Love in water falls น้ำตกนี้จะเป็นของเธอ ^o^

4วันผ่านไป
            ผมได้ใบขับขี่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ผมขับรถเล่นอย่างสบายใจ แต่ผมยังไม่ยื่นเรื่องไปทางโรงเรียนทีว่าผมเรียนจบแล้ว แต่ว่านะพวกชูบอกว่าผมร้องเพลงเพราะนินา ลองไปสมัครในค่ายเพลงดูดีไหมหว่า อืม~~~ ลองไปสมัครดูดีกว่า
 
ณ ค่าย Diamond Music
ผมไม่ได้สนใจพวกผู้หญิงที่มองมาที่ผมสักเท่าไหร่ ว่าแต่ เขาจะมองผมทำไมอ่ะ ผมเดินมาหยุดอยู่ที่ เคาว์เตอร์(ฝ่ายการต้อนรับ)ของค่าย
“ค่ายdiamond music สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
“มีอะไรให้ดิฉันช่วยรึเปล่าค่ะ”
“คือผมจะสมัครเป็นนักร้องนะครับ ที่นี่รับไหม”
“รับค่ะ เชิญมาทางนี้เลยค่ะ” เธอพูดพร้อมกับพามาที่ห้องอะไรสักอย่าง
“เอ่อ ที่นี่คือ.....”
“เข้าไปเดี๋ยวคุณก็ทราบเองแหละค่ะ”
“เขาจะทดสอบผมไหมเหรอ.......?”
“ประมาณนั้นค่ะ แต่ละคนจะได้รับการทดสอบไม่เหมือนกันนะค่ะ”
“ครับๆ”
“งั้นฉันขอตัวก่อนนะค่ะ”
“ครับ” พอเธอไปผมก็เปิดประตูเข้าไปทันที แต่ก็พบเจอกับใครสักคนนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา ผมคิดว่าน่าจะเป็นเจ้าของค่ายนี้ล่ะมั้งนะ
 
“สะ สวัสดีครับ”
“อืม มาแล้วเหรอ”
“ครับ คุณคือ......”
“ผม ชิบุยะ  ชิโรงาเนะ ”
“ทะ ทำไมถึงนามสกุลเดียวกับผม”
“ฉันเป็นญาติห่างๆของนาย นี่โชจิ ไม่ได้เล่าให้นายฟังเหรอ”
“ไม่เลยสักนิดครับ”
“นายชอบร้องเพลงมาตั่งแต่เด็กแล้วนิ ฉันก็เคยฝันมาก่อนนะว่าจะให้นายมาเป็นนักร้องของที่ค่ายนี้อยู่เหมือนกัน แต่ไม่คิดว่านายจะมาเอง”
“งั้นผมก็ต้องเรียกคุณว่า “คุณตา”น่ะสิ”
“ใช่แล้วล่ะหลาน”
“แล้วสรุปว่าจะทดสอบอะไรผมเหรอ”
“ไม่ทดสอบหรอก”
“เพราะอะไร”
“เพราะหลานมีความสามารถในด้านนี้กับการวาดรูปไงล่ะ”
“ครับ”
“เดี๋ยวหลานไปไหนต่อรึเปล่า”
“คงจะไปโรงเรียนน่ะครับ”
“ขับรถดีๆล่ะ”
“ครับ ว่าแต่ผมต้องทำอะไรบ้างล่ะครับ”
“เดี๋ยวตาจะโทรไปบอกอีกทีล่ะกันนะ”
“ครับ”  ผมตอบแค่นั้นแล้วก็เดินออกจากห้องไปทันที พอเดินออกมาถึงบริเวณแผนกต้อนรับแล้วก็มีใครบางคนวิ่งมาหาผม ผมมองอย่างงงๆเนื่องจากว่าผมไม่รู้เรื่อง
“เอ่อ...คือ...”
“นายน่ะ เรียนอยู่ที่มัทสึทาคิใช่ไหม”
“ใช่ นายรู้”
“ใช่ ผมก็เรียนอยู่ที่นั้นเหมือนกัน”
“อ้อ แล้วนายไม่ไปเรียนล่ะ”
“ผมโดดน่ะ”
“อ้อ โดดเรียนนี่เอง”
“นายก็โดดเรียนเหมือนกันสินะ”
“เปล่านิ ผมจะไปยื่นใบจบการศึกษาอยู่เนี้ย”
“นายจบได้ไง”
“ยังจำเรื่องโครงการแลกเปลี่ยน 2 เดือนได้ใช่ไหม”
“จำได้”
“นั้นแหละถ้าจบครบ 2 เดือนก็เท่ากับจบการศึกษานะ(จำนวนคอร์สไม่ตรงกันหรือเวลาเรียนไม่ตรงกันน่ะ)”
“อ๋อ นายจะมาเป็นนักร้องเหรอ”
“ใช่ แล้วนายล่ะ”
“ผู้จัดการนะ”
“อ้าวหลานยังอยู่หรอเนี้ย”
“คุณตามีธุระอะไรครับ”
“ธุระที่ว่าก็เด็กคนนี้จะมาเป็นผู้จัดการให้หลานนะ ตาไม่คิดว่าหลานจะ ไม่คิดว่าจะเจอกันเร็วขนาดนี้”
“ห๊ะ นะ นายเป็นผู้จัดการของผม”
“มั้ง นายชื่อไรล่ะ”
“เรย์”
“งั้นก็ใช่ ผมชื่อคอร์ส”
“อืม”
“ส่วนเรื่องต่างๆตาจะให้คอร์สสอนหลานนะ”
“ครับ ผมไปได้ยัง”
“เอาที่หลานสบายใจเลย”
“อาเคร แล้วนายจะไปด้วยไหม”
“ไปสิ เราจะไปเรียน”
“ดี งั้นไปกัน”
“อา”
            ตอนนี้ผมเดินมาที่รถกับคอร์สโดยที่ผมถามคอร์สไปด้วยว่าผมต้องทำอะไรบ้าง สำหรับการเป็นนักร้องในตอนแรกผมคิดว่าคอร์สจะตอบผมไม่ได้ แต่ผมคิดผิดคอร์สตอบผมได้ทุกอย่าง แถมอธิบายขั้นตอนได้อย่างละเอียด อ้อลืมบอกไปว่าตอนนี้คอร์ส สวมชุดนักเรียน ส่วนผมสวมชุดอะไรนะเหรอ ก็แค่ชุดไปรเวทธรรมด๊าธรรมดา
เรย์สวมชุดประมาณนี้นะ เน้นว่าไม่ใช่ชุดนักเรียนนะ (ใส่เข้าไปในโรงเรียนได้เรอะ คงจะใส่ได้นะ มันค่อนข้างเรียบร้อยอยู่นะ)
 
ณ โรงเรียนมัทสึทาคิ
“แยกกันตรงนี้นะ เรย์”
“แล้วเจอกันนะคอร์ส”
“อือ”
            พอคอร์สเดินจากไปแล้วผมก็เดินขึ้นไปบนอาคารตรงหน้า และเดินเข้าห้องผู้อำนาวยการไปเลย พอผู้อำนวยการเงยหน้ามองผมก็ถึงกับยิ้มร่าทันที
“เรียนจบแล้วเหรอ”
“อืม แล้วผมก็จบการศึกษาปีนี้แล้วด้วย”
“อาๆ เก่งดีนิ ว่าแต่ไปที่นู้นได้ไปทำอะไรบ้างล่ะ”
“วาดรูป ออกแบบงานรับน้อง ผ่าตัด”
“ผ่าตัด? ผ่าตัดอะไร”
“ผมผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจนะ”
“อ๋อ แล้วนี่เธอจะไปไหนต่อรึเปล่า”
“ก็จะไปหา เพื่อนนะครับ จะเอาเอกสารใบสมัครไปให้ ม.6/1 อ่ะนะ”
“อ๋อ ไปสิอาจารย์ที่สอนคาบนี้ไปราชการ คงว่างนั้นแหละ”
“ครับๆ งั้นขอตัวนะ อ้อใช่ นี่ของฝากกับเอกสารจบการศึกษา” ผมพูดพร้อมกับนำเอกสารไปวางบนโต๊ะผู้อำนวยการ แล้วเดินออกจากห้องไป
‘เจ้าพวกนั้นจะเป็นยังไงบ้างหว่า อยากเจอเร็วๆจัง’ ระหว่างที่ผมคิดอยู่นั้นผมก็เดินมาถึงห้องประจำของ ม.6/1 เสียอย่างนั้น ผมยืนอยู่หน้าห้องสักแปปนึงก็ได้ยินเสียงคนพูดดังออกมาจากในห้องเรียน ผมตัดสินใจที่จะเปิดเข้าไป เมื่อผมเปิดเข้าไปนั้เสียงที่ดังเจี๊ยวจ๊าวก็หยุดลงซะอย่างนั้น แถมยังมีเสียงคนพูดขึ้นว่า
“เฮ้ยๆ พวกเรานั้นอาจารย์คนใหม่เหรอ”
“ไม่รู้ฟระ”
บลาๆๆๆๆๆ
            ผมไม่ได้สนใจอะไรมากนักแต่เดินมาตรงที่นายะฟุบหลับอยู่ ซึ่งที่นายะฟุบหลับอยู่นั้นคือที่นั่งของเรย์นั้นเอง ผมตัดสินใจลูบผมของนายะอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหันไปคุยกับเพื่อนๆของผม
“สบายดีไหม ริว เคน โซ ไรท์”
“สบายดีๆ” ริว
“สบายดีครับ ท่านเรย์” โซ
“สบายดี แล้วนายล่ะเรย์” เคน
“สบายดีมากเลยล่ะ เนอะไรท์”
“อืม ว่าแต่ที่มานี่มีธุระอะไรเหรอ”
“ก็เรื่องใบสมัครน่ะ พวกนายจะเข้าเรียนที่ Blue Rose Ice University ไหม”
“งืม~~~”
“อ๊ะ โทษทีนายะ ผมทำให้ตื่นรึเปล่า”
“งืม~~~ ระ เรย์!!!” เธอตื่นแทบจะทันทีที่เห็นผม เมื่อมองว่าเป็นผมจริงๆเธอก็กระโดดกอดผมทันที แบบนี้คงรู้เรื่องแล้วแน่เลย
“นั้นเรย์เหรอ” คนในห้อพูดขึ้นพร้อมกัน “ทำไมหล่อได้ขนาดนี้อ่ะ” อันนี้เสียงผู้หญิงบางส่วนในห้องผม พูดขึ้นพร้อมกับหน้าแดงไปด้วย
            ผมปล่อยให้นายะกอดผมให้สบายใจก่อน แล้วค่อยส่งเอกสารให้ริวเป็นฝ่ายจัดการต่อ โดยให้แจกตามรายชื่อ ซึ่งก็คือว่าผมเขียนชื่อไว้ตรงหัวมุมกระดาษแผ่นแรกด้วยดินสอ เพื่อระบุว่าชุดไหนเป็นของใคร
“เรย์” เสียงพูดซึมๆดังขึ้น จนทำให้ผมต้องหันไปมอง
“มีอะไรเหรอนายะ”
“คือเรื่องหวะ...”นายะพูดยังไม่ทันจบผมก็เอามือปิดปากเธอไวซะก่อน แล้วจูงมือเธอออกไปนอกห้องท่ามกลางสามจาหวาดเยิ้มของเพื่อนชายและหญิง
“อายเป็นมั้ย” ผมพูดขึ้นเมื่อจูง(กึ่งจูงกึ่งลาก)มือนายะมาที่ดาดฟ้า
“จะอายทำไม เดี๋ยวคนอื่นๆก็รู้อยู่ดีนั้นแหละ”
“แต่ผมอายนี่นา จะให้ทำไงล่ะ” ผมพูดพร้อมหันหน้าหนี เพราะไม่อยากให้นายะเห็นหน้าแดงๆของผม
“ฮิๆ หน้าขึ้นสีแล้วนะ”
“อากาศมันร้อนนะ”
“เหรอ”
“อืม”
“ว่าแต่ลากนายะมาที่ดาดฟ้าทำไมอ๋อ”
“อ้อใช่ เป็นแฟนกับผมได้ไหมครับ” พูดพร้อมนั่งคุกเข่ากับพื้น
“อืม........”
“......” เริ่มเครียดขึ้นมาทันที
“ตกลงจ๊ะ”
“จริงนะ”
“จริงจ้า จุ๊บ~”  นายะพูดจบก็มาจุ๊บแกมผมทีนึง ทำให้ผม >////< โอ๊ยไม่อยากจะพูดแล้ว
“งั้นก็วันนี้ไปคฤหาสของพ่อกับผมนะ”
“พ่อของเรย์เหรอ”
“ใช่ หรือจะไปตอนนี้เลย”
“ไปตอนนี้เลยก็ได้ 2 คาบที่เหลือก็ไม่มีเรียนซะด้วยสิ”
“อาจารย์ไปราชการใช่ม่ะ”
“อื้อ”
“งั้นไปเก็บของ แล้วไปกันนะ”
“โอเครเลย” นายะพูดจบก็วิ่งลงบันไดไปทันที
“เดี๋ยวล้มนะ” ผมพูดพร้อมเดินตามไป
“ไม่เป็นระ อ๊ะ”
“นั้นไง ผมพูดยังไม่ทันขาดคำเลย”  ผมรีบไปรับนายะด้วยความเป็นห่วงว่านายะจะบาดเจ็บ
“แหะ”