Love in water falls น้ำตกนี้จะเป็นของเธอ ^o^

8.4

เขียนโดย Rasberry

วันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.28 น.

  26 chapter
  9 วิจารณ์
  25.82K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 13.14 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

16) บทที่ 15 ภาค Blue Rose Ice University & Black Rose

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ที่นี่ไม่ได้มีแค่ Blue Rose Ice University แต่ยังมีมหาลัยที่คล้ายๆกันอยู่อยู่ด้วย Black Rose Dark University  เป็นมหาลัยที่อยู่ฝั่งตรงข้าม Blue Rose Ice University แต่ Black Rose Dark University ไม่ค่อยมีกฎระเบียบมากนัก ส่วนใหญ่คนที่เรียนที่นั้นมักจะเป็นคนที่ชอบการโดดเรียนเป็นกิจวัตรประจำวันไปแล้ว แต่ Blue Rose Ice University ถึงจะมีแบบนั้นบ้างก็ตามแต่ไม่ได้มากมายขนาดนั้น Blue Rose Ice University ก็มีกฎระเบียบของมันอยู่ แต่เป็นกฎระเบียบเฉพาะ แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยทำตามกันหรอกนะ ง่ายๆคือ “กฎระเบียบมีไว้แหก” นั้นแหละ แต่ที่ทำตามกฎระเบียบอยู่นั้นคงไม่พ้นพวกคณะกรรมการนักเรียนกับพวกสภานักเรียนนั้นแหละ

 

3 วันต่อมา

ตอนนี้ผมออกจากนรก เอ๊ย โรงพยาบาลแล้ว ผมก็มาเรียนหนังสือต่ออีกสักประมาณ 2 สัปดาห์ แล้วถึงจะเดินทางกลับ เมือง มัสสึทาคิ แต่การเรียนที่นี่มันก็สนุกดีนะ เพราะอาจารย์ส่วนใหญ่จะสั่งงานแล้วก็ออกไปแทบจะทันที

“เรียนโอเคไหมเรย์”

“ก็ดีนะ เรียบง่ายดี เออนี่ชู”

“หืม?”

“มีใบสมัครเข้าป่ะ”

“มีทำไมเหรอ”

“คือ...จะสมัครเข้าน่ะ”

“อ๋อ ได้สิ จะเอาไปให้เพื่อนด้วยไหม”

“อือ ประมาณ 6 ชุดนะ”

“ตามมาสิ”

ผมเดินตามชูการ์มาจนถึงห้องสภานักเรียน

“เอานี่ของเรย์ ส่วนนี่ของเพื่อนเรย์นะ” ชูการ์พูดพร้อมกับหยิบใบสมัครใส่แฟ้ม ส่วนผมก็นั่งกรอกรายละเอียดต่างๆ ลงในกระดาษ

“เอ~~ ตรงนี้ต้องเขียนอะไรอ่ะชู”

“ตรงนั้นเว้นเอาไว้เลย”

“เว้นไว้ทำไมอ่ะ”

“เดี๋ยวผมเขียนเอง”

“อาๆ” ผมตอบพร้อมยื่นเอกสารให้ชู

“เรย์ นายจะเข้าคณะอะไร”

“แล้วชูอยู่สาขาไหนก็สาขานั้นแหละ”

“ศิลปกรรมศาสตร์”

“อืม”

“ลืมไปเลย ว่านายชอบวาดรูป”

“55+ นายเล่นกีต้าด้วยเหรอ”

“ใช่ แต่เล่นไม่เก่งนะ”

“เล่นไม่เป็นว่างั้น”

“ชะ ใช่ เรย์เล่นเป็น”

“อือ”

“เล่นให้ฟังหน่อยสิ”

“เอาจริงง่ะ”

“เอาจริงสิ”

“เฮ้อ~~”

 

“ยังคงไม่ลืมเลยก่อนเจอเธอ ฉันเป็นไง~~~~

ไม่เข้าใจซะเลยว่าตอนเช้าเป็นเช่นไร~~~~

พอเรามาเจอกัน เธอมา เปลี่ยนฉันซะใหม่~~~~

ช่วยปลุกให้ฉันตื่นขึ้นมาพบความสวยงาม~~~~

 

คือแดดไรๆ บน ใบไม้ ที่อุ่นเท่าใจของเธอนั้น~~~~

ลอยมาในลมที่มันผ่านพัด~~~~

คือใจที่เป็นห่วง เป็นใยฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอเธอ~~~~

 

คนธรรมดาหนึ่งคนคนนี้ไม่มีอะไร เลย ไม่มีสักอย่าง~~~~

เพราะทุกสิ่ง และก็เพราะทุกอย่าง มันเป็นของเธอ~~~~

จะยืน รอเธอเป็นคนสุดท้าย ถ้าเธอต้องการใครให้ส่งสายตา~~~~

เรียกให้ไปใจฉันก็จะมา เป็น ผู้ชายของเธอ~~~~

 

ในยามที่ลมเย็นจะมีแค่สองมือเปล่า~~~~

ที่กอดเธอให้อุ่นใน อ้อมแขนของหัวใจ~~~~

ในตอนที่ตัวเธอกำลังเกิดเหงาเมื่อไหร่~~~~

ก็เป็นใจฉันเอง ที่โอบกอดใจของเธอ~~~~

 

คือแดดไรๆ บนใบไม้ ที่อุ่นเท่าใจของเธอนั้น~~~~

ลอยมา ในลมที่มันผ่านพัด~~~~

คือใจที่เป็นห่วงเป็นใยฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอ เธอ~~~~

 

คนธรรมดาหนึ่งคนคนนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีสักอย่าง~~~~

เพราะทุกสิ่ง และก็เพราะทุกอย่าง มันเป็นของเธอ~~~~

จะยืนรอเธอเป็นคนสุดท้าย ถ้าเธอต้องการใคร ให้ส่งสายตา~~~~

เรียกให้ไปใจฉันก็จะมา เป็นผู้ชายของเธอ~~~~

 

ลอยมาในลมที่มัน ผ่านพัด~~~~

คือใจที่เป็นห่วงเป็นใยฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอเธอ~~~~

 

คน ธรรมดาหนึ่งคนคนนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีสักอย่าง~~~~

เพราะทุกสิ่ง และก็เพราะ ทุกอย่าง มันเป็นของเธอ~~~~

จะยืนรอเธอเป็นคนสุดท้าย ถ้าเธอต้องการใครให้ส่งสายตา~~~~

เรียกให้ไปใจฉันก็จะมา เป็นผู้ชายของเธอ~~~~

ลอยมาในลมที่มันผ่าน พัด~~~~

คือใจที่เป็นห่วงเป็นใยฉัน ฉันไม่เคยได้รู้เมื่อเจอเธอ~~~~

 

คนธรรมดา หนึ่งคนคนนี้ไม่มีอะไรเลย ไม่มีสักอย่าง~~~~

เพราะทุกสิ่ง และก็เพราะทุกอย่าง มันเป็นของเธอ~~~~

จะยืนรอเธอเป็นคนสุดท้าย ถ้าเธอต้องการใครให้ส่งสายตา

เรียกให้ไปใจฉันก็จะมา เป็นผู้ชายของเธอ~~~~” (เพลงผู้ชายของเธอ)

แปะๆๆ(เสียงปรบมือ)

“พะ พวกนายมาตอนไหนเนี้ย”

“มาตอนที่นายเริ่มร้องเพลงนั้นแหละ”

“งั้นก็ได้ยินหมดน่ะสิ”

“ใช่” เมื่อผมได้ยินอย่างนั้นแล้วทำให้ผมหน้าแดงอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“เออใช่ พรุ่งนี้นายกลับเมืองมัสสึทาคิแล้วนิ” เฟรม

“ใช่ครับ แต่อยู่ที่นี่สนุกมากเลยนะ” ผมยิ้ม เล่นทำมีมี่ ใบมิ้นและอัน ถึงกับหน้าแดงทันที

“นายก็ยิ้มเป็นนิ เรย์” วี

“ผมบอกตอนไหนว่ายิ้มไม่เป็น”

“ก็ไม่รู้สินร้า”

555+ พวกผมหัวเราะอย่างไม่ได้นัดหมาย ก็ให้ทำไงได้ล่ะ ก็คนมันมีความสุขนี่ แต่ไม่นานความสุขก็ได้หมดไป

 

วันต่อมา (มาถึงเร็วอะไรอย่างนี้)

“เรย์ ว่างๆมาหากันบ้างนะ” เฟรม

“อื่อ ส่วนชูกับเชสเตอร์ไว้ผมจะโทรไปหาบ่อยๆนะ”

“ได้อยู่แล้วล่ะ” ชูการ์

“อืม ไม่ต้องเรียกเต็มยศหรอก เรียกเชสก็ได้” เชส

“อาเคร ไปก่อนนร้า”

“บ๊ายบาย แล้วเจอกันใหม่นะ” ชูการ์

“เจอกันใหม่ในฐานะรุ่นพี่กับรุ่นน้องใช่ม่ะ”

“55+ คงจะอย่างนั้น”

“ไปแล้วนะ” ผมโบกมือให้ทุกคนที่มาส่ง วันนี้พวกเขาจงใจโดดเรียนช่วงเช้าเพื่อมาส่งผมที่สนามบินกัน พอผมขึ้นมานั่งบนขึ้นบินแล้วเดินหาที่นั่ง แต่ก็ถือว่าโชคดีนะ ที่ผมได้นั่งเอาตรงกระจกเลยทำให้ผมมองหาทุกคนที่อยู่ข้างล่างได้

 

เมืองมัทสึทาคิ

            ผมนั่งเครื่องมาประมาณ 3 วันเต็ม มาถึงก็เช้าวันที่ 4 ของวันใหม่แล้ว แต่ผมไม่ได้ไปโรงเรียนหรอกนะ ผมกลับไปที่ปราสาทชิบุยะของผม ซึ่งตอนนี้ทุกคนไปโรงเรียนกันหมดแล้ว ผมเอาของไปเก็บแล้วเปิดกล่องของขวัญกล่องเล็กที่วางอยู่บนโต๊ะของผม ซึ่งเป็นของขวัญจากแม่ผม แต่เมื่อผมเปิดออกมาถึงทราบว่ามันเป็นกุญแจรถฟอร์ด เอคโค่สปอร์ต

แถมยังป้ายแดงอยู่เลยอ่ะ ผมต้องไปทำใบขับขี่ป่ะเนี้ย

“ไปทำใบขับขี่ดีกว่า”  ผมตัดสินใจขับรถฟอร์ด ออกไปในสถานที่ทำใบขับขี่รถยนต์(เรียกไม่ถูกอ่ะนะ)ทันที

 

สถานที่ทำใบขับขี่

“มาทำอะไรครับ”

“มาทำใบขับขี่ เอาแบบด่วนเลยนะ”

“ครับๆ เชิญทางนี้เลยครับ”

“อืม”

ผมเริ่มทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง โดยวันนี้ผมยื่นใบจองวัน

พรุ่งนี้ผมก็เข้าการอบรม และสอบข้อเขียนตอน 15.00-16.30น.

และวันต่อไปก็มาสอบปฏิบัติ (ผมเล่นเส้นอ่ะนะ)

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.7 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา