อลเวงเพื่อนรักในจินตนาการ
เขียนโดย KEKI21
วันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.21 น.
แก้ไขเมื่อ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2558 11.16 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) อดีต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความย้อนกลับไปเมื่อ 12 ปีก่อน
"ฮึกๆ ฮือออ ฮืออออ" เด็กผู้หญิงมัดผมเปีย หน้าตาน่ารักนั้งลงกับพื้นร้องไห้สะอึกสะอื้นเสียงดังลั่น ใบหน้าของเธอเปลาะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา
"5555555 ลุกขึ้นมาเอาเซ่" เด็กผู้ชายตัวสูงที่สุดในหมู่เพื่อนๆ ยืนเท้าสะเอวโดยมือขวาถือตุ๊กตาหมีตัวสีชมพูอ่อนขนาดพอดีกอด
"เอาคืนมานะ ฮึก ฮืออ ฮืออ" เด็กหญิงตัวน้อยว้อยวอนขอให้เด็กผู้ชายคืนตุ๊กตาให้กับเธอ "5555555 ไม่ให้!! ถ้าเธออยากได้ก็ลุกขึ้นมาเอาเองเซ่ แต่ฉันจะคืนหรือไม่คืนมันก็อีกเรื่อง" "ฉันจะฟ้องแม่ ฮือออๆ"
"ฟ้องเลยสิ ฉันไม่กลัวแม่เธอหรอก 5555 ฉันก็ไม่อยากจะบอกเธอหรอกนะว่าฉันเป็นลูกใคร" เด็กชายผู้ด้วยวาจาโอ้อวด ถึงแม้ว่าเพื่อนคนอื่นๆจะไม่ชอบการกระทำของเด็กชายคนนี้ซักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะไปขัดขืนหรือช่วยเหลือเด็กหญิงแม้แต่น้อย เพราะใครๆก็รู้ว่าถ้าเกิดเข้าไปช่วยคนที่แย่จะเป็นตัวคนๆนั้นเอง
"นี่!! ทิทิวนายเอาตุ๊กตาคืนมิลานเดี๋ยวนี้เลยนะ" เสียงเด็กผู้หญิงผมยาวประบ่าตะโกนใส่หน้าหนุ่มน้อยที่ถูกเรียกชื่อ
"อ้าว ว่าไงเซมิเธออยากเข้าร่วมวงกับฉันงั้นเหรอ" เด็กน้อยที่มีนามว่าทิทิวตอบกลับอย่างไม่แยแส "ใครอยากไปเข้าร่วมวงกับคนนิสัยสกปรกอย่างนายไม่ทราบ"
"เธอพูดแบบนี้มันไม่มากไปหน่อยหรอห่ะ!!!"
"แล้วทีนายรังแกผู้หญิงแบบนี้มันก็ไม่มากไปเหมือนกันรึไง พ่อแม่นายไม่ได้สั่งสอนหรอ!"
"หึ่ย!! เธอกำลังทำให้ฉันโมโห"
"นายก็กำลังทำให้ฉันโมโหเหมือนกัน"
"ถ้าฉันบอกพ่อแม่ฉันว่าเธอพูดแบบนี้ เธอโดนไล่ออกจากโรงเรียนนี้แน่"
"เอาเซ่! บอกเลยฟ้องเลยสิ ฉันไม่กลัวหรอก แต่ตอนนี้นายเอาตุ๊กตามาคืนมิลานเดี๋ยวนี้"
"หึ่ๆ อยากได้งั้นหรอ งั้นมาเอาสิ"
ฟิ้ววว..!
เด็กชายยื่นตุ๊กตาไปด้านหน้าของเด็กสาว แต่ก่อนที่เด็กสาวจะเอื้อมมือไปหยิบ ตุ๊กตาตัวน้อยก็ได้ลอยละลิ่วออกจากมือของเด็กชายไปติดแหง่กอยู่บนต้นไม้สูง
"555555555 อยากได้เธอก็ปีนขึ้นไปเก็บเองละกันนะ"เด็กชายหัวเราะเสียงดังก่องด้วยความสะใจ
"ทิทิวว!!!" เด็กสาวยืนกำมือหน้าแดงกำเพราะความโมโห
"เธออยากได้นักไม่ใช่หรอ ไปเอามาสิ 5555"
"ทิทิวฉันว่านายทำเกินไปแล้วนะ" เพื่อนคนนึงที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ตลอดเริ่มพูดขึ้น
"ใช่ ฉันเห็นด้วยนะ ฉันว่านายทำเกินไปแล้วจริงๆ" เพื่อนคนถัดมาพูดบ้างพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆพยักหน้าเห็นด้วย
"ฉันจะไปเก็บ" เด็กชายเริ่มรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำแต่ก่อนจะได้พูดอะไรออกไป เสียงเด็กสาวก็พูดแทรกขึ้นพร้อมกับเดินสาวเท้าไปยังต้นไม้ที่มีตุ๊กตาติดอยู่บนยอด
"เซมิช่างมันเถอะไม่เป็นไร ฉันไม่เอาแล้ว"เสียงเด็กสาวที่ชื่อว่ามิลานพูดขึ้นใบหน้าที่เคยเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาตอนนี้เริ่มแห้งสนิดแล้ว ถึงแม้ว่าเธออยากได้ตุ๊กตาตัวนั้นคืนเท่าไหร่ก็ตามแต่เธอก็ไม่อยากให้เพื่อนของเธอเสี่ยงอันตรายเท่าไหร่นัก
"ไม่เป็นไรหรอกน่า เมื่อก่อนฉันปีนต้นไม้บ่อยๆ" เด็กสาวหันมายิ้มก่อนจะเริ่มเหยียบปีนขึ้นไปข้างบนต้นไม้ ถึงแม้ว่าเธอจะบอกว่าเคยแต่แท้จริงแล้วเธอเคยแค่ต้นไม้เตี้ยๆเท่านั้นเมื่อเทียบกับต้นนี้มันใหญ่และสูงเกินกว่าเด็กตัวเล็กๆจะปีนได้แต่เธอก็ค่อยๆปีนมาถึงข้างบน จนเอื้อมหยิบตุ๊กตาได้สำเร็จ
"เย่!! เซมิหยิบได้แล้ว" เสียงของเพื่อนๆที่ยืนอยู่ข้างล้างกระโดดโลดเต้นดีใจกันใหญ่ยกเว้นก็แต่เด็กชายนามว่าทิทิวเท่านั้นที่เอาแต่ยืนก้มหน้า
กึกๆ เปี๊ย!
"กรี๊ดดดดดดดดด!!!!!!!!"
"ว้ายยย กรี๊ดดด เฮ้ยยย" ด้วยความที่เด็กสาวไม่ระวังทำให้เหยียบพลาดลื่นไถลลงมาจากต้นพร้อมกับเสียงร้องตกใจของเพื่อนๆและตัวเธอ
พรึบบ!
เด็กสาวหลับตาปี๋ด้วยความหวาดกลัวแต่ก็ต้องค่อยๆเปิดเปลือกตาพร้อมกับเห็นบางสิ่งบางอย่างกำลังโอบรอบตัวเธอ สิ่งๆนั้นรูปร่างใหญ่โตมีขนตามตัวสีดำสนิด ดวงตาสีส้มมนๆ มีเล็บคมยาว เขาขนาดใหญ่ดูแข็งแกร่ง ดูไปแล้วก็เหมือนจะเป็นสัตว์ประหลาดตัวโตตัวนึง มันค่อยๆวางเธอลงกับพื้นแล้วก็ค่อยๆจางหายไป
"เซมิ!! เธอเป็นอะไรรึป่าว" เด็กสาวชื่อว่ามิลานวิ่งตรงมาหาเธอด้วยท่าทางตกใจ
"เมื่อกี้เธอเห็นรึป่าว" หลังจากที่เด็กสาวหายตกใจก็รีบถามคำถามกับเพื่อนสาว
"เห็นสิ ก็เธอลื่นตกมาจากต้นไม้แต่ดีนะที่ใต้ต้นไม้มีพุ่มไม้ขนาดใหญ่ไม่งั้นเธอต้องแย่แน่ๆ"
"เอ๋? พุ่มไม้? พุ่มไม้? ขนาดใหญ่? ขนาดใหญ่งั้นหรอ" ด้วยความแปลกใจเธอจึงเอาแต่พูดทวนคำตอบของเพื่อนแล้วมองรอบๆตัวเองที่มีเพียงลอยทลอกเล็กๆน้อยๆเท่านั้น
"ก็ใช่หน่ะสิ เซมิเธอเป็นอะไรรึป่าวเพื่อนๆเป็นห่วงเธอนะ" เมื่อมิลานพูดจบเด็กสาวก็หันไปมองเพื่อนคนอื่นที่เข้ามายืนลุมล้อมเธอ
"555 ไม่เป็นไรน่าแค่นี้เองจิ๊บๆ อ่ะนี่ของเธอ^^" เด็กสาวเลิกสนใจสิ่งที่กำลังคิดแล้วยื่นตุ๊กตาให้เพื่อนสาว
"ขอบคุณมากๆนะ ^^"
"อื่มไม่เป็นไร ^^"
"ฮึ่ม!" เสียงจากใครบางคนที่ดังมาจากข้างหลัง จนทำให้คนอื่นๆหันไปมอง
"คิดว่าตัวเองเป็นฮีโร่รึไง" เด็กชายหน้าตาบูดบึ้ง เดินเข้ามาพูดกระซิบข้างๆหูเด็กสาวแล้วเดินจากไป หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นก็ไม่เคยมีใครเห็นเด็กชายที่ชื่อว่าทิทิวอีกเลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ