หยุดที่ฉันคนนี้ได้ไหม?

          หลังจากเหตุการณ์วันนั้นฉันก็กกลับมาใช้ชีวิตปกติใช่ว่าฉันจะทำใจได้แล้วแต่ไม่เลยฉันเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เหตุการณ์วันนั้นมันเป็นบทเรียนว่าอย่าให้ใจใครง่ายๆอย่ารักใครเพียงแค่เห็นเขาแค่ด้านเดียวฉันเริ่มจากการเปลี่ยนตัวเองควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้าจนคนในโรงเรียนแปลกใจจนในที่สุดฉันก็กลายเป็นเพลย์เกิร์ลใช้ชีวิตสนุกไปวันๆไม่จริงจังกับใครส่วนพี่เลโก้หลังจากวันนั้นฉันก็หลบหน้าเขาตลอดฉันยังไม่พร้อมจะเจอหน้าเขาจริงๆแต่เขาก็มาหาฉันทุกวันวันนี้ก็เช่นกัน
“เมลพี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ”พี่เลโก้เรียกฉันระหว่างที่เดินขึ้นรถของไมค์คู่ควงคนล่าสุดของฉัน
“ขอโทษนะพอดีฉันรีบไปกันเถอะไมค์”ฉันเข้าไปนั่งในพร้อมกับปิดประตูแล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไปจุดหมายปลายทางคือบ้านฉันตลอดทางฉันกับไมค์เราไม่ได้พูดอะไรกันเลยจนถึงบ้าน
“ขอบคุณนะไมค์ที่มาส่ง”แล้วฉันก้เปิดประตูเดินลงจากรถไป
“เมลพรุ่งนี้ตอนเช้าเดี๋ยวเรามารับนะ”
“ไม่เป็นไรๆพรุ่งนี้เราจะไปเอง”
“หรอ งั้นไว้เจอกันที่โรงเรียนนะครับ”
“คะ ขับรถดีๆนะ”ฉันพูดพร้อมกับส่งยิ้ม
“ครับ”ไมค์ส่งยิ้มหวานมาให้ฉันแล้วก็ขับรถออกไป
พอรถไมค์ขับออกไปได้สักพักฉันก็เดินเข้าบ้านวันนี้บ้านก็เงียบเช่นเคยแม่กับพ่อก็ไปดูงานที่ต่างประเทศซะงั้นส่วนป๊อบคอนคงเที่ยวกับเพื่อนฉันเดินขึ้นห้องปิดประตูแล้วทิ้งตัวลงนอนมองเพดานสีขาวคิดแล้วก็เหงาเหมือนกันนะช่วงนี้ยัยแอนก็ไปเที่ยวกับครอบครัวอีกทิ้งฉันไว้คนเดียวอยู่คนเดียวทีไรทำไมฉันถึงเอาแต่คิดถึงคนใจร้ายคนนั้นเห้อออ นอนดีกว่า..
 
ตกดึก
ครืดด. ครืดดด
ใครโทรมาดึกๆดื่นๆเนี้ยยคนจะนอน
“ฮาโลล”ฉันกดรับโทรศัพท์ทั้งๆทีหลับตาอยู่
“เธอคือแฟนไอ่ป๊อบคอนใช่ไหม”พอได้ยินชื่อของน้องชายฉันเท่านั้นแหละตาสว่างทันที
“นายเป็นใครต้องการอะไร”
“ตอนนี้แฟนเธออยู่กับฉันถ้าเธอยังอยากให้แฟนเธอมีลมหายใจอยู่ล่ะก็ออกมาเจอฉันที่โกงXXX”
“ได้ฉันจะไป”แล้วมันก็วางสายไป
     จากนั้นฉันก็เดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเอาเสื้อยีนสวนทับกับชุดนอนคว้ากุญแจรถเดินออกจากห้องภายในบ้านเงียบสนิทฉันเดินออกจากบ้านตรงไปที่โรงรถทันทีเห้ออไอ่น้องบ้าหาเรื่องอะไรมาให้ฉันอีกเนี่ยยฉันขับรถไปโกดังตามที่มันบอกในใจก็คิดห่วงไอ่ตัวแสบไม่น้อย
 
โกดังXXX
ป๊อบคอน
          ตอนนี้ผมกับเพื่อนอีก2คนโดนนักเลงคู่อริที่มีเรื่องกับพวกผมบ่อยๆจับตัวมาปกติพวกผมสามารถสู้กับพวกมันได้สบายๆเลยล่ะถ้าไม่ติดที่มันเล่นทีเผลอสภาพผมกับเพื่อนแทบจะดูไม่ได้เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วมันมาค้นโทรศัพท์มือถือผมกดโทรหาใครสักคนผมขออย่าให้เป็นคนที่ผมคิดไว้เลย
“ป๊อบคอน”เสียงเรียกชื่อผมพร้อมกับร่างบางที่ปราฏกต่อหน้าทำให้ผมตกใจเป็นอย่างมาก
“พี่เมล..”
“พวกแกปล่อยน้องฉันเดี๋ยวนี้นะอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
“สาวน้อยเธอคนเดียวจะทำอะไรฉันได้”ไอ่ลูกพี่ของมันพูดพร้อมกับเดินเข้าไปไกลพี่เมล
“ฉันบอกให้ปล่อยตัวน้องฉันไม่ได้ยินหรอ”พี่เมลพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งแววตาเฉยชาจ้องมองพวกมัน
“ได้ยินแต่ไม่ทำเห้ย! สั่งสอนแม่นี่หน่อยสิพวกเรา”สิ้นเสียงลูกพี่มันไอ่พวกลูกน้องก็วิ่งเข้าไปหาพี่เมล
     ผมอยากจะลุกไปช่วยพี่เมลแต่ทำไม่ได้เพราะไอ่พวกนี้มันจับตัวผมไว้ผมได้แต่นั่งมองพวกมันรุมทำร้ายพี่เมลตอนแรกๆพี่เมลก็สู้มันได้ถ้าตัวต่อตัวแต่ตอนนี้มันรุมสภาพตามตัวพี่เมลเริ่มมีบาดแผลโธ่โว้ย!!ระหว่างที่พี่เมลกำลังป้องกันตัวจากด้านหน้าอยู่นั่นไอ่ลูกพี่มันก็เดินไปข้างหลังพร้อมกับไม้หน้าสามมันอาศัยจังหวะที่พี่เมลเผลอมันยกไม้ฟาดพี่เมลจากด้านหลัง
“พี่เมลระวัง”ร่างพี่เมลร่วงหล่นลงบนพื้นผมแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
“เก่งจริงนะสาวน้อยแต่ก็มาได้เท่านี้แหละ”มันดึงตัวพี่เมลให้ลุกขึ้นแล้วลากมาทิ้งลงต่อหน้าผม
“แก ไอ่เลว”ผมได้แต่กัดฟันมองดูมันด้วยความโกรธ
“ไม่ต้องชมกูกูรู้ตัวดี ว้ากูจะทำยังไงกับแฟนมึงดีน่า”มันพูดพร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์
“มึงหยุดความคิดชั่วๆของมึงเดี๋ยวนี้นะ”
“หึ! โทษทีว่ะกูคิดเรียบร้อยแล้วถ้าแฟนมึงกลายเป็นเมียกูมันคงจะทำให้มึงเจ็บใจไม่น้อย”แล้วมันก็อุ้มร่างที่ไร้สติของพี่เมลขึ้นมา
“มึงไอ่เวร ปล่อยกูสิว่ะ”
“ฮ่าๆ สะใจว่ะ”
“อย่าแตะต้องผู้หญิงของกู!!”เสียงปริศนาดังมาจากด้านหลังของพวกมัน
“ละ..เลโก้”พวกมันหันไปพร้อมกับทำสีหน้าตกใจ
“แกมาอยู่ที่นี่ได้ไง”ไอ่ลูกพี่พูดกระตุกกระตะหน้าเริ่มถอดสี
“กูไม่จำเป็นต้องตอบคำถามมึงส่งตัวผู้หญิงของกูมา”เลโก้พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องของเขา
“บ้าน่า ยัยนี่เป็นแฟนไอ่ป๊อบคอนไม่ใช่หรอ”
“หึ!! ไอ่หน้าโง่”ผมพูดพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจไปให้มัน
“มึงจะส่งมาให้ดีๆหรือต้องให้กูใช้กำลัง”เลโก้พูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเริ่มจะโกรธมากว่าเดิม
“กะ..กูไม่ให้โว้ย!”
“กูถือว่ากูเตือนมึงแล้วนะ”สิ้นเสียงเลโก้ก็ส่งสัญญาณให้ลูกน้อง
“พวกมึงลุย”
     คนทั้งสองกลุ่มเริ่มปะทะกันอย่างดุเดือดโดยที่ฝ่ายเลโก้ได้เปรียบก็แน่ล่ะสิใครๆก็รู้ความสามารถของกลุ่มเลโก้ดีอย่าไปมีเรื่องเป็นดีที่สุดจนในที่สุดพวกนั้นก็สลบเมือดลงกับพื้นเลโก้อุ้มพี่เมลมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม
“เป็นอะไรมากหรือป่าว”เลโก้ถามพร้อมกับมองสำรวจสภาพวกผม
“ก็อย่างที่เห็นขอบใจนะมาช่วย..’พี่ชาย’ “ผมพูดอย่างรู้สึกขอบคุณพร้อมกับส่งยิ้มให้เลโก้
“ไม่เป็นไรยังไงยัยนี่ก็คือผู้หญิงที่พี่รัก”เลโก้มองใบหน้าพี่เมลด้วยแววตาที่อ่อนโยน
“รักเขาก็อย่าทำให้เขาเสียใจอีกล่ะอย่าคิดนะว่าผมไม่รู้ว่าพี่ทำอะไรกับพี่สาวผม”
“พี่สัญญาว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกพี่หวังว่าเมลคงจะยกโทษให้พี่ “
“แต่คงจะอีกนานแหละพี่เมลจะหายโกรธพี่เมลใจแข็งจะตาย”
“ไม่คิดจะช่วยพี่หน่อยหรอ”
“ไม่ล่ะ ฮ่าๆ”
“เห้ออ ตื่นมาก็คงเกลียดฉันเหมือนเดิมสินะ”
“เรื่องนั้นเอาก่อนเถอะ พี่รีบพาพี่เมลไปส่งโรงพยาบาลเถอะผมทนเห็นสภาพพี่เมลไม่ไหวเห็นแผลตามตัวพี่เมลแล้วอยากอัดหน้าพวกมัน”
“นายก็เหมือนกันเจ็บตัวไม่ใช่น้อยๆ เห้ย!! เก็บให้เรียบร้อยแล้วช่วยมาน้องชายฉันไปส่งโรงพยาบาลเร็ว”
     สิ้นเสียงคำสั่งของเลโก้ลูกน้องส่วนหนึ่งก็มาช่วยพยุงผมกับเพื่อนขึ้นรถไปส่งที่โรงพยาบาลส่วนพี่เมลเลโก้ก็อุ้มขึ้นรถไปผมได้แต่ยิ้มแล้วยืนมองแล้วให้กำลังใจเลโก้จะบอกว่าผมช่วยให้พี่เมลหายโกรธเลโก้ได้สบายๆแต่ผมไม่ทำผมอยากให้พี่เมลเป็นคนตัดสิ้นเรื่องนี้เองนายต้องเจอกับบททดสอบอีกมากมายหวังว่านายจะได้มาเป็นพี่เขยฉันนะถ้าไม่ถอดใจไปซะก่อนส่วนร่างกายของผมก็หนักเอาการพอถึงโรงพยาบาลเปลือกตาผมก็เริ่มหลับลงทันทีรู้สึกสบายใจที่คนปรากฏตัวในวันนี้ไม่ใช่ยัยนั่นไม่ใช่ว่าผมไม่เป็นห่วงพี่เมลแต่พี่เมลมีคนคอยปกป้องแล้วผมก็สบายใจแต่พอคิดถึงใบหวานและดวงตาคู่นั้นแล้วทำให้ผมยิ้มออกมาไม่รู้ตัวถ้าเกิดยัยนั่นมีสภาพเหมือนพี่เมลในวันนี้หัวใจผมคงจะหยุดเต้นผมคงรับไม่ไหวจริงๆ
 
End ป๊อบคอน