07 รักอันตรายผู้ชายทั้งเจ็ด

 
 07  สับสนหรือแค่หวั่นไหว?
 
 
"นักเรียนเอาการบ้านมาส่งจ่ะ"
 
แว๊กกกก ตายๆ แงๆ ลืมทำการบ้าน! ลืมไปซะสนิทเลย เมื่อคืนก็มัวแต่คิดบ้าอะไรไม่รู้จนนอนไม่หลับทั้งคืน ส่วนซีโอกลับมาก็เอาแต่หลับเป็นตาย ช่างไม่รู้ความทุกข์ใจของผมซะมั่งเลย
 
"ครบรึยัง มีใครยังไม่ส่งมั๊ย"
 
"ผมครับ" ผมยกมือขึ้นอย่างยอมรับผิด
 
" 2 คนใช่มั๊ย หมดแล้วนะ นอกนั้นส่งหมดแล้วใช่มั๊ย"
 
หือ 2 คน ผมหันไปมองหาว่าใครอีกคนไม่ได้ส่ง ก็พบว่าเป็นแซน หมอนั่นเลยยักคิ้วให้ทีหนึ่ง เคยสะทกสะท้านกับอะไรบ้างมั๊ยนะเจ้าคนๆนี้
 
"ครูหักคะแนน 10 คะแนนนะ แซนกับโอลิ แล้วก็หาเวลาว่างไปขัดห้องน้ำด้วยนะ และหลังหมดคาบครูก็ช่วยยกกองการบ้านไปไว้ที่ห้องพักครูด้วย"
 
"คร้าบ"
 
วันหลังผมจะไม่ลืมทำการบ้านอีก
 
......................
 
"แซนทำไมนายถึงลืมทำการบ้านได้ล่ะ"
 
ตอนนี้ผมกับแซนกำลังแบกการบ้านกองโตเดินไปที่ห้องพักครูด้วยกัน
 
"ก็เมื่อคืนอ่ะดิ กลับดึกซะขนาดนั้น ทำไม่ทันอ่ะ ง่วงก็ง่วง เมื่อเช้าตื่นมาก็แฮ้ง กะจะไม่มาเรียนอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ฉันก็ยังมึนหัวไม่หายเลยว่ะ"
 
พอพูดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้ว ภาพตอนจูบกับซีโอก็แวบเข้ามาจนต้องสะบัดหัว จนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกเสียใจ ทั้งน้อยใจระคนสับสนกับคำพูดและการกระทำของเขาคนนั้น
 
รสสัมผัสของเขายังคงติดอยู่บนริมฝีปากไม่ได้จางหายไปไหน มันไม่ได้อ่อนโยน อ่อนหวาน หรือแม้กระทั้ง เร่าร้อน รุนแรง แต่ผมก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกัน ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน
 
แต่ในความเสียใจนั้นผมกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
 
"แล้วนายอ่ะ"
 
เสียงแซนที่เดินอยู่ด้วยกันข้างๆทำให้ผมหลุดออกจากความคิดของตัวเอง
 
"ก็ทำไม่ทันเหมือนกันนั่นแหละ"
 
.............................. 
 
"ฉันส่งข้อความไปบอกพวกนั้นให้กลับไปก่อนแล้วล่ะ ไงเย็นนี้เราก็มารีบทำให้มันเสร็จๆไปเหอะ จะได้กลับตึกไวๆ"
 
ผมกับแซนตกลงกันไว้ว่าจะมาขัดห้องน้ำกันตอนเย็นหลังจากเลิกเรียนแล้ว ส่วน อ. เจย์เดน มีเคลียร์งานเอกสารรอบดึก เพราะฉะนั้นครูเลยบอกว่าถ้าขัดห้องน้ำเสร็จแล้วก็มาตามได้เลย
 
ตอนนี้ผมกับแซนก็กำลังยืนคุยกันอยู่ในห้องน้ำชายกันแค่ 2 คน เพราะมันไม่มีใครเลยน่ะสิ
 
"อืม ผมเองก็ไม่อยากกลับดึกเหมือนกันอ่ะ"
 
" ฉันจะขัดฝั่งนี้เอง ส่วนนายก็ไปขัดอีกฝั่งนึง ส่วนพื้นเดี๋ยวมาช่วยกันขัด ตกลงไหม?"แซนถามขณะที่กำลังถกขากางเกงขึ้นพร้อมกับแขนเสื้อดูทะมัดทะแมง
 
แซนขัดฝั่งโถฉี่ส่วนผมได้ขัดฝั่งอ่างล้างหน้าและกระจก
 
"อื้ม วันนี้ดูนายจริงจังดีนะ นึกว่าจะเล่นอะไรสนุกๆซะอีก" ผมเดินไปตักน้ำมาราดพื้นที่ของตัวเองให้มันเปียกๆแล้วเริ่มลงมือ
 
"ก็นะ ขัดห้องน้ำมันไม่ใช่งานสนุกหนิ"
 
"ตามจริง ผมคิดว่าพวกนาย 7 คน น่าจะมีลุคแบดบอย ชอบโดดเรียนซะมากกว่านะ ฮะๆ"
 
"หือ ฮ่าๆ ถ้าเป็นโรงเรียนอื่นก็อาจจะโดดเรียนก็ได้นะ แต่นี่มัน แวงซองเชียวนะ ไม่มีใครหน้าไหนกล้าหรอกน่า ไม่เคยได้ยินข่าวหรอ นักเรียนถูกเรียกตัวเข้าไปทำโทษจากนั้นก็ไม่มีใครเห็นเด็กพวกนั้นอีกเลย"
 
"หวา มีเรื่องโหดร้ายแบบนี้ด้วยหรอครับ ไม่น่าเชื่อ แล้วไม่มีใครเอาเรื่องกับโรงเรียนเลยหรอ"
 
เด็กพวกนั้นก็แค่ถูกส่งตัวกลับบ้านและถูกไล่ออกในกรณีที่ทำผิดร้ายแรงหรือทำผิดบ่อยครั้ง  แต่แซนต้องการจะแกล้งโอลิเท่านั้นเอง เลยกุเรื่องขึ้นมา
 
"อิทธิพลน่ะ รู้จักมั๊ย โรงเรียนก็ยัดเงินปิดปากพวกนักข่าวไปไง จะมีใครมาเอาเรื่องอะไรได้ ส่วนผู้ปกครองถ้าไม่มีเส้นสายหรืออำนาจอะไรก็สู้ไม่ได้อยู่ดี"
 
พูดจบแซนก็เดินไปเอาสายยางมาต่อกับก๊อกที่อ่างล้างหน้าแล้วหันมาเล่าต่อ
 
"แล้วข่าวลือล่าสุดที่พูดกันให้แซ่ดตอนนี้น่ะนะ รู้มั๊ยว่าเรื่องอะไร"
 
"ระ..ระ เรื่องอะไรหรอคับ" ผมเริ่มจิตตกขึ้นมานิดหน่อย ทำไมต้องทำท่าทางให้มันดูสยองขวัญด้วยอ่า นี่มันก็มืดแล้วด้วยดิ
 
"ก็ มีรุ่นน้องคนนึงเครียดจัดกับผลการเรียนแถมยังโดนทางบ้านกดดัน ก็เลย..."
 
"อย่าบอกนะว่า..." ผมขัดแซนขึ้นมา ไม่กล้าพูดต่อ เขาเลยพนักหน้าเป็นคำตอบ
 
"น้องเขามาผูกคอตายในห้องน้ำห้องนี้แหละ"
 
พรึ่บบบ
 
"ว๊ากกกกกกกกกกก แซนนนนนนนนนน!!!!!!!"
 
จู่ๆไฟในห้องก็เกิดดับขึ้นมาก่อนจะกลับมาสว่างอีกครั้ง ช่วงที่ไฟดับพรึบไปอย่างรวดเร็วนั้น โอลิที่ตกใจสุดขีดก็ตะโกนเสียงดังลั่นพร้อมกับถลาเข้าไปกอดร่างแซนทันที แกะตัวน้อยที่กำลังหวาดกลัวฝังหน้าลงกับอกของคนตัวโตพร้อมกับหลับตาแน่น 
 
"เห้ย...นี่โอลิ..ก็แค่ไฟตกเอง ฮ่าๆๆ นี่นายเชื่อเรื่องที่ฉันเล่าจริงดิ ฮ่าๆ เห้ย ฉันล้อเล่น"
 
"หะ ล้อเล่น" ผมเงยหน้าขึ้นมาถามแซนที่เอาแต่หัวเราะ
 
"อือ ฮ่าๆ โอ๋เอ๋ๆ ไม่ร้องน้า ฮ่า"แซนพูดปลอบเสียงกลั้วหัวเราะพร้อมกับยีหัวอีกคนที่ทำหน้ามึนงงใส่
 
" ล้อเล่นหรอครับ งั้นก็เอานี่ไปกินซะเลย"ผมคว้าสายยางมาฉีดน้ำใส่แซนแต่เขาก็ไม่หลบแค่เอามือป้องขึ้นกันน้ำสาดใส่หน้าแค่นั้น
 
"หนอย กล้าฉีดน้ำใส่ฉันงั้นเรอะ"
 
"ก็ใช่น่ะสิ" ผมตอบกลับไป เล็งเต็มที่ พยายามฉีดให้เขาเปียกมากที่สุด
 
"งั้นก็อย่าอยู่เลยยยย"
 
"ว๊ากกก ไม่ให้หรอกนะครับ อย่าเข้ามานะ ผมยิงทิ้งจริงด้วย"
 
"นายนี่ขู่ได้น่ากลัวชะมัด จะยิงฉันทิ้งด้วยสายน้ำเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆ"
 
แซนเข้ามายื้อแย่งสายน้ำกับโอลิ  จนตอนนี้ทั้งคู่ก็มีสภาพไม่ต่างกัน เปียกไปด้วยกันทั้งคู่  เมื่อเล่นกันไปสักพัก ในที่สุดสายน้ำก็มาอยู่ในมือของแซนที่ตอนนี้กำลังข่มขู่แกะน้อยโอลิแบบทีเล่นทีจริง
 
 
"ยอมยัง จะยอมแพ้มั๊ย ถ้าไม่ยอมฉันยิงทิ้งเหมือนกันนะ"
 
"อ๊า ยอมแล้ว แฮ่ก  แฮ่ก นะ..เหนื่อยแล้ว"
 
"เห้ย ลืมสนิท มาช่วยกันขัดพื้นเร็ว ถ้าตึกปิด มีหวังซวยยาวแน่"
 
จากนั้นทั้งคู่ต่างก็รีบเร่งช่วยกันขัดห้องน้ำจนเสร็จ
 
............................
 
ระหว่างทางเดินกลับตึก
 
"โดนฉีดน้ำใส่เข้าไป พอออกมาข้างนอกแล้วโดนลมนี่มันหนาวจริงๆเลยนะครับ"ผมยกสองแขนขึ้นกอดตัวเองขณะเดินบ่นไปตามทางพร้อมกันกับแซน
 
"อืม ว่าแต่ทำไมนายถึงหุ่นบางจัง ตอนกินข้าวก็ออกจะกินเยอะอยู่นา"แซนหันมามองสำรวจเรือนร่างในชุดเปียกแนบเนื้อของผมจนผมรู้สึกขัดเขินขึ้นมานิดหน่อย
 
"นายนี่บ่นเหมือนกับซีโอไม่มีผิด หมอนั่นก็พูดเหมือนกันว่าผมเอวคอดยังกับผู้หญิง ฮะๆ"ประโยคท้ายผมหัวเราะแก้เขิน
 
"อืม แบบนาย ฉันแบกกลับตึกได้สบายๆเลยอ่ะ"
 
"แหม ก็ดูแซนดิ กล้ามเป็นมัดๆ ดูบึกบึนสมบุกสมบันขนาดนี้ สาวไหนมาเห็นก็คงใจละลาย ฮ่าๆ"
 
ผมที่แอบเหล่มองกล้ามเนื้อหน้าท้องของแซนยังแอบรู้สึกอิจฉาเลย
 
"เห้ย อย่ามาชมกันดิ อายเป็นนะเฟ้ย แต่วันนี้สนุกดีนะที่ได้เล่นกับนาย ปกติฉันเห็นนายมักตัวติดอยู่กับ อาร์-อาร์ ตลอด หรือ อาร์-อาร์ มันติดนายก็ไม่รู้ ฮะๆ"แซนยกมือข้างนึงขึ้นมาลูบท้ายทอยตัวเอง
 
"ไม่ถึงขนาดนั้นมั้งครับ"
 
"บางที ฉันก็อยากมาเล่นกับนายอยู่เหมือนกันนะ แต่โดนอาร์-อาร์ มันกันท่าตลอด แล้วก็ต้องปะทะฝีปากกันจนได้"
 
"ฮ่าๆ แต่ผมมองว่านายทั้งคู่เข้ากันได้ดีซะอีกนะ แต่นายก็ชอบกวนประสาทจริงๆนั้นแหละ คือหมายถึงว่า นายดูเป็นคนที่ชอบอะไรสนุกๆน่ะ"พอแซนหันมาทำตาโตใส่ผมเลยรีบแก้คำพูดทันที
 
"เรื่องนั้นน่ะ ฉันไม่รู้หรอก แต่สำหรับฉัน ฉันอยากให้คนรอบข้างมีรอยยิ้มเวลาที่ได้อยู่กับฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ถึงวิธีแสดงออกก็เถอะ ฉันมักทำตัวไม่ถูกเลยล่ะเวลาเห็นใครคนนึงมีปัญหา หรือแม้แต่เด็กน้อยที่กำลังร้องไห้ ฉันก็ได้แต่คิดว่า จะทำยังไงดีนะให้คนพวกนั้นยิ้มได้ แต่บางทีฉันอาจจะแค่เรียกร้องความสนใจก็ได้ แต่แค่ได้เห็นรอยยิ้มฉันก็สุขใจแล้วล่ะ"
 
เอ่อ ไม่ใช่ว่าอยากให้ตัวเองยิ้มได้แล้วคนอื่นมีความทุกข์หรอกหรอครับ เห็นนายชอบแกล้งคนนู้นคนนี้แล้วก็ดูเล่นสนุกไปซะทุกเรื่อง
 
ขณะที่เขาเล่าความรู้สึกของตัวเองให้ฟังอยู่นั้น แซนก็แย้มยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นสะกดสายตาผมจนต้องยิ้มตามออกมา ผมไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบนี้เลยซักครั้ง นี่คงเป็นความรู้สึกจากก้นบึ้งหัวใจของเขาเลยละมั้ง
 
กึก กึก เปรี๊ยะ
 
"เห้ย ระวัง!!"
 
"โอ๊ะ"
 
จู่ๆแซนก็ตะโกนลั่นก่อนจะเข้ามากระชากตัวผมอย่างรวดเร็วพอหันไปมองตรงจุดที่เคยยืนอยู่เมื่อกี้ก็พบว่ามีท่อนไม้ที่หักลงมาวางอยู่ พอหันหน้ากลับมาอีกทีก็พบว่าตัวเองตกอยู่ในอ้อมกอดของแซนซะแล้ว ที่สำคัญ มือเขาจะกระชับเอวผมให้เข้าไปแนบกับร่างกายเขามากไปมั๊ย? อากาศมันผ่านไม่ได้แล้วนะเฟ้ย
 
"ขะ..ขอบคุณนะ แซน ที่ช่วย" พอเงยหน้าขึ้นไปก็สบเข้ากับสายตาที่มองลงมา หะ เห้ย บรรยากาศมันไม่ได้เป็นใจอะไรเลยนะเฟ้ย อย่าเชียวนะ อ๊าก อย่าคิดจะทำอะไรแบบนั้นเชียวน้า
 
คิดอะไรของนายฟะโอลิ?:คนแต่ง
 
"นายนี่ดูไปดูมาก็หน้าสวยกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะ"
 
"อ่า หรอครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรแล้วอ่ะ ปล่อยเถอะ เรากลับตึกกันดีกว่านะ ถ้าเกิด.."พูดยังไม่ทันจบแซนก็สวนขึ้นมา
 
"ฉันขอโทษที่หยุดตัวเองไม่ได้ เพราะนาย..ในสภาพแบบนี้มันยั่วยวนเกินไป" พูดจบแซนก็ก้มหน้าลงมาไซร้ที่ซอกคอพอถูกเขาสัมผัสแบบนั้นร่างกายกลับรู้สึกไร้เรี่ยวแรงขึ้นมา
 
"อืออ ไม่นะ แซน"
 
ขณะที่โดนกระทำอยู่นั้น ภาพที่ถูกซีโอจูบก็แวบเข้ามาในหัว แม้ว่าจะพยายามสลัดมันออกไปเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ความรู้สึกผิดต่อซีโอก่อตัวขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ ถึงจะบอกตัวเองซ้ำๆว่าซีโอเป็นแค่เพื่อนไม่ใช่คนรักแต่ในใจก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี แต่กลับกันร่างกายกลับตอบสนองต่อแซน
 
"แซน อย่า ..ผมขอร้อง ได้โปรด หยุดที"แต่ถึงอย่างไรก็ไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนต้องบิดเบือน ไม่อยากให้เข้าหน้ากันไม่ติด
 
แซนบดจูบลงมาเพื่อปิดริมฝีปากที่วิงวอนร้องขอต่อเขา แม้จะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทั้งๆที่โอลิเป็นผู้ชาย
 
แม้ว่าใจอยากจะอยู่ตรงนี้กับคนๆนี้ให้นานมากกว่านี้อีกสักหน่อย แต่ก็จำต้องผละออกมา
 
"โอลิ .."
 
"กลับกันเถอะครับ มันดึกมากแล้ว ถ้าไม่รีบตึกจะปิด"
 
แซนพูดได้แค่นั้น โอลิก็พูดตัดบทแล้วเดินผ่านเขาไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย แซนคิดว่าโอลิต้องโกรธเขามากแน่ๆ ถึงอยากจะบอกขอโทษมันก็เท่านั้น คงไม่ทำให้ความรู้สึกของโอลิดีขึ้นมาหรอก นี่คือสิ่งที่แซนคิด จากนั้นเขาก็เดินตามโอลิไป
 
ตึก ตัก ตึก ตัก
 
เสียงหัวใจที่เต้นรัวเร็วของโอลิยังคงเต้นดังกระหน่ำไม่หยุด
 
จูบเร่าร้อนนั่นมันอะไรกัน?
 
 
 
เดี๋ยวมาต่อจ้ะ มาลงไว้ให้นิดนึงก่อนนะ ติด the sims อ่ะแกร 5555+ ไม่นอยด์ชิป่ะ มาอัพให้อีกนิดนึง ไม่ได้หายไปไหนเน้อ ขอบคุณทุกเม้นเลยจ้า ตอนนี้กำลังแต่ง ถ้าจบตอนนี้ทันเดี๋ยวดึกๆมาอัพให้นะ จุ้ฟๆอ๊ากก จบแล้วตอนที่ 7 นึกว่าจะมาอัพไม่ทันซะแย้ว เอ้วๆ โอลิหลายใจบ่? ตอบบบ? 55+ ไปละ บ้าบอพอละ รอตอนต่อไปจ้าาาาาา