07 รักอันตรายผู้ชายทั้งเจ็ด

 
02  ใน ตึก A  กับผู้ชายทั้งแปด
  
 
ในที่สุดพวกเราทั้ง 8 คน ก็เดินมาถึง ตึก A สักที ลากทีให้ยาวๆเลยนะ ตอนนี้แขนผมล้าไปหมดแล้วจริงๆ ขาด้วย ถึงหอมันจะไม่ไกลเท่าไหร่แต่การที่ผมแบกของหนักๆอย่าง กระเป๋าเป้ใบโตๆ 2 ใบ กระเป๋าสะพายใบเล็กอีก 1 มันก็เอาเรื่องอยู่เหมือนกันน้า
 
ด้านหน้าของพวกเราตอนนี้ก็คือประตูกรงล่ะ หลังประตูกรงก็มีคุณพี่ยามหน้าตาโหดๆกำลังไขกุญแจเปิดประตูให้พวกเราอยู่ จากนั้นพี่แกก็ขอดูบัตรนักเรียนแล้วก็เช็คอะไรสักอย่างจากในใบที่พี่แกถืออยู่
 
"เวลาจะ เข้า-ออก หอ ให้มายื่นบัตรพร้อมกับเช็คชื่อด้วยนะครับ"พี่ยามพูดจบก็เปิดประตูให้พวกเราเข้าไป
 
"คร้าบบบ" พวกเราตอบคุณพี่ยามพร้อมกัน
 
"สุดยอด ตึก A เจ๋งกว่าที่คิดจริงๆด้วยแฮะ" แซนดูท่าทางตื่นเต้น
 
"แกนี่เว่อร์จริง ไม่เห็นจะต่างกับปีที่แล้วตรงไหนเลย"เซนแย้ง
 
"ทำไมแกชอบขัดฉันตลอดเลยห๊ะ" แซนหันมาทำหน้าบึ้งใส่
 
" จนกว่าแกจะเลิกเถียงฉันนั่นแหละ"
 
ดูท่าคู่นี้คงจะไม่จบกันง่ายๆนะครับมาดูหอพักของพวกเรากันดีกว่าว่าจะน่าอยู่แค่ไหนกันเชียว
 
  
จากตรงประตูกรงด้านในทางซ้ายมือเป็นป้อมยาม ส่วนข้างนอกประตูกรงขวามือมีกล่องจดหมาย ตั้งแต่ตรงป้อมยามมาจนถึงตัวตึกมีทางเดินหินอ่อนไม่แคบไม่กว้างจนเกินไปพอให้เป็นทางเดิน หน้าตัวตึกเป็นสนามหญ้ากว้างๆเกือบทั้งหมด พื้นที่ครึ่งหนึ่งของสนามเป็นสระว่ายน้ำและยังมีพื้นที่อีกครึ่งหนึ่งของสนามให้วิ่งเล่นได้อย่างเหลือเฟือ ตัวตึกมีขนาดกว้างเป็นตึก 4 ชั้น ทั่วทั้งหลังทาสีครีมทั้งหมด
  
 
พวกเราเดินเข้ามาในตึกซึ่งเป็นชั้นล่างสุด ที่ชั้นนี้ถูกออกแบบมาให้เป็นห้องครัวแล้วก็มีโต๊ะทานอาหารสำหรับ 8 คน
  
จากนั้นพวกเราก็ขึ้นไปที่ชั้น 2  ดูเหมือนว่าชั้นนี้ จะเป็นห้องนั่งเล่น เพราะมี เครื่องเสียง อุปกรณ์อิเล็คทอนิค เฟอร์นิเจอร์ ข้าวของต่างๆครบครัน ตู้หนังสือเอย โต๊ะเขียนหนังสือเอย ชั้นนี้มีแอร์ติดให้ด้วย มีห้องน้ำอีก 2 ห้อง
  
เมื่อขึ้นบันไดมาชั้นที่ 3 ทั้งด้านซ้ายและขวาจะมีห้องติดกันฝั่งละ 2 ห้อง เมื่อเปิดเข้าไปดูก็พบว่าเป็นห้องนอน ทุกห้องเป็นเตียงเดี่ยวหมดเลยสำหรับนอน 2 คน  มีแอร์ติดให้เช่นกัน แต่ไม่มีห้องน้ำ สรุปว่า พวกเรา มีห้องน้ำแค่ 2 ห้อง จากผู้ใช้ 8 คน
  
ชั้นสุดท้าย ชั้นที่ 4 เป็นดาดฟ้า เมื่อมองลงไปด้านล่างตรงด้านหลังตึกจะเป็นสวนหย่อมเอาไว้นั่งพักผ่อน มีชิงช้าเล็กๆอยู่กลางสวนหย่อม กับศาลา 4 จุด ตามมุมของสวน
  
สรุปเป็นหอพักที่วิเศษไปเลย ทั้งสะดวกสบาย บรรยากาศก็ดี เฮ้อ ถึงกับหายเหนื่อยเลยเรา
  
 
"ห้องนอนมีแค่ 4 ห้อง งั้นพวกเราก็ต้องจับคู่นอนกันน่ะสิ" เรนถามขึ้นมา
 
"ฉันขอนอนกับ โอลิ นะ"อาร์-อาร์ บอกพร้อมกับวิ่งเข้ามาเกาะแขนผมทันที
 
"งั้นฉันก็นอน กับ เซน" แซนออกความเห็นบ้าง
 
"อย่าเลือกคู่กันเอาเองสิ ฉันว่าจับฉลากให้แฟร์ๆกันไปเลยดีกว่า" คริสเสนอ
 
"ซีโอนายลงไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วเอาปากกากับกระดาษมาสิ" อาร์-อาร์หันไปบอกกับซีโอ
 
"ทำไมต้องเป็นฉัน"ซีโอเลิกคิ้วมองอาร์-อาร์ นิ่ง
 
"ลงมาทั้งหมดเลยสิ" เป็นเอซที่เดินนำลงไปหลังพูดจบ
 
" 1 2 3 4 5 6 วันนี้หมอนั่นพูด 6 คำล่ะ" แซนพูดติดตลกก่อนจะเดินตามลงไป
  
และแล้วพวกเราทั้งหมดก็มาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันที่ห้องนั่งเล่น เอซ เป็นคนทำฉลากขณะที่เขากำลังนั่งเขียนตัวเลขใส่ลงไปในกระดาษ ผมจึงช่วยเขาพับใบที่เขียนเสร็จแล้วใส่กระป๋อง
  
เมื่อเสร็จแล้วจึงเขย่ากระป๋องไปสองสามทีจากนั้นก็ยื่นไปตรงหน้าของแต่ละคน ทีละคน ทีละคน
 
ผลปรากฎว่า
 
โอลิ - ซีโอ
 
คริส-อาร์-อาร์
 
แซน-เอซ
 
เซน-เรน
 
"โอ้วว โน ไม่นะ ถ้าพวกเรา 2 คนแยกกัน คงนอนไม่หลับอ่ะ"แซนโวยวาย
 
"ใช่ๆ จับใหม่เหอะ ถ้าพวกเรานอนไม่หลับ แน่นอนว่าพวกนายทั้งหมดจะซวยนะ"เซนเสริมทัพ
 
"งั้นยกให้คู่แฝดเป็นกรณียกเว้น แล้วก็ เอซกับเรนก็มาอยู่ด้วยกันแทน ตกลงไหม"คริสเสนอ ซึ่งทุกคนก็พยักหน้ารับเห็นด้วย
 
"ว้า โอลิ ฉันอดนอนกับนายเลย" อาร์-อาร์ พูดเหมือนจะโอดครวญแต่จริงๆหน้าเขาเฉยมาก "ฉันขอห้องแรกละกันนะ" พูดจบกำลังจะเดินขึ้นบันไดไปแต่ก็ถูกคู่แฝดลากคอไว้ได้ทัน
 
"อะไรของพวกแกอีกห๊ะ" อาร์-อาร์เริ่มโวย หันมาแยกเขี้ยวใส่
 
"มาจับฉลากกันให้ถึงที่สุดเถอะ!!"ทั่งคู่ประสานเสียงพร้อมกันและทำหน้าตาขึงขังจนอดขำไม่ได้
 
"โอยยยยย นี่ยังจะต้องจับฉลากกันยู่อีกหรอเนี่ย" อาร์-อาร์บ่นและเริ่มเอามือขึ้นมากอดอกทำหน้าเซ็งๆ
 
ผมก็เริ่มรู้สึกเห็นด้วยกับอาร์-อาร์ขึ้นมาทันที ว่ายังจะต้องจับฉลากกันอีกอยู่หรอเนี่ย ผมได้แต่มองทุกคนเงียบๆ บางคนก็เงียบๆ เดี๋ยวก็เฉยเดี๋ยวก็โวยวายกันซะเหลือเกิน โอย ทำตัวไม่ถูก นี่แม่ผมจะรู้บ้างไหมเนี่ย ว่าที่นี่มันอยู่ยากกว่าที่คิดซะอีก เฮ้อ
 
"นี่ครั้งสุดท้ายแล้วใช่ไหม ยังมีอะไรที่ฉันต้องจับฉลากอีกมั๊ยห๊ะ อยากจะนอนแล้วโว๊ยย"เหมือน อาร์-อาร์ จะรำคาญขึ้นมาแล้วจริงๆ แต่ผมกลับรู้สึกอยากจะขำกับท่าทางของอาร์-อาร์ ไม่รู้สิ เขาคงดูเหมือนเด็กมั้ง รู้สึกสนุกและสนใจอะไรแค่แปปๆ พอหมดสนุกก็เลิกใส่ใจ ผมก็ไม่แน่ใจหรอกว่าเขาจะเป็นอย่างที่ผมคิดหรือเปล่า
 
เมื่อจับฉลากครั้งสุดท้ายสิ้นสุดลงผลคือ
 
ผมกับซีโอ ได้อยู่ห้องแรกทางขวามือ
 
แซนและเซน ห้องที่สอง ขวามือ
 
คริส-อาร์-อาร์ ห้องแรกทางซ้ายมือ
 
แล้วก็ เอซกับเรน ห้องสอง ซ้ายมือ
 
หวังว่าคงจะไม่มีใครโวยวายอะไรขึ้นมาอีกนะ ฮืออ ผมเหนื่อยแล้วจริงๆ
 
  
ตอนนี้เพิ่งจะ 5 โมง เย็น เมื่อตกลงเรื่องห้องกันได้แล้ว ทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำธุระส่วนตัว รวมถึงผมเองก็แบกสัมภาระมาไว้ในห้องด้วยเช่นกัน อ๊า รู้สึกดีอะไรเช่นนี้น้า คึคึ อยากจะซุกๆๆที่นอนให้หายเหนื่อยเลยจริงๆ อ๊ากๆๆๆ
  
และตอนนี้ผมก็นอนแผ่หลาอยู่กลางเตียงพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมากดดูข้อความว่ามีใครส่งอะไรมาหรือเปล่า เล่นไปสักพัก ซีโอ ก็เปิดประตูเข้ามา ในมือมีสัมภาระ 2- 3 ชิ้น ผมเก็บมือถือแล้วผุดลุกขึ้นจากเตียงไปหาเขา
 
"ให้ผมช่วยนะ"มือผมกำลังจะแตะที่สัมภาระของเขา แต่ซีโอก็ขยับมือหนี
 
"ไม่ต้อง หลีกไป เกะกะ"
 
อ่า คำพูดเขารุนแรงจัง
 
"นายจะใช้ตู้ไหน" ซีโอหันมาถามโดยที่ไม่มองหน้าผมเลยสักนิด เขาวางสัมภาระของตัวเองไว้บนพื้น จากนั้นก็เดินไปเปิดแอร์แล้วเขาก็เดินไปสำรวจนุ้นนี่นั้น ซึ่งผมก็ได้แต่มองตามไป
 
"แล้วแต่นายเลย ผมยังไงก็ได้" พอผมบอกไปแบบนั้นซีโอก็หยิบสัมภาระของเขายัดเข้าไปในตู้เสื้อผ้าตู้แรก แล้วก็ยัดของผมเข้าไปในตู้ที่สอง ฮะ..เฮ้ยย
 
"อะ.เอ่อ ซีโอ ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวผม.."
 
"มันเกะกะ"
 
อืมมมม เข้าใจแล้วครับ ไอ้บ้า นึกว่าจะมีน้ำใจ ที่ไหนได้ คิดอย่างนี้ใช่ไหม แล้วก็ของๆคนอื่นน่ะก็ระวังหน่อยเซ่ มันแพงนะโว๊ย ไม่ได้ออกเสียงไปหรอกครับ ได้แต่บ่นอยู่ในใจ - -*
 
"ซีโอ ผมขอเบอร์ติดต่อนายได้ไหม ผมว่ามันจำเป็นนะที่พวกเราทุกคนจะต้องมีเบอร์ติดต่อของคนอื่นๆในกลุ่ม"
 
"ไล่หาดูเอาเองละกัน" ซีโอโยนมือถือมาทางผมจนเกือบจะรับแทบไม่ทัน อ่า เจ้าบ้า เอาอีกแล้วนะ หัดถนอมความรู้สึกของคนอื่นบ้างจะได้ไหมหา
  
ผมจัดการไล่ดูเบอร์ไปเรื่อยๆ จนได้เบอร์มาครบทั้ง 7 คน จากนั้นก็เมมเบอร์และชื่อของตัวเองลงไปในเครื่องของซีโอ เสร็จแล้วก็ส่งคืนเขาไป
 
"ขอบคุณครับ ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ"
 
"เรื่องของนาย"
 
อ๊ากกกก ซีโอ นายไม่มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีกับชาวบ้านชาวช่องเขาเลย!
 
ผมเดินลงมาที่ชั้นสองเพื่อจะอาบน้ำแต่ก็พบว่าห้องน้ำเต็มเรียบร้อยแล้ว แล้วก็มี เอซ คริส อาร์-อาร์ เรน นั่งอยู่ในห้องด้วย
 
"โอลิ~~~~~ สนใจจะอาบน้ำด้วยกันกับฉันไหม นายคงไม่อยากจะรออะไรนานๆหรอกใช่ป่ะ" อาร์-อาร์ กระโจนเข้ามาเกาะแขนผมพร้อมกับยิ้มระรื่น
 
"เอ่อ ..ผมว่าผมอยากจะรอมากกว่านะ แหะๆ ^^"
 
"แล้วเย็นนี้พวกเราจะทำอะไรกินกัน?"คริสหันมาถาม เขานั่งอยู่บนโซฟาตามด้วย เอซ แล้วก็เรน
 
"ฉันอยากกินลาซานญ่า" อาร์-อาร์ออกความเห็น
 
"มีใครทำอาหารเป็นบ้างหรอครับ?" ผมลองถามออกไปบ้าง แล้วทุกคนก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันหมด
 
"ซีโอ"
 
ง่ะ เจ้าบ้าไร้มนุษยสัมพันธ์นั่นอ่ะนะ
 
"แล้วมีใครนอกจากซีโออีกมั๊ยครับ?"
 
"ไม่มีแล้วล่ะ เพราะฉะนั้น โอลิ นายก็ไปลากซีโอให้มาทำอาหารซะ"
 
"นี่คือการขอร้องใช่ไหมครับ อาร์-อาร์"
 
"ฉันสั่งนายต่างหากล่ะ"
 
แล้วทำไมต้องเป็นผมอีกแล้วล่ะเนี่ยยยย เจ้าบ้านั่นจะฟังที่ผมพูดจริงๆน่ะหรอ ไม่มีทางอ่ะ เผลอๆผมอาจจะโดนเตะโด่งออกมาเลยก็ได้ ฮือๆ มีใครที่คุยง่ายๆกว่านี้อีกมั๊ยยยยย
  
 
สุดท้ายผมก็ต้องเดินขึ้นมาหาซีโอจนได้  ให้ตายเถอะ ผมควรจะพูดกับเขายังไงดี คิดไปคิดมาก็เริ่มจินตนาการภาพขึ้นมาในหัว
 
- ซีโอ ทุกคนรอนายอยู่นะ แล้วซีโอก็หันมาพร้อมกับบอกว่า อย่ามายุ่งกับฉัน!
 
-มาทำอาหารมื้อแรกของพวกเราด้วยกันนะซีโอ  แล้วซีโอก็หันมาพร้อมกับบอกว่า ไร้สาระ!
 
-เฮ้ย ซีโอ!!!! รีบๆลงไปทำมื้อเย็นให้พวกเรากินเซ่ นายอยากตายรึไงห๊า! แล้วซีโอก็หันมาพร้อมกับสายตาคมกริบราวกับใบมีดแล้วพูดขึ้นว่า  นายใช่มั๊ยที่อยากตาย?
 
 อะ เอ่อ ทำไมมันมีแต่แบบนี้เนี่ยยยย นี่สรุปผมไม่มีอะไรที่จะเหนือกว่าซีโอเลยสินะ T^T
 
"ทำอะไรของนาย?"
 
เสียงซีโอที่จู่ๆก็ดังขึ้นขัดความคิดทำเอาผมสะดุ้งตกใจซะหัวใจเกือบวาย
 
"เอ่อ..คะ..คือว่า เพื่อนๆให้ผมมาตามซีโอ แบบว่า พวกเค้าหิวกันแล้วน่ะ"
 
แล้วทำไมเราต้องพูดติดๆขัดๆด้วยฟระ ก็ไม่เห็นจะมีอะไรที่จะต้องไปกลัวหมอนั่นเลยนี่ ป่ะติโถ้ แค่พูดเสียงดังๆหน่อยแล้วก็ขู่นิดๆหมอนั่นก็กลัวหัวหดแล้วว ซะที่ไหนล่ะ U^U
 
"อืม แล้วเปิดดูตู้เย็นยังว่ามีอะไรมั่ง"
 
ผิดคาด ซีโอเดินออกมาจากห้องอย่างว่าง่ายราวกับแมวน้อยที่แสนเชื่อง โอ้ว แล้วนี่ผมจะคิดอะไรให้มันเยอะแยะตั้งแต่ทีแรกละเนี่ย บ้าจริง เอาเข้าจริง ซีโอก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่นา เฮ้อ โล่งอกไปที งั้นระหว่างที่ซีโอทำมื้อเย็นผมไปอาบน้ำก่อนดีกว่า
  
 
มื้อเย็นจบลงด้วยฝีมือการทำอาหารของซีโอ พวกเรา 8 คน ฟาดอาหารทุกอย่างบนโต๊ะเรียบไม่มีเหลือ อาจจะเป็นเพราะหิวจัดและอาหารมันอร่อยจริงๆ เมนูวันนี้มีทั้งหมด 5 อย่าง ได้แก่ สลัดจานโตๆ 1 จาน เมนูง่ายๆอย่างไข่ทอด ต้มจืด ผัดผัก แล้วก็หมูทอด พวกเราแบ่งเวรกันล้างจานเป็นคู่ๆตามห้อง และ เอซ กับ เรน ก็เป็นคู่แรกของวันนี้ ฮ่าๆ
  
 
"กู้ดนายยย" เป็นอาร์-อาร์ที่ลากเสียงยาวแล้วก็เดินเข้าห้องของตัวเองไป
ทุกคน ยกเว้น เอซกับเรน ที่ยังคงล้างจานกันอยู่ที่ชั้นล่างต่างก็กู้ดไนท์ให้กันและกันแล้วก็แยกย้ายกันเข้าห้องของตัวเอง
 
 
"อ๊ะ อิ่มชะมัดเลย ฝีมือนายนี่สุดยอดไปเลยนะซีโอ อร่อยมากๆเลย"
 
"นายจะนอนฝั่งไหน?" ซีโอไม่ตอบอะไรแต่หันมาถามแทน
 
"ผมขอฝั่งทางด้านหน้าต่างแล้วกันนะ"
 
ผมเดินไปนั่งลงบนเตียงทางฝั่งของตัวเองส่วนซีโอก็ตามมานั่งทางฝั่งของตัวเองเช่นกัน ของซีโอคือฝั่งทางประตูห้อง
 
"ฉันจะเอาหมอนข้างกั้นกลางไว้ จะได้ไม่มีใครข้ามเขตใคร เข้าใจนะ?" เขาเอาหมอนข้างมาวางไว้ตรงกลางเตียงอย่างที่ว่าเสร็จแล้วก็ล้มตัวนอนลงตรงที่ของตัวเอง
 
"คร้าบๆ" ผมเองก็ล้มตัวลงนอนตามไปเหมือนกันบ้าง แต่ขณะที่กำลังจะปิดเปลือกตาซีโอก็พูดอะไรบางอย่าง
 
"ฉันจะไม่ข้ามไปหานายใช่มั๊ย?"
 
????
 
" หะ? อะไรนะครับ"
 
"ฉันบอกว่านอนได้แล้วยังไงล่ะ" จบคำ ซีโอก็ดีดนิ้วปิดไฟแล้วก็ไม่พูดอะไรอีก
แต่ผมได้ยินนะครับซีโอ ได้ยินชัดด้วย นายพูดว่า
 
ฉันจะไม่ข้ามไปหานายใช่มั๊ย?
 
ลองข้ามมาสิครับ ผมจะใช้เท้าผลักนายให้หงายหลังตกเตียงไปเลย คอยดูสิ!
 
 
 
 
*** รอตอนต่อไปจ้ะ