Don't gentle ! ✱ ล่ารัก .. กระชากหัวใจนายสุดฮอต

 
 
 
3* - - ◖  เจ้าอารมณ์ สู่ เจ้ามารยา  ◗ - - 
 “ นี่ ! ฟาเรนไฮต์ ”ฉันเดินตามเขาไปติดๆหลังจากที่เขาเดินออกจากงานโต้วาที เขาหยุดเดินแล้วค่อย ๆ หันกลับมาหาฉันจากนั้นก็ถอดหายใจอย่างเบื่อหน่าย“ เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับฉันสักที  ”หน็อยยย ยังกับฉันอยากยุ่งกับนายตายแหละ .. ถ้านายไม่มาทำให้พี่ชายฉันเสียใจล่ะก็ ฉันไม่อยากที่จะอยู่ร่วมประเทศกับนายด้วยซ้ำ .. ผู้ชายอะไรขี้เก๊กชะมัด“ ฉันแค่จะมาลา ”ไม่จริงอ่ะ ฉันโกหก โอเค โอเค ฉันพูดคามจริงก็ได้ .. ที่ฉันเดินตามเขามาก็เพื่อจะ .. อ่อย ! คำนี้ไม่ค่อยเข้าท่านะ เปลี่ยนเป็น หว่านเสน่ห์แทนแล้วกัน .. ทันมั้ย ? ( น่าจะไม่ -*- )“  ไม่จำเป็น ”แต่ดูเหมือนเขาจะกำลังขัดใจฉันนะ !!“ แต่ฉันอยากลานี่นา ”“ นั่นมันก็เรื่องของเธอ ”พูดจบเขาก็หันหลังแล้วค่อย ๆ เดินห่างไปจากฉันเรื่อย ๆ ไอ้บ้านี่“ คิดว่าตัวเองเป็นใครก็ห๊ะ !!! ”ฉันตะโกนเสียงดังไล่หลังเขาไปนักเด็กนักเรียนที่ยืนอยู่แถวนั้นหันมองฉันเป็นตาเดียว“ มองกันอะไรย่ะ !! ”ฉันหัน ควับ !  ไปจ้องยัยพวกนั้นพร้อมกับแยกเขี้ยวใส่อย่างโมโห“ รูบี้ ใจเย็น .. นี่มันไม่ใช่โรงเรียนเรานะ ”เอด้าเดินเข้ามาใช้มือจับที่บ่าของฉันแล้วก้มลงมากระซิบข้างหู“ ใครสนกันล่ะ ”ฉันปัดมือเอด้าออกแล้ว หลับตารวมรวมพลังที่มีอยู่ทั้งหมด จากนั้นก็ ......“ กล้าเดินหนีฉันงั้นเหรอ ? จะ ... จะ.. หืยย ...  จะเล่นแบบนี้ใช่มั้ย ?!! ย๊ากกกกก !!! ”ฉันกำหมัดแน่นใบหน้าแดงก่ำด้วยความแค้นพร้อมกับร้องออกมาเสียงดังลั่นตึก .. ขนาดเสียงประกาศของอาจารย์ที่พูดผ่านลำโพงที่ติดอยู่ทั่วมุมตึก  และกำลังให้เกร็ดความรู้เรื่อง ธรรมะกับความสงบ ในตอนเที่ยง .. ยังสู้เสียงของฉันไม่ได้เลย“ รูบี้ พอ ! กลับโรงเรียนเหอะ .. โอ้ยยย มิกกิ ช่วยฉันลากยัยบ้า นี่ที ” 
 - - บ้าน - -
 
“ ชั่วโมงครึ่งแล้วนะ ”เฮียสุดที่รักของฉันเงยหน้าจากนาฬิกาที่อยู่ในข้อมือตัวเองแล้วเอามืออีกยกขึ้นมาแปะ ที่หัวของฉัน“ โอ้ยย เดี๋ยวผมฉันยุ่ง ”ฉันปัดมือเฮียราฟล์ออกจากหัวแล้วจ้องหน้าเขาเขม่ง“ เป็นอะไรเนี้ย เมื่อเช้ายังดี ๆ อยู่เลย ท้องผูกเหรอ ”“ ดูด้วย .. ว่าฉันเล่นมั้ย ? ”ฉันสะบัดหน้าหนีจากพี่ชายแล้วเดินไปที่โซฟาสีม่วงตัวใหญ่ที่วางนิ่งอยูกลางบ้านจากนั้นก็กระแทกก้นลงที่ยังเบาะนิ่มๆอย่างแรง“ ไม่เอาน่า เลือกทำหน้าเบื่อโลกแบบนี้สักที เป็นอะไรห๊ะ ? บอกเฮียมาซิใครทำอะไร ”เฮียราฟล์เดินตามฉันมาแล้วนั่งลงข้าง ๆ จากนั้นก็เอามือทั้งสองข้างมาจับที่หน้าของฉันให้ฉันมาหาหน้าของเขา“ ช่วยได้จริงดิ ”“ มีเรื่องไหนบ้างที่เฮียช่วยหมวยของเฮียไม่ได้ ฮึ ? ”จ้า .. เก่งจ้าาาาาาา เก่งเหลือเกินพ่อคุณเอ้ยยย เมื่อวานยังร้องไห้เป็นเด็กอนุบาลอยู่เลย  “ ชิ ”ฉันสะบัดหน้าหนีพี่ชายจอมตอแยอีกครั้ง“ รูบี้ !! ”พี่ชายขี้ตื้อเรียกชื่อฉันออกมาเสียงดังอย่างหมดความอดทน แหง๋ล่ะ เขานั่งดูฉันทำหน้าคิ้วขมวดเป็นปมแบบนี้มาเกือบสองชั่วโมงแล้ว“ เฮียราฟล์ ขึ้นเสียใส่หนูอีกแล้ววว ป๋า อุ๊บบบ ! :X ”ฉันตะโกนลั่นบ้านหวังให้ป๋าลงมาช่วย“ ฉัน ขอโทษ ๆ ชู่ ๆ เงียบบบ .. เงียบบ ! ”พี่ชายของฉันรีบเอามือมาอุดปากที่กำลังอ้ากว้างของฉันให้เงียบสนิทลงทันที“ หืยย !! เลิกเซ้าซี้สักทีจะได้มั้ย ? ”ฉันใช้มือตัวเองแกะมือของเฮียราฟล์ออก“ ไม่ ”“ ชิ .. กะไว้อยู่แล้ว ”“ จะบอกได้รึยัง ”เฮียราฟล์เอามือมาจับหน้าผากฉันแล้วดันมันขึ้นทำให้ใบหน้าของฉันแหงนขึ้นไปบองเขา“ ฟาเรนไฮต์ ”ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ“ ฟะ .. ฟา ”พอฉันพูดชื่อหมอนั่นออกไปเฮียที่เคยทำหน้าตาร่าเริงดี๋ด๊า ก่อนได้นี้ก็เหี่ยวเฉาเหมือนดอกไม้ที่ไม่เคยได้รับน้ำทันที“ เอ้าจ๋อย .. จ๋อยเลย ”ตอนนี้ฉันเป็นฝ่ายซ้ำเติมบ้างแล้ว“ ฉันจะไปจัดการมัน !!!! ”จู่ ๆ พี่ชายของฉันก็ลุกพรวดขึ้นจากโซฟาแล้วกำลังจะรีบสาวเท้าออกไป แต่ฉันคว้าแขนเอาไปได้ซะก่อน“ ห้ามไปนะ ”“ แต่มัน .. ”“ เฮียไม่ต้องมายุ่ง ”“ รูบี้ ! ”“ ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องของเฮียแล้ว .. มันเป็นเรื่องของฉัน ของฉันกับเขาเท่านั้น ”“ เดี๋ยวนะ .. แล้วเธอไปยุ่งกับมันทำไม ”“ คือ .. มันมีปัจจัยหลายอย่างน่ะ เฮียอย่ารู้เลย ”“ เลิกยุ่งกับมันซะ ”“ โธ่เฮีย ! ”“มันเป็นตัวอันตรายนะ ”“ ไม่สนหรอก ”“ ฟังเฮียสักครั้งไม่ได้รึไงกันเนี่ย ”“ เฮียนั่นแหละที่ต้องฟังฉัน .. ฉันจะจัดการเขาเอง .. อยู่เฉย ๆ รอซะใจล้วงหน้าไว้ได้เลย ”พูดจบฉันก็เดินขึ้นห้องนอนไปปล่อยให้พี่ชายที่แสนดียืนทำหน้ามุ้ยอย่างขัดใจ ..“ ถ้าเฮียไป .. ฉันจะไม่คุยกับเฮีย .. ตลอดชีวิต ”ฉันตะโกนดังลั่นมาจากด้านบน .. เพราะฉันรู้ทันทีเลยว่าเขากำลังจะก้าวเท้าออกไปนอกบ้าน“ โธ่เว้ย !  ”ไม่นานฉันก็ได้ยินเสียงเฮียสุดที่รักดังออกมาอย่างไม่พอใจ ฉันรักเฮียตรงนี้แหละ .. ตั้งแต่ไหนแต่ไหร่เฮียตามใจฉันตลอด ฉันรู้ว่าเฮียรักฉันนะ .. ฉันเองก็รักเฮียเหมือนกัน .. ฉันยังจำได้เฮียช่วยเหลือฉันจากเด็กเกเรที่มารังแกตอนที่ฉันยังตัวกะเปี๊ยกแต่ตอนนี้ฉันโตแล้วและฉันจะไม่มีวันปล่อยคนที่ฉันรักจะต้องเสียน้ำตาไปฟรี ๆ.. เขาคนนั้นต้องชดใช้ !!  = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =วันต่อมา ..  “ ฮึ ฮึ ฮึ ”ฉันหัวเราะในลำคอและทำสีหน้ากรุ่มกริม จนเอด้ากับมิกกิเริ่มของฉันแปลก ๆ“ เลิกทำเสียงแบบนี้สักที ”มิกกิที่กำลังไล่ดูรูปที่อยู่ใน เฟชบุค ของผู้ชายที่มีซิกแพ็คและกล้ามโต ๆ อยู่ได้หยุดเช็ดเลือกกำเดาที่ไหลพรากๆจากจมูกแล้วหันมาพูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่เอือมระอา“ หน้าตานั้นก็ด้วย ”เอด้าเสริม“ ทำไมล่ะ มีความสุขจะตาย ”
“  โครตชั่ว ” 
เอด้ากับมิกกิพูดขึ้นพร้อมโดยไม่ได้นัดหมายเหมือนตำนานของวันมาฆะบูชา ไอ้เพื่อนบ้าชอบขัดจังหวะคนกำลังคิดแผนดี ๆ และมันเกือบทำให้ฉันรู้สึกละอายใจตลอดเลย .. ย้ำว่าแค่ เกือบนะ      แผนของฉัน ... จะต้องไม่มีใครคนไหนเคยทำมันมาก่อนแน่ !! และนาย ฟาเรยไฮต์ นายจะต้องเข้าสู่สงครามของฉันสงคราม .. ที่มีฉันเท่านั้นที่ควบคุมมันสงคราม .. ที่นายมีวันชนะเคยได้ยินรึเปล่า .. ทุกสงครามย่อมมีคนตาย ! และนายคือคนๆนั้นรักษาหัวใจนายที่แข็งแกร่งและเย็นชาแบบนี้ของนายไปให้ได้ตลอดนะ ...  ฉันขอท้า !! ..
 
 
 
คุยกับ :แก้มป่อง ป่อง 
 
สวัสดีค่าาาาาาาาา .. ทุกคน ชื่อแก้มน๊าาาา
นามปากกา คือ แก้มป่อง ป่อง นะคะ ..
อยากจะบอกว่า ดีใจมาก สำหรับการต้อนรับ จากสมาชิก ขีดเขียน ดอทคอม .. นึกว่าจะไม่มีใครสนใจซะแล้วววว เค๊าดีใจนะรู้ยัง ?
 
อ่านแล้ว ติ ชม ได้ตามสบายเลยนะคะ ไม่ว่ากัน ชอบบบ  ๆๆ 
 
ถ้าชอบบบบ .. อยากอ่านตอนต่อไป ..คอมเมนต์บอกได้นะคะ เย้ ๆๆ