07 รักอันตรายผู้ชายทั้งเจ็ด

 

 07  สับสนหรือแค่หวั่นไหว?

 

 

"นักเรียนเอาการบ้านมาส่งจ่ะ"

 

แว๊กกกก ตายๆ แงๆ ลืมทำการบ้าน! ลืมไปซะสนิทเลย เมื่อคืนก็มัวแต่คิดบ้าอะไรไม่รู้จนนอนไม่หลับทั้งคืน ส่วนซีโอกลับมาก็เอาแต่หลับเป็นตาย ช่างไม่รู้ความทุกข์ใจของผมซะมั่งเลย

 

"ครบรึยัง มีใครยังไม่ส่งมั๊ย"

 

"ผมครับ" ผมยกมือขึ้นอย่างยอมรับผิด

 

" 2 คนใช่มั๊ย หมดแล้วนะ นอกนั้นส่งหมดแล้วใช่มั๊ย"

 

หือ 2 คน ผมหันไปมองหาว่าใครอีกคนไม่ได้ส่ง ก็พบว่าเป็นแซน หมอนั่นเลยยักคิ้วให้ทีหนึ่ง เคยสะทกสะท้านกับอะไรบ้างมั๊ยนะเจ้าคนๆนี้

 

"ครูหักคะแนน 10 คะแนนนะ แซนกับโอลิ แล้วก็หาเวลาว่างไปขัดห้องน้ำด้วยนะ และหลังหมดคาบครูก็ช่วยยกกองการบ้านไปไว้ที่ห้องพักครูด้วย"

 

"คร้าบ"

 

วันหลังผมจะไม่ลืมทำการบ้านอีก

 

......................

 

"แซนทำไมนายถึงลืมทำการบ้านได้ล่ะ"

 

ตอนนี้ผมกับแซนกำลังแบกการบ้านกองโตเดินไปที่ห้องพักครูด้วยกัน

 

"ก็เมื่อคืนอ่ะดิ กลับดึกซะขนาดนั้น ทำไม่ทันอ่ะ ง่วงก็ง่วง เมื่อเช้าตื่นมาก็แฮ้ง กะจะไม่มาเรียนอยู่เหมือนกัน ตอนนี้ฉันก็ยังมึนหัวไม่หายเลยว่ะ"

 

พอพูดถึงเรื่องเมื่อคืนแล้ว ภาพตอนจูบกับซีโอก็แวบเข้ามาจนต้องสะบัดหัว จนถึงตอนนี้ก็ยังรู้สึกเสียใจ ทั้งน้อยใจระคนสับสนกับคำพูดและการกระทำของเขาคนนั้น

 

รสสัมผัสของเขายังคงติดอยู่บนริมฝีปากไม่ได้จางหายไปไหน มันไม่ได้อ่อนโยน อ่อนหวาน หรือแม้กระทั้ง เร่าร้อน รุนแรง แต่ผมก็ไม่สามารถบอกได้เหมือนกัน ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน

 

แต่ในความเสียใจนั้นผมกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

 

"แล้วนายอ่ะ"

 

เสียงแซนที่เดินอยู่ด้วยกันข้างๆทำให้ผมหลุดออกจากความคิดของตัวเอง

 

"ก็ทำไม่ทันเหมือนกันนั่นแหละ"

 

.............................. 

 

"ฉันส่งข้อความไปบอกพวกนั้นให้กลับไปก่อนแล้วล่ะ ไงเย็นนี้เราก็มารีบทำให้มันเสร็จๆไปเหอะ จะได้กลับตึกไวๆ"

 

ผมกับแซนตกลงกันไว้ว่าจะมาขัดห้องน้ำกันตอนเย็นหลังจากเลิกเรียนแล้ว ส่วน อ. เจย์เดน มีเคลียร์งานเอกสารรอบดึก เพราะฉะนั้นครูเลยบอกว่าถ้าขัดห้องน้ำเสร็จแล้วก็มาตามได้เลย

 

ตอนนี้ผมกับแซนก็กำลังยืนคุยกันอยู่ในห้องน้ำชายกันแค่ 2 คน เพราะมันไม่มีใครเลยน่ะสิ

 

"อืม ผมเองก็ไม่อยากกลับดึกเหมือนกันอ่ะ"

 

" ฉันจะขัดฝั่งนี้เอง ส่วนนายก็ไปขัดอีกฝั่งนึง ส่วนพื้นเดี๋ยวมาช่วยกันขัด ตกลงไหม?"แซนถามขณะที่กำลังถกขากางเกงขึ้นพร้อมกับแขนเสื้อดูทะมัดทะแมง

 

แซนขัดฝั่งโถฉี่ส่วนผมได้ขัดฝั่งอ่างล้างหน้าและกระจก

 

"อื้ม วันนี้ดูนายจริงจังดีนะ นึกว่าจะเล่นอะไรสนุกๆซะอีก" ผมเดินไปตักน้ำมาราดพื้นที่ของตัวเองให้มันเปียกๆแล้วเริ่มลงมือ

 

"ก็นะ ขัดห้องน้ำมันไม่ใช่งานสนุกหนิ"

 

"ตามจริง ผมคิดว่าพวกนาย 7 คน น่าจะมีลุคแบดบอย ชอบโดดเรียนซะมากกว่านะ ฮะๆ"

 

"หือ ฮ่าๆ ถ้าเป็นโรงเรียนอื่นก็อาจจะโดดเรียนก็ได้นะ แต่นี่มัน แวงซองเชียวนะ ไม่มีใครหน้าไหนกล้าหรอกน่า ไม่เคยได้ยินข่าวหรอ นักเรียนถูกเรียกตัวเข้าไปทำโทษจากนั้นก็ไม่มีใครเห็นเด็กพวกนั้นอีกเลย"

 

"หวา มีเรื่องโหดร้ายแบบนี้ด้วยหรอครับ ไม่น่าเชื่อ แล้วไม่มีใครเอาเรื่องกับโรงเรียนเลยหรอ"

 

เด็กพวกนั้นก็แค่ถูกส่งตัวกลับบ้านและถูกไล่ออกในกรณีที่ทำผิดร้ายแรงหรือทำผิดบ่อยครั้ง  แต่แซนต้องการจะแกล้งโอลิเท่านั้นเอง เลยกุเรื่องขึ้นมา

 

"อิทธิพลน่ะ รู้จักมั๊ย โรงเรียนก็ยัดเงินปิดปากพวกนักข่าวไปไง จะมีใครมาเอาเรื่องอะไรได้ ส่วนผู้ปกครองถ้าไม่มีเส้นสายหรืออำนาจอะไรก็สู้ไม่ได้อยู่ดี"

 

พูดจบแซนก็เดินไปเอาสายยางมาต่อกับก๊อกที่อ่างล้างหน้าแล้วหันมาเล่าต่อ

 

"แล้วข่าวลือล่าสุดที่พูดกันให้แซ่ดตอนนี้น่ะนะ รู้มั๊ยว่าเรื่องอะไร"

 

"ระ..ระ เรื่องอะไรหรอคับ" ผมเริ่มจิตตกขึ้นมานิดหน่อย ทำไมต้องทำท่าทางให้มันดูสยองขวัญด้วยอ่า นี่มันก็มืดแล้วด้วยดิ

 

"ก็ มีรุ่นน้องคนนึงเครียดจัดกับผลการเรียนแถมยังโดนทางบ้านกดดัน ก็เลย..."

 

"อย่าบอกนะว่า..." ผมขัดแซนขึ้นมา ไม่กล้าพูดต่อ เขาเลยพนักหน้าเป็นคำตอบ

 

"น้องเขามาผูกคอตายในห้องน้ำห้องนี้แหละ"

 

พรึ่บบบ

 

"ว๊ากกกกกกกกกกก แซนนนนนนนนนน!!!!!!!"

 

จู่ๆไฟในห้องก็เกิดดับขึ้นมาก่อนจะกลับมาสว่างอีกครั้ง ช่วงที่ไฟดับพรึบไปอย่างรวดเร็วนั้น โอลิที่ตกใจสุดขีดก็ตะโกนเสียงดังลั่นพร้อมกับถลาเข้าไปกอดร่างแซนทันที แกะตัวน้อยที่กำลังหวาดกลัวฝังหน้าลงกับอกของคนตัวโตพร้อมกับหลับตาแน่น 

 

"เห้ย...นี่โอลิ..ก็แค่ไฟตกเอง ฮ่าๆๆ นี่นายเชื่อเรื่องที่ฉันเล่าจริงดิ ฮ่าๆ เห้ย ฉันล้อเล่น"

 

"หะ ล้อเล่น" ผมเงยหน้าขึ้นมาถามแซนที่เอาแต่หัวเราะ

 

"อือ ฮ่าๆ โอ๋เอ๋ๆ ไม่ร้องน้า ฮ่า"แซนพูดปลอบเสียงกลั้วหัวเราะพร้อมกับยีหัวอีกคนที่ทำหน้ามึนงงใส่

 

" ล้อเล่นหรอครับ งั้นก็เอานี่ไปกินซะเลย"ผมคว้าสายยางมาฉีดน้ำใส่แซนแต่เขาก็ไม่หลบแค่เอามือป้องขึ้นกันน้ำสาดใส่หน้าแค่นั้น

 

"หนอย กล้าฉีดน้ำใส่ฉันงั้นเรอะ"

 

"ก็ใช่น่ะสิ" ผมตอบกลับไป เล็งเต็มที่ พยายามฉีดให้เขาเปียกมากที่สุด

 

"งั้นก็อย่าอยู่เลยยยย"

 

"ว๊ากกก ไม่ให้หรอกนะครับ อย่าเข้ามานะ ผมยิงทิ้งจริงด้วย"

 

"นายนี่ขู่ได้น่ากลัวชะมัด จะยิงฉันทิ้งด้วยสายน้ำเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆ"

 

แซนเข้ามายื้อแย่งสายน้ำกับโอลิ  จนตอนนี้ทั้งคู่ก็มีสภาพไม่ต่างกัน เปียกไปด้วยกันทั้งคู่  เมื่อเล่นกันไปสักพัก ในที่สุดสายน้ำก็มาอยู่ในมือของแซนที่ตอนนี้กำลังข่มขู่แกะน้อยโอลิแบบทีเล่นทีจริง

 

 

"ยอมยัง จะยอมแพ้มั๊ย ถ้าไม่ยอมฉันยิงทิ้งเหมือนกันนะ"

 

"อ๊า ยอมแล้ว แฮ่ก  แฮ่ก นะ..เหนื่อยแล้ว"

 

"เห้ย ลืมสนิท มาช่วยกันขัดพื้นเร็ว ถ้าตึกปิด มีหวังซวยยาวแน่"

 

จากนั้นทั้งคู่ต่างก็รีบเร่งช่วยกันขัดห้องน้ำจนเสร็จ

 

............................

 

ระหว่างทางเดินกลับตึก

 

"โดนฉีดน้ำใส่เข้าไป พอออกมาข้างนอกแล้วโดนลมนี่มันหนาวจริงๆเลยนะครับ"ผมยกสองแขนขึ้นกอดตัวเองขณะเดินบ่นไปตามทางพร้อมกันกับแซน

 

"อืม ว่าแต่ทำไมนายถึงหุ่นบางจัง ตอนกินข้าวก็ออกจะกินเยอะอยู่นา"แซนหันมามองสำรวจเรือนร่างในชุดเปียกแนบเนื้อของผมจนผมรู้สึกขัดเขินขึ้นมานิดหน่อย

 

"นายนี่บ่นเหมือนกับซีโอไม่มีผิด หมอนั่นก็พูดเหมือนกันว่าผมเอวคอดยังกับผู้หญิง ฮะๆ"ประโยคท้ายผมหัวเราะแก้เขิน

 

"อืม แบบนาย ฉันแบกกลับตึกได้สบายๆเลยอ่ะ"

 

"แหม ก็ดูแซนดิ กล้ามเป็นมัดๆ ดูบึกบึนสมบุกสมบันขนาดนี้ สาวไหนมาเห็นก็คงใจละลาย ฮ่าๆ"

 

ผมที่แอบเหล่มองกล้ามเนื้อหน้าท้องของแซนยังแอบรู้สึกอิจฉาเลย

 

"เห้ย อย่ามาชมกันดิ อายเป็นนะเฟ้ย แต่วันนี้สนุกดีนะที่ได้เล่นกับนาย ปกติฉันเห็นนายมักตัวติดอยู่กับ อาร์-อาร์ ตลอด หรือ อาร์-อาร์ มันติดนายก็ไม่รู้ ฮะๆ"แซนยกมือข้างนึงขึ้นมาลูบท้ายทอยตัวเอง

 

"ไม่ถึงขนาดนั้นมั้งครับ"

 

"บางที ฉันก็อยากมาเล่นกับนายอยู่เหมือนกันนะ แต่โดนอาร์-อาร์ มันกันท่าตลอด แล้วก็ต้องปะทะฝีปากกันจนได้"

 

"ฮ่าๆ แต่ผมมองว่านายทั้งคู่เข้ากันได้ดีซะอีกนะ แต่นายก็ชอบกวนประสาทจริงๆนั้นแหละ คือหมายถึงว่า นายดูเป็นคนที่ชอบอะไรสนุกๆน่ะ"พอแซนหันมาทำตาโตใส่ผมเลยรีบแก้คำพูดทันที

 

"เรื่องนั้นน่ะ ฉันไม่รู้หรอก แต่สำหรับฉัน ฉันอยากให้คนรอบข้างมีรอยยิ้มเวลาที่ได้อยู่กับฉัน ถึงแม้ว่าฉันจะไม่รู้ถึงวิธีแสดงออกก็เถอะ ฉันมักทำตัวไม่ถูกเลยล่ะเวลาเห็นใครคนนึงมีปัญหา หรือแม้แต่เด็กน้อยที่กำลังร้องไห้ ฉันก็ได้แต่คิดว่า จะทำยังไงดีนะให้คนพวกนั้นยิ้มได้ แต่บางทีฉันอาจจะแค่เรียกร้องความสนใจก็ได้ แต่แค่ได้เห็นรอยยิ้มฉันก็สุขใจแล้วล่ะ"

 

เอ่อ ไม่ใช่ว่าอยากให้ตัวเองยิ้มได้แล้วคนอื่นมีความทุกข์หรอกหรอครับ เห็นนายชอบแกล้งคนนู้นคนนี้แล้วก็ดูเล่นสนุกไปซะทุกเรื่อง

 

ขณะที่เขาเล่าความรู้สึกของตัวเองให้ฟังอยู่นั้น แซนก็แย้มยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นสะกดสายตาผมจนต้องยิ้มตามออกมา ผมไม่เคยเห็นเขายิ้มแบบนี้เลยซักครั้ง นี่คงเป็นความรู้สึกจากก้นบึ้งหัวใจของเขาเลยละมั้ง

 

กึก กึก เปรี๊ยะ

 

"เห้ย ระวัง!!"

 

"โอ๊ะ"

 

จู่ๆแซนก็ตะโกนลั่นก่อนจะเข้ามากระชากตัวผมอย่างรวดเร็วพอหันไปมองตรงจุดที่เคยยืนอยู่เมื่อกี้ก็พบว่ามีท่อนไม้ที่หักลงมาวางอยู่ พอหันหน้ากลับมาอีกทีก็พบว่าตัวเองตกอยู่ในอ้อมกอดของแซนซะแล้ว ที่สำคัญ มือเขาจะกระชับเอวผมให้เข้าไปแนบกับร่างกายเขามากไปมั๊ย? อากาศมันผ่านไม่ได้แล้วนะเฟ้ย

 

"ขะ..ขอบคุณนะ แซน ที่ช่วย" พอเงยหน้าขึ้นไปก็สบเข้ากับสายตาที่มองลงมา หะ เห้ย บรรยากาศมันไม่ได้เป็นใจอะไรเลยนะเฟ้ย อย่าเชียวนะ อ๊าก อย่าคิดจะทำอะไรแบบนั้นเชียวน้า

 

คิดอะไรของนายฟะโอลิ?:คนแต่ง

 

"นายนี่ดูไปดูมาก็หน้าสวยกว่าที่ฉันคิดไว้เยอะเลยนะ"

 

"อ่า หรอครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรแล้วอ่ะ ปล่อยเถอะ เรากลับตึกกันดีกว่านะ ถ้าเกิด.."พูดยังไม่ทันจบแซนก็สวนขึ้นมา

 

"ฉันขอโทษที่หยุดตัวเองไม่ได้ เพราะนาย..ในสภาพแบบนี้มันยั่วยวนเกินไป" พูดจบแซนก็ก้มหน้าลงมาไซร้ที่ซอกคอพอถูกเขาสัมผัสแบบนั้นร่างกายกลับรู้สึกไร้เรี่ยวแรงขึ้นมา

 

"อืออ ไม่นะ แซน"

 

ขณะที่โดนกระทำอยู่นั้น ภาพที่ถูกซีโอจูบก็แวบเข้ามาในหัว แม้ว่าจะพยายามสลัดมันออกไปเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล ความรู้สึกผิดต่อซีโอก่อตัวขึ้นโดยไม่ทราบสาเหตุ ถึงจะบอกตัวเองซ้ำๆว่าซีโอเป็นแค่เพื่อนไม่ใช่คนรักแต่ในใจก็ยังรู้สึกผิดอยู่ดี แต่กลับกันร่างกายกลับตอบสนองต่อแซน

 

"แซน อย่า ..ผมขอร้อง ได้โปรด หยุดที"แต่ถึงอย่างไรก็ไม่อยากให้ความเป็นเพื่อนต้องบิดเบือน ไม่อยากให้เข้าหน้ากันไม่ติด

 

แซนบดจูบลงมาเพื่อปิดริมฝีปากที่วิงวอนร้องขอต่อเขา แม้จะไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ทั้งๆที่โอลิเป็นผู้ชาย

 

แม้ว่าใจอยากจะอยู่ตรงนี้กับคนๆนี้ให้นานมากกว่านี้อีกสักหน่อย แต่ก็จำต้องผละออกมา

 

"โอลิ .."

 

"กลับกันเถอะครับ มันดึกมากแล้ว ถ้าไม่รีบตึกจะปิด"

 

แซนพูดได้แค่นั้น โอลิก็พูดตัดบทแล้วเดินผ่านเขาไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย แซนคิดว่าโอลิต้องโกรธเขามากแน่ๆ ถึงอยากจะบอกขอโทษมันก็เท่านั้น คงไม่ทำให้ความรู้สึกของโอลิดีขึ้นมาหรอก นี่คือสิ่งที่แซนคิด จากนั้นเขาก็เดินตามโอลิไป

 

ตึก ตัก ตึก ตัก

 

เสียงหัวใจที่เต้นรัวเร็วของโอลิยังคงเต้นดังกระหน่ำไม่หยุด

 

จูบเร่าร้อนนั่นมันอะไรกัน?

 

 

 

เดี๋ยวมาต่อจ้ะ มาลงไว้ให้นิดนึงก่อนนะ ติด the sims อ่ะแกร 5555+ ไม่นอยด์ชิป่ะ มาอัพให้อีกนิดนึง ไม่ได้หายไปไหนเน้อ ขอบคุณทุกเม้นเลยจ้า ตอนนี้กำลังแต่ง ถ้าจบตอนนี้ทันเดี๋ยวดึกๆมาอัพให้นะ จุ้ฟๆอ๊ากก จบแล้วตอนที่ 7 นึกว่าจะมาอัพไม่ทันซะแย้ว เอ้วๆ โอลิหลายใจบ่? ตอบบบ? 55+ ไปละ บ้าบอพอละ รอตอนต่อไปจ้าาาาาา