I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด
เขียนโดย 
LemonNest
วันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.30 น.
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2558 23.40 น. โดย เจ้าของนิยาย
23) ขอโทษครับ 23
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความChapter 23
ดิน
ผมกับติ้วลงมาหาอะไรกินที่ในตัวเมืองห่างจากที่พักไปห้ากิโลกว่า นั่งรออาหารได้สักสามนาทีเหลือบไปเห็นฟินและพัดเดินกอดคอกันมานั่งกินร้านข้าง ๆ
“นั่นมันพี่ฟินกับพี่พัดนี่ครับ” ผมพยักหน้าพูด
“อืม แต่สีหน้าฟินมันไม่ค่อยดีเลยนะ” ติ้วขมวดคิ้วมองตาม
“ไม่สบายรึเปล่าครับ เราเข้าไปทักดีไหม?” ติ้วมองหน้าผมขอความคิดเห็น ผมชั่งใจคิดส่ายหน้า
“อย่าเลย เขาคงอยากอยู่กันแค่สองคน”
“ครับ อาหารมาพอดี มา ผมแกะกุ้งให้นะ” รอยบุ๋มข้างแก้มยุบลงไป ผมยีหัวติ้วเล่นลงมือนั่งทานอาหารตรงหน้า
ติ้วเป็นผู้ชายตัวโตและดูแข็งแรงเมื่อเทียบกับผม เวลาเดินไปไหนมาไหนจึงไม่แปลกที่ผู้หญิงส่วนใหญ่จะมองมาที่ติ้ว แต่กับบางกลุ่มที่ชอบผู้ชายนิ่งเงียบก็จะหันมาสนใจผมเป็นพิเศษ หน้าตาเราไม่ได้จัดว่าแย่ แต่เพราะเห็นเราเดินกอดคอและจูงมือกันจึงไม่ต้องคิดไปไกลว่าจะเป็นแค่เพื่อน
ที่ผมยังกังวลคือเมื่อเปิดเทอมผมต้องไปฝึกสหกิจที่ไกลออกไปจากคอนโด และติ้วเองก็มีคนมาติดพันเยอะจนไว้ใจไม่ค่อยจะได้ ไม่ใช่ติ้วที่ผมไม่ไว้ใจ แต่เป็นคนที่เข้ามายุ่งกับเรามากกว่า ผมอดคิดไม่ได้ว่าคนบางกลุ่มที่ชอบแย่งของคนอื่นนี่ก็แปลก การเข้าไปเป็นมือที่สามมันน่าสนุกตรงไหน รู้ทั้งรู้ว่าจุดจบยังไม่สวยก็ยังจะรั้นทำต่อไป
ตุบ
“ขอโทษครับ” ความคิดของผมหยุดลง ติ้วกำลังประคองผู้ชายตัวเล็กที่ล้มลงไปนั่งกับพื้นหัวเข่าถลอก ผมเข้าไปดึงมือเขาช่วยอีกแรง
“ไม่เป็นไรครับ พี่เป็นคนเข้ามาชนเราเอง”
“หัวเข่าเลือดเลย” ติ้วสีหน้าไม่ดี แต่ผู้ชายที่อายุน่าจะพอ ๆ กับผมกลับยิ้ม
“แค่นี้เอง พี่แวะร้านขายยาก็จบแล้ว แล้วมากันสองคนเหรอ?”
“เปล่าครับ มากับเพื่อนอีกหลายคน” ติ้วตอบ ผมเห็นสายตาเขาแล้วเอามือไปคล้องแขนติ้วเอวไว้มือจับกุมกัน
“อืม พี่ก็มากับเพื่อน แต่พี่ตามมาที่หลัง แล้วพักกันที่ไหนล่ะ พี่พัก xxx” เขาบอกสถานที่ซึ่งเป็นที่เดียวกับที่เราพักกัน อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น
คุยกันไปสักพักเราก็กลับมาที่บ้านพักเพื่อพาเขามาทำแผลที่ห้อง ผมรู้เพิ่มมาคือผู้ชายคนนี้ชื่อยูตะ เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เขาอยู่บ้านพักหลังที่สี่ ผมอยู่หลังแรก สายตาของยูมองติ้วที่คุกเข่านั่งทำแผลให้เงียบ ๆ ผมยืนพิงประตูมองอีกฝ่ายอย่างพิจารณาเช่นกัน
“เสร็จแล้วครับ” ติ้วเก็บของอุปกรณ์ทำแผลเข้ากล่อง เดินไปยังอีกห้องที่เป็นห้องนอนของเรา ผมเดินมายืนตรงหน้ายูและพูดสิ่งที่คิดออกมา
“นายเป็นรึเปล่า?” ผมถามสั้น ๆ ไม่ได้เจาะจงว่าเป็นอะไร แต่คิดว่ายูคงไม่โง่
“ถามทำไม จะเป็นหรือไม่เป็นมันก็ไม่เกี่ยวกับนาย” ยูยิ้มมุมปาก “ถ้าฉันอยากจะได้ ต่อให้มีแฟนฉันก็จะเอา”
ชัดเจน
ผมดุนลิ้นกลอกตาไปมา ไม่อยากจะสร้างศัตรู แต่บางครั้งเราก็ไม่สามารถเลี่ยงเรื่องพวกนี้ได้ ติ้วเป็นของผมและผมเชื่อใจมันมาก คงต้องคุยเรื่องนี้กันหน่อย เราก็ไม่ได้อยู่ที่นี่นาน กับยูผมก็ไม่ค่อยจะกังวลเท่าไหร่ แต่ผมไม่ชอบคนหน้าด้านนิสัยแย่ว่ะ
“ก็ดี เลวดี” ผมแสยะยิ้มโต้กลับไป ยูตีหน้าเรียบคงคิดว่าผมจะกลัว แต่เปล่าเลย ผมผ่านเรื่องนี้มาเยอะพอสมควร
“คิดซะว่าเป็นคำชมแล้วกัน” ติ้วเดินออกมาพอดีเราจึงหยุดไว้แค่นั้น ยูขอตัวกลับไปบ้านพักและไม่ลืมที่จะชวนทั้งผมและติ้วไปเดินตลาดนัดที่จัดขึ้นหมู่บ้านใกล้ ๆ
วันนี้มีงานอะไรสักอย่างของชาวบ้านที่นี่ ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องนักแต่พอรู้ว่ามีชิงช้าสวรรค์ก็อดจะตื่นเต้นไม่ได้ ผมไม่เคยนั่งมันเลยสักครั้ง และครั้งแรกของผมก็อยากจะนั่งกับมันดู
“ไม่ต้องมาง้อกู!” เสียงไอ้ตี๋มันแหกปากโวยวายอยู่ข้าง ๆ บ้านของผมติดกับมันจึงได้ยินเสียงชัดเจน
“เขาก็แค่แกล้งมึงเล่น มึงจะจริงจังอะไรวะ” ตามมาด้วยเสียงไอ้ฟาง ติ้วโผล่หน้าออกไปดูเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนตัวเอง
“กูไม่ตลก” ตี๋เท้าสะเอวจ้องหน้าคนรัก “ที่มันบอกว่ามีแฟนแล้วมันพูดจริงแค่ไหนมึงก็ไม่รู้ บางทีมันอาจจะเอามาอ้างเพื่อนจีบมึงก็ได้ หอมแก้มกันกูไม่ตลก!”
“บอกว่าพี่เติ้ลมันแกล้งเว้ย โดนแก้มกูจริง ๆ ที่ไหนล่ะ” ฟางจะแตะแขนคนรัก ตี๋เบี่ยงแขนหนี
“กูง้อแล้วนะไอ้เหี้ย หายงอนกูดิวะ” ตี๋เหล่มองฟางที่ทำหน้าเศร้ากระพริบตาปริบ ๆ
“มึงกำลังตอแหล” ฟางหายใจฟืดฟาด
“มีสักวันไหมที่มึงจะไม่ด่ากู” ตี๋ส่ายหน้ายิ้มแทนคำตอบ
“ก็มึงมันน่าด่า อยากง้อกูจริงก็ต้องทำตามที่กูบอก มึงตกลงไหม?” ผมใส่รองเท้าเดินออกไปหาไอ้ตี๋
“ไง เสียงดังแม่งทุกวัน” ตบบ่ามันทักทาย ไอ้ฟางมันหันมามองผม
“ตกลงก็ได้วะ มึงจะให้ทำอะไรล่ะ?”
“มึงมาก็ดีแล้วไอ้ดิน กูยืมวิกผมของเด็มหน่อยดิ” คนที่มันพูดถึงเป็นน้องสาวของผมเองครับ เธอเอาวิกผมยัดใส่กระเป๋าผมมา บอกให้เอามาใส่ให้พี่ติ้วของมันดู มันบอกผมใส่แล้วดูสวย ผมโคตรโมโหเลยไปเล่าให้ไอ้ตี๋มันฟัง คือเด็มมันมาค้างห้องผมคืนก่อนจะมาเที่ยวไง
“กูว่าไอ้ฟางใส่แล้วจะยิ่งแย่ว่ะ” ความหมายของผมคือฟางมันขาวและหน้าออกหวาน ๆ น่ารักดี ยิ่งถ้ามันใส่วิกยิ่งเหมือนผู้หญิง ผมว่าคนที่เป็นเดือดเป็นร้อนไม่ใช่คนโดนแกล้งหรอก แต่เป็นไอ้ตี๋เองมากกว่า
“โห พี่ดินดูถูกว่ะ เอามาเลย ๆ ฟางจะใส่ให้ดูว่าผู้ชายแมน ๆ อย่างฟางใส่แล้วต้องน่ารักแน่” มึงพูดถูก
“มึงไปเอามาไป กูจะให้ใส่เดินจนอายเลย” ผมส่ายหน้า ความคิดพวกมึงมันเด็ก
“เออ งั้นรอแป๊บ” ดินเดินหายเข้าไปในบ้านพักตัวเองสวนกลับติ้วที่มองตามหลังคนรักเข้าไปในบ้านไว ๆ หันหน้ากลับมาเดินตรงมายังฟาง
“อะไรกันวะ?” ติ้วถามฟาง
“กูจะสวยให้ดู ฮ่า ๆ ว่าแต่คืนนี้มึงไปกับกูไหม?” ฟางซุบซิบเอามือมาบังปากพูดกับติ้ว ตี๋กอดอกมองหรี่ตาลง
“ไม่เอาอะ มึงจะเอามึงก็ไปคนเดียวเลย ผีหลอกขึ้นมากูไม่ช่วยนะเว้ย”
“มึงมันป๊อด” ฟางตบท้องเพื่อนยิ้มเยาะ ติ้วเดินออกมามือถือวิกผมสีน้ำตาลเข้มส่งให้เพื่อนชาย
“ให้กูช่วยไหม?”
“ไม่ต้อง ขอบใจมาก” ตี๋ยิ้มมีเลศนัยมึงดึงแขนฟางเข้าที่พัก ฟางตะโกนบอกเพื่อน
“ถ้าเปลี่ยนใจก็บอกกูนะเว้ย”
“ไม่เปลี่ยนใจเว้ย มึงเล่นไปคนเดียวเหอะ” ติ้วตะโกนกลับ ผมเอียงคอเดินมาถาม
“มีอะไร?”
“เปล่าครับ มันชวนไปเดินเล่นที่บ้านพักร้างท้ายหมู่บ้านอ่า มันได้ยินชาวบ้านเล่าว่ามีผี”
“เดี๋ยวก็เจอดี เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง” ผมบ่น ผมเป็นคนเชื่อเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว แต่กับไอ้ตี๋มันไม่ค่อยจะเชื่อ และถ้ามันบ้าตามเมียมัน ผมว่าคงเจอทั้งคู่
“นั่นสิครับ” ติ้วเท้าคางนั่งยอง ๆ กับพื้นเขี่ยดอกไม้ที่ปลูกตกแต่งอยู่หน้าบ้าน ผมหยิบโทรศัพท์ออกมา
“ถ่ายรูปกัน พี่จะตั้งไว้หน้าจอ” ติ้วพยักหน้า เราจึงหามุมที่แสงเข้าพอดีเพื่อถ่ายรูปคู่
……………………………………………………….
ตี๋
ผมปิดปากขำคนข้าง ๆ ที่เดินเบียดผมหน้าซุกอยู่กับอกของผมตลอดการเดินทาง เรามาตลาดนัดกันครับ ผมบีบท้ายทอยมันให้เงยหน้าขึ้น
“มึงอย่ามาอาย ใส่ไปถึงเที่ยงคืน” ไอ้ฟางมันยู่ปากใส่มือตบหน้าผม
“กูเมียมึงนะ แล้วดูแม่ง จะมองอะไรกันนักหนาวะ” ที่มองเพราะมึงน่ารักไง ไอ้ฟางมันคิดว่าตัวเองตลกจนน่าเกลียด ผมไปล้อมันไว้ด้วยแหละว่ามันใส่แล้วเหมือนกระเทย ทั้งที่ความเป็นจริงมันเหมือนผู้หญิงเรียบร้อย ๆ
“แม่ ๆ พี่เขาสวยจัง” เด็กผู้ชายคนหนึ่งชี้มาทางไอ้ฟาง ผมตีหน้ายักษ์ใส่ มึงอย่าได้คิดไอ้เด็กเวร
“ไอ้ตี๋ มึงดูขนมเหี้ยอะไรโคตรน่ากิน” ไอ้ฟางมันกระตุกเสื้อผมลากเข้าไปในร้านขายโรตี
“เอาอะไรดีครับ?” ไอ้ฟางมันยืนงงเงยหน้ามองผม มึงอยากแดกแต่เสือกสั่งไม่เป็น
“ใส่ไข่สองครับ และก็ใส่กล้วยอีกหนึ่ง” ข้างกันเป็นไอ้เด็กคนนั้นที่จับมือแม่มันมาเข้าร้านเดียวกับผม
“น้า ๆ ผมเอาใส่ไข่สามอันนะ” สายตามันมองไอ้ฟางอมยิ้มบิดเขินอยู่คนเดียว แม่มันมองหน้าไอ้ฟางเลื่อนสายตามามองผมที่มองลูกเธอหน้าดุ
“มึงฉลาดจัง” แค่สั่งโรตีมันจะไปยากอะไร ไอ้ฟางมันยิ้มชื่นชม ผมวางมือผมหัวมันยีจนวิกผมมันฟู
“พี่สาว ๆ พี่ชื่ออะไรครับ?” เสียงไอ้เด็กนั่นมันดังขึ้น ตัวก็เตี้ยกว่ากูเดี๋ยวแตะลอยแม่ง ไอ้ฟางมันก้มลงมอง
“ห้ะ! พี่เหรอ?” ฟางชี้ตัวเอง
“ครับ พี่สวยจัง มาเป็นแฟนผมไหม ผมหล่อนะ” ผมเหล่มอง มึงมั่นหน้ามากสินะ ถ้าไม่ติดว่าแม่มึงอยู่กูลากไปแก้ผ้าจับมัดกับมะพร้าวแน่
“ไม่เอาลูก ขอโทษด้วยนะคะ แกยังเด็ก” ครับ เด็กที่กวนส้นตีนด้วย ผมกอดเอวไอ้ฟางกระชากเข้าหา มันโวยวาย
“มึงจะมากอดกูทำไมนักหนาวะ”
“ได้แล้วครับ ทั้งหมด XX บาท” ฟางมันแบมือขอเงินผม ผมมองล้วงกระเป๋าส่งให้ มันยิ้ม
“นี่ครับ” ฟางยื่นเงินให้พร้อมรับของมาถือไว้ เก็บเงินเข้ากระเป๋า เด็กน้อยมองตาปริบ ๆ ดึงแขนแม่ลงมากระซิบพูด
“แม่ ๆ ทำไมพี่เขาพูดครับล่ะ” ผมอมยิ้ม แม่มันคงรู้ว่าไอ้ฟางเป็นผู้ชายเลยก้มหัวให้ผมเล็กน้อยเชิงขอโทษ มือลากไอ้เด็กนั่นออกไปเมื่อได้ของพร้อมเงินทอน
“แฟนคลับกูไปไหนแล้วอะ?” ฟางมองหาเด็กผู้ชาย
“ถามทำไม!?” ผมกอดอกถามเสียงโหด
“อย่าบอกนะมึงหึงเด็ก” ผมเหมารวมหมดแหละ จะเด็กจะผู้ใหญ่ผมก็ไม่ชอบทั้งนั้น ผมไม่ได้ตอบแต่เงียบไม่ตอบมัน ไอ้ฟางมันจะตบหัวผมแต่พอเจอผมถลึงตาใส่ว่ามึงกล้าเหรอมันรีบลดมือลง
“เชิญครับพี่ตี๋ มึงจะหึงจะทำเหี้ยอะไรก็ตามสบาย” พูดเพราะขึ้นมาเลยสัส เห็นมันเก่งแบบนี้กับผมมันก็กลัวอยู่มาก เพราะถ้าผมเอาจริงขึ้นมามันนั่นแหละจะซวย
“หึ อ่อน” ผมยิ้มเยาะ
“อย่าให้กูได้เสียบมึงบ้างแล้วกัน” มันบ่นเบา ๆ แต่ผมได้ยินชัดสองหู แกล้งทำเป็นถามขึ้น
“มึงว่าไงนะ? อะไรเสียบ ๆ” ไอ้ฟางรีบแก้ตัว
“กูอยากกินลูกชิ้นเสียบไม้ ไป ๆ ร้านนี้อร่อยมากเลยนะ” ผมส่ายหัว มึงเพิ่งมาจะไปรู้ได้ไง มือเลื่อนไปกอดคอมันเอาไว้เดินไปด้วยกัน อยู่กับมันก็ชีวิตเรื่อย ๆ ตีกันทุกวันแต่ผมก็โคตรจะรักมัน รักเหี้ย ๆ เลย
ตกดึกคนยิ่งคึกคัก ผมมาปูเสื่อนั่งดูหนังกับไอ้ฟางและบังเอิญเจอพวกไอ้พัดไอ้ฟินระหว่างทาง ทำไมไม่มีหมอนให้เช่าด้วยวะ ผมกะจะนอนดูสบาย ๆ เพราะตรงนี้คนไม่เยอะเหมือนด้านใน อากาศกำลังเย็นสบายไม่มียุงมากวนใจอย่างที่คิด
“เพื่อนมึงไปไหนกันวะ กูไม่ค่อยเห็นหน้าเลย” ไอ้ฟินที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ผมสะกิดถาม
“ไอ้ดินมันชอบสันโดษ คงเดินเล่นแถว ๆ นี้แหละ มึงคิดถึงมันไง เกรงใจผัวบ้าง” อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะว่ามันโดนอะไรมาเมื่อคืน ดูจากท่าเดินเมื่อเช้าก็เดาได้ไม่ยาก มีแต่ไอ้ฟางที่โง่คิดว่ามันไม่สบาย
“มึงพูดอะไร กูไม่เห็นจะเข้าใจ” มันลอยหน้าลอยตาหันไปทางอื่น แก้มมันขึ้นสีนิด ๆ คนบ้านนี้แม่งขาวกันจังวะ
“เมื่อคืนกูได้ยินเสียงมึงคราง” ผมลองแกล้งพูดออกไป ไอ้ฟินมันเบิกตากว้างกลืนน้ำลายมองไปทางไอ้ฟาง เมียผมมันไม่สนใจอะไรหรอกดูแต่หนังผี พอผีโผล่แม่งก็กอดแขนผมหลับตาแน่น
“มึงได้ยินจริง ๆ เหรอวะ?” โง่เหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง ไอ้พัดมันยิ้มรู้ว่าผมแกล้งไอ้ฟิน ได้ทีผมก็แกล้งต่อ
“เออ อย่างดังเลย วันหลังเบา ๆ กันดิวะ กูนอนไม่หลับ”
“มึงไม่ได้หลับ กูยังเห็นพวกมึงเอากะ…” ฟินหยุดพูดมือปิดปากตัวเอง ผมเลิกคิ้วดึงคอเสื้อมันเข้ามาถามใกล้ ๆ
“มึงเห็นกูเอากันได้ยังไง หรือว่า…” ผมส่ายสายตากดดันมัน
“กูไม่ได้แอบดู กูแค่บังเอิญไปเห็น” ถ้าไอ้ฟางรู้ว่าพี่มันเห็นอะไรบ้างจะอายแค่ไหนนะ แบบนี้สินะมันถึงได้กัน แอบดูจนมีอารมณ์
“หึ อยากรู้อยากเห็นจนได้เรื่อง จะเอาคลิปไหมล่ะ กูจะส่งให้มึงเอาไปทำตามก็ได้นะ” ผมหยิบโทรศัพท์ออกมา ถ้าถามว่าผมมีคลิปไอ้ฟางจริงไหม ผมมีจริงครับ และก็ไม่ได้บอกมันด้วย แต่แอบเก็บไว้ในคอมล็อครหัสกันคนอื่นเปิดดู
“โรคจิตไอ้สัส” ฟินหันมาทางพัด “มึงคงไม่มีใช่ไหม กูเอามึงตายแน่” พัดยิ้มไม่ตอบอะไร สันดานไอ้พัดมันก็คล้ายกับผมนั่นแหละ เดาไม่ออกเหมือนกันว่ามันจะทำแบบผมไหม เวลาผมต้องไปต่างที่แล้วไอ้ฟางติดเรียนอดจะคิดถึงมันไม่ได้ก็เปิดดูและ…นั่นแหละครับ อยากใช้คำว่าช่วยเลย พูดว่าพึ่งพาตัวเองจะดีกว่า
“อ้าว ไอ้ฟาง” จบจากดูหนังก็พามันออกมาเดินหาอะไรกินต่อข้างใน ไอ้ติ้วมันทักไอ้ฟางทันทีที่เจอกัน
“อะไรวะ น่ารักว่ะ กูอยากได้” ในมือไอ้ติ้วมันอุ้มตุ๊กตาเอาไว้ ฟางมองหน้าผม “กูอยากได้!” ลำบากกูจนได้
“มึงอย่าไปเล่นเลย คนขายมันกวนตีน กูเกือบกระทืบหลายรอบแล้ว” ไอ้ดินมันรีบพูดขึ้น
“ทำไมอะพี่ดิน มันจีบไอ้ติ้วอ่อ”
“เปล่า มึงไปถึงก็รู้เอง” ผมคิดว่าไอ้ฟางมันถอดใจแล้วนะ แต่มันเงยหน้ามามองผมแล้วยิ้ม
“กูอยากได้” กระทืบเมียก่อนจะเป็นอะไรไหมวะ
“ฮ่า ๆ ๆ มึงแม่งสุดยอดเลย” ติ้วหัวเราะ ฟางมันก็ยังไม่หยุดพูดคำเดิมซ้ำ ๆ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เออ! กูรู้แล้ว”
“กูกลับบ้านพักก่อนนะ เออ เรื่องไปที่ท้ายหมู่บ้านไม่ต้องไปนะฟาง พี่พูดจริงว่าอย่าไปเลย เจ้าที่เขาแรงอย่าไปเล่นด้วย” ผมมองไอ้ฟางทันที
“ครับ ๆ ฟางก็ไม่กล้าไปคนเดียวหรอก”
“อืม ดีแล้ว” ไอ้ดินมันโบกมือลา “กูกลับก่อนนะ ขอให้มึงอดทนพอที่จะไม่กระทืบมัน” ผมพยักหน้ารับโบกมือลามันกลับ
“ฟาง! เจอกันอีกแล้วนะ” เสียงคุ้น ๆ ผมหันไปเจอไอ้เติ้ลมันวิ่งมาทางนี้พร้อมกับกลุ่มเพื่อนมันที่เดินตามมา คิดจะเล่นกับกูใช่ไหม
“ตี๋ มึงใจเย็น พี่เติ้ลไม่มีอะไร” เพราะมึงมองโลกในแง่ดีแบบนี้กูเลยต้องปกป้องไง มองก็รู้ว่าไอ้เติ้ลมันคิดอะไร
“กูใจเย็นพอที่จะไม่กระทืบมันตรงนี้ แต่ถ้ามันมากกว่านั้นกลับไปกูเอามันเดี้ยง” ผมพูดเสียงเรียบมือบีบข้อมือไอ้ฟางแน่น
“นึกว่าใคร ที่แท้ก็มึง” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ผมมองเลยไปข้างหลังไอ้เติ้ล
ไอ้สัสยู!!
TBC.
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
