Red Riding Hood หนูน้อยหมวกแดงสีเลือด

เดิมพันครั้งสุดท้าย

          เด็กสาวตัดสินใจเข้ามาในห้องครัวก่อนจะหันซ้ายหันขวามองหาสิ่งที่พอจะแก้สถาณะการณ์ในตอนนี้ได้และเด็กสาวเหลือบไปเป็นมีดเล่มหนึ่ง แต่...

'เด็กดีไม่ควรถือของมีดคมนะลูก'

          คำพูดของคุณแม่ของเด็กสาวที่เคยบอกกับเด็กสาวไว้ผุดขึ้นมาในหัวของเธออีกครั้ง ทำให้เธอลังเลแล้วว่าควรจะหยิบมีดเข้ามาถือดีหรือไม่?

          เด็กสาวตัดสินใจคว้ามีดขึ้นมาถือก่อนที่เจ้าหมาป่าจะจะพุ่งเข้าในห้องครัวและหยุดยืนอยู่ตรงหน้าของเด็กสาว

          เด็กสาวตัดสินใจซ่อนมีดไว้ด้านหลัง

          "ชิ เป็นเป็นเล็กแต่เจ้าเลห์ เพทุบายเหมือนผู้ใหญ่ไม่มีผิด"

          เจ้าหมาป่าเอ่ยขึ้นพลางเดินไปมาแต่ตายังคงจ้องเด็กสาวไม่กระพริบ

          "แม่หนูน้อย เจ้าไม่ชอบโลกที่เต็มไปด้วยความเชื่อใบนี้รึ? ไม่ชอบโลกที่ไม่ต้องคอยตั้งคำถามเวลามีใครสักคนพูดอะไรแล้วหลับหูหลับตาเชื่อไปใบนี้รึ?"

          "..."

          "ไม่คิดว่าเป็นเด็กแบบนี้มันสะดวกกว่าหรือไง?"

          "แค่เชื่อ ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัว แถมไม่มีใครว่าอะไรในความผิดพลาดจากความเชื่อของเจ้า..."

          "เอ้า ถ้าเจ้าต้องการข้าสามารถมอบโลกใบนั้นให้เจ้าได้นะ โลกที่เจ้าจะเป็นเด็กตลอดไปน่ะ"

          เจ้าหมาป่าออกอุบายเพื่อหลอกเด็กสาว

          "มะ...มีโลกแบบนั้นอยู่จริงๆงั้นเหรอคะ?"

          "มีสิ ข้าไม่โกหกหรอก เพราะงั้นเจ้าเชิญเชื่อได้ตามสบาย"

          "มาสิ...แล้วข้าจะพาเจ้าไปสู่โลกนั้นเอง"

          "..."

          "เดี๋ยวก็เชื่อได้เดี๋ยวก็เชื่อไม่ได้ โลกใบนี้มัน...คนเรานี่มันซับซ้อนกันจริงๆ"

          เด็กสาวพูดเสียงแผ่วก่อนจะนิ่งไปราวกับว่ากำลังตัดสินใจบางสิ่งบางอย่างอยู่

          "ใช่ไหมล่ะ? งั้นก็มาหนีไปจากโลกแบบนี้กันเถอะ"

          โลกของผู้ใหญ่ที่แสนซับซ้อน โลกที่มีทางเลือกเกิดขึ้นมากมาย หากเลือกผิดก็จะได้รับผลลัพธ์แย่ๆผลลัพธ์ที่ไม่ต้องการ

          หากเป็นเด็กล่ะก็แค่เชื่อและเลือกตามที่ถูกผู้ใหญ่บอกก็พอแล้ว ถึงตอนนั้นถ้าเลือกผิดก็ไม่ถูกดุว่า

          โลกใบนี้น่ะ...แค่คิดก็รู้สึกว่ายากต่อการทำความเข้าใจ ยากต่อการใช้ชีวิตอยู่เหลือเกิน

          "แต่ว่าเพราะแบบนั้นสิ่งที่เราเชื่อถึงได้มีความหมายไงล่ะคะ..."

          "ว่าไงนะ?"

          เจ้าหมาป่าหน้าเหวอจ้องมาทางเด็กสาวอย่างไม่เข้าใจความคิดของเธอ

          "หึ เป็นหมาป่าแต่เจ้าเลห์เพทุบายเหมือนจิ้งจอกเลยนะคะ!"

          เด็กสาวเหยียดยิ้มออกมาพลางมองไปที่เจ้าหมาป่าที่ทำตัวไม่สมกับเป็นหมาป่าเอาเสียเลย

          "หนูน่ะ...ตัดสินใจแล้วค่ะ ว่าไม่ว่ายังไงก็อยากโตเป็นผู้ใหญ่!!"

          "อยากจะรับรู้สิ่งต่างๆแล้วตัดสินด้วยตัวเอง ถึงอาจจะต้องเสียใจกับทางที่ตัวเองเลือกอย่างที่คุณหมาป่าพูดแต่นั้นก็ทำให้เราได้เรียนรู้และก้าวไปข้างหน้า!"

          "เพราะงั้น...กรุณาเคารพและ'เชื่อ'ในการตัดสินใจของหนูด้วยค่ะ!!"

          "หึ...ฮ่าๆๆๆๆๆ!!!"

          "น่าสนใจ น่าสนใจจริงๆ! ไม่ได้เจอเด็กแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ!!"

          "งั้นเอางี้ไหม? ถ้าเธอชนะเกมนี้ไปได้ฉันจะไม่ตามล่าเธออีกเลย อ้อ! ห้ามมีตุกติกอย่างก้มลงข้างล่าง...ตกลงนะ?"

          เจ้าหมาป่าท้าเดิมพันครั้งสุดท้ายกับเด็กสาว ซึ่งเด็กสาวก็ขยักหน้ายอมรับในข้อตกลงและจ้องมองไปยังหมาป่าไม่คลาดสายตา เจ้าหมาป่าที่เห็นดั้งนั้นแล้วก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจ

          "งั้นเดิมพันครั้งสุดท้าย..."

          "คราวนี้หนูจะกระโดดไปทางขวาค่ะ คุณจิ้งจอก"

          เด็กสาวเอ่ยพูดตัดหน้าก่อนที่เจ้าหมาป่าจะได้เอ่ยจบ แล้วยิ้มออกมาพร้อมกับแววตาที่มุ่งมั่น จนเจ้าหมาป่าแปลกใจว่าเด็กคนนี้มั่นใจและ'เชื่อ'มั่นในตัวเองขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?

          "โฮ่ สีหน้าดีกว่าตอนเดิมพันครั้งแรกแฮะ"

          "แต่น่าเสียดาย...เธอตอนนั้นดูน่าอร่อยกว่านี้เยอะเลย!!!"

          เจ้าหมาป่าพูดจบก็กระโจนเข้ามาหาเด็กสาวในทันที เด็กสาวกระโดดหลบไปทางซ้านซึ่งขัดแย้งกับที่เจ้าตนได้บอกไว้ก่อนหน้านี้ว่าจะกระโดดไปทางขวา ทำให้เจ้าหมาป่าที่กระโดดไปทางขวาตามคำพูดของเด็กสาวพลาดท่าไปก่อนที่เจ้าหมาป่าจะหันมาหาเด็กสาว

          "ยินดีด้วย เธอมันเจ้าเลห์สมเป็นผู้ใหญ่จริงๆ"

R e d R i d i n g H o o d

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

กริ๊ด!(?) ก็จบไปแล้วนะคะสำหรับปัญหาของหนูน้อยหมวกแดงกับคุณหมาป่่า

หลังจากนี้คงจะมีฉากฟินๆและดราม่า(น้ำตาแตก[?]) รอท่านผู้อ่านอยู่ล่ะค่ะ

ว้า...เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้วสิ 

ที่คิดนี่ไม่ได้เสียดายอะไรนะคะ แค่คิดว่าจะแต่งเรื่องอะไรต่อดี(?) //โดนตรบ

เดี๋ยวจะรีบอัพบทต่อไปนะคะ วันนี้ไอจะเคลียให้จบ!

ให้วันหยุดที่ไม่ได้ไปโรงเรียนให้คุ้มค่า!!(?)