ปีศาจ เลือด ความทรงจำ

 และแล้วเวลาก็ผ่านไปอีกวัน เช้าวันที่สองได้เริ่มขึ้นทุกคนก็ตื่นขึ้นมาพร้อมกับการประชุมว่าจะออกจากที่นี้อย่างไรโดยไม่มีใครตาย...
"เอาไงดีคะ คุณเมย์"เอโกะถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล
"ไม่รู้สิเราเองก็ขอความช่วยเหลือจากคนพายนอกไม่ได้ด้วยสิ"เมย์พูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"ทุกคนคะ ฉันมีเรื่องจะบอก"ยูมะพูดขึ้นมา
"มีอะไรเหรอยูมะ"เมย์ถาม
"ฉันเจอศพที่ห้องของฉัน"ยูมะพูดออกมาทำให้ทุกคนนิ่งไป
"มันน่ากลัวมาก ฉันกลัวมากเลย"ยูมะตอบด้วยสีหน้าหวาดกลัวและนำ้เสียงที่สั่นคลอน
"ยูมะใจเย็นนะ พวกเราไม่ฆ่าเธอหรอก"ชินอิจิพูดแล้วยิ้มออกมา
"ใช่จ้ะ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ"เอนะพูดแล้วลูบหัวยูมะ
"จริงสิยูมะ ฉันเห็นเจ้าพวกนั้นมันมาหาเธอที่ห้องพวกนั้นทำอะไรเธอคเปล่า" เรย์ถามด้วยสายตาที่เป็นห่วง
"เปล่าค่ะ"ยูมะตอบกลับ
"งั้นนี้ก็แสดงให้เห็นว่าไม่ได้มีแค่พวกเราที่เคยถูกพามาที่นี่สินะ"เมย์ลองวิเคราะดู
"นี่ๆพวกเราลองตรวจสอบที่นี้ดูไหม"เอเนะแสดงความคิดเห็น
"จริงสิถ้าลองตรวจสอบที่นี้ดูดีๆเราอาจจะออกจากที่นี้ได้นะ"เมย์พูดอย่างมีความหวัง
แล้วทุกคนก็แยกย้ายกันไปหาสิ่งที่อาจจะทำให้พวกเราหนีออกไปได้ ทุกคนยังคงมีความหวังอยู่ว่า...พวกเราจะได้ออกไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม