เกมร้ายวุ่นรักฉบับยัยอ้วน
7.6
เขียนโดย น้องแจ้มจ้น
วันที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.39 น.
38 ตอน
19 วิจารณ์
42.84K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2558 14.28 น. โดย เจ้าของนิยาย
31)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตะวันสายโด่ภายใต้ห้องสี่เหลี่ยมส่องแสงกระทบใบหน้าของตินทำให้เขาตื่นจากหลับใน ความเจ็บปวดภายในตัวของชายหนุ่มมากมายราวกับว่ามีเข็มเป็นพันๆคอยทิ่มตำตามเนื้อตัวของเขา ข้างกายของชายหนุ่มตอนนี้มีเพียงเธอที่หลับตาพริ้มอยู่ตรงหน้าของเขาอย่างน่าเอ็นดู มือหนาของเขาค่อยๆลูบไล้ตามใบหน้าขาวเนียนของเธออย่างแผ่วเบา ตินค่อยๆเลื่อนใบหน้าของเขาเข้าใกล้ใบหน้าที่หลับสนิทของเธอราวกลับต้องมนต์สกด ริมฝีปากบางของเขาถือวิสาสะประทับลงไปยังริมฝีปากอวบอิ่มน่าสัมผัสนั้นอย่างห้ามไม่ได้ ริมฝีปากของชายหนุ่มค่อยๆสัมผัสริมฝีปากล่างของเธออย่างนุ่มนวลและเมื่อชายหนุ่มห้ามใจตัวเองไม่ไหวจึงทำให้สัมผัสจากริมฝีปากของเขากดทบที่ริมฝีปากของเธออย่างควบคุมไม่ได้ ร่างเล็กของจิ๊กซอเริ่มรู้สึกตัวและเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอรีบผลักตินจนตัวของเขาถอยห่างออกจากตัวเธออย่างรวดเร็วก่อนจะแผดเสียงร้อยแปดหลอดจนชายหนุ่มยกมือขึ้นปิดหูแทบไม่ทัน
"นี่นายทำบ้าอ่ะไรห่ะ!!!!"
"เธอไม่น่าตื่นเร็วเลยนะ^ ^"ชายหนุ่มส่งยิ้มหวายยั่วยวนกวนประสาทคนที่พึ่งรู้สึกตัว
"หมายความว่านาย.... นานแล้วใช่ไม๊><"
"555 จ้างให้ก็ไม่บอก :P"
ชายหนุ่มแลบลิ้นให้เธออย่างล้อเลียน
"นี่!."
"เธออย่าแผดเสียงใส่ชั้นได้ไม๊เราเป็นแฟนกันนะทำไมชั้นจะจูบเธอไม่ได้ หึ?^^"
"ชั้นไม่ใช่คนที่ยอมเปลืองตัวกับใครนะย่ะ"
"ชั้นอยากมีความทรงจำกับเธอจนถึงวันที่ชั้นไม่สามารถทำมันได้อีก" สีหหน้าของตินเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองทำให้คนที่หนังตรงหน้าพลันเปลี่ยนสีหน้าตามไปด้วยอย่างเห็นได้ชัด
"ทำไมนายต้องพูดว่านายจะไม่ได้ทำอีกด้วยละ"
"ก็เพราะชั้นรู้น่ะสิว่าความเจ็บปวดในตัวของชั้นมันคงพลากทุกอย่าง"
"555 นายอย่าเว่อน่า ใครๆเค้าก็หายกันทั้งนั้นอย่าคิดมากสิ่555"
สีหน้าที่ยิ้มแหย่ๆของเธอบ่งบอกถึงความไม่มั่นใจแต่เธอก็ยังคงพูดปลอบใจคนตรงหน้าด้วยเสียงหัวเราะที่ทำให้ตินสดชื่นขึ้นมาเป็นกอง
ภายในตลาดสดที่เต็มไปด้วยอาหารพื้นบ้านมากมายเรียงรายรอบด้านทำให้เขาและเธอเดินเลือกซื้อของอย่างสนุกสนาน
ไอศครีมถ้วยใหญ่ถูกยกมาว่าตรงหน้าพวกเขาด้วยสีสันและหน้าตาน่าเขมือบทำให้ทั้งคู่ไม่มีเวลาพูดคุยกันและตั้งหน้าตั้งตาซัดเจ้้าไอศครีมเคลือบนมสดแสนอร่อยนี้ราวกับว่าตัวเองนั้นเป็นเด็กอายุห้าขวบ
"นี่จิ๊กซอ นั่นมันโอริโอ้ชิ้นสุดท้ายหนิ^ ^"
"นายเหลือไว้ให้ชั้นใช่ม้ะ>< ขอบคุณน้า"
ขณะที่เธอกำลังตักโอริโอชิ้นโตขึ้นมาจ่ออยู่ที่หน้าริมฝีปากก็มีมือจากชายหนุ่มเอื้มมาคว้าแขนเธอเอาไว้ก่อนที่เจ้าโอริโอ้จะถูกเขมือบดดยร่างเล็ก
"ชั้นจะให้เธอป้อนชั้นนะ"
"เรื่องอะไร นายไม่ตักก่อนเองช่วยไม่ได้"
จิ๊กซอพยายามเอาโอริโอ้ชิ้นโตเข้าปากอีกครั้งแต่ก็ยังคงถูกดึงไว้ด้วยมือพิฆาษของตินที่คอยแย่งจากเธอราวกับเป็นเพชรเม็ดโตราคาแพงเขาใช้อีกมือจับปลายช้อนให้หันมาทางเขาก่อนจะดึงแขนเธอเข้ามาใกล้ๆ และ 'อ้ำ'
"^ ^ ชั้นชนะ" ตินยิ้มเยาะเย้ยจิ๊กซอก่อนจะเคี้ยวโอริโอ้อย่างเอร็ดอร่อย
"นี่นายทำบ้าอ่ะไรห่ะ!!!!"
"เธอไม่น่าตื่นเร็วเลยนะ^ ^"ชายหนุ่มส่งยิ้มหวายยั่วยวนกวนประสาทคนที่พึ่งรู้สึกตัว
"หมายความว่านาย.... นานแล้วใช่ไม๊><"
"555 จ้างให้ก็ไม่บอก :P"
ชายหนุ่มแลบลิ้นให้เธออย่างล้อเลียน
"นี่!."
"เธออย่าแผดเสียงใส่ชั้นได้ไม๊เราเป็นแฟนกันนะทำไมชั้นจะจูบเธอไม่ได้ หึ?^^"
"ชั้นไม่ใช่คนที่ยอมเปลืองตัวกับใครนะย่ะ"
"ชั้นอยากมีความทรงจำกับเธอจนถึงวันที่ชั้นไม่สามารถทำมันได้อีก" สีหหน้าของตินเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองทำให้คนที่หนังตรงหน้าพลันเปลี่ยนสีหน้าตามไปด้วยอย่างเห็นได้ชัด
"ทำไมนายต้องพูดว่านายจะไม่ได้ทำอีกด้วยละ"
"ก็เพราะชั้นรู้น่ะสิว่าความเจ็บปวดในตัวของชั้นมันคงพลากทุกอย่าง"
"555 นายอย่าเว่อน่า ใครๆเค้าก็หายกันทั้งนั้นอย่าคิดมากสิ่555"
สีหน้าที่ยิ้มแหย่ๆของเธอบ่งบอกถึงความไม่มั่นใจแต่เธอก็ยังคงพูดปลอบใจคนตรงหน้าด้วยเสียงหัวเราะที่ทำให้ตินสดชื่นขึ้นมาเป็นกอง
ภายในตลาดสดที่เต็มไปด้วยอาหารพื้นบ้านมากมายเรียงรายรอบด้านทำให้เขาและเธอเดินเลือกซื้อของอย่างสนุกสนาน
ไอศครีมถ้วยใหญ่ถูกยกมาว่าตรงหน้าพวกเขาด้วยสีสันและหน้าตาน่าเขมือบทำให้ทั้งคู่ไม่มีเวลาพูดคุยกันและตั้งหน้าตั้งตาซัดเจ้้าไอศครีมเคลือบนมสดแสนอร่อยนี้ราวกับว่าตัวเองนั้นเป็นเด็กอายุห้าขวบ
"นี่จิ๊กซอ นั่นมันโอริโอ้ชิ้นสุดท้ายหนิ^ ^"
"นายเหลือไว้ให้ชั้นใช่ม้ะ>< ขอบคุณน้า"
ขณะที่เธอกำลังตักโอริโอชิ้นโตขึ้นมาจ่ออยู่ที่หน้าริมฝีปากก็มีมือจากชายหนุ่มเอื้มมาคว้าแขนเธอเอาไว้ก่อนที่เจ้าโอริโอ้จะถูกเขมือบดดยร่างเล็ก
"ชั้นจะให้เธอป้อนชั้นนะ"
"เรื่องอะไร นายไม่ตักก่อนเองช่วยไม่ได้"
จิ๊กซอพยายามเอาโอริโอ้ชิ้นโตเข้าปากอีกครั้งแต่ก็ยังคงถูกดึงไว้ด้วยมือพิฆาษของตินที่คอยแย่งจากเธอราวกับเป็นเพชรเม็ดโตราคาแพงเขาใช้อีกมือจับปลายช้อนให้หันมาทางเขาก่อนจะดึงแขนเธอเข้ามาใกล้ๆ และ 'อ้ำ'
"^ ^ ชั้นชนะ" ตินยิ้มเยาะเย้ยจิ๊กซอก่อนจะเคี้ยวโอริโอ้อย่างเอร็ดอร่อย
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ