I'm sorry! ขอโทษครับ สามีผมโหด

Chapter 18
 
 
 
ฟาง
 
ผมนั่งกระดิกเท้ายกตีนทิ่มหน้าไอ้คนข้างล่างที่นั่งล้มวงเล่นไพ่หลังห้องเรียน เอาโต๊ะมาวางติดกันบังมุมกล้องที่ติดไว้บนเพดานข้าว ทำไมตอนเรียนพวกมึงไม่ฉลาดแบบนี้บ้างวะ
 
“มึง ๆ หน้าห้องเด็ดสัส!” เสียงไอ้เพื่อนหน้าม่อมันตะโกนเข้ามา ไอ้พวกที่เหลือมันก็สนใจหันไปมอง
 
“อะไรวะ?”
 
“อย่างแจ่ม ขาว สวย หน้าเจี๊ยะชิบหาย ออกมาดู ๆ” ผมก็ชาวบ้านช่างเสือก วิ่งโร่ออกไปดูคนแรก เกาะขอบประตูชะเง้อคอมองไปอีกห้องที่เปิดประตูค้างเอาไว้
 
“เด็ดว่ะ! เฮ้ย ๆ เดินมาแล้วเว้ย” พวกผมรีบหลบเข้าห้อง เมื่อเห็นสาวสวยเดินผ่านก็พากันออกมาแซวอีกรอบ
 
“พวกมึง!! กูอยากแดกกุ้งเผา” เอาแล้วครับ มันเริ่มกันอีกแล้ว
 
“กุ้งอะต้องเผา แต่กูรักเขาต้องทำยังไงวะ เฮ้!! มองเว้ย ๆ” ไอ้คนพูดมันก็ดี๊ด๊าทำหน้าหล่อใส่สาว ไอ้พวกผู้ชายที่เดินผ่านมันก็พากันมองหัวเราะลั่น มึงไม่เคยเห็นพวกหน้าม่อก็กราบซะ
 
“เพื่อนหนูโสดนะคะพี่ คนนี้ ๆ” อีกฝ่ายก็เล่นด้วย มีน้องผู้หญิงชี้ไม้ชี้มือไปทางคนหน้าสวย ๆ พวกมันก็ชอบใจเล่นต่อ
 
“ใครโสดกระโดดมาหาพี่..แต่ถ้าอยากโดนปี้เดี๋ยวพี่กระโดดเข้าไปหา”
 
“เหี้ย!!!” พวกผมพากันรุมตบหัวมัน น้องผู้หญิงคนนั้นแม่งเดินก้มหน้าเขินหนีไปเลย
 
“ฮ่า ๆ ๆ กวนตีนสัส”
 
“จังไรชิบหาย” ผมบ่นล้วงอมยิ้มในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาแกะกิน ไอ้ติ้วมันออกมาจากห้องน้ำเดินมาสมทบกับพวกผมที่รอมันขี้อยู่
 
“นานไอ้สัส กูนึกว่ามึงโดนส้วมดูดตายไปแล้ว” ผมเอาอมยิ้มออกด่ามัน ไอ้ติ้วมันทำหน้ามึน ๆ เหมือนคนเพิ่งตื่น
 
“โทษที กูเผลอหลับว่ะ” ติ้วลูบท้ายทอยยิ้มเขิน ๆ ดึกดื่นไม่นอน มัวแต่เอาเมีย
 
“หลับ! มึงล้างตูดยัง อี๋ เหม็น” ผมบีบจมูกมืออีกข้างโบกรับไมได้ ไอ้ติ้วมันยกมือตบหัวผม
 
“กูยังไม่ได้ขี้เลย หลับก่อน แล้วไอ้สามตัวหายไปไหน กลับแล้ว?” ผมพยักหน้าเอามือออก
 
“ไอ้เพติดเมีย กระดิกหางไปหาเมียแล้ว ไอ้สองสาวมันนัดกันไปทำเล็บ”
 
“ไอ้ห่าเพแม่งก็นะ ติดเมียชิบหาย” ผมเหล่ตามองมัน
 
“มึงไม่ติดเลย?  ที่อดหลับอดนอนนี่ไม่ใช่เพราะเมื่อคืนมึงติดตูดเมียหรือไงวะ”
 
“ติด…ติดตีนไงไอ้สัส! กูลูบเข้าหน่อยกระทืบกูเลย อดแดกไปตามระเบียบ” ผมขำกอดคอมันเดินมาที่ลิฟต์ ไอ้พวกเพื่อนที่เหลือก็แยกย้ายกันไปคนละทาง
 
ไม่เห็นเหมือนไอ้ตี๋เลย เอากูทุกคืน
 
…………………………………………………………………..
 
ติ้ว
 
ผมถอดรองเท้าหน้าห้องเดินเข้ามาได้ยินเสียงทีวีเปิดอยู่ เดินผ่านห้องครัวเห็นอาหารวางอยู่บนโต๊ะ พี่ดินรอทำไมวะ ผมโทรมาบอกอยู่ว่ากลับดึกยังจะรอ
 
“สี่ทุ่มสิบนาที มึงนั่งทำรายงานหรือไปแดกเหล้าห้องไอ้ฟาง” มาถึงพี่ดินแม่งก็เปิดฉากด่าก่อนเลยครับ ไม่รู้โมโหหิวหรือโมโหที่ผมกลับช้า
 
ผมวางกระเป๋าเดินไปกอดคอพี่ดินมาหอมจากด้านหลัง มือแย่งรีโมทมากดปิดทีวี พี่ดินเงยหน้ามากดหน้าผมลงจูบ ผมก็อดไม่ไหวหอมซอกคอไปแรง ๆ ผละหน้าออกมา
 
“ไปกินข้าวกัน วันหลังไม่ต้องรอนะครับ ติ้วไม่ว่า”
 
“ก็พี่จะรอ พี่ไม่ชอบกินข้าวคนเดียว” ผมโอบเอวพี่ดินเดินมาถอยเก้าอี้ให้นั่ง บริการดีครับ เดี๋ยวโดนตบเอาอีก เวลาพี่ดินงี่เง่าบอกเลยว่าบางครั้งก็น่ากระทืบสุด ๆ
 
“แล้วถ้าติ้วมาดึกกว่านี้จะทำยังไง ห้ามเลยนะครับ ถ้าเกินเที่ยงคืนห้ามรออีก” ผมพูดเสียงจริงจังยกทัพพีสั่ง ก่อนจะตักข้าวใส่จานส่งให้พี่ดิน
 
“ไม่ฟัง” เนี้ย เห็นไหมว่าเริ่มงี่เง่าอีกแล้ว ไอ้มาดคนเถื่อนมันหายไปไหนหมดนะ
 
“พี่ดินครับ…”
 
“เออ ๆ พี่จะไม่รออีก จะกลับดึกแค่ไหนก็แล้วแต่เหอะ”
 
“พี่ดิน..”
 
“หิว! กินก่อนแล้วค่อยคุยกัน” ผมยื่นมือไปแตะแก้มพี่ดินบิดให้หายหมันเขี้ยว ใบหน้ายุ่งมันน่ารักมากกว่าจะโกรธลง เรานั่งกินข้าวไปสักพักพี่ดินก็รวบจานไปล้าง ผมเท้าคางนั่งมองแผ่นหลังพี่ดินที่ชุ่มเหงื่อ
 
ผมปลดเนคไทที่คอรูดลงปลดกระดุมสองเม็ดให้คลายร้อน พี่ดินกับผมเป็นคนขี้ร้อนมากครับ ถึงจะเปิดแอร์ยังไงเหงื่อก็ออก แล้วคิดดูเวลาเรามีอะไรกันบนเตียงจะร้อนแค่ไหน
 
สวบ
 
ผมสอดมือเข้าไปกอดพี่ดินจากด้านหลัง คางเกยกับไหล่บางเอียงหน้าหันมองพี่ดินที่จดจ่อกับการล้างจาน แก้มพี่ดินไม่ได้อมชมพูและไม่ได้ป่องจนน่าหยิก แต่ก็ไม่ได้ซูบผอม ผมผงกหัวขึ้นหอมแก้มทำเอาพี่ดินตกใจแก้วเกือบหลุดมือ
 
“ติ้ว! พี่ไม่เล่นนะ แก้วแตกขึ้นมาทำไง” เสียงเข้มหันมาดุ ผมไม่กลัวผงกหัวขึ้นจุ๊บปาก
 
“พรุ่งนี้ไปเดทกันไหมครับ?”
 
“นึกบ้าอะไรมาเดทตอนช่วงจะสอบ” พี่ดินหันหน้าไปล้างจาน แต่ผมเห็นนะว่าแอบยิ้มอะ ที่จริงตั้งแต่เราคบกันผมไม่เคยไปไหนมาไหนกับพี่ดินสักเท่าไหร่เลย จะไปก็มีไอ้ฟางพี่ตี๋ไปด้วย ไม่ก็เพื่อนคนอื่น ๆ
 
“ก็ช่วงนี้ไม่ค่อยมีคนเที่ยว หลังสอบคนจะเยอะเอานะ พี่ไม่ชอบคนเยอะ ๆ นี่ครับ”
 
“แต่วันเสาร์พี่ต้องมาติวให้พวกรุ่นน้องอีก วันนี้ก็ต้องไปหาชีทเก่า ๆ มานั่งดู” ผมเอามือออกมาช่วยพี่ดินเก็บจานไปใส่ที่วาง
 
“น่ารักแบบนี้ไงคนอื่นถึงพากันชอบ ติ้วไม่ชอบเลยนะที่คนอื่นมองพี่ด้วยสายตาแบบนั้น” พูดแล้วก็โมโห เมื่อก่อนก็ไม่หนักเหมือนตอนนี้หรอกครับ อาจจะมีบ้างที่มีทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายจะมองพี่ดิน แต่ตอนนี้แค่เดินลงไปซื้อของข้างล่างยังมองตามหลังเลย พี่ดินยิ้มมากขึ้น อ่อนโยนขึ้นจนคนอื่นสามารถเข้ามาใกล้ได้มากขึ้น
 
“พี่ก็มีติ้วแค่คนเดียว มองติ้วแค่คนเดียว จะกลัวอะไร” ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ผมเช็ดมือที่เปียกกับผ้าที่แขวนอยู่ หันมากอดคอพี่ดินเดินเข้าห้องนั่งเล่น
 
 “ก็ผมหวงนี่ครับ”
 
“ช่วยไม่ได้ล่ะนะ คบคนหน้าตาดีก็ต้องทำใจหน่อย” ผมยื่นปากไปใส่พี่ดิน เรามานอนดูหนังรอบดึกกันที่โซฟา ผมนอนหนุนตักพี่ดินเอามือพี่ดินมากุมเขี่ยเล่น ยกขึ้นมาหอมบ้างกัดบ้าง ก็เจอตีไปหลายเพี๊ยะเหมือนกัน
 
“ติ้ว…เบื่อพี่รึเปล่า ที่พี่ชอบงี่เง่าใส่?”
 
“ก็มีบ้าง โอ๊ย! ก็พูดจริง” พี่ดินหน้างอทุบแขนผมแยกเขี้ยวใส่
 
“โกหกหน่อยก็ไม่ได้” ผมพลิกตัวนอนหงาย
 
“ผมไม่อยากโกหก จริง ๆ นะพี่ดิน แค่เรื่องเล็กน้อยก็ไม่อยากจะโกหก”
 
“จริงจังไปได้ ต่อให้ติ้วโกหกพี่ก็เชื่อ เพราะพี่รู้ว่าติ้วมีเหตุผลพอ”
 
“ไม่ดราม่าดิ ตกลงยังไง ไปเดทกันนะ นะพี่ดิน” ผมแทบอยากจะก้มกราบแทบตักเมียเมื่อพี่ดินหยักหน้าให้ หัวของผมลอยขึ้นมานอนกับหมอนแทน พี่ดินเดินหายเข้าไปในห้องเปิดประตูออกมาด้วยชุดที่ต่างไปจากเดิม
 
“ไหนว่าจะไปเดท เพิ่งสี่ทุ่มกว่ายังมีเวลา ตอนนี้คนไม่ค่อยมีด้วย ไปแต่งตัวดิ”
 
“ไม่คิดจะให้เตรียมตัวก่อนรึไง ไปวันนี้เลย?”
 
“ถ้าช้าพี่ไปคนเดียวนะ อาจจะเอาผู้ชายกลับมาฝากสักคนสองคน” ผมเด้งตัวลุกขึ้นมาจัดเสื้อให้เข้าที่ มือกดปิดทีวีเดินไปหยิบของที่จำเป็นใส่กระเป๋า
 
“ไม่เปลี่ยนแล้วเดี๋ยวพี่หนีเที่ยว ไปกันครับ” ผมตื่นเต้นทำอะไรไม่ถูก จะมีใครบ้าเดทกันตอนกลางคืนเหมือนคู่ผมบ้าง ดูด้วยเมียผมเป็นใคร พี่ดินคนเถื่อนเลยนะครับ
 
…………………………………………………………………..
 
ดิน
 
ผมมองเสี้ยวหน้าของติ้วที่กำลังขับรถด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม เราไม่มีอะไรที่เข้ากันได้เลย นอกจากเรื่องบนเตียง ผมชอบกินเผ็ด ติ้วชอบกินหวาน ผมไม่ชอบกินอาหารทะเล แต่ติ้วมันกินได้ทุกอย่าง ผมรู้ตัวเองดีว่าเป็นคนเอาแต่ใจมากแค่ไหน แต่ติ้วก็ยังคอยตามใจผมไม่บ่นสักคำ เพราะแบบนี้ผมถึงรักมันมาก มากกว่าคนที่ผ่าน ๆ มา ที่หวังเอาแต่ร่างกายไม่สนใจว่าผมจะคิดหรือรู้สึกอะไร
 
“ตกลงจะพาพี่ไปไหน?” ผมถามติ้วเมื่อรถออกมาได้สักระยะ
 
“ไปดูหนังกัน ตอนนี้ห้างน่าจะใกล้ปิดแล้ว แต่คิดว่าคงทัน” จะว่าไป ผมไม่เคยมาดูหนังกับมันสักครั้งเลยนะ ดึก ๆ ก็มีแค่ผับกับตลาดนัดกลางคืน และก็ห้างสรรพสินค้าที่เปิดอยู่ ถ้าเป็นตอนเช้าเราคงมีที่เลือกมากกว่านี้
 
ถึงเราจะรักกันมากแค่ไหน แต่เรื่องนี้พ่อแม่จะคิดยังไงผมก็บอกไม่ได้เลย หวังว่าติ้วจะไม่ท้อซะก่อนนะ
 
“รอบสุดท้าย หึ มาดูจนได้นะเรา” ผมยื่นตั๋วหนังให้พนักงาน ติ้วปลีกตัวไปซื้อของกินเดินมาสมทบผมที่ยืนรออยู่
 
“หนาวไหมครับ?” ผมลูบแขนตัวเองที่ลืมเสื้อแขนยาวไว้ในรถ ติ้วโอบเอวผมดึงเข้าไปใกล้ มันเอาที่วางแขนออก เราจึงกอดกันไปดูหนังไป
 
“ไม่ค่อย หน้ามึงง่วง ไม่ชอบดูแนวนี้เหรอ?” ผมชอบดูหนังผี แต่ก็กลัว ดูไปปิดตาไปก็ลุ้นดี ต่างจากอีกคนที่ปิดปากหาว มันเพิ่งจะกลับมาผมก็ลากมันออกมาอีก รู้สึกผิดจัง
 
“ก็ชอบ แต่ผมไม่ค่อยกลัวผี ไม่เหมือนพี่ดินหรอก ดูแล้วปิดตาจะดูทำไม ฮ่า ๆ”
 
“งั้นไปหาอะไรกินกัน ดูจบคงดึก ห้างปิดพอดี”
 
“อ้าว ไม่เป็นไร ดูต่อให้จบก็ได้” ผมหยิบกระเป๋ามันมาถือไว้ จับมือติ้วให้ลุกขึ้น
 
“ไม่ดูแล้ว” ติ้วส่ายหน้ามือขยี้หัวของผมกอดคอพากันเดินออกมาจากโรงหนัง ผู้คนก็ไม่ได้เยอะมากมาย เหมือนมันจะเจอเพื่อนเห็นโบกมือขึ้นทักทาย ผมขอตัวไปซื้อน้ำกินที่ร้านใกล้ ๆ มันก็พยักหน้ายืนคุยกับเพื่อนผู้ชายเรื่องเรียน
 
“รับน้ำอะไรดีครับ?” ผมยืนมองเมนูที่ติดอยู่ก่อนจะสั่งมาสองแก้ว มีผู้ชายอีกคนมายืนขนาบข้าง ผมเงยหน้าขึ้นมอง
 
“อ้าว ดิน มาคนเดียวเหรอ” พี่ว่านทักผมยิ้มให้ คนนี้เป็นพี่รหัสผมเองครับ อยู่ในช่วงฝึกงานเราไม่ค่อยจะเจอกันเท่าไหร่ และผมกับพี่ว่านก็เคยมีอะไรกันอยู่ครั้งนึงด้วย
 
“เปล่าครับ พี่ล่ะ ฝึกงานเป็นยังไงบ้าง”
 
“ก็ดี กดดันดี ไว้ดินขึ้นปีสี่แล้วมาเข้าบริษัทนี้นะ พี่จะเบิกทางให้ก่อน ว่าเป็นยังไง” พี่ว่านแกก็ใจดีอยู่เรื่อย แต่ถึงยังไงผมก็ไม่ขอกลับไปอีก เราไม่ได้คบกันหรอกครับ ตอนนั้นผมก็ไปเรื่อย ไม่ค่อยจริงจังกับใคร พี่ว่านก็จะขอรับผิดชอบ แต่ผมไม่โอเค เราเลยปล่อยมาโดยตลอด
 
“ต้องดูก่อน แล้วพี่มากับใคร?” ผมมองไปด้านหลังไม่เจอใครสักคน
 
“มาคนเดียว คนโสดแบบนี้แหละ ดินยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ” พี่ว่านวางมือผมหัวของผมขยี้ไปมา ผมก้มหัวเล็กน้อยให้
 
“พี่ดิน…” เสียงติ้วดังขึ้น ผมหันไปมอง สายตามันมองมือพี่ว่านที่วางอยู่บนหัวผม พี่ว่านลดมือลงมองติ้ว
 
“คนนี้แฟนผมเอง ติ้ว นี่พี่ว่าน พี่รหัสพี่” ผมไม่อยากให้ติ้วมันเข้าใจผิด ติ้วมันยกมือไหว้มากุมมือผมเอาไว้
 
“สวัสดีครับ”
 
“เปลี่ยนมากินเด็กแล้วเหรอไงเรา พี่ต้องกลับก่อนแล้ว ยังไงไว้เจอกันใหม่ ว่าง ๆ พี่จะโทรหานะ” พี่ว่านยกนาฬิกาขึ้นดูโบกมือขอกลับก่อน ผมโบกมือลามองหลังพี่ว่านจนสุดสายตา
 
“แค่พี่รหัสใช่ไหมครับ?” ติ้วถามผมเมื่อเราเดินลงมาที่ชั้นล่าง
 
“…เราเคยมีอะไรกันครั้งนึง” ผมตอบกลับไป ติ้วมันกำมือผมไว้แน่น “ไม่เชื่อใจพี่?” ผมถามกลับ
 
“ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับพี่ ไม่ชอบให้มาลูบหัวพี่เหมือนที่ผมทำ…ยิ่งรู้ว่าพี่กับเขาเคยมีอะไรกันมันยิ่งไม่ชอบ”
 
“แต่นั่นมันก็อดีต แล้วพี่กับพี่ว่านก็ไม่ได้คิดอะไรเกินพี่น้อง ถ้าติ้วไม่เชื่อใจพี่…”
 
 “ไม่ใช่ไม่เชื่อ! แต่แค่ผมไม่ชอบ ขึ้นชื่อว่าเคยลึกซึ้งต่อกันใครบ้างจะไม่คิด ถึงจะบอกว่าตอนนี้ไม่มีอะไร แต่…สมองมันก็ยังคิดมากอยู่ดี”
 
“หึงพี่?” ทำไมใจผมถึงเต้นรัวยกยิ้มแก้มปริ น้อยครั้งที่ติ้วแสดงออกมาชัดเจนแบบนี้ ปกติติ้วจะเข้าใจผมตลอด จะไม่ค่อยหึงหวงอะไรเรื่อยเปื่อย ผมอยากทำอะไรก็ทำ ไม่ค่อยมายุ่งว่าผมจะมีเพื่อนผู้ชายกี่คน สนิทกันแค่ไหน เราต่างก็ให้อิสระต่อกัน
 
“ก็ใช่ ผมหึงไม่ได้รึไงครับ!”
 
“ดีใจ” ติ้วหันมาเอียงคอสงสัย
 
“ครับ?”
 
“ก็พี่ดีใจที่เห็นติ้วหึง” ผมจับมือติ้วแกว่งเดินไปเรื่อย ๆ
 
“พี่ดินอะ มันน่าดีใจตรงไหนกัน สักวันผมจะต้องเป็นบ้าตายแน่ ไม่เอานะครับ อย่าแกล้งผมแบบนี้ด้วย”
 
“ดีใจสิ เพราะอย่างน้อยพี่ก็รู้ว่าติ้วยังรักพี่อยู่” ดีกว่านิ่งเฉยไม่รู้สึกอะไรเลย ผมยอมโดนงี่เง่าใส่ดีกว่าติ้วจะเงียบใส่
 
“ผมก็รักพี่มากอยู่แล้ว อย่ากลัวไปเลย”
 
“พี่ก็…รัก” ผมพูดอ้อมแอ้ม ติ้วตาโตดึงมือผมให้หยุดเดิน
 
“ว่าไงนะครับ?!”
 
“ของดีมีครั้งเดียว”
 
“โธ่ อีกสักครั้งก็ได้ ผมได้ยินไม่ชัด”
 
“ไม่เอา กลับกันได้แล้ว พี่จะรีบกลับไปให้รางวัลสามีที่น่ารัก” ผมเดินเร็ว ติ้ววิ่งตามมากอดแขนผมหน้าถูไถกับแขนของผม คนก็พากันมองแต่ผมไม่สนใจ
 
“รางวัลอะไรครับ ใช่ที่ผมขอไว้เมื่อวานรึเปล่า”
 
“อืม” ผมตอบไปเขินไป ติ้วมันรีบกระชากผมให้รีบเดินไปขึ้นรถทันที สงสัยวันนี้ได้เหนื่อยอีกแล้วเรา แต่ช่างมันเถอะ ผมขึ้นให้สักวันคงไม่อายมากหรอก ยังไงก็เพื่อคนที่เรารัก ผมยอมทุกอย่าง
 
…………………………………………………………………..
 
ตี๋
 
“วันนี้กูจะไปเที่ยว!” ไอ้ฟางมันพูดคำนี้มาได้สามรอบแล้วครับ ผมนั่งทำงานตะโกนกลับไป
 
“เออ! ก็เรื่องของมึง”
 
“มึงห้ามกูดิ หวงกูหน่อย กูจะไปปี้สาว” ดูมันพูด มันยังจำวิธีเข้าข้างหน้าได้อยู่อีกเหรอ ผมนึกว่ามันได้หลังแล้วลืมไปหมดแล้วนะว่าเอาผู้หญิงยังไง
 
“ใส่ถุงยางด้วยแล้วกัน” ผมโยนซองถุงยางส่งให้มัน ก้มหน้าเขียนงานต่อ
 
“ไอ้เหี้ย! ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้วะ ได้กูแล้วก็ทิ้งกู เออ! ใหม่ ๆ ก็รัก หลัง ๆ ก็ไม่สนใจนะ ชิ” ไอ้ฟางเอาหมอนอิงมาปาใส่หัวผม ผมวางดินสอลงเดินไปหามันที่เตียงนอน รู้สึกช่วงนี้มันจะอ้วนขึ้นด้วยนะ สงสัยเลี้ยงดีไปหน่อย
 
“มึงเป็นส้นตีนอะไรวันนี้?” ผมนั่งลงข้างเตียง ไอ้ฟางคลานดุ๊กดิ๊กเข้ามานอนหนุนตัก อยากจะถ่ายคลิปไว้ให้เพื่อนมันดูจริง ๆ
 
“กูกลัวมึงเบื่อกูอ่า”
 
“ใครพูดอะไรให้ฟังอีกล่ะ หืม” มันส่ายหน้า ก่อนจะพยักหน้า เอากับมันสิ
 
“ไอ้เชี้ยติ้วมันพูด มันบอกงี่เง่ามาก ๆ ผัวไม่รัก” ปากน่าหยิก ผมกัดปากมันดึงแรง ๆ ไอ้ฟางผงกหัวขึ้นมากดท้ายทอยผมลงไปจูบ
 
“ผัวคนไหนล่ะ?” ผมแกล้งถามมัน ไอ้ฟางทำปากจู๋หยิกต้นแขนผมเป็นรอยช้ำ
 
“กูมีหลายคนมั้งไอ้สัส! คนที่พากูไปเลี้ยงไอติมเมื่อวานอะ” ผมขมวดคิ้ว เมื่อวานกูก็เรียนทั้งวัน แล้วมันไปกินไอ้ติมตอนไหน ไอ้ฟางมันชอบมึน จำไม่ค่อยได้หรอกว่าไปไหนกับใคร บางทีผมหลอกถามอะไรแม่งก็บอกมาหมด เพราะมันคิดว่าเป็นผม
 
แล้วมันก็กำลังโดนผมหลอกถามอีกครั้ง
 
“อร่อยไหมล่ะ ไปที่ไหน?” มันทำท่านึก ผมคิดว่าอีกไม่นานมันจะโดนกระทืบ
 
“ก็แถว ๆ ม. ไง เฮ้ย! ชิบหายแล้ว” เหมือนมันเพิ่งจะรู้ตัว เมื่อวานผมเลิกเย็น ไอ้ฟางมันก็โทรเข้ามาว่าขอไปหาอะไรกินรอผมเลิก สรุปมันนัดแนะไปกับคนอื่น มันน่าโดนไหมล่ะเมียผม
 
“มึงไปกับใคร?!!“ ผมกระชากหัวมันให้เงยหน้าขึ้น ทีอย่างนี้มาหลบตา ผมใช้มืออีกข้างบีบรอบคอมันเอาไว้เบา ๆ
 
“ไปกับเพื่อน เพื่อนจริง ๆ นะมึง”
 
“เอาเบอร์มันมา กูจะโทรไปถามหน่อย” มันรีบลุกขึ้นนั่งหยิบโทรศัพท์มาถือไว้แนบอก
 
“มันก็เพื่อนเที่ยวกู ไอ้มอสไง ไอ้ตัวขาว ๆ ที่มึงเคยเจอในห้องกูอะ” ผมนึกไม่ออกหรอก เข้าไปรับมันทีก็ไม่ได้มองใคร
 
“กูจำไม่ได้ มึงโทรเดี๋ยวนี้เลย กูจะคุย” ผมตะครุบขามันเอาไว้เมื่อมันคิดจะหนี ไอ้ฟางดิ้นแต่ผมลากมันเข้ามาหา
 
“ไม่เอา! ไอ้มอสมันชอบผู้ชายดิบเถื่อน เดี๋ยวมันชอบมึง”
 
“อย่ามาอ้าง กูบอกให้โทร!!” ผมตะคอกเสียงใส่ ไอ้ฟางมันหน้างอกดเบอร์ยื่นโทรศัพท์ให้ผม ไม่นานปลายสายก็รับ
 
(ว่าไงฟาง กูกำลังจะนอนเลย)
 
“เมื่อวานไปไหนกับฟางมา?” ผมถามเสียงเข้ม ไอ้ฟางมันเอามือกุมหน้า ผมกดท้ายทอยมันบีบแน่น
 
(มึงเป็นใคร เมื่อวานเหรอ…กูก็ไปนั่งสวีทกับไอ้ฟางมา มันลี้ยงกูด้วยนะเว้ย ว่าจะไปต่อที่อื่นแต่พี่ชายมันโทรมาตามซะก่อน) คงไม่ใช่พี่ชายแต่เป็นผมเนี่ยแหละ กูไปเป็นพี่มึงตอนไหน
 
“มึงบอกมันว่ากูเป็นพี่ชาย?” ไอ้ฟางหน้าไม่ดี มันไม่หือไม่อือท่าจะจริง
 
(แล้วตกลงมึงเป็นใครวะ ไอ้ฟางไปไหน?)
 
“หึ กูเป็นพี่ชายมันเอง แต่เป็นพี่น้องท้องชนกันนะ” ติ๊ด! ผมโยนโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียง กดร่างไอ้ฟางจมเตียง โมโหชิบหาย มีเมียกับเขาทีแม่งแรดสัส!
 
“กูบอกแล้วไงว่ากูเป็นคนขี้หึง อยากลองดีใช่ไหมไอ้สัส!!”
 
“กูแค่ไปกินติมนะเว้ย มันก็พูดเกินไป สวีทเหี้ยอะไร ยังนั่งส่องหนุ่มแย่งกับกูอยู่เลย” ข้อแก้ตัวที่เหี้ยมาก ผมคงปล่อยมันไปไหนมาไหนไม่ได้แล้ว ตัวมันยิ่งขาว ๆ น่าล่ออยู่ด้วย
 
“แล้วได้ผัวไหมล่ะ! มึงได้มาฝากกูสักคนไหมไอ้สัส!! มึงแม่งน่ากระทืบให้ตาย”
 
“กูแค่เล่น ๆ มึงอย่าหึงดิวะ กูไม่กล้ามีใครหรอก มึงโหดซะขนาดนี้” ไอ้ฟางยกหมอนมากั้นเราเอาไว้ ผมปัดออก
 
“กูโหดมึงยังจะไปเล่น ๆ กับคนอื่น ถ้ากูทำบ้างมึงคงจะไม่ว่าอะไร” ผมแค่พูดก็โดนถีบเข้ากลางลำตัว มันลุกขึ้นกระชากคอเสื้อผมเข้าไปใกล้
 
“ไอ้เหี้ยตี๋!! กูไม่ยอมนะเว้ย”
 
“แล้วทีมึงยังจะทำได้”
 
“มันไม่เหมือนกัน กูไม่ได้คิดอะไร แต่มึงห้ามทำจริงด้วย กูจับได้ทั้งมึงทั้งมันตายนะไอ้สัส”
 
“กูแค่พูดมึงจะโมโหทำไม? ปล่อยกู กูจะไปทำงานต่อ” ผมปัดมือมันออกเดินไปนั่งทำงานที่โต๊ะ หงุดหงิดชิบหาย อยากล่อมันอยู่แต่งานต้องส่งพรุ่งนี้
 
“กินอะไรไหม กูจะลงไปซื้อข้างล่างให้?” มันเดินมากอดคอผมโน้มหน้าลงมาถาม ผมนี่ใจอ่อนยวบไปเกือบครึ่ง
 
“ไม่กิน” ผมตอบเสียงห้วน
 
“กูนวดให้ไหมวะ เห็นมึงนั่งทำงานมานานแล้ว อาจจะเมื่อย” มันบีบไหล่ผมนวดเบา ๆ ผมก็ชอบนะครับ นี่แหละมันกำลังง้อ
 
“ไม่ค่อยเมื่อย พรุ่งนี้กูไปให้คนอื่นนวดให้ทั้งตัวก็หายเมื่อยแล้วว่ะ” ผมแหย่มันเล่น ไอ้ฟางมันทุบไหล่ผมแทบหัก
 
“กูไม่ง้อแล้วแม่ง! ฮึก มึงมันใจร้าย กูจะโทรฟ้องพี่ฟิน กูจะให้พี่ฟินมากระทืบมึง” ผมหันไปอีกทีแม่งร้องไห้แล้วครับ แค่แกล้งเล่น ๆ เองนะ มึงขี้แยไปไหน
 
“เฮ้ย! กูล้อเล่น จะร้องทำไมวะ มานี่มา” ผมหมุนเก้าอี้ออกกวักมือเรียกมันเข้ามาหา ไอ้ฟางมันก็เดินปากแบะมาเลย โอ๊ยยย กูขำ
 
“เล่นเหี้ยอะไรไม่รู้เรื่อง ฮึก”
 
“ฮ่า ๆ  ๆ มึงจะร้องทำไมวะ กลัวกูหนีไปหาคนอื่นไง?” ผมตบหลังมันปลอบ ไอ้ฟางมันนั่งกับพื้นกอดขาผมเอาไว้ หน้าวางลงบนตัก
 
“เออ! ผัวเหี้ย ๆ แบบมึงยิ่งมีตัวเดียวอยู่ กูขี้เกียจหาใหม่” ปากดีจังนะเมียกู
 
“หึ เงยหน้าดิ๊” ไอ้ฟางมันปาดน้ำตาเงยหน้ามองผมตาแดง ๆ “โตเป็นควายยังเสือกร้องไห้ กูจะถ่ายรูปมึงให้เพื่อนดู” ผมกดถ่ายรูปมันรีบเซฟเอาไว้ ไอ้ฟางตบหน้าผมมือแย่งโทรศัพท์
 
ปากแดงจมูกแดง น่ารัก น่าฟัด เอาไว้แกล้งมันท่าจะดี
 
“ลบเลย! กูอายเขา”
 
“ไม่เอา วันไหนมึงดื้อกูจะส่งต่อให้ไอ้ติ้ว” ผมเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า มันทำอะไรไม่ได้บีบกลางกายผมหน้าแค้น อย่างจุกเลยครับ
 
“ถ้ามันใช้งานไม่ได้นะมึง” ผมกุมลูกชายตัวเองมือผลักหัวมันออก ไอ้ฟางกอดอกยกยิ้มเย้ย
 
“ไม่ยาก กูก็ไปใช้ของคนอื่นไง”
 
“กูคงยอม ปากมึงดีเกินไปนะไอ้ฟาง หาอะไรอุดปากหน่อยดีกว่ามั้ง หึ กูคิดอะไรดี ๆ ออกแล้ว” ผมรูดซิบกางเกงลงควักความเป็นชายออกมาสาว ไอ้ฟางตาโตรีบลุกขึ้นยืนแต่ผมไวกว่าจับมือมันกระชากให้นั่งลงที่เดิม
 
“กูจะนั่งทำงาน ส่วนมึงก็นั่งอม…ให้กูหน่อย ถ้าไม่อยากโดนหนักก็ตกลงซะดี ๆ” ผมยื่นข้อเสนอ วันนี้มันมีคดีติดตัว ยังไงผมคงล่อมันยันเช้า ไอ้ฟางมันรู้ดียอมเอาน้องชายผมไปนั่งเล่นอย่างว่าง่าย
 
“จ๊วบ…ของมึงใหญ่ขึ้นป่ะวะ?” มันถามผมที่กำลังเสียวได้ที่
 
“หึ คงงั้นมั้ง ไม่ชอบ?” ไอ้ฟางส่ายหน้าเอาน้องชายผมมาตีกับปากตัวเอง สงสัยมันจะได้ของเล่นใหม่แล้วครับ
 
“ชอบ กูชอบเล่นอะไรใหญ่ ๆ แต่โคตรแสบเวลามึงยัดลงมาเลย พูดแล้วเงี่ยน จัดเลยดีกว่า” ผมยังนั่งเหวอมองมันตาปริบ ๆ ไอ้ฟางมันถอดเสื้อผ้าออกจนหมดดึงปากกาออกจากมือผมแล้วขึ้นคร่อมตัก
 
แบบนี้กูจะไปไหนรอดวะ
 
“มึงเอาจริง พรุ่งนี้มึงจะไปเรียนไม่ไหวนะ อย่ามาโทษกูด้วยถ้าเดินขาถ่างแล้วเพื่อนล้อ”
 
“พูดมากว่ะ กูเริ่มแล้วนะ เป็นเด็กดีนะตี๋น้อยของพี่ฟาง” ดูมันพูด ผมทั้งขำทั้งจุก แม่งเล่นกระแทกลงมาแบบไม่ทันตั้งตัว จะมีใครแปลกไปกว่าเมียผมไหมครับ เดี๋ยวร้องไห้เดี๋ยวร้อนแรง ผมตามมันไม่ค่อยจะทันเลย
 
 
 
 
 TBC.