07 รักอันตรายผู้ชายทั้งเจ็ด

 

06 จูบแรกของผม เพราะเขาเมาใช่ไหม?

 

เช้านี้อาการปวดหลังปวดเอวของผมดีขึ้นมากเพราะเมื่อคืนมีคนนวดให้ทั้งคืน ฮ่าๆ บอกตามตรงผมรู้สึกดีมากเลยนะกับสิ่งที่ซีโอทำให้ เอ้ยๆๆ อย่าเพิ่งเข้าใจผิด ผมไม่ได้หมายความว่ารู้สึกดีที่ซีโอนวดให้ แต่ผมรู้สึกดีกับบางสิ่งที่ไม่รู้ว่ามันจะเรียกว่าความห่วงใยได้มั๊ยน่ะ

 

ผมนอนมองซีโอที่นอนหลับอยู่ข้างๆกันซึ่งหมอนข้างถูกเอาออกไปชั่วคราวตั้งแต่เมื่อคืน ผมเอื้อมมือไปปัดผมที่ลงมาปรกหน้าเขาออกเบาๆ แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจเมื่อซีโอพูดทั้งๆที่ยังหลับตา

 

"หายเจ็บรึยัง"

 

คนบ้าอะไรความรู้สึกไวชะมัด ตกลงเขานอนตั้งแต่ไหร่เนี่ยหรือยังไม่ได้นอนหรือเพิ่งได้นอนเมื่อเช้า อ่า มาคิดๆดูแล้วซีโอก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดหรอกมั้ง ก็อ่อนโยนอยู่นิดๆละมั้งนะ

 

"ดีขึ้นมากแล้ว ขอบใจนะ"

 

ซีโอไม่ได้ตอบอะไรเขาแทบไม่ลืมตาขึ้นมาด้วยซ้ำแต่ผมก็เชื่อว่าเขาต้องฟังอยู่แน่ๆ และเมื่อซีโอก็ไม่ได้ว่าอะไรที่ผมกำลังเล่นผมของเขา ผมก็เลยเล่นมันต่อไปแบบนั้น เขาคงขี้เกียจว่าด้วยละมั้ง ก็ไม่รู้อะไรดลใจถึงได้กล้าทำอะไรแบบนี้กับเขา แต่มันก็รู้สึกดีอ่า แล้วก็มีบ้างบางครั้งที่มันเผลอยิ้มออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว

 

ปิ้บ ปิ้บ

 

 เสียงเตือนข้อความเข้าดัง ผมจำได้ว่าเป็นของผม เลยควานหามือถือไปตามเตียงจนเจอ จากนั้นก็กดเปิดดู

 

xxxxxxxx

 

คืนนี้มีปาร์ตี้แฟนซี จัดกันเองทั้งห้อง ที่สำคัญไม่มีอาจารย์ เต็มที่ เริ่มงานตอนสองทุ่ม ตรงตึก Q จะมาหรือไม่มาแล้วแต่สะดวก ค่าใช้จ่ายช่วยกันออก

  

หืม ปาร์ตี้แฟนซี น่าสนุกแฮะ ผมอ่านข้อความจบไปสักพักเสียงมือถืออีกเครื่องก็ดังขึ้นมาเหมือนกัน คงจะเป็นของซีโอละมั้ง งั้นแสดงว่าก็คงจะมีกลุ่มใครสักคนในห้องที่คิดไอ้งานนี้ขึ้นมาและคงกำลังส่งข้อความต่อๆกันอยู่ อืม ไปละกัน จะใส่ชุดอะไรไปดีน้า

  

"ซีโอๆๆๆ"ผมเขย่าตัวซีโอจนเขาลืมตาตื่น

 

"อะไรของนาย ปวดเอวอีกรึไง"

 

"เปล่าๆ คืนนี้มีปาร์ตี้แฟนซีด้วยอ่ะ ไปด้วยกันมั๊ย"

 

อือๆๆ ขอนอนก่อนละกัน ฉันง่วง"ตอบส่งๆแล้วก็หลับต่อ

 

หลังจากที่ซีโอหลับไปแล้ว ผมก็ไปเดินเคาะประตูถามเพื่อนคนอื่นๆ ทุกคนตอบตกลง และนัดกันจะไปซื้อชุดตอนบ่ายโมง อยากรู้จังว่าจะมีอะไรให้เล่นบ้างนะ คิดถึงปาร์ตี้ก็ต้องนึกถึงอาหารอร่อยๆ เพื่อนเยอะๆ อืมม มีเพลงสนุกๆให้เต้นด้วยรึเปล่านะ ฮ่าๆ ก็คงต้องมีแหละเนอะ ก็ปาร์ตี้นี่นา

 

  

เวลา 20.54 น.

 

และแล้วช่วงเวลาแห่งปาร์ตี้ที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง ค่ำคืนนี้ผมโอลิอยู่ในชุด แวมไพร์ อืม พวกเรา 8 คน มาในธีมของแวมไพร์ คนต้นคิดก็คือ แซน-เซน ตอนแรกก็ตั้งใจไว้ว่าจะให้แต่งไปแบบสไตล์ใครสไตล์มัน แต่สุดท้ายก็ลงเอยอีแบบนี้จนได้

  

ตึก Q กับ ตึก A ของพวกเรา มันก็ไม่ได้ต่างกันเลย ต่างก็แค่ระยะทางที่ตึก Q มันไกลกว่า พวกเราเดินเข้าไปยื่นบัตรเช็คชื่อกับคุณยาม อืม นี่ถ้าจัดที่โรงเรียนก็คงผิดกฎสินะ หวังว่าจัดที่หอก็คงจะไม่เป็นไรนะ รู้สึกเสียวๆพึลึก

  

เสียงเพลงดังกระหึ่มมาก งานถูกจัดตรงสนามหญ้าหน้าตึก บางคนก็ไปดีดดิ้นเต้นกันอยู่ตรงริมขอบสระ ชุดแต่งกายล้วนดูแปลกตา อาหารเครื่องดื่มตั้งอยู่ตามโต๊ะตัวยาวสองสามตัว อ๊า มีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ด้วยนี่ แล้วยังงี้คุณยามเขาจะไม่ว่าเอาหรอ

  

"ฉันรู้สึกคึกคักขึ้นมาซะแล้วสิ นี่แหละ ใช่เลย สวรรค์"ไม่รอช้า คู่หูแซน-เซนก็ตรงดิ่งไปร่วมวงด้วยทันที

 

"ขอถอดเขี้ยวแปป ฉันชักจะหิว" อาร์-อาร์ ถอดเขี้ยวพลาสติกออกจากปากแล้ว ก็ตามไปร่วมวงอีกคน

 

"ได้เวลาล่าเหยื่อแล้วสินะ" เรนตามไปอีกคน

 

"ทุกคนนน เรามาเล่นเกมกันไหม ใครชนะเราจะติดต่อสาวสวยให้ไปเดทด้วย 1 วันนน"เสียงหัวหน้าห้องตะโกนถามผ่านไมค์ตัวเขื่อง

 

 "เล่นนนนนนนนนนนนนนคร้าบบบบบบบบ"

 

แหม ไอ้พวกนี้ ไม่ค่อยเลยนะ แต่ก็อย่างว่า ก็ผู้ชายนี่เนอะ

 

"แต่ถ้าแพ้ เลี้ยงข้าวฉัน 1 เดือน"

 

"โห่วววววว" เสียงโห่มาเป็นแถว

 

"ฮ่าๆๆ ล้อเล่นๆ เอาเป็นถ้าใครแพ้ ดื่มเหล้า 1 ขวด ให้หมด โอเค๊"

 

"จัดไป โย่วว"

 

"เกมนี้มีชื่อว่า จริง หรือ ไม่จริง เล่นเป็นคู่นะ ให้ต่างฝ่ายต่างผลัดกันพูดอะไรก็ได้ ต้องทำให้คู่ต่อสู้ของเราพูดคำว่าไม่จริงให้ได้ แต่ว่าถ้าพูดว่าไม่จริงขึ้นมาละก็ แพ้เขานะจะบอกให้ คึคึ เล่นกันขำๆนะคร้าบ อย่ามีเรื่องกันเน้อ ใครจะเล่นก็หาคู่มาเลยคร้าบ"

 

เอิ่ม ผมไม่เล่นดีกว่า เกมอะไร น่ากลัวพิลึก

 

 

 "โอ้วว ตอนนี้เราได้มาแล้วนะครับ คู่แรก"

 

ผมหันไปมองที่หัวหน้าห้องอีกรอบ คู่แรกที่เห็นคือ หา? แซน กับ อาร์-อาร์ เนี่ยนะ ตายๆ แบบนี้ตายแน่ แค่ที่ตึกก็กัดกันเกินพอแล้วมั้ง แล้วไอ้ที่บอกให้เล่นขำๆเนี่ย กลัวจะขำไม่ออกน่ะสิ

 

"มีอะไรอยากจะบอกกับคู่แข่งของตัวเองมั่งครับ คุณอาร์-อาร์ ครับ"

 

"ฉันยำแกเละแน่"

 

"โอ้ว ดุเดือด ทางฝ่ายคุณแซนละคร้าบ"

 

"เตรียมใจไว้ซะ นายไม่รอดแน่ หึหึ"

 

กระแสไฟฟ้าทางสายตานั่นมันอะไร?

 

"งั้นให้ทางฝ่ายคุณแซนเริ่มก่อนนะครับ เอาล่ะครับ เรดี้ ทรี ทรู วัน เริ่มได้"

 

"นายน่ะ ชอบโอลิใช่มั๊ยล่ะ"

 

หา เหวอ แล้วมาเกี่ยวอะไรกับผมอ๊า แต่มันก็แค่เกมใช่มั๊ยล่ะ คงจะเอามาถามให้อาร์-อาร์ จอดตั้งแต่คำถามแรกละมั้ง

 

"หา แกว่าไงนะ! เรื่องนั้นน่ะ แก เรื่องนั้นน่ะ นะ..แน่นอนอยู่แล้ว ก็จริงน่ะสิ"

 

พอได้ยินที่อาร์-อาร์ พูด ถึงจะไม่ใช่คำนั้นก็ตาม ลมหายใจผมกลับสะดุดซะอย่างนั้น แค่เกมน่าโอลิ แล้วทำไม อาร์-อาร์ต้องหน้าแดงด้วยล่ะ ก็..ก็อาจจะอายใช่มั๊ยล่ะ เอ้ยย ก็บอกว่าแค่เกมไงเล่า คิดอะไรของเราเนี่ย แซนเองก็ยังหน้าเหวอไม่ต่างกับเราเลยนี่นา

 

"เอาแล้วครับ จะโต้กลับไปยังไงครับอาร์-อาร์"

 

"ที่นายชอบกวนประสาทฉัน ก็เพราะนายชอบฉันใช่มั๊ยล่ะ จริงมั๊ยแซน!" อาร์-อาร์ทำหน้าประมาณว่า ยังไงฉันก็เหนือกว่านาย

 

ผู้ชายเป็นลมได้มั๊ยครับ โอลิอยากเป็นลม ดูที่แต่ล่ะคนถามกันสิ พวกเราเป็นผู้ชายนะคร้าบ ที่เล่นกัน สนิทกัน ตัวติดกัน ก็เพราะพวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ มาช้งมาชอบอะไรกันน่ะ เอ หรือว่าจะคิดงั้นกันจริงๆ อ๊าก ผมชักจะสับสนแล้วนะ

 

"ก็จริงน่ะสิ" แซนที่ไม่เหลือเค้ากวนประสาท มีแต่แซนที่กำลังยืนจ้องหน้าอาร์-อาร์ ด้วยท่าทางนิ่งๆ ไม่สามารถคาดเดาได้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ทำเอาอาร์-อาร์ถึงกับยืนนิ่งอึ้งไปเลย

 

ส่วนผมก็ได้แต่บอกตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่ามันคือเกม

 

"โอลิ นายเห็นซีโอไหม หมอนั่นไปไหนแล้วล่ะ"เรนเดินเข้ามาถาม

 

"อ้าว เห เมื่อกี้ก็ยังยืนอยู่ด้วยกันนะ ตอนนี้ไปไหนซะแล้วอ่า"

 

"อ้าว แล้วฉันจะรู้มั๊ยอ่ะ ฉันก็มาถามนายเนี่ย มาย้อนฉันซะงั้น"

 

"ฮ่าๆ แหะๆ งั้นเดี๋ยวผมไปตามให้ละกัน ก็คงจะอยู่แถวๆนี้ละมั้ง"

 

"อ่าๆ งั้นเดี๋ยวฉันขึ้นไปหาบนตึก เผื่อมันจะไปเข้าห้องน้ำ นายไปแถวสวนหย่อมดูนะ ตรงนี้คนเยอะ

วุ่นวายมันไม่ค่อยชอบหรอก"

 

อ่า ไม่ชอบก็ยังจะมาเนอะ อ๊ะ แต่ก็เพราะเราชวนมานินา หาแต่เรื่องให้เขาไม่ชอบใจจริงๆเลยสิเรา

 

"งั้นเดี๋ยวมาเจอกันตรงนี้ที่เดิมนะครับ"

 

ผมเดินออกมาจากตรงนั้นและก็ไม่ได้สนใจเกมอะไรนั่นอีกต่อไปก็เลยไม่รู้ว่าสองคนนั้นกำลังถามอะไรกันมั่ง ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงสวนหย่อมตรงนี้ค่อนข้างมืดนิดหน่อยแต่ก็ไม่มากเนื่องจากมีเสาไฟอยู่กลางพื้นที่มันก็เลยพอมองเห็นทางบ้าง

 

ผมเดินหาซีโอตั้งแต่จุดศาลาที่ 1 เรื่อยมายัง จุดที่สาม ก็เห็นว่าเขากำลังนั่งอยู่คนเดียวจริงๆด้วยในมือมีกระป๋องอะไรสักอย่าง เห็นไม่ชัดอะรู้แต่ว่าเป็นกระป๋องนี่แหละ น้ำอัดลมมั้ง

 

"แฮ่ก ซีโอ อยู่นี่เอง เรนตามหาอยู่แน่ะครับ"

 

"อือ"

 

ซีโอตอบมาแค่นั้น เป็นอะไรไปเนี่ย ผมได้แต่ขมวดคิ้วสงสัย หรือว่าไม่สบาย เบื่อ เหงา เศร้า ซึม เป็นอะไร?

 

"ซีโอ"ผมเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆพร้อมกับเรียกชื่อเขาเบาๆ "นายเป็นอะไร?"

 

"ออกไป อย่ามายุ่งกับฉัน ฉันอยากอยู่คนเดียว" เขาหันหน้าไปอีกทางแล้วก็เอาไอ้กระป๋องที่ถืออยู่ในมือขึ้นมากระดกยกซดไปหลายอึก

 

" ไม่ ผมจะนั่งอยู่ตรงนี้ จนกว่าผมจะรู้ว่าเพื่อนผมเป็นอะไร"

 

ซีโอหันขวับมาทันที ว่าแต่ กลิ่นไรทะแม่งๆอ่ะ

 

"หึ ฉันไม่ใช่เพื่อนนาย อย่าคิดมาตีสนิทฉัน!"

 

"ผมไม่ได้จะตีสนิทอะไรทั้งนั้นแหละ นายจะคิดอะไรก็เรื่องของนาย แต่ผมก็ยังจะยืนยันคำเดิม ว่าพวกเรา ผมหมายถึง พวกเราทั้งแปดคนน่ะ พวกเราคือเพื่อนกัน ไม่ใช่หรอ"

 

"ยกเว้นนาย"

 

"พูดอะไรน่ะ ยกเว้นผมงั้นหรอ ใช่ ผมอาจจะมาทีหลังใครเพื่อน แต่ที่ผ่านมา เราก็อยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตไปพร้อมๆกัน ฮึก" เสียงผมเริ่มสั่น ผมพยายามจะหาคำพูดให้เขาเข้าใจ ผมรู้สึกว่าดวงตามันร้อนผ่าว เหมือนน้ำตามันกำลังจะไหลออกมา

 

ซีโอคงได้ยินว่าเสียงผมสั่นเหมือนจะร้องไห้ เขาเลยหันหน้ากลับมาก่อนจะยื่นหน้าเข้ามามองใกล้ๆจนผมต้องเบือนหน้าหนีเขา แต่ซีโอก็จับหน้าผมให้หันกลับมา ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเราสองคนกำลังสบตากัน หน้าห่างกันแค่คืบ จะจูบผมหรอ จะจูบผมน่ะ ถอดเขี้ยวออกยังน่ะ เอ้ยยย ไม่ใช่ ไม่ได้คิดแบบน้าน ไม่ใช่ๆๆๆ ผิดๆ

 

"ร้องไห้รึไง"

 

"ไม่เกี่ยวกับนาย"ผมผลักเขาออกแล้วลุกขึ้นจะเดินกลับไปที่งาน แต่ก็ถูกซีโอกระชากแขนจนผมถลาไปนั่งอยู่บนตักเขา และน้ำตาก็ไหลไปเรียบร้อยแล้วเพราะกลั้นเอาไว้ไม่อยู่

 

"ฮึก ฮึก" ผมได้แต่สะอึกสะอื้น พยายามกลั้นเสียงร้องของตัวเอง ผมไม่อยากให้เขารู้เพราะมันน่าอาย ผมกลัวว่าเขาจะหัวเราะเยาะเย้ยหรืออาจสมเพชผมก็ได้

 

ขณะที่กำลังสะอื้นอยู่นั้น ซีโอก็รั้งท้ายทอยให้หน้าผมโน้มเข้าไปหาพร้อมกับริมฝีปากของเขาที่กดแนบลงมาบนริมฝีปากของผม ทำเอาผมตกใจเบิกตาโต หัวสมองมึนงง รู้สึกร่างกายมันแข็งทื่อไปหมด อยากจะผลักเขาออกแต่ร่างกายมันก็ไม่ฟังคำสั่ง ซีโอขบเม้มปากล่างของผมจนรู้สึกเจ็บผมเลยเผลอร้องออกมา และไม่ทันตั้งตัว ลิ้นอุ่นๆของเขาก็แทรกเข้ามาในปากจนรู้สึกแปลกๆ ผมรู้สึกเหมือนกับว่าลิ้นเขาทำอะไรสักอย่างกับลิ้นของผมเหมือนมันตวัดพันไปมากับลิ้นของผม บางทีซีโอก็เปลี่ยนมาดูดลิ้นของผมบ้าง แต่ทำไมในปากมันรู้สึกเฝื่อนๆ ขมๆ จัง แต่ก็ช่างเถอะ ตอนนี้ผมรู้สึกดีสุดๆ แต่เริ่มจะหายใจไม่ทันแล้วอ่ะ

 

ซีโอถอนริมฝีปากออกไป ผมเลยสูดอากาศเข้าปอดเต็มที่ ผมรู้สึกว่ามันเหนื่อยๆยังไงก็ไม่รู้ ได้แต่หอบแฮ่กหายใจถี่ ข้างในอกก็เต้นรัวเร็วเหมือนกับจะระเบิด

 

"ระ..เรา เป็น เพื่อนกัน..น"

 

"ยกเว้นนาย"

 

พูดยังไม่ทันจบซีโอก็บดจูบลงมาอีกรอบ อื้ออ จะตายแล้ว คราวนี้ผมพยายามดิ้น แต่มือหนาก็รั้งท้ายทอยไม่ให้หนีไปไหนได้  ผมเลยเปลี่ยนมาทุบอกเขาแทนแต่ก็ถูกจับยึดไว้ได้อีก ปล่อยสิฟร่ะ หายใจไม่ออกโว้ย พอกำลังจะดิ้นอีกครั้งก็นึกขึ้นได้ว่าช่วงล่างไม่ปลอดภัยเดี๋ยวมันจะเกิดอาการเสียดสีกันและเดี๋ยวมันจะไม่ได้แค่จูบกัน

 

อ๊ากกก ปล่อยเซ่

 

ทำไมน่ะหรอ

 

ก็มันเริ่มจะเคลิ้มขึ้นมาแล้วน่ะสิ ง่อวว

 

 

 

รอตอนต่อไปนะแกรร ><