Red Riding Hood หนูน้อยหมวกแดงสีเลือด

 

นายพราน

 

          ไม่นานคุณยายก็กลับมาและดูท่าจะตกใจกับสภาพสะบักสะบอมของเด็กสาวกับแอปเปิ้ลพายไม่น้อย เพราะไม่อยากให้คุณยายเป็นห่วงมากเด็กสาวจึงเลือกที่จะโกหกออกไปว่าสะดุดล้มนิดหน่อย ซึ่งคุณยายก็คงไม่ได้เชื่ออย่างสนิทใจแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ หลังจากทานพายกับคุณยายอย่างสนุกสนามแล้วเด็กสาวก็ขอตัวกลับบ้าน ทีแรกคุณยายอาสาจะไปส่งแต่เด็กสาวปฏเสธ...

          เจ้าหมาป่ากำลังรอเด็กสาวอยู่ที่หลังต้นไม้หน้าบ้านคุณยาย ตั้งแต่เด็กคุณแม่พาเด็กสาวกลับด้วยเว้นทางที่ใช้มา ทั้งที่เด็กสาวมักจะเห็นว่ามีถนมออกจากบ้านคุณยายทั้งสองสาย และเมื่อถาม คุณแม่ก็มักจะตอบว่า "กลับไปที่บ้าน" เหมือนกันแท้ๆ

          เด็กสาวขอร้องให้เจ้าหมาป่าพากลับไปอีกทางที่เด็กสาวไม่เคยไป ทางเส้นนี้ดูคดเคี้ยวกว่าเส้นเดิมแต่ก็ไม่ได้น่ากลัวนัก อาจเป็นเพราะมีเจ้าหมาป่าอยู่ข้างๆเด็กสาวที่อยู่บนหลังของมันจึงผล็อยหลับไปได้อย่างสบายใจ

 

          "อะไรกัน หลับซะแล้วเรอะ?"

 

          เจ้าหมาป่าบ่นออกมาเบาๆเพราะไม่อยากให้เด็กสาวที่อยู่บนหลังตื่น มันพาเด็กสาวเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน

 

          กึก!!

 

          จู่ๆเจ้าหมาป่าที่กำลังเดินก็หยุดกึกทำให้คุณที่ลืมตาตื่นมาก่อนขยี้ตาด้วยความงัวเงีย ก่อนจะค่อยๆเอ่ยปากถามเจ้าหมาป่า

 

          "เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ คุณ------ !!!!!!!!"

 

          เด็กสาวเบิกตากว้างก่อนจะห่อตัวลงเพื่อหลบบางสิ่งบางอย่าง... ที่อยู่ตรงหน้าเด็กสาวกับเจ้าหมาป่าในตอนนี้ คือชายร่างใหญ่ หนวดเครารดครึ้ม ในมือขวาของเขามีปืนกระบอกยาว ส่วนมือ.้านมีซากนกป่าตัวใหญ่สองตัว ไม่ผิดแน่

 

          นายพราน!!!

 

          นายพรานกับเจ้าหมาป่าเองก็ตกใจไม่แพ้กัน แต่ดูเหมือนนายพรานจะยังไม่เห็นเด็กสาวที่อยู่บนหลังของเจ้าหมาป่า

 

          "หมาป่าเรอะ!!!!?"

 

          นายพรานที่เพ่งเรียกสติกลับคืนมาได้เหวี่ยงซากนกทิ้งก่อนจะเล็งปืนมาที่เจ้าหมาป่าในทันที

 

          "หมาป่ามาทำอะไรใกล้หมู่บ้านขนาดนี้กัน แบบนี้อันตรายแน่ๆ"

 

          ถึงจะเป็นนายพรานที่ล่าสัตว์มานับไม่ถ้วนแต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหมาป่าที่ตัวใหญ่ขนาดนี้มีหรือที่จะห้ามมือไม่ให้สั่นได้

 

          "!!!!!!!!!!"

 

          วืด...

 

          หมาป่าเงื้ออุ้งมือที่มีเล็บแหลมคมของมันขึ้นทันทีเมื่อเห็นปืน

 

          "ไม่ได้นะ คุณหมาป่า!!!"

 

          ปัง!!!!!

 

          เสียงของเด็กสาวดังขึ่นรั้งมือของเจ้าหมาป่าไว้ได้พอดีแต่กลับเสียงปืนที่ดังลั่น เด็กสาวไม่อาจจะรั้งมันไว้ได้ทัน... เด็กสาวรู้สึกได้ถึงหูที่อื้อจนไม่ได้ยินเสียงรอบข้าง เหมือนภาพทุกอย่างช้าลง...

 

          "อึ๊ก!!!"

 

          ร่างของเจ้าหมาป่าที่ล้มลงทำให้คุณที่อย่บนหลังของมันกระเด็นไปไกลพอสมควร

 

          "เด็กนี่...!?"

          "หนูน้อย! เป็นอะไรไหม!!!? บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า---------"

 

          นายพรายทิ้งปืนลงและวิ่งเข้ามาหาเด็กสาวในทันทีหากแต่เด็กสาวในตอนนี้ไม่รับรู้อะไรอีกแล้วนอกเสียจากร่างของหมาป่าที่นอนจมกองเลือกหายใจรวยรินอยู่ เด็กสาวปัดมือของนายพรานทิ้งแล้ววิ่งกึ่งคลานเข้าไปหาร่างของเจ้าหมาป่า

 

          "คุณหมาป่า!!!!!"

          "คุณหมาป่า!!!! คุณอย่าเป็นอะไรนะ!!! ตอบหนูสิ"

 

          เด็กสาวเขย่าร่างของเจ้าหมาป่าไปมาเพื่อให้เจ้าหมาป่าตัวนี้ตื่นเข้ามาตอบเธอ

 

          "คุณหมาป่า นี่หนูเอง...ห้ามหลับตานะ ตอบหนูสิคะ!!!"

 

          "หนูน้อย...หมวกแดง..."

 

          เจ้าหมาป่าเอ่ยเรียกเด็กสาวอย่างแผ่วเบาก่อนจะกระอักไอออกมาเป็นเลือด ทำให้เด็กสาวน้ำตาคลอด้วยความหวาดกลัว....กลัวว่าเจ้าหมาป่าตัวนี้จะตายไปเสียก่อน...

 

          "ฮึก...คุณหมาป่า เดี๋ยวหนูห้ามเลือดให้นะคะ"

 

          เด็กสาวว่าจบก็เอาฮู้ตสีแดงสดของเธอมากระกบตรงแผลของเจ้าหมาป่าไว้ในทันทีเพื่อห้ามเลือดให้หยุดไหลเสียที แต่เจ้าหมาป่าก็ต้องร้องออกมาเสียงหลงเมื่อแรงของเด็กสาวที่กดลงมาบนแผลมาแรงมากจนให้มันเจ็บจนชา เด็กสาวเมื่อเห็นดั่งนั้นก็หน้าถอดสีลงในทันที

 

          "อ๊ะ! จะ...เจ็บเหรอคะ!! นะ...นะ...หนูขอโทษ ฮึก ทำไงดีล่ะ ทำไงดี"

 

          เด็กสาวร้องไห้ออกมาอย่างร้อนรน เริ่มเกลียดตัวเองที่ทำอะไรไม่ได้เลย แม้กระทั่งห้ามน้ำตาให้หยุดไหลก็ยังทำไม่ได้ ร่างเล็กๆของเธอเต็มไปด้วยเลือดสีแดงสดที่เหมือนฮู้ตของเธอไม่มีผิดเพี้ยน

 

          "ไป...แค่ก!"

 

          เจ้าหมาป่าพยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็กระอักไอออกมาเป็นเลือดอีกครั้งทำเอาเด็กสาสที่นั่งร้องหมร้องไห้อยู่ข้างๆถึงกลับเบิกตากว้างด้วยความตกใจและหวาดกลัวอีกครั้ง

 

          "คุณหมาป่าไม่ต้องพูดแล้ว!! ห้ามพูดนะ...เดี๋ยวเลือดออก..."

 

          เด็กสาวพูดไปร้องไห้ไป ขืนปล่อยไว้แบบนี้ คุณหมาป่าก็ตายกันพอดี

 

          "หนูจะไปตามคนมาช่วย!!!"

 

          ตัวของเด็กสาวที่ไร้พลังและทำอะไรไม่ได้เลยในตอนนี้ ตัดสินใจเช่นนั้นแล้ว

 

          "คุณหมาป่ารอหนูก่อนนะ!! หนูจะบอกกับทุกคนว่าคุณหมาป่าเป็นคนดี ทุกคนต้องยอมช่วยแน่ๆ!!"

 

          เด็กสาวพูดจบก็รีบลุกขึ้นยืนในทันที

 

          "รอหนูก่อนนะ! ห้าม...ห้ามเป็นอะไรไปนะ!!"

          "รอก่อนนะหนูจะกลับมาแน่นอน!!"

 

          เด็กสาวรีบวิ่งออกไป วิ่งกลับไปทางเดิมวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

          คุณหมาป่า! ห้ามเป็นอะไรไปนะ!

 

          "รอหนูก่อนนะ"

 

 

 

 

 

R e d R i d i n g H o o d

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฮืออออ ไม่นะ! คุณหมาป่าอย่าเป็นอะไรไปนะ!!

แลดูไอจะอินจัด 5555+

นิยายเรืรองนี้แลดูยิ่งเพิ่มตอนมากเท่าไหร่

การบรรยายมันยิ่งน้อยลงเท่านั้น = ="

งือออ ไอจะอัพวันนี้จบไหมเนี่ย ヾ(*´∀｀*)ﾉ

จะพยายามอัพให้จบนะคะ (￣∀￣)

รักคนอ่านทุกคนค่าาาา ≧▽≦y