I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 22

 

 

 

ฟาง

 

                ผมยกเสื้อกล้ามสีขาวทาบบนตัวมองผ่านกระจกใสภายในห้องพักของตัวเอง กระเป๋าหนังสีดำของไอ้ตี๋วางอยู่ข้างเตียง ผมเหลือบมองไปทางห้องน้ำ แอบย่องไปเปิดกระเป๋าดู

 

                “โอ้โห มันมีเสื้อผ้าแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ผมคลี่เสื้อยืดแบรนด์ดังออกดูให้เต็มตัว เมื่อเสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้นไอ้โจรย่องเบาก็รีบยัดเก็บใส่ที่เดิมกระโดดนอนลงบนเตียงพลิกตัวเล่นโทรศัพท์

 

                “ไปอาบน้ำ”

 

                “เออ รู้แล้ว” ฟางตอบกลับว่านอนสอนง่าย ตี๋เอียงคอแปลกใจ  มันมีแผนอะไรรึเปล่าวะ

 

                ผมยิ้มมุมปากหยิบเสื้อตัวขาวกับกางเกงขาสั้นตัวบางออกมาจากผ้าเช็ดตัว นึกว่าจะไม่รอดแล้วกู ผมยืนอาบน้ำสบายอารมณ์ฮัมเพลงมีความสุขสุด ๆ   

 

                “ไอ้ฟาง มึงแต่งตัวเหี้ยอะไรของมึง!” ผมกะแล้วว่ามันต้องบ่น

 

                “มาน้ำตกให้กูใส่ชุดนอนไง แบบนี้แหละ โปร่งโล่งสบาย” เหยียดขายาวพาดกับโซฟายักคิ้วอย่างเหนือกว่า ตี๋เดินดุ่มมากระชากคอเสื้อฟางขึ้น

 

                “มึงจะเอา! เห็นกูยอมแล้วไม่คิดจะฟังกูเลยใช่ไหม” ปล่อยมือจากเสื้อฟาง “ก็ได้ งั้นมึงอยากทำอะไรมึงทำเลย คำพูดกูมันไม่สำคัญ”

 

                “เฮ้ย ไปไหนวะ? ไอ้ตี๋ ไอ้สัสเอ๊ย!” ผมคว้ารองเท้าวิ่งตามมันให้ทัน หลังไว ๆ ของมันหายไปทางน้ำตก ผมเลี้ยวตามไปก็เจอญาติมันนั่งตีขากับทางน้ำผ่าน

 

                “ไม่รอกู” ผมแอบเนียนเดินไปนั่งข้างไอ้ตี๋ มันไม่แม้แต่จะชายตามามอง ผมเริ่มหน้าเสียสะกิดแขนล่ำให้หันมาสนใจ

 

                “โม ไปเล่นน้ำกัน” ญาติสาวทองฟาง ตี๋จึงพูดขึ้น “ไม่เป็นไรหรอก” โมจึงตกลง ทั้งคู่เดินลงไปในน้ำว่ายเล่นสีหน้าแจ่มใส

 

                “ทะเลาะกันไงวะ” ฟินหย่อนก้นลงข้างน้องชาย ฟางส่ายหน้า

 

                “เปล่า มันก็แค่อยากจีบสาวเท่านั้นแหละ”

 

                เบื่อกูแล้วก็บอกดิวะ

 

            “หมาเหงานะไอ้ฟาง มาเล่นกับกูก็ได้มา”ฟินโบกมือเรียกพัดที่มองหาตัวเองอยู่ “ไอ้พัด ทางนี้” พัดส่ายหน้ามองก่อนจะเดินมาทางที่สองพี่น้องนั่งอยู่

 

                “เมื่อตอนกลางวันคนยังไม่เยอะเท่านี้เลย” หันมามองเห็นหน้าฟาง “เป็นอะไร?” ฟางถอนหายใจ

 

                “เปล่าครับ พี่พัดกับพี่ฟินไปเล่นน้ำเหอะ ฟางอยากอยู่คนเดียว” ผมไม่อยากจะคิดมากนะเว้ย แต่เห็นไอ้ตี๋มันเล่นน้ำกับผู้หญิงแล้วจั๊กจี้หัวใจแปลก ๆ

 

                “กูกลัวมึงไปโดดน้ำตายไอ้ห่า มาเล่นกับพวกกูมา ปล่อยผัวมึงไปก่อน เดี๋ยวมันก็ออกตามหามึงเองแหละ”

 

                แต่ผมว่าไม่ ครั้งนี้ไอ้ตี๋มันคงโกรธผมจริง ๆ แล้วกูผิดอะไรวะแม่ง! รู้ว่ามันขี้หวงแต่มันก็เกินไป ผมใส่สั้นแล้วมันยังไง ถ้าผมไม่เล่นด้วยซะอย่างมันก็ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว มันเองนั่นแหละคิดเยอะ เรื่องมาก และคงคิดว่าผมอ่อยไปทั่ว ผมแสดงออกมาแบบนั้นก็จริง แต่พอเอาเข้าจริงผมก็มีแค่มันป่ะวะ

 

                “เติ้ล ๆ กูฝากซื้อโค้กขวด” เสียงผู้ชายที่ว่ายน้ำอยู่บริเวณใกล้กันตะโกนเรียกเพื่อนที่เดินขึ้นฝั่ง ผมมาว่ายน้ำเล่นแถว ๆ โขดหินที่เป็นทางน้ำไหลผ่านและมีหินขนาดใหญ่ไว้นอนเล่น

 

                “เออ แล้วมีใครเอาอะไรอีกไหมวะ?”

 

                “ไม่เอาแล้ว ขอบใจมาก” นอนแช่น้ำนานชักจะหนาว ผมลุกขึ้นยืนไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้กับกิ่งไม้มาเช็ดผมที่เปียก

 

                “น้องครับ น้ำมันกระเด็นโดนหน้าพี่แล้วนะครับ ให้พี่เดินไปก่อนแล้วเช็ดต่อนะครับ” ผมหันหลังมามองก้มหัวให้

 

                “ขอโทษครับพี่”

 

                “แล้วใส่เสื้อซะบางเลย อากาศที่นี่ตอนเย็นหนาวมากนะ พวกพี่มาบ่อยเลยพอรู้บ้าง วันหลังใส่เสื้อหนา ๆ มาดีกว่านะครับ” พี่เขาแนะนำผมก็ยิ้มรับพยักหน้าเอาไว้

 

                “ครับ”

 

                “แล้วมากับใคร เห็นนอนแช่น้ำอยู่คนเดียว” เติ้ลมองหาคนอื่น ๆ ที่เห็นมาด้วยกัน ผมมองไปทางที่ไอ้ตี๋เคยเล่นอยู่ ตอนนี้มันหายไปไหนก็ไม่รู้ พี่ฟินพี่พัดก็หายไปด้วย หรือตรงที่ผมนอนมันเป็นมุมอับเลยไม่มีใครเห็น โทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามาด้วย

 

                “สงสัยกลับบ้านพักกันไปหมดแล้ว”

 

                “เริ่มมืดแล้วด้วย พี่ก็จะกลับกันแล้ว ให้พี่เดินไปส่งไหม? บ้านเราหลังที่เท่าไหร่ล่ะ?” ผมชูสองนิ้วให้เขา

 

                “สองครับ”

 

                “อืม พี่อยู่หลังที่สาม งั้นไปพร้อมพี่ก็ได้ เดินคนเดียวเดี๋ยวโดนฉุด” ผมหัวเราะ พี่เขาก็ปิดปากขำตาม

 

                “ใครจะมาฉุดวะพี่ ผมไปเองได้” ที่พักก็ไม่ได้ไกล ผมไม่อยากทำให้ไอ้ตี๋โกรธไปกว่านี้ว่ะ แต่ก็อดน้อยใจที่มันไม่รอผมไม่ได้

 

                “พี่จะกลับกันพอดี ไป ๆ ไม่ต้องเกรงใจ” เติ้ลเดินหิ้วถุงขนมไปวางไว้ที่โต๊ะไม้เล็ก ๆ “พวกมึง! กูกลับก่อนนะ” เพื่อนเขาพยักหน้ามองเลยมามองผม

 

                “เออ ๆ แล้วนั่นใครวะ?”

 

                “เด็กกูเอง ฮ่า ๆ น้องเว้ย ไปแล้ว อย่าเล่นดึกมากกูเป็นห่วง”

 

                “ครับไอ้คุณชายเติ้ล ไปส่งน้องเขาดี ๆ นะเว้ย อย่าพาเข้าป่าล่ะ” เติ้ลกลอกตาทำหน้าเซ็ง

 

                “กูไม่ใช่พวกมึง”

 

                “คร้าบบบ เดี๋ยวพวกกูตามไป เตรียมของไว้เลยก็ได้”

 

                “อืม ๆ” เมื่อคุยกันเสร็จเรียบร้อยพี่เติ้ล (ทำไมกูเจอแต่คนชื่อ ต. เต่า) ก็เดินนำผมกลับไปยังที่พัก ผมเดินเว้นระยะเอาไว้ให้เหมือนไม่มาด้วยกัน พี่เติ้ลแกก็มองนะแต่ไม่ได้พูดอะไร

 

                ตี๋มองเห็นร่างฟางที่เปียกโชกมาแต่ไกล เลื่อนสายตาไปมองคนที่เดินมาด้วยกันแล้วกัดฟันกรอด สิ่งที่กูทำมึงไม่เคยจะสำนึกเลยใช่ไหมไอ้ฟาง หมุนตัวเดินกลับเข้าห้องพักพอดีกับที่พัดและฟินเดินออกมาจากบ้านหลังแรก

 

                “หายไปไหนมาฟาง กูตามหาซะทั่ว” ฟินรีบร้อนมาดึงแขนน้องชายให้ตอบคำถาม เติ้ลและพัดมองหน้ากัน

 

                “ก็นอนเล่นอยู่ที่โขดหิน พี่นั่นแหละหายไปไหนวะ มองไปก็ไม่เห็นใครสักคน” ผมเถียงกลับ

 

                “มึงไปนอนใต้น้ำมาไงวะ พวกกูมองหาทั่วแต่ก็ไม่เจอมึง”

 

                “ฟางอยู่กับกลุ่มพวกผมเองครับ” เติ้ลพูดขึ้น ฟินเหล่มองสายตามองกลับมายังน้องชายตัวเอง

 

                “ผมก็เพิ่งรู้จัก อย่ามาทำหน้าสงสัย”

 

                “ไอ้ตี๋ตามหาฟางนะ รีบไปหามันก่อนที่มันจะโมโห” ผมเสียวสันหลังวูบขึ้นมา มันตามผมด้วยเหรอ

 

                “อืมฟาง เย็นนี้ มาบ้านพี่นะ พี่ทำบาร์บีคิวกินกัน พวกนายด้วยก็ได้” เติ้ลเอ่ยปากชวน พัดตอบแทน

 

                “มึงอายุเท่าไหร่?”

 

                “21”

 

                “งั้นก็เท่ากัน เรียกกูมึงก็ได้ มาผม ๆ นาย ๆ ไม่ชินว่ะ ขอบใจมากที่ชวน แต่ไอ้ฟางมันคงไปไม่ได้หรอก” พัดยิ้มมุมปาก เติ้ลทำหน้างง

 

                “ผัวน้องกูมันโหด มึงอย่ามายุ่งกับมันเลย” ผมเบิกตาโพลงกลืนน้ำลายลงคอ คิดว่ากูอายไหมแม่ง

 

                “แค่ชวนในฐานะรุ่นพี่รุ่นน้อง กูมีแฟนแล้ว ไม่ต้องห่วง ผู้ชายเหมือนกัน” พัดกวาดตามองเติ้ลหัวจรดเท้า

 

                “ก็ดี หวังว่ามึงคงไม่แดกฝ่ายเดียวกันนะ เพราะมึงคงไม่รุก ใช่ไหมวะ?” เติ้ลหน้าขึ้นสี

 

                “อะ อืม” ผมอ้าปากช็อครอบที่สอง พี่เติ้ลเป็นเหมือนผม ฮ่า ๆ พี่แกออกจะโคตรแมนมากเลยนะครับ รับรองว่าถ้าไอ้ตี๋มาเห็นมันต้องคิดว่าพี่เติ้ลจีบผมแน่ ๆ

 

………………………………………………………………

 

ตี๋

 

            เพล้ง!

 

                ผมปาแก้วใบเล็กทิ้งลงกับพื้นเสียงดังลั่นห้อง แต่ที่พักเป็นแบบเก็บเสียงเลยไม่เดือดร้อนคนอื่นให้พาลตกใจ ไอ้ฟางมันไม่หลาบจำ มันไม่เคยจำว่าผมสันดานเหี้ยแค่ไหน คบกับมันมาผมก็ดีขึ้นมาหน่อย พยายามไม่ทำร้าย ไม่ดุด่ามันเหมือนช่วงแรก ๆ แต่ดูมันทำสิวะ!

 

                แกร๊ก

 

                มาแล้วเหรอไอ้ตัวดี…

 

                “มึงหายไปไหนมา?” ผมถามเสียงเข้มสายตาจ้องมองมันลดละ ไอ้ฟางมันตัวเกร็งหลีกเลี่ยงผมไปที่ห้องนอน ผมวิ่งตะครุบตัวมันไว้ได้ทันก่อนมือมันจะแตะลูกบิด

 

                “มึงยอมพูดกับกูแล้วเหรอไง” ปากมันยื่นแบะใส่ ผมก้มลงขบกัดปากล่างมันดึงออกมาเบา ๆ ก่อนจะปล่อย

 

                “ไม่ต้องมาจูบกู” ไอ้ฟางมันสะบัดหน้าหนีผลักผมออก “มึงชอบใครมึงก็ไปยุ่งกับเขาสิวะ! ไม่ต้องมายุ่งกับกู” แล้วจะให้ผมไปหาใคร เมียอยู่ตรงหน้าจะให้ไปไหนได้อีก

 

                “เป็นส้นตีนอะไร” ผมถามกวน ๆ มือผลักหัวมันตัวเซ ไอ้ฟางมันค้อนใส่มือทุบบ่าผมเต็มแรง

 

                “มึงรู้ดีแก่ใจว่ากูหมายถึงอะไร” นัยน์ตามันส่ายไปมา

 

                “กูไม่เข้าใจ” ผมก็รู้ว่ามันไม่พอใจเรื่องเมื่อตอนเย็น แต่ผมกับโมเราไม่มีอะไรกันจริง ๆ โมเองก็เหมือนน้องสาวของผมอีกคน เธอมีแฟนเป็นทอมที่โคตรหน้าตาดีเกินชายเสียอีก

 

                “เออ! มึงไม่เคยเข้าใจกูสักเรื่องหรอก หาเรื่องทะเลาะกับกูแม่งทุกวัน ห้ามเหี้ยอะไรนักหนาก็ไม่รู้” มันบ่นเชิดหน้าใส่ ผมจะเดินเข้าไปหามันก็ถอยหลังหลบ

 

                “ไม่ต้องเข้ามาใกล้กู วันนี้กูไม่อยากคุยกับมึง” ต้องเป็นผมดิที่ควรโกรธมัน แล้วทำไมตอนนี้ผมกลายเป็นฝ่ายผิดไปได้

 

                “คุยกันดี ๆ” ผมก้มหน้าเล็กน้อยจ้องตามันให้รู้ว่าผมเริ่มเอาจริง และมันไม่มีทางหนีไปไหนรอด ไอ้ฟางมันดุนลิ้นข้างแก้มส่งเสียงอยู่ในลำคอ

 

                “เบื่อกูก็เลิกกับกูไปเลย” มันพูดออกมาเสียงสั่น ใจผมแม่งหล่นวูบตัวชาก้าวขาไม่ออก ไอ้ฟางมันเม้มปากหันหน้าไปทางอื่น

 

                “งั้นเราคงไม่มีอะไรต้องคุยกัน” ผมเองก็ไม่คิดจะตอบรับอะไรทั้งสิ้น มันย่อมรู้ตัวว่าพูดอะไรออกมา จะน้อยใจหรือจะเหี้ยอะไรมันก็ไม่น่าจะพูดออกมา มันคนพูดคงไม่เจ็บเท่าคนฟัง ผมเดินออกมาปิดประตูเสียงดัง มองบุหรี่ในมือถือติดออกมาด้วย

 

                มึงขอให้กูเลิกสูบก็ก็ทำให้ แล้วมึงยังคิดว่ากูไม่รักมึงอีกนะ

 

            “หน้างอออกมาไอ้ฟางทำอะไรให้อีกล่ะ พวกมึงก็ขยันทะเลาะกันจัง” ผมเงยหน้ามองไอ้พัด มันยืนล้วงกระเป๋ายักคิ้วกวนส้นตีน ผมหนีคนพวกนี้ไม่พ้นเลยไงวะ

 

                “มันขอเลิกกู” ไอ้พัดทำหน้าตกใจ

 

                “เหี้ย! มึงทะเลาะอะไรกันวะ รุนแรงมากรึไงถึงขั้นขอเลิก หรือมึงไปมีคนอื่น?”

 

                “ไม่ใช่”

 

                “งั้นก็ไอ้ฟาง?”

 

                “ก็ไม่ใช่” ผมเชื่อใจมันว่ามันไม่มีทางนอกใจผมได้ ไอ้พัดมันนั่งยอง ๆ ตบบ่าผม

 

                “ไปง้อมัน ไอ้ฟางมันโกรธง่ายหายไว” ผมส่ายหน้า

 

                “กูไม่ง้อ มันต่างหากที่ต้องมาง้อกู” ผมไม่ผิด มันเองที่งี่เง่า ไหนจะเรื่องไอ้ผ็ชายที่เดินมาส่งมันอีก เคยทำอะไรให้กูสบายใจบ้างวัน ๆ

 

                “ก็ดี ไม่มีใครยอมใครก็คงจะไม่รอดทั้งคู่ แล้วแต่มึงนะ เท่าที่กูรู้จักไอ้ฟางมามันเป็นพวกเปิดเผย มึงแค่อธิบายให้มันเข้าใจมันก็รับฟังมึงง่าย ๆ นอกจากมึงจะไม่พูดแล้วเสือกเดินหนีนั่นแหละมันยิ่งคิดเยอะ”

 

                “แต่ครั้งนี้กูไม่ผิด กูห้ามใส่สั้นมันก็ยังจะทำ คำพูดของกูมันไม่เคยคิดจะฟัง”

 

                “มันใส่สั้นแล้วเป็นยังไงวะ มันก็ชอบแต่งตัวแบบนี้จนชิน จะให้มันเปลี่ยนแปลงตัวเองมันไม่ทำให้มึงหรอก”

 

                “ก็กูหวงของกู มันก็รู้แต่เสือกจะทำ” ยิ่งพูดยิ่งหงุดหงิด ผมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

 

                “เหมือนที่มึงก็รู้ว่าไอ้ฟางหวงมึง แต่มึงก็ยังจะสูบนั่นแหละ” พัดพูดย้อนกลับมา ตี๋ชะงักมือมองบุหรี่ในมือ

 

                “อ้าว ไอ้ตี๋ น้องกูอ่า มีคนมาตามตัวมันไปกินบาร์บีคิว” ผมสบตากับไอ้เหี้ยนั่นที่มองผมอยู่เช่นกัน ไอ้ฟินมันรีบเดินมากดไหล่ผมไม่ให้ลุกขึ้นเมื่อผมทำท่าจะกระโจนข้าหาคนที่มันพามา

 

                “เฮ้ย ๆ ๆ มึงอย่าหาเรื่อง เขาไม่รู้เรื่องมึงอย่าทำไอ้สัส”

 

                “ปล่อยกูไอ้ฟิน” ผมฮึดฮัดสายตาแข็งกร้าว ไอ้พัดมันเคาะประตูบ้านที่ผมกับฟางอยู่ ฟางเดินออกมาเปิดในชุดพร้อมนอน

 

                “อะไรครับ?” ฟางมองเห็นเติ้ล “พี่เติ้ลมาได้ไงอ่า” เติ้ลมองตี๋ขาไม่กล้าขยับเดินเข้าไปหาฟาง จนฟางเป็นฝ่ายเดินออกมาเอง ผมมองหน้าเมียตัวเองที่ขอบตาแดง ๆ มันคงนอนร้องไห้ระหว่างที่ผมนั่งอยู่หน้าบ้าน

 

                “พี่เห็นเราไม่มาเลยมาตาม แล้วยังไงครับ รีบนอนไปไหน แล้วตา…” เติ้ลกำลังจะพูดต่อฟางรีบเปลี่ยนเรื่อง

 

                “มาตามไม่ใช่เหรอครับ ผมไปชุดนี้ก็ได้ เราไปกันเลยนะ” ผมปัดมือไอ้ฟินออกอย่างแรง พุ่งตัวไปหาไอ้เหี้ยนั่นที่ยืนยิ้มกับเมียชาวบ้านเขาไม่ลืมหูลืมตา

 

                “มึงมายุ่งอะไรกับเมียกู!!” กระชากเสื้อมันลอยขึ้น เติ้ลตกใจเสียหลักเซไปตามแรงดึงขาเกี่ยวขอนไม้ใหญ่ล้มลง ฟางเข้ามาช่วยเงยหน้ามองตี๋

 

                “มึงทำอะไรวะ?!” ฟางตะโกนใส่หน้าผมเพื่อปกป้องมัน เจอกันวันเดียวมึงเข้าข้างมันสินะ

 

                “อยากได้นักใช่ไหมไอ้เหี้ยเนี่ย บอกกูสิว่าที่จะเลิกกับกูเพราะมัน!!” ผมดึงแขนไอ้ฟางบีบจนขึ้นรอยแดง ไอ้ฟางจ้องตาผมกลับ

 

                “เออ!! ถ้ามึงคิดอย่างนั้นก็เรื่องของมึง อยากเลิกก็เลิก! มึงไม่ต้องเอาคนอื่นมาอ้าง ฮึก ไอ้เหี้ย!! กูเกลียดมึง” ฟางสะอื้นกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา ปากสั่นมือสั่นยากจะควบคุมอีกต่อไป

 

                “ใครกันแน่ที่อยากเลิก มึงพูดมันออกมาเองไอ้ฟาง ไม่ใช่กู”

 

                “แล้วมึงปฎิเสธไม่เป็นรึไงกัน ฮึก ถ้ามึงไม่อยากเลิกมึงก็พูดออกมาดิ กูก็ยอมฟังมึงแล้วแม่ง…”มือปาดน้ำตาหนึ่งหยดที่ไหลลงมา “ถ้ามันลำบากใจนักก็หยุดแค่นี้เหอะว่ะ แค่เรื่องเล็กมึงยังทำให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ มึงว่ากูงี่เง่า  ตัวมึงก็ไม่ฟังเหี้ยอะไรเหมือนกันแหละ”

 

                ผมสูดหายใจเข้าลึก ๆ หลับตาสงบสติอารมณ์ให้เย็นลง เติ้ลอยากจะอธิบายให้ฟังแต่พัดเดินมาด้านหลังแตะบ่าลงเรียกให้ออกไปก่อน เติ้ลลังเลแต่ก็พยักหน้าเดินกลับที่พักไป ฟินกอดน้องชายตัวเองลูบหัวปลอบ

 

                “อย่าไปเสียน้ำตาให้มันเลยฟาง ไปนอนกับกู เลิกก็เลิกแม่ง!” ฟินพูดด้วยความโมโห

 

                “ฟิน มานี่” พัดเรียกเสียงเข้ม

 

                “แต่ว่า…”

 

                “มา- เดี๋ยว-นี้” พัดย้ำทีละคำ ฟินจับมือฟางไว้แน่น พัดกอดอกมองนิ่ง ๆ

 

                “มึงสองคนก็บ้าอำนาจพอกันแหละวะ น้องกูเป็นอะไรขึ้นมากูฆ่ามึงแน่ไอ้ตี๋” ฟินยกนิ้วขู่ยอมปล่อยให้ทั้งคู่คุยกันเอง พัดกุมมือฟินให้กลับที่พักตัวเอง

 

                ผมถอนหายใจยาวจับมือไอ้ฟางให้เข้าบ้าน ไอ้ฟางขืนตัวเอาไว้ไม่ยอมเข้า “กูไม่ทำอะไรหรอก แค่จะคุยด้วย” เมื่อผมพูดออกไปแบบนั้นฟางมันก็ยังจะมองผมกัดฟันกรอด

 

                “มึงจะเลิกกับกูไหม?” มันถามอีกรอบ ผมส่ายหน้า

 

                “มึงคิดว่ากูจะเลิกไหมล่ะ? พูดเหี้ยอะไรออกมาไม่เคยจะรู้ตัว” ผมแค่บ่นสีหน้ามันก็เริ่มแดงเพราะความโกรธอีกรอบ “เออ ๆ กูไม่ว่ามึงแล้ว ทีนี้จะคุยกันดี ๆ ได้รึยัง ยุงมันเยอะเดี๋ยวมึงไม่สบาย” มือปัดอากาศไปมาไล่ทั้งแมลงและยุงที่บินว่อน

 

                “ปล่อย กูเดินเองได้” ผมปล่อยมือมันผายมือให้เข้าไปก่อน มันแอบยิ้มผมเห็น ต้องให้กูง้อก่อนทุกรอบ มันผิดผมก็ต้องง้อ งงไปหมดชีวิตกู ตกเป็นทาสเมียอย่างไม่รู้ตัว

 

                “อืม ฟางโกรธอะไรพี่ครับ?” ผมนั่งลงตรงข้ามกับมัน เวลาเราทะเลาะกันทีไรต้องพูดสุภาพไว้ก่อน ใช้แต่อารมณ์จะพากันแย่ทั้งคู่

 

                “อย่างแรก มึงเงียบใส่กู อย่างที่สอง มึงทิ้งกูแล้วไปเล่นน้ำกับผู้หญิง อย่างที่สาม มึงไม่เชื่อใจกู พี่เติ้ลเขามีแฟนแล้วมึงไม่รู้แล้วอย่าโง่” ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่ามันมีแฟนไหม เห็นใครมายุ่งกับไอ้ฟางมันก็หน้ามืดหึงแม่งหมดอะ

 

                “อืม พี่เงียบเพราะพี่ไม่อยากทะเลาะกับฟางเข้าใจไหมครับ ฟางไม่ฟังที่พี่พูดเลย พี่หวงเรามากนะ พี่ห่วงเราด้วยเพราะรู้ว่าตอนเย็นอากาศมันหนาวแค่ไหน ฟางชอบนอนแช่น้ำกลับมาเดี๋ยวก็ไม่สบายอีก แล้ววันนี้ไปไหนก็ไม่บอก ตอนพี่ไม่เจอเรายืนอยู่ที่เดิมพี่ใจหายแค่ไหนฟางรู้ไหม?” ผมโคตรเกลียดตัวเองเลยที่ทิ้งมันไว้คนเดียว แล้วก็รู้นิสัยมันว่าไอ้ฟางมันดื้อแค่ไหน มันชอบหายไปโดยไม่บอกไม่กล่าว มันชอบโกรธและประชดแม่งซะทุกเรื่อง

 

                “ก็มึงทิ้งกูไปเล่นน้ำกับสาวอ่า กูก็แค่คิดว่ามึงคง…จะเบื่อกูแล้วหันไปชอบผู้หญิง เออ! กูทั้งท้องไม่ได้ นมก็ไม่มี ตูดก็ใหญ่ นิสัยก็แย่ มึงก็คงเลือกคนที่ดีกว่ากูอยู่แล้ว” ผมอมยิ้มตรงตูดก็ใหญ่นี่แหละ รู้ไหมกูชอบส่วนนี้ของมึงที่สุดเลย ขย้ำทีเต็มไม้เต็มมือ

 

                “หายโกรธกันนะครับ พี่ขอโทษโอเคไหม แต่ฟางก็ต้องขอโทษพี่นะที่ดื้อ” ผมต่อรอง

 

                “อืม ขอโทษก็ได้” ทีอย่างนี้ล่ะเสียงอ่อยเชียว ผมเดินไปดึงตัวมันเข้ามากอด ฟางมันซุกหน้าลงกับเป้ากางเกงผมกอดขาผมเอาไว้

 

                “เลิกเอามือมาล้วงเสื้อกูสักทีเหอะ จะทำก็ทำ” ฟางบ่นอย่างรำคาญ อะไรวะ ผมก็แค่ลูบหัวนมมันเล่นแค่นั้นเอง

 

                “มึงก็เลิกเลียเป้ากูสักที อยากกินไง?” ผมยืนขาแข็ง อะไร ๆ แข็งไปทั้งตัว ลิ้นร้อน ๆ แตะลงบนเนินเนื้ออวบของผมมันก็ต้องรู้สึกกันบ้าง ผมรูดซิปลงควักสิ่งที่ไอ้ฟางชอบออกมาสู่โลกภายนอก มันตาแพรวพราวคว้าไปละเลงลิ้นใส่ ผมเข่าอ่อนกางแขนตรึงกับโซฟาเอาไว้

 

                “แดกให้หมดนะ อยากนักก็กินมันเข้าไปให้หมด” ฟางข้อนตาขึ้นเลียริมฝีปากตัวเอง

 

                “มึงเอาออกมาให้กูเองนะตี๋ คิก ๆ แต่กูก็ชอบว่ะ คืนนี้มานับแต้มกัน” ผมพยักหน้าเออออไปกับมัน กูได้เปรียบเห็น ๆ ไอ้ฟางมันหยิบเชือกมามัดขาตัวเองเอาไว้ ผมก็จัดการหยิบอีกเส้นมามัดแขนมันไพล่หลัง

 

                “ก่อนกินของกู ให้กูกินมึงก่อนแล้วกันไอ้เมียตัวแสบ” ก้นขาวอวบลอยเด่นอยู่ตรงหน้าของผม มือเลิกใส่บางออกเห็นผิวลื่นมือของมันแล้วต้องลูบไล้แนบริมฝีปากประทับตาที่แผ่นหลังบาง ดึงกางเกงมันลงไปจนถึงข้อพับ หน้าไอ้ฟางแนบกับเบาะที่นั่งโก่งตัวโค้งหายใจหอบหนัก

 

                แล้วคิดว่าผมจะยืนเฉยมองมันยั่วหรือไง ก็ใส่มันทุกท่าจนร้องครางเสียงหลงนั่นแหละ

 

                มองเลยไปทางหน้าต่างที่เปิดทิ้งเอาไว้ ฟินและพัดเกาะขอบหน้าต่างโผล่แค่ลูกตามองเข้าไปด้านในห้อง กลืนน้ำลายลงคอไม่หยุด

 

                “ทำไมมันไม่ไปทำกันในห้องวะแม่ง กูเลยได้เห็นเต็ม ๆ ตาเลย” ฟินบ่นตามองไม่กระพริบ พัดที่อยากจะกลับห้องเต็มทีตอบกลับเสียงแหบพร่า

 

                “มึงจะมาแอบดูอีกนานไหม กูจะได้เดินกลับไปเอาถุงยางมา”

 

                “เอามาทำไม?” ฟินถามซื่อ ๆ

 

                “กูจะเอามึงตรงนี้แหละ! เสือกจนได้เรื่อง กูว่าจะไปเดินเล่นชิล ๆ แต่เสือกพามาดูคนเขาเอากัน มึงโรคจิตรึเปล่าไอ้ฟิน” พัดเห็นฟินเงียบไปเลยหันมามอง

 

                ฟังกูที่ไหน ตามันยังมองเขาไม่เลิกเลย

 

            “ไอ้ตี๋แม่งโคตรซาดิสต์ มึงดูไอ้หน้าไอ้ฟางดิ มันคงชอบ” พัดไม่ได้มองไปที่ทั้งคู่แต่กลับมาไอ้คนพูดที่มันเริ่มหน้าแดงขึ้นเรื่อย ๆ

 

                “กลับห้องเหอะ กูว่าขืนอยู่อีกนานมึงได้โดนกูเอาตรงนี้แน่ กลับเว้ย!” ฟินหน้าเหวอโดนอุ้มแบบไม่ทันตั้งตัว พัดผลักฟินเข้าไปในห้องนอนมือกดล็อคประตูกันคนอื่นมาเห็น

 

                “อยากรู้ว่าน้องมึงชอบไหมเดี๋ยวกูลองให้ เอาท่าเมื่อกี้ใช่ไหม หึ กูจัดให้”

 

                “เฮ้ย ๆ กูไม่เอา ไอ้พัด ไอ้เหี้ยยยย!!” เสียงฟินลากยาวหายเข้าไปในปากของอีกคน พัดไม่ปล่อยให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ ไม่ต้องเล้าโลมเพราะแค่ฉากในห้องนั้นก็เล่นเขายืนแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว ฟินน้ำตาเล็ดเมื่อโดนกระทำอย่างรุนแรง นึกแค้นอีกคนที่ทำให้เขาต้องเจอแบบนี้

 

                เพราะมึงเลยไอ้ตี๋ เพราะมึงทำให้กูโดนแบบนี้ พรุ่งนี้กูต้องจัดการมึง ต้องจัดการมึง!

 

 

 

 

 TBC.