจอ
 
‘พี่จะกลับเมืองไทยสิ้นปีนี้ แล้วเจอกันครับ
น้องสาว......สุดที่รัก’
 
            พี่ธีร์กำลังจะกลับมา... นี่การรอคอยของเธอกำลังจะสิ้นสุดลง แต่ข้อความที่ชายหนุ่มส่งมาให้เธอนั้นมันช่างสั้นแสนสั้นเหลือเกิน มันทำให้เธอแอบรู้สึกอดน้อยใจไม่ได้ ทั้งๆที่ผ่านมาเธอเพียรเฝ้าส่งข้อความไปถามสารทุกข์สุขดิบเขาทุกวัน! และทุกเทศกาลด้วยซ้ำ ไม่เว้นแม้กระทั่งเขียนอีเมล์เล่าความเป็นไปต่างๆในชีวิตประจำวันของเธอส่งไปหาเขา รวมถึงเรื่องราวของ ‘เพื่อนรัก’ อย่าง ณธิดา ณราวรกาลกุณ ซึ่งเป็นผู้หญิงที่พี่ธีร์ของเธอแอบชอบด้วย มันจะมีอะไรน่าปวดใจไปกว่านี้ได้อีก เพราะเธอจำเป็นต้องเล่าถึงผู้หญิงอีกคนที่เขาสนใจเป็นพิเศษ ให้กับผู้ชายที่เธอแอบรักฟัง เผื่อว่าเขาจะหันมาสนใจกับสิ่งที่เธอเขียนบ้าง แม้จะเป็นวิธีเรียกร้องความสนใจที่งี่เง้าที่สุด แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ตัวเธอได้สื่อสารกับเขาบ้าง เพื่อช่วยคลายความคิดถึงเขาลง แต่ความจริงคือหญิงสาวไม่เคยเปิดเผยเรื่องเหล่านี้ให้กับณธิดาได้รับรู้เลย เพราะตอนนี้เพื่อนรักของเธอก็กำลังตกหลุมรักอยู่กับทายาทมหาเศรษฐีอย่าง ภวินท์ ภาวสุทธิทานันท์ ชายหนุ่มผู้ร่ำรวยและเพียบพร้อม ซึ่งเพอร์เฟ็คกว่า ‘พี่ธีร์’ ของเธอหลายเท่านัก แต่เธอไม่ได้สนใจเรื่องของเงินทองของเขาสักนิด เพราะฐานะทางบ้านเธอก็ไม่น้อยหน้าใครเช่นกัน สิ่งที่เธอสนใจและต้องการมากที่สุด คือการมีความสุขที่ได้ดูแลคนที่ตัวเองรักต่างหาก!
หากเป็นไปได้เธออยากภาวนาต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย โปรดอวยพรให้เขาหันมารับฟังความรู้สึกของเธออย่างจริงๆจังๆสักครั้งด้วยเถิด ไม่ใช่เอาแต่มองข้ามแล้วมองข้ามอีกอยู่แบบนี้ เพียงเพราะเห็นว่าเธอเหมาะสมที่จะเป็นแค่ ‘น้องสาว’ ของเขาเท่านั้น
                ส่วนคนที่อยู่อีกฝั่งซีกโลกก็กำลังเคร่งเครียดกับการอ่านตำรากองสูงเกือบท่วมหัว ธีร์ภพกำลังเร่งทำต้นฉบับงานวิจัยเล่มสุดท้ายของปีการการศึกษาให้เสร็จเร็วๆสักที เขาจะได้กลับ......บ้าน ประเทศไทยบ้านเกิดเมืองนอน ที่ที่มีน้องสาวตัวน้อยแสนดีคนนั้นอย่างพิมพ์ภัทร ไม่สิ ณธิดาต่างหาก หญิงสาวแสนสวยที่เขาแอบอ้างว่าชอบแบบหนุ่มสาว ไม่ใช่น้องสาวแบบพิมพ์ภัทร ชายหนุ่มสะบัดศีรษะไปมา คล้ายพยายามจะไล่ความสับสนระหว่างผู้หญิงทั้งสองคนออกไป
สำหรับพิมพ์ภัทรเป็นผู้หญิงรูปร่างเล็กบอบบางน่าทะนุถนอม ผิวขาวเหลือง ใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มพริ้มเพลา ต่างกับณธิดาที่ดูออกจะสูงโปร่ง ใบหน้าสวยหวานบาดใจ ผิวขาวอมชมพู สูงสง่ากว่ามาตรฐานหญิงไทยทั่วไป แถมยังมีเสน่ห์เซ็กซี่ชวนฝัน โดดเด่นมีออร่ากว่าคนอื่นๆ แต่หากเป็นเรื่องนิสัยนั้นเขาไม่รู้จักมากนัก เพราะหญิงสาวมักจะวางตัวมีมาดอยู่เสมอ ไม่สนิทกับใครง่ายๆ ถ้าเปรียบกับพิมพ์ภัทรแล้ว เขากล้าพูดได้เต็มปากว่า......นิสัยน่ารัก น้องน้อยของเขามีนิสัยร่าเริงเป็นกันเอง พูดจ้อได้ทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้แต่เรื่องส่วนตั๊วส่วนตัว ทำให้เขารู้สึกไม่เหงาหู ชีวิตที่เคยจืดชืดกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นอีกครั้ง เพียงแค่ได้ฟังเสียงรื่นรมย์เล็กหวานนั่น แต่พอได้ทุนมาเรียนต่อเมืองนอกและทำงานหาประสบการณ์ตลอดหลายปีนี้ ทำให้เขาไม่ได้ยินเสียงหญิงสาวอีกเลย มันช่างไร้ชีวิติชีวาเสียเหลือเกิน หากเป็นเพราะเขายุ่งทั้งเรื่องเรียนและงาน จนแทบไม่มีเวลาพักผ่อนเลยด้วยซ้ำ ทำให้เขาไม่สามารถคุยกับหญิงสาวได้ทุกวันเหมือนเช่นตอนอยู่เมืองไทย     ชายหนุ่มจึงเลือกที่จะอ่านอีเมล์ย้อนหลังของหญิงสาวแทน เพราะมันคือช่องทางเดียวที่ได้รับรู้ความเป็นไปของอีกฝ่าย ราวกับได้เจอกันและอยู่ใกล้กันทุกวัน อย่างน้อยก็ช่วยทดแทนช่วงเวลาที่ขาดหายไป ณ ช่วงที่เขายังอาศัยอยู่ที่นี่
                พลันความคิดถึงของธีร์ภพเป็นอันสะดุด เมื่อเสียงข้อความจากคนที่เขาเพิ่งส่งไปเมื่อสักครู่ดังขึ้น ชายหนุ่มไล่สายตาผ่านตัวหนังสืออย่างรวดเร็ว พร้อมกับรอยยิ้มบนริมฝีปากหยักได้รูปก็ปรากฏขึ้นทันที
 
‘ภัทรจะไปรอรับที่สนามบินนะคะ
                  พี่ชาย....สุดที่รัก’
 
                พิมพ์ภัทรยังเป็นผู้หญิงที่น่ารักอยู่เสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปกี่ปีก็ตาม เธอยังเป็นน้องสาวที่น่ารักของเขา ยังคง.....รอเขาอยู่ และยังทำให้หัวใจหนุ่มโสดอย่างเขาได้อบอุ่นขึ้นอีกครั้ง นับตั้งแต่วันที่เขาพูดตัดเยื่อใยที่สนามบินก่อนเดินทางมาเมืองนอกนั้น ไม่ได้ทำให้ยัยตัวน้อยของเขาโกรธเลยสักนิด แล้วเช่นนี้จะให้เขาตัดขาดจากเธอได้อย่างไรเล่า