Red Riding Hood หนูน้อยหมวกแดงสีเลือด

 

แปลกในทางที่ดี

 

          "ยินดีด้วย เธอนี่เจ้าเลห์สมเป็นผู้ใหญ่จริงๆ"

 

          "ขอบคุณค่ะ"

 

          เด็กสาวฉีกยิ้มแต่ในใจกับรู้สึกเจ็บแปร๊ดขึ้นมาแปลกๆ

          "อึก...เจ้าเนี่ย เวลายิ้มแล้วค่อยดูสมกับเป็นเด็กขึ้นมาหน่อย"

          เจ้าหมาป่าพูดพลางก้มหน้ากระแอมเพื่อซ้อนใบหน้าที่แดงระเรื่อถึงหูอาไว้

 

          "เอาล่ะ ข้าต้องขอตัวก่อนที่คุณยายเจ้าจะกลับมาแล้วเรียกนายพรานมาฆ่าข้า"

          "ดะ...เดี๋ยวก่อนค่ะ!"

 

          เด็กสาวเอ่ยรั้งเจ้าหมาป่าไว้เสียก่อนที่มันจะก้าวเดินออกไปจากบ้านไป เจ้าหมาป่าที่กำลังจะออกจากบ้านหันกลับมามองเด็กสาว

 

          "มีอะไรงั้นเหรอ?"

 

          เจ้าหมาป่าเอ่ยถามคุณที่รั้งมันไว้ก่อนจะได้ออกจากบ้านไปด้วยความสงสัย

 

          "แล้วเรา...จะได้เจอกันอีกไหมคะ?"

 

          "..."

 

          เจ้าหมาป่าหยุดนิ่งและมองมายังเด็กสาวที่ตอนนี้กำลังกัดเม้มริมฝีปากแน่น ใบหน้าเริ่มขึ้นสีเพราะความเขินอายเล็กๆ

 

          "ทำไมล่ะ? ไม่ใช่ว่าเกลียดข้าที่พยายามสังหารเจ้าหรอกรึ?"

 

          เจ้าหมาป่าเอ่ยถามเด็กสาวอย่างไม่เข้าใจ ก็เพราะว่ามันตั้งใจตะสังหารเด็กสาวเพื่อนำไปกินเป็นอาหาร แต่คำพูดที่เด็กสาวเอ่ยพูดขึ้นมากลับเหมือนต้องการจะบอกกับมันอ้อมๆว่า 'อยากเจอกันอีกครั้ง' ...

 

          "ก็...จะว่าไงดีล่ะคะ..."

 

          เด็กสาวเหลือบตาไปมองสิ่งของสิ่งอื่นที่ไม่ใช่เจ้าหมาป่าที่อยู่ตรงหน้าและใช้นิ้วเรียวเล็กของเธอเกาแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่อเบาๆ

 

          "หนูน่ะไม่คิดว่าคุณเป็นคนไม่ดีหรอกค่ะ หนูเชื่อว่าคุณต้องมีเหตุผลที่พยายามทำแบบนั้นแน่ๆ"

 

          "หึ...หึๆๆๆ"

 

          เจ้าหมาป่าถึงกับหลุดขำออกมาเล่นเอาเด็กสาวทำหน้าไม่ถูก

 

          "เจ้านี่แปลกดีนะ อา...ใช่ แปลกจริงๆ"

 

          "ปะ...แปลกขนาดนั้นเลยเหรอคะ?"

 

          เด็กสาวทำหน้ามุ่ยอย่างไม่พอใจที่เจ้าหมาป่ามาหาว่าเธอแปลกซะนี่

 

          "เอาเถอะ แปลกในทางที่ดีแบบนี้คงไม่เป้นไรหรอก"

 

          เจ้าหมาป่าพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะยกยิ้มบางๆให้กับเด็กสาว

 

          "ไม่ได้ช่วยให้ฟังดูดีขึ้นเลยค่ะ!"

 

          ในทางที่ดียังไงกัน? เป็นหมาป่าที่แอบปากเสียเอาเรื่อง...

          เด็กสาวคิดดังๆในใจ

 

          "สรุปว่ายังไงคะเนี่ย คุณยังไม่ได้ตอบคำถามหนูเลยนะ"

 

          เด็กสาวรีบเอ่ยท้วนคำตอบที่เด็กสาวถามไปแต่เจ้าหมาป่ากลับไม่ยอมตอบเธอซะอย่างนั้น

 

          "ก็..."

 

          เจ้าหมาป่าเสมองไปมองทางอื่นเหมือนกำลังคิดและปกปิดอะไรบางอย่างไว้ไม่ให้เด็กสาวผมบลอนสีทองตรงหน้าของมันรู้

 

          "...ถ้าเจ้าเป็นเด็กดีล่ะก็นะ"

 

          เจ้าหมาป่าพูดเพียงเท่านั้นพร้อมกับสายลมที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างของห้องครัวเบาๆวูบหนึ่ง พาเส้นผมสีทองของเด็กสาวปลิ้วพรีงไปกับสานลมช่วงขณะหนึ่ง มันเป็นภาพที่น่าจับตามองมาสำหรับเจ้าหมาป่า หากแต่มีสิ่งหนึ่งที่เด็กสาวสัมผัสได้ว่าเจ้าหมาป่าตรงหน้ากำลังปกปิดมันจากเธอ โกหก...ใช่ เด็กสาวรู้ว่านั้นเป็นคำโกหก

 

          "โกหก...เป็นคุณหมาป่าที่โกหกได้ไม่เนียนเอาซะเลยนะคะ"

 

          เด็กสาวเอ่ยพูดแหย่เจ้าหมาป่าก่อนจะยิ้มออกมาบางๆกับคำโกหกที่แม้แต่เด็กอย่างเธอก็จับผิดได้ในทันที เจ้าหมาป่าดูตกใจไม่น้อยแต่ก็เพียงชั่วครู่

 

          "ก็พอจะรู้ตัวอยู่..."

 

          เจ้าหมาป่าเอ่ยขึ้นแผ่วเบาก่อนจะยิ้มบางๆให้กับเด็กสาวที่ดันจับผิดตนได้เสียก่อน

 

          "ฟังนะสาวน้อย เด็กที่ออกจากบ้านนี้ไปแล้วครั้งหนึ่งจะจดจำสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในป่านี้ไม่ได้แน่นอนว่า...รวมถึงเรื่องของข้าด้วย"

 

          "อะไรกัน เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องโกหกเลยนี่คะ"

 

          "หืม? แล้วเจ้าจะทำยังไงรึ?"

 

          "นี่ไงคะ"

 

          เด็กสาวหยิบสมุดบันทุกเล่มหนึ่งมาจากชั้นวางของคุณยายมายื่นชูให้เจ้าหมาป่าดู เจ้าหมาป่ามองสมุดเล่มนั้นอย่างไม่เข้าใจว่าเพียงแค่สมุดเล่มเดียวจะไปทำอะไรได้? แต่ก่อนที่มันจะได้เอ่ยถามอะไรเด็กสาวก็เอ่ยพูดขึ้นมาเสียก่อน

 

          "หนูก็แค่จดเรื่องราวที่เกิดขึ้นในป่า...เรื่องราวของคุณเอาไว้ ทีนี้ก็ไม่ลืมแล้วล่ะค่ะ"

 

          เด็กสาวพูดก่อนจะฉีกยิ้มกว้างที่แสนจะสดใสไปให้กับเจ้าหมาป่าที่ยืนอยู่ตรงหน้า

 

          "เอางั้นรึ? อืม เป็นความคิดที่ไม่เลว"

 

          เด็กสาวเมื่อได้ยินคำนั้นก็รีบเดินไปหยิบดินสอมาจดบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ทันที เด็กสาวจดบันทึกสิ่งที่เกิดขึ้นในป่า เจ้าหมาป่าเองก็เล่าเรื่องราวความเป็นมาต่างๆรวมถึงเรื่องราวของด้วย...หมาป่าในนิทานทุกเรื่องคือตัวตนที่มีอยู่เพื่อสร้างความหวดกลัวให้แก่เด็กๆดังนั้นป่าแห่งนี้จะขาดหมาป่าไปไม่ได้ ทุกครั้งที่หมาป่าตายไปจะต้องมีหมาป่าตัวใหม่มาแทนที่ โดยหมาป่าตัวใหม่ก็คือเด็กเกเรที่เข้ามาในป่านั้นเอง...และจะต้องคอยสังหารเด็กๆให้ป่าตลอดไป... เด็กสาวจดบันทึกทุกอย่างลงไปในสมุดบันทึกเล่มนั้น

 

 

 

 

 

R e d R i d i n g H o o d

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อ่ะน้อววว(?) นี่เป็นแค่ฟินเล็กๆนะคะ -.,- (?)

ทุกท่านค่ะ! หลังจากนี้ไป ไออยากจะให้ทุกท่านเตรียมเช็ดชู่ไว้เลยค่ะ!!

ไม่ใช่เอามาซึบกำเดานะคะ เอามาซับน้ำตาต่างหาก! (?) (วะฮ่ะฮ่า!)

วันนี้ล่ะค่ะท่านผู้ชม!(?) ไปจะเคลียเรื่องนี้ให้จบค่ะ!!

รักคนอ่านทุกคนค่าาาา ><!