07 รักอันตรายผู้ชายทั้งเจ็ด

 

 

01 วันแรกที่แวงซองไฮสคูล

 

 

"แม่ไปนะ แม่คิดถึงลูกเสมอนะโอลิ"คุณแม่ที่นังอยู่ในรถโบกมือส่งให้ผมพร้อมกับที่ตัวรถทะยานออกไปไกลจนลับสายตา

 

 เฮ้อออ สาบานว่านั่นคืออาการของคนที่อยากจะรั้งผมไว้ ดูยังไงๆแม่กำลังตื่นเต้นอยู่ชัดๆ 

 

 นับจากวันนั้นที่คุณแม่เข้ามาคุยกับผมเรื่องย้ายที่เรียน ผมก็จัดการไปร่ำลาเพื่อนๆและอาจารย์ที่โรงเรียนเก่าทันที มันก็ทำใจลำบากอยู่เหมือนกันล่ะนะ ย้ายมากะทันหันแบบนี้ แต่ก็เอาเถอะถึงยังไงก็ใช่ว่าจะไม่มีหนทางติดต่อกับพวกเขานี่นา

  

ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าของโรงเรียนมัธยมปลาย แวงซอง พร้อมกับแบกสัมภาระของตัวเอง เมื่อผมเดินเข้าไป ประตูก็เปิดออกให้โดยอัตโนมัติ

  

แวงซอง เป็นโรงเรียนชายล้วน ภายในโรงเรียนมีพื้นที่กว้างขวาง รวมถึงบรรยากาศก็ดีสุดๆ ตัวอาคารแต่ละหลังยังคงดูใหม่เอี่ยม มองไปทางไหนก็ดูสะอาดตาไปหมด

 

 

~ ประกาศ ขอให้นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่หน้าเสาธงในเวลานี้ด้วยค่ะ~

 

~ประกาศ ขอให้นักเรียนทุกคนมารวมตัวกันที่หน้าเสาธงในเวาลานี้ด้วยค่ะ~

 

 

เสียงประกาศดังขึ้นมาจากที่ไหนสักแห่งทำให้ผมต้องหิ้วสัมภาระของตัวเองไปยังจุดนัดรวมตัว นักเรียนจำนวนมากต่างก็เดินกันพลุกพล่านเต็มไปหมด บ้างก็วิ่ง จนผมรู้สึกลายตา

 

เมื่อมาถึงผมจึงเอาสัมภาระที่แบกมาวางลงกับพื้นข้างๆตัวเอง และตั้งใจฟังเสียงประกาศอีกครั้ง

  

~สวัสดีนักเรียนทุกคน ยินดีต้อนรับสู่ภาคเรียนใหม่ และหวังว่าภาคเรียนนี้จะมีสิ่งดีๆสำหรับนักเรียนของเรา และหวังว่าพวกเธอจะทำสิ่งดีๆให้กับโรงเรียนเช่นกัน ในวันนี้นั้นอาจจะมีหลายสิ่งหลายอย่างที่พวกเธอทั้งหลายต้องทำ จากนี้ไปครูจะปล่อยให้พวกเธอไปพบปะกับอาจารย์ประจำชั้นเพื่อชี้แจงพวกเธอต่อไป ใครอยู่ห้องไหนยังไงคงรู้อยู่แล้วสินะ เอาล่ะ ขอให้โชคดี~

  

เมื่อประกาศจบลงนักเรียนคนอื่นๆต่างก็แยกย้ายกันไป ผมยกสัมภาระขึ้นมาแบกไว้อีกครั้งพร้อมกับมุ่งหน้าตรงไปยังตึกเรียนปี 3 ห้อง A

 

..................

 

"ขออนุญาตครับ" ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง อาจารย์ประจำชั้นยังไม่มาเลยทำให้มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวดั่งสนั่นลั่นห้อง ผมกวาดสายตาไปรอบๆห้องว่าพอจะมีโต๊ะว่างบ้างหรือเปล่า ผมเดินตรงไปยังโต๊ะที่อยู่แถวแรกจากทั้งหมดห้าแถวและเป็นโต๊ะตัวที่สี่จากทั้งหมดแปดตัวจากนั้นจึงวางสัมภาระไว้ข้างโต๊ะ ผมเลือกนั่งตรงริมในสุดติดกับหน้าต่าง ตรงนี้คงยังไม่มีใครนั่งล่ะมั้ง

 

"ที่ข้างๆนายว่างไหม เด็กใหม่"

 

ขณะที่ผมกำลังจะนั่งลงบนเก้าอี้ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาถาม เป็นคนผิวขาว หน้าตาดี ผมออกสีน้ำตาล รูปร่างไม่สูงมากและไม่เตี้ยจนเกินไป และยังไม่ทันที่ผมจะเอ่ยปากออกไปเขาก็นั่งลงตรงที่นั่งข้างผมทันที ทำให้ผมต้องนั่งที่ของตัวเองตามเขาแบบเลยตามเลย

 

"ฉันชื่อ อาร์-อาร์ ยินที่ได้รู้จัก นายล่ะ?" เขาหันมาถามพร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก

 

"โอลิ ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ผมยิ้มตอบกลับไป

 

"เป็นชื่อผู้ชายที่เพราะดีนะ โอลิ"

 

เสียงประตูที่เปิดออกพร้อมกับอาจารย์หนุ่มที่ก้าวเข้ามาในห้องทำให้บทสนทนาของพวกเราต้องจบลงไปแค่นั้นรวมถึงนักเรียนคนอื่นๆในห้องที่เงียบลงด้วย

 

"ไงๆ นักเรียน สวัสดีนะ ขอแนะนำตัวก่อนเลยก็แล้วกันครูชื่อ เจย์เดน เป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอ และ เอซ นั่นจะเป็นศิลปะที่ยอดเยี่ยมแน่นอน แต่ เธอช่วยหยุดเป่ามันและฟังที่ครูพูดก่อนนะ ปีที่แล้วเธอก็เป่า ปีนี้เธอก็ยังจะเล่น ไม่เบื่อรึไง"

 

อาจารย์ชี้ไม้ไปยังผู้ชายคนหนึ่งที่ชื่อเอซอย่างเหนื่อยหน่ายซึ่งกำลังนั่งเป่าฟองสบู่ เขาหันมาผงกหัวให้กับอาจารย์ทีหนึ่งพร้อมกับเก็บขวดของเล่นใส่กระเป๋ากางเกง

 

" ถึงไหนแล้วนะ อ้อ วิชาที่ครูสอนก็ แซน-เซน โรงเรียนไม่อนุญาตให้นักเรียนคนใดนำของเล่นหรืออะไรก็แล้วแต่ที่ไม่เกี่ยวกับการเรียนมาเรียนด้วยนะ ถ้าครั้งหน้าครูเห็นอีก พวกเธอจะถูกซ่อมเรื่องมารยาททุกวันหลังเลิกเรียนพร้อมกับหักคะแนน"

 

ครูเจย์เดนที่กำลังจะอธิบายอะไรสักอย่างเกี่ยวกับตนเองแต่ก็ต้องกลายเป็นเทศน์เด็กนักเรียนไปอีกหนพร้อมกันนั้นก็เดินไปยังผู้ชายสองคนที่หน้าตาเหมือนกันอย่างกับแกะแล้วริบของเล่นแปลกๆของพวกนั้นมา คงจะเป็นฝาแฝดกันสินะ

 

"คร้าบ คร้าบ" พวกเขาพูดพร้อมกันขณะที่อาจารย์เดินกลับไปยังที่ของตัวเอง

 

"พูดก็พูดเถอะ ฉันอยากสอน นักเรียน ไม่ใช่ ลิง เข้าใจนะ เอาล่ะ ครูสอนวิชา ดาราศาสตร์ พวกเธอมีเรียนของครูพรุ่งนี้ คาบที่ 2 และ 3 คาบแรกโฮมรูมสินะ"

 

ตอนที่อาจารย์พูดคำว่า ลิง เพื่อนๆในห้องก็พากันขำเล็กน้อย

 

"ฮะๆ  พวกนั้นเพื่อนๆฉันเองแหละ" อาร์-อาร์ ที่นั่งอยู่ข้างๆหันมากระซิบแบบกลั้วหัวเราะ ผมได้แต่ยิ้มตอบกลับไปและตั้งใจฟังที่อาจารย์พูดต่อ

 

" สำหรับนักเรียนที่มาใหม่ อาจจะสงสัยว่า คืนนี้พวกเธอจะนอนที่ไหน จะเอาข้าวของส่วนตัวที่แสนจะหวงแหนของตัวเองไปไว้ที่ใด ตามกฎแล้วโรงเรียนจะให้นักเรียนแต่ละห้องจับฉลากเพื่อแบ่งกลุ่ม ฟังให้ดีนะ เราจะจับฉลากกัน 2 ครั้ง"

 

ครั้งที่ 1 แบ่งกลุ่มเพื่ออยู่ร่วมกัน ในที่นี้หมายถึง ใช้ชีวิตร่วมกันภายในหอพักเดียวกัน

 

ครั้งที่ 2 เพื่อเสี่ยงดวงว่าพวกเธอจะได้อยู่หออะไร อยู่ตรงไหน ไกลใกล้ แล้วแต่ดวง

 

หอพักของพวกเธอจะอยู่ห่างจากโรงเรียนไม่ไกลนักอยู่บริเวณรอบนอกโรงเรียนทั้งหมด เอาล่ะ แบ่งเป็น 5 กลุ่ม กลุ่มละ 8 คนนะ เดี๋ยวเดินมาหยิบฉลากในกระป๋องทีละคน เริ่มจากแถวแรกก่อน"

 

"ได้อยู่ตึก A บ้างก็ดีสิน้า ปีนี้เห็นท่าคงชวดแหง เฮ้อ" เหมือน อาร์-อาร์จะบ่นอะไรสักอย่าง

 

พวกเราทุกคนในห้องเดินออกไปหยิบฉลากที่ครูเจย์เดนเตรียมไว้ให้ทีละคนจนครบ อาร์-อาร์ หันมาถามผมว่าได้หมายเลขอะไร พอเห็นว่าหมายเลขตรงกัน เขาก็ยักคิ้วให้ทีหนึ่ง

 

"ไหนใครได้หมายเลขหนึ่ง ยืนขึ้น เร็วๆๆ"

 

ผมกับอาร์-อาร์ลุกขึ้นยืนตามที่อาจารย์สั่ง พร้อมกันนั้นก็กวาดสายตามองไปรอบๆว่ามีใครบ้างที่ได้หมายเลขเดียวกัน ที่ผมพอจะรู้ชื่อแล้วนอกจาก อาร์-อาร์  ก็มี แซน-เซน เอซ  และอีก 3 คนที่เหลือที่ผมไม่รู้จัก พวกเราได้หมายเลขเดียวกัน

 

" 1 1 1 1 1 1 1 1 โอเค  8 คนนี้ เดี๋ยวส่งตัวแทนมาหนึ่งคน มาจับฉลากครั้งที่ 2"

 

อาจารย์ชี้ไม้มาที่พวกเรา 8 คน ทีละคน พวกเราต่างหันมามองหน้ากันว่าจะส่งใครไป

 

"โอลิ นายไปสิ จับให้ได้ตึก A ด้วยล่ะ ถ้าไม่ได้ โดนเชือดแน่" อาร์-อาร์ ยกนิ้วขึ้นมาปาดคอตัวเองเป็นการขู่ และชี้นิ้วมาที่ผมเป็นการบอกให้คนอื่นรับรู้ว่าจะส่งผมออกไป อ๊า แล้วทำไมต้องมากดดันผมด้วยเนี่ย

  

หลังจากการจับฉลากรอบที่ 1 ผ่านไป ตัวแทนกลุ่มแต่ละกลุ่มก็เตรียมพร้อมกับการจับฉลากครั้งที่ 2

 

"เอ้า มา รอบ 2 ใครจะได้ตึกไหน ขอให้โชคดี เริ่มจากกลุ่มสุดท้ายจับก่อนบ้าง"

 

 

กลุ่มที่ 5 ตึก D

 

กลุ่มที่ 4 ตึก Q

 

กลุ่มที่ 3 ตึก E

 

กลุ่มที่ 2 ตึก B

 

และกลุ่มที่ 1 ตึก A

 

"เยสสส" ดูเหมือนจะเป็นเสียงของคู่หู แซน-เซนที่ดีใจจนออกนอกหน้าผมเองก็พลอยโล่งใจไปด้วย คิดว่าจะโดนเชือดให้อยู่เฝ้าโรงเรียนตั้งแต่วันแรกซะแล้ว

 

"เก่งจริงๆเลยน้าโอลิ แปะๆ" อาร์-อาร์ หันมายิ้มพร้อมกับปรบมือให้ 2 ครั้ง

 

ตบแบบนั้นไม่ต้องตบเลยจะดีกว่ามั้ง อาร์-อาร์ ทำไมคนพวกนี้ต้องดีใจที่ได้ตึก A ด้วยนะ สงสัยคงจะมีอะไรดีๆละมั้ง แต่ก็ดีเหมือนกันหวังว่ามันจะดีจริงๆ

 

"ตอนนี้ก็รู้แล้วใช่มั๊ยว่า ใครอยู่กลุ่มไหนยังไงและพักตึกไหน เดี๋ยวครูจะปล่อยให้พวกเธอไปพักผ่อนแล้ว ฟังอีกนิดเดียว หลังเวลา 5 ทุ่ม ตรง นักเรียนทุกคนจะต้องอยู่ภายในหอพักของตนเองห้ามออกไปเตร็ดเตร่ที่ไหนเป็นอันขาด ถ้าฝ่าฝืนจะโดนลงโทษอย่างหนัก ตึกหอพักทุกตึกจะมียามคอยสอดส่องดูแลความปลอดภัยตลอด 24 ชม. หากมีปัญหาอะไรให้แจ้งกับยามและคุณครูในโรงเรียน ส่วนกลุ่มไหนถ้ายังไม่รู้ว่าตึกหอพักของตนเองอยู่ตรงไหน เดี๋ยวมาถามครู อ้อ อีกเรื่อง หัวหน้าห้องเอาเป็นคนเก่าไปก่อนละกันนะ เอาล่ะ เลิกได้"

 

"นักเรียนเคารพ"

 

"ขอบคุณครับคุณครู"

  

เฮ้อออ รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทันทีเลยแฮะ จะต้องแบกสัมภาระหนักๆไปถึงตึกจริงๆน่ะหรอ จะไกลมากหรือเปล่าก็ไม่รู้ เฮ้อออ

 

พอครูเจย์เดนออกจากห้องไป เสียงทุกคนก็เริ่มดังขึ้นมาทันที

  

"ยะฮู้วว พวกเราได้อยู่หอเดียวกันอีกแล้วว่ะ ที่สำคัญปีนี้ได้อยู่ ตึก A ด้วยเว้ยเจ้าเพื่อนยาก" คงจะเป็นใครสักคนใน แซน-เซน ที่เข้ามาตบไหล่ อาร์-อาร์ อย่างร่าเริง

 

"ก็คงจะดี ถ้าพวกนายจะอยู่นิ่งๆไม่สร้างความวุ่นวายให้กับคนอื่นเขาไปทั่วอ่ะนะ นี่ โอลิ เด็กใหม่ กลุ่มเรา" อาร์-อาร์เหน็บแนม 2 คนนั้น พร้อมกับแนะนำผมให้รู้จัก

 

"ดี ครับ เอ่อ แซน เซน ^^" ผมค่อนข้างสับสนนิดหน่อยว่าตกลงใคร แซน และใคร เซน

 

"หวัดดีๆ ฉัน แซน และ นี่ เซน ถ้าไม่อยากสับสน ก็จำสีเสื้อของพวกเราแล้วกัน ฉันชอบใส่สี ฟ้า เซน ชอบใส่ สี อืม สี ชมพู แต่พวกเราก็ใส่ได้ทุกสีนั่นแหละ แต่ถ้าพวกเราใส่ชุดยูนิฟอร์มของโรงเรียนก็จะสับสนอีกใช่ม้า ก็ให้จำที่เครื่องประดับ..."

 

ผมเริ่มจะมึนกับการอธิบายที่ยาวละเอียดเป็นหางว่าว เอ่อ ตกลง ผมควรจะจำยังไงดี

 

"พอเหอะๆ อย่าไปฟังพวกมันเลย ปวดหัว ให้จำแค่ว่า แซน งี่เง่า และ เซน ไร้สาระ พอ"

 

เอ่อ นั่นมันหนักกว่าเมื่อกี้อีก รู้สึกปวดตับขึ้นมาจริงๆซะแล้วสิ

 

"อาร์-อาร์ แกโดนพวกฉันจัดการที่หอแน่" ทั้งคู่พูดจบก็เดินออกไปที่นอกห้อง

 

"ไปกันเถอะโอลิ พวกนั้นคงรออยู่ที่นอกห้อง เดี๋ยวจะค่อยๆแนะนำให้รู้จักทีละคนก็แล้วกัน"พูดจบ อาร์-อาร์ ก็เดินตัวปลิวออกจากห้องไป ไม่หันมาสนใจผมอีกเลย คือ อยากจะให้ช่วยถือของหน่อย เฮ้ออออ อ๊ากก ไม่คิดจะถามอะไรผมหน่อยหรอ อาร์-อาร์

  

พวกเรา 8 คน มารวมตัวกันที่หน้าห้องเรียนของตัวเอง ดูเหมือนว่า อีก 7 คน จะเป็นเพื่อนกันมาก่อนอยู่แล้ว มีผมคนเดียวในกลุ่มที่มาใหม่ อาร์- อาร์ แนะนำผมให้รู้จักกับทุกคนอีกครั้งและแนะนำทุกคนให้ผมรู้จัก ขณะที่ อาร์- อาร์ พูดอยู่นั้น ผมก็สำรวจพวกเขาไปทีละคน พวกเขาดูดีกันหมดทุกคนเลย สีผิวก็ขาวโทนๆเดียวกันหมดไม่แตกต่างกันมากเท่าไหร่ ส่วนหน้าตาบางคนก็หน้าหวานบ้าง คมบ้าง แต่ทุกคนก็มีสัดส่วนที่ลงตัวกันหมด

 

อีกสามคนที่ผมเพิ่งได้รู้ชื่อ ก็มี ซีโอ คริส และ เรน

 

อาร์-อาร์ บอกว่าอาจจะต้องมีการจับฉลากอีกหรือไม่ก็ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อแบ่งห้องที่หอว่าใครจะได้อยู่ห้องไหน

  

ตอนนี้พวกเรากำลังจะเดินออกจากโรงเรียนเพื่อกลับไปจัดการเรื่องต่างๆอีกเยอะแยะที่หอพักและขณะที่เดินอยู่นั้นก็มีเสียงประกาศจากประชาสัมพันธ์

 

~ประกาศ ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป นักเรียนคนใดที่ต้องการยานพาหนะ สามารถมาติดต่อขอเช่าจักรยานได้ที่ห้องประชาสัมพันธ์ค่ะ~

 

ปุ ปุ

 

อ่ะ เอ่อ เอซ เป่าฟองสบู่มาโดนหน้าผมล่ะ แต่เขาก็ยังคงเป่ามันมันต่อไปแบบนั้น ไม่รู้ตัวเลยซักนิดว่ามันโดนหน้าผม แต่ถึงรู้ เขาก็คงไม่ใส่ใจ

 

"มัวแต่ชักช้าอืดอาด เมื่อไหร่จะถึง" ซีโอเดินชนไหล่ผมผ่านไป โว๊ะ นี่นายรีบขนาดนั้นเลยรึไง

  

"โอลิ นี่อึดดีจังเลยนะ ฉันล่ะชื่นชมจริงๆ เก่งมาก แปะๆ" - -* อาร์-อาร์ ถ้าไม่คิดจะช่วยก็เลิกพูดเถอะ มาชมกันทำไมเนี่ย โอ๊ย แทนที่จะชมก็มาช่วยถือจะดีกว่านะครับ

 

"อย่าลืมล่ะ เราสองคนน่ะจะใส่สี บลาๆๆๆๆ" สองคนนี้ก็เหมือนกัน ชักจะปวดหัวอีกแล้ว

 

"นายยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะนะ โอลิ" คริสที่พูดอย่างจริงจังแล้วก็เดินผ่านไป พวกนายจะเดินเร็วกันไปแล้ว ผมเริ่มจะตามไม่ทันแล้วนะ

 

"ให้ฉันช่วยไหม^^"

 

อ๊า เรน นายนี่ใจดีกว่าที่ผมคิดไว้เยอะเลย

 

"แต่ ต้องมีของตอบแทนนะ^^"

 

หมดกันความหวังเดียวสุดท้าย

 

"ผมถือเองได้ครับเรน ขอบคุณมากนะ ^^" ฝืนใจพูดสุดๆ บ้าเอ้ย ไม่มีใครคิดจะช่วยเลยสักคน

 

"งั้นหรอ น่าเสียดายจัง"

 

ไม่ต้องมาเสียดายเลยเจ้าบ้า อ๊ะ เฮ้ย

 

รอผมด้วยสิทุกคนนนนน

 

นี่ผมจะต้องอยู่กับเจ้าพวกบ้านี่จริงๆหรอเนี่ย ซวยซะไม่มี! เฮ้ออ

 

 

 

 

 

 

 

*** ไรท์จะแต่งให้เสร็จเป็นตอนๆไปนะ แล้วจะมาอัพลงทีเดียว รอได้ชิป่ะ ^^