หยุดที่ฉันคนนี้ได้ไหม?

          หลังจากเหตุการณ์วันนั้นฉันก็กกลับมาใช้ชีวิตปกติใช่ว่าฉันจะทำใจได้แล้วแต่ไม่เลยฉันเริ่มเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เหตุการณ์วันนั้นมันเป็นบทเรียนว่าอย่าให้ใจใครง่ายๆอย่ารักใครเพียงแค่เห็นเขาแค่ด้านเดียวฉันเริ่มจากการเปลี่ยนตัวเองควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้าจนคนในโรงเรียนแปลกใจจนในที่สุดฉันก็กลายเป็นเพลย์เกิร์ลใช้ชีวิตสนุกไปวันๆไม่จริงจังกับใครส่วนพี่เลโก้หลังจากวันนั้นฉันก็หลบหน้าเขาตลอดฉันยังไม่พร้อมจะเจอหน้าเขาจริงๆแต่เขาก็มาหาฉันทุกวันวันนี้ก็เช่นกัน

“เมลพี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ”พี่เลโก้เรียกฉันระหว่างที่เดินขึ้นรถของไมค์คู่ควงคนล่าสุดของฉัน

“ขอโทษนะพอดีฉันรีบไปกันเถอะไมค์”ฉันเข้าไปนั่งในพร้อมกับปิดประตูแล้วรถก็เคลื่อนตัวออกไปจุดหมายปลายทางคือบ้านฉันตลอดทางฉันกับไมค์เราไม่ได้พูดอะไรกันเลยจนถึงบ้าน

“ขอบคุณนะไมค์ที่มาส่ง”แล้วฉันก้เปิดประตูเดินลงจากรถไป

“เมลพรุ่งนี้ตอนเช้าเดี๋ยวเรามารับนะ”

“ไม่เป็นไรๆพรุ่งนี้เราจะไปเอง”

“หรอ งั้นไว้เจอกันที่โรงเรียนนะครับ”

“คะ ขับรถดีๆนะ”ฉันพูดพร้อมกับส่งยิ้ม

“ครับ”ไมค์ส่งยิ้มหวานมาให้ฉันแล้วก็ขับรถออกไป

พอรถไมค์ขับออกไปได้สักพักฉันก็เดินเข้าบ้านวันนี้บ้านก็เงียบเช่นเคยแม่กับพ่อก็ไปดูงานที่ต่างประเทศซะงั้นส่วนป๊อบคอนคงเที่ยวกับเพื่อนฉันเดินขึ้นห้องปิดประตูแล้วทิ้งตัวลงนอนมองเพดานสีขาวคิดแล้วก็เหงาเหมือนกันนะช่วงนี้ยัยแอนก็ไปเที่ยวกับครอบครัวอีกทิ้งฉันไว้คนเดียวอยู่คนเดียวทีไรทำไมฉันถึงเอาแต่คิดถึงคนใจร้ายคนนั้นเห้อออ นอนดีกว่า..

ตกดึก

ครืดด. ครืดดด

ใครโทรมาดึกๆดื่นๆเนี้ยยคนจะนอน

“ฮาโลล”ฉันกดรับโทรศัพท์ทั้งๆทีหลับตาอยู่

“เธอคือแฟนไอ่ป๊อบคอนใช่ไหม”พอได้ยินชื่อของน้องชายฉันเท่านั้นแหละตาสว่างทันที

“นายเป็นใครต้องการอะไร”

“ตอนนี้แฟนเธออยู่กับฉันถ้าเธอยังอยากให้แฟนเธอมีลมหายใจอยู่ล่ะก็ออกมาเจอฉันที่โกงXXX”

“ได้ฉันจะไป”แล้วมันก็วางสายไป

     จากนั้นฉันก็เดินตรงไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเอาเสื้อยีนสวนทับกับชุดนอนคว้ากุญแจรถเดินออกจากห้องภายในบ้านเงียบสนิทฉันเดินออกจากบ้านตรงไปที่โรงรถทันทีเห้ออไอ่น้องบ้าหาเรื่องอะไรมาให้ฉันอีกเนี่ยยฉันขับรถไปโกดังตามที่มันบอกในใจก็คิดห่วงไอ่ตัวแสบไม่น้อย

โกดังXXX

ป๊อบคอน

          ตอนนี้ผมกับเพื่อนอีก2คนโดนนักเลงคู่อริที่มีเรื่องกับพวกผมบ่อยๆจับตัวมาปกติพวกผมสามารถสู้กับพวกมันได้สบายๆเลยล่ะถ้าไม่ติดที่มันเล่นทีเผลอสภาพผมกับเพื่อนแทบจะดูไม่ได้เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้วมันมาค้นโทรศัพท์มือถือผมกดโทรหาใครสักคนผมขออย่าให้เป็นคนที่ผมคิดไว้เลย

“ป๊อบคอน”เสียงเรียกชื่อผมพร้อมกับร่างบางที่ปราฏกต่อหน้าทำให้ผมตกใจเป็นอย่างมาก

“พี่เมล..”

“พวกแกปล่อยน้องฉันเดี๋ยวนี้นะอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”

“สาวน้อยเธอคนเดียวจะทำอะไรฉันได้”ไอ่ลูกพี่ของมันพูดพร้อมกับเดินเข้าไปไกลพี่เมล

“ฉันบอกให้ปล่อยตัวน้องฉันไม่ได้ยินหรอ”พี่เมลพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งแววตาเฉยชาจ้องมองพวกมัน

“ได้ยินแต่ไม่ทำเห้ย! สั่งสอนแม่นี่หน่อยสิพวกเรา”สิ้นเสียงลูกพี่มันไอ่พวกลูกน้องก็วิ่งเข้าไปหาพี่เมล

     ผมอยากจะลุกไปช่วยพี่เมลแต่ทำไม่ได้เพราะไอ่พวกนี้มันจับตัวผมไว้ผมได้แต่นั่งมองพวกมันรุมทำร้ายพี่เมลตอนแรกๆพี่เมลก็สู้มันได้ถ้าตัวต่อตัวแต่ตอนนี้มันรุมสภาพตามตัวพี่เมลเริ่มมีบาดแผลโธ่โว้ย!!ระหว่างที่พี่เมลกำลังป้องกันตัวจากด้านหน้าอยู่นั่นไอ่ลูกพี่มันก็เดินไปข้างหลังพร้อมกับไม้หน้าสามมันอาศัยจังหวะที่พี่เมลเผลอมันยกไม้ฟาดพี่เมลจากด้านหลัง

“พี่เมลระวัง”ร่างพี่เมลร่วงหล่นลงบนพื้นผมแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

“เก่งจริงนะสาวน้อยแต่ก็มาได้เท่านี้แหละ”มันดึงตัวพี่เมลให้ลุกขึ้นแล้วลากมาทิ้งลงต่อหน้าผม

“แก ไอ่เลว”ผมได้แต่กัดฟันมองดูมันด้วยความโกรธ

“ไม่ต้องชมกูกูรู้ตัวดี ว้ากูจะทำยังไงกับแฟนมึงดีน่า”มันพูดพร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์

“มึงหยุดความคิดชั่วๆของมึงเดี๋ยวนี้นะ”

“หึ! โทษทีว่ะกูคิดเรียบร้อยแล้วถ้าแฟนมึงกลายเป็นเมียกูมันคงจะทำให้มึงเจ็บใจไม่น้อย”แล้วมันก็อุ้มร่างที่ไร้สติของพี่เมลขึ้นมา

“มึงไอ่เวร ปล่อยกูสิว่ะ”

“ฮ่าๆ สะใจว่ะ”

“อย่าแตะต้องผู้หญิงของกู!!”เสียงปริศนาดังมาจากด้านหลังของพวกมัน

“ละ..เลโก้”พวกมันหันไปพร้อมกับทำสีหน้าตกใจ

“แกมาอยู่ที่นี่ได้ไง”ไอ่ลูกพี่พูดกระตุกกระตะหน้าเริ่มถอดสี

“กูไม่จำเป็นต้องตอบคำถามมึงส่งตัวผู้หญิงของกูมา”เลโก้พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกน้องของเขา

“บ้าน่า ยัยนี่เป็นแฟนไอ่ป๊อบคอนไม่ใช่หรอ”

“หึ!! ไอ่หน้าโง่”ผมพูดพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจไปให้มัน

“มึงจะส่งมาให้ดีๆหรือต้องให้กูใช้กำลัง”เลโก้พูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าเริ่มจะโกรธมากว่าเดิม

“กะ..กูไม่ให้โว้ย!”

“กูถือว่ากูเตือนมึงแล้วนะ”สิ้นเสียงเลโก้ก็ส่งสัญญาณให้ลูกน้อง

“พวกมึงลุย”

     คนทั้งสองกลุ่มเริ่มปะทะกันอย่างดุเดือดโดยที่ฝ่ายเลโก้ได้เปรียบก็แน่ล่ะสิใครๆก็รู้ความสามารถของกลุ่มเลโก้ดีอย่าไปมีเรื่องเป็นดีที่สุดจนในที่สุดพวกนั้นก็สลบเมือดลงกับพื้นเลโก้อุ้มพี่เมลมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม

“เป็นอะไรมากหรือป่าว”เลโก้ถามพร้อมกับมองสำรวจสภาพวกผม

“ก็อย่างที่เห็นขอบใจนะมาช่วย..’พี่ชาย’ “ผมพูดอย่างรู้สึกขอบคุณพร้อมกับส่งยิ้มให้เลโก้

“ไม่เป็นไรยังไงยัยนี่ก็คือผู้หญิงที่พี่รัก”เลโก้มองใบหน้าพี่เมลด้วยแววตาที่อ่อนโยน

“รักเขาก็อย่าทำให้เขาเสียใจอีกล่ะอย่าคิดนะว่าผมไม่รู้ว่าพี่ทำอะไรกับพี่สาวผม”

“พี่สัญญาว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกพี่หวังว่าเมลคงจะยกโทษให้พี่ “

“แต่คงจะอีกนานแหละพี่เมลจะหายโกรธพี่เมลใจแข็งจะตาย”

“ไม่คิดจะช่วยพี่หน่อยหรอ”

“ไม่ล่ะ ฮ่าๆ”

“เห้ออ ตื่นมาก็คงเกลียดฉันเหมือนเดิมสินะ”

“เรื่องนั้นเอาก่อนเถอะ พี่รีบพาพี่เมลไปส่งโรงพยาบาลเถอะผมทนเห็นสภาพพี่เมลไม่ไหวเห็นแผลตามตัวพี่เมลแล้วอยากอัดหน้าพวกมัน”

“นายก็เหมือนกันเจ็บตัวไม่ใช่น้อยๆ เห้ย!! เก็บให้เรียบร้อยแล้วช่วยมาน้องชายฉันไปส่งโรงพยาบาลเร็ว”

     สิ้นเสียงคำสั่งของเลโก้ลูกน้องส่วนหนึ่งก็มาช่วยพยุงผมกับเพื่อนขึ้นรถไปส่งที่โรงพยาบาลส่วนพี่เมลเลโก้ก็อุ้มขึ้นรถไปผมได้แต่ยิ้มแล้วยืนมองแล้วให้กำลังใจเลโก้จะบอกว่าผมช่วยให้พี่เมลหายโกรธเลโก้ได้สบายๆแต่ผมไม่ทำผมอยากให้พี่เมลเป็นคนตัดสิ้นเรื่องนี้เองนายต้องเจอกับบททดสอบอีกมากมายหวังว่านายจะได้มาเป็นพี่เขยฉันนะถ้าไม่ถอดใจไปซะก่อนส่วนร่างกายของผมก็หนักเอาการพอถึงโรงพยาบาลเปลือกตาผมก็เริ่มหลับลงทันทีรู้สึกสบายใจที่คนปรากฏตัวในวันนี้ไม่ใช่ยัยนั่นไม่ใช่ว่าผมไม่เป็นห่วงพี่เมลแต่พี่เมลมีคนคอยปกป้องแล้วผมก็สบายใจแต่พอคิดถึงใบหวานและดวงตาคู่นั้นแล้วทำให้ผมยิ้มออกมาไม่รู้ตัวถ้าเกิดยัยนั่นมีสภาพเหมือนพี่เมลในวันนี้หัวใจผมคงจะหยุดเต้นผมคงรับไม่ไหวจริงๆ

End ป๊อบคอน