Estimate Lee Nice ซ่อนรักร้าย ให้ตายก็รักมึง
9.3
เขียนโดย LEOSoLEN
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.52 น.
12 ตอน
10 วิจารณ์
15.73K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 14.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
9) ความทรมานที่ได้รับ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 9 ความทรมานที่ได้รับ
ผมไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้ว ที่ผมไม่มีไอ้ไนท์ แต่ก่อนเราจะเดินด้วยกันตลอดเหมือนปลิง แบบตัวติดกันจน มีแต่คนคิดว่าเป็นคู่เกย์กัน ทุกวันนี้ตอนกลางวัน ผมไม่ได้ไปหาพวกเจน เจนเองก็เข้าใจ เพื่อนที่คบกันมาหลายปี ต้องมาจากด้วยความแค้น ใครๆก็ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากยุ่งกับใคร อยากอยู่ดูแลตัวเองมากกว่า เพื่อนที่คิดว่าดีที่สุดกลับใช่เราเป็นหมากตัวหนึ่งเพื่อแก้แค้นคนรักเก่า เพื่อนที่เราคิดว่า เขาจะจริงใจกับเรา กลับทำร้ายเราให้เจ็บมากที่สุด T-T
“พี่ลี” สียงจากใครบ้างคนทำให้ผมต้องหันไป เพราะเสียงนั้นเป็นเสียงที่ผมไม่อยากได้ยิน
“ว่าไง” ผมตอบสั้นๆ
“น้ำมีเรื่อง อยากคุยกับพี่” น้ำยังจะมีเรื่องคุยกับผมอีกเหรอ แต่ผมไม่มีเดียวไอ้ไนท์มันจะมาทำร้ายผมอีกที่ไปยุ่งกับของๆมัน
“แต่พี่ไม่มี” ผมตอบน้ำ ก่อนจะเดินผ่านร่างน้ำไป อย่างไม่สนใจ
ควับ!
น้ำถึงมือผมเล็กน้อย ผมก็ได้แต่ยืนนิ่งๆและรอฟังสิ่งที่น้ำจะพูด
“พี่ลี น้ำรู้ว้าพี่โกรธน้ำมาก แต่น้ำไม่อยากให้พี่ทำแบบนี้กับน้ำ” น้ำพูดไป ผมไม่คิดจะหันไปมองน้ำ ก่อนที่ผมจะสะบัดมือแล้วเดินไปที่ประตู
“น้ำรักพี่ครับ พี่ลี” น้ำหันมาตะโกน ผมไม่สนใจและเปิดประตูห้องดาดฟ้า ก่อนที่จะพบกับผู้ชายที่เคยเกิดชื่อว่า เป็นเพื่อนสนิทของผม ผมเดินผ่านเขาแบบไม่สนใจ เขามันก็ไม่ต่างกันหรอก ไม่ว่าจะน้ำหรือไนท์ มันก็ไม่ต่างกัน!!!!!!
“นายไม่ควรมายุ่งกับของๆฉันนะ” เสียงเยือกเย็นของเขา ทำเอาผมผวาดนิดๆ แต่ผมต้องตีหน้านิ่งไว้
“นายก็หัดดูแลของๆนายซะบ้างนะ” ผมพูดจบก็ก้าวเท้าเดินต่อไป แต่ว่า...
ควับ! ฟิ้ว!
“อ๊ะ..อุ๊บ” ปากของผมกับปากของมันประกบกันอย่างแน่น ไนท์เร่งความหอมหวานถึงที่สุด มือของผมก็ทุบตีเขาอย่างแรง แต่ก็ไม่มีผลอะไร เขาจูบผมอีกแล้ว ผมเป็นอะไรสำหรับเขานะ
ตุบ!
เขาผลักผมออกอย่างแรง น้ำก็เห็นที่เราจูบกัน สงสัยเขาจะเอาผมกลับมาเป็นหมากอีกแล้วสินะ หึ..
“พอกันที มึงอย่างมายุ่งกับกูอีก เหี้ยไนท์” ผมตะโกนใส่หน้าผม ก่อนจะวิ่งออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลพรากเต็มหน้าไปหมด ผมไม่สามารถจะหยุดน้ำตานั้นได้ ทำได้แต่ปล่อยให้มันไหลออกมา ผมทรุดตัวลง ผมยืนไม่ไหว ผมรู้สึกแย่ ผมรู้สึกเจ็บที่รู้ว่าไนท์เอาผมไปเป็นเครื่องมือเพื่อประชดน้ำ ผมเกลียดที่ตัวเองรู้สึกมากเกินไป อื่อๆๆๆๆๆๆๆToT
“อ๊ะ..นี้เอาผ้าเช็ดหน้าเราไปยืมก่อน” เสียงเข็มหวานๆของผู้ชายร่างสูงที่ผมไม่รู้จัก ที่กำลังยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม ผมยื่นมือไปรับผ้าเช็ดหน้าของเขา เขายิ้มให้ผม รอยยิ้มเขาอ่อนหวานมาก ผมรู้สึกดีที่ได้มองรอยยิ้มของจัง.....
ผมไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้ว ที่ผมไม่มีไอ้ไนท์ แต่ก่อนเราจะเดินด้วยกันตลอดเหมือนปลิง แบบตัวติดกันจน มีแต่คนคิดว่าเป็นคู่เกย์กัน ทุกวันนี้ตอนกลางวัน ผมไม่ได้ไปหาพวกเจน เจนเองก็เข้าใจ เพื่อนที่คบกันมาหลายปี ต้องมาจากด้วยความแค้น ใครๆก็ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากยุ่งกับใคร อยากอยู่ดูแลตัวเองมากกว่า เพื่อนที่คิดว่าดีที่สุดกลับใช่เราเป็นหมากตัวหนึ่งเพื่อแก้แค้นคนรักเก่า เพื่อนที่เราคิดว่า เขาจะจริงใจกับเรา กลับทำร้ายเราให้เจ็บมากที่สุด T-T
“พี่ลี” สียงจากใครบ้างคนทำให้ผมต้องหันไป เพราะเสียงนั้นเป็นเสียงที่ผมไม่อยากได้ยิน
“ว่าไง” ผมตอบสั้นๆ
“น้ำมีเรื่อง อยากคุยกับพี่” น้ำยังจะมีเรื่องคุยกับผมอีกเหรอ แต่ผมไม่มีเดียวไอ้ไนท์มันจะมาทำร้ายผมอีกที่ไปยุ่งกับของๆมัน
“แต่พี่ไม่มี” ผมตอบน้ำ ก่อนจะเดินผ่านร่างน้ำไป อย่างไม่สนใจ
ควับ!
น้ำถึงมือผมเล็กน้อย ผมก็ได้แต่ยืนนิ่งๆและรอฟังสิ่งที่น้ำจะพูด
“พี่ลี น้ำรู้ว้าพี่โกรธน้ำมาก แต่น้ำไม่อยากให้พี่ทำแบบนี้กับน้ำ” น้ำพูดไป ผมไม่คิดจะหันไปมองน้ำ ก่อนที่ผมจะสะบัดมือแล้วเดินไปที่ประตู
“น้ำรักพี่ครับ พี่ลี” น้ำหันมาตะโกน ผมไม่สนใจและเปิดประตูห้องดาดฟ้า ก่อนที่จะพบกับผู้ชายที่เคยเกิดชื่อว่า เป็นเพื่อนสนิทของผม ผมเดินผ่านเขาแบบไม่สนใจ เขามันก็ไม่ต่างกันหรอก ไม่ว่าจะน้ำหรือไนท์ มันก็ไม่ต่างกัน!!!!!!
“นายไม่ควรมายุ่งกับของๆฉันนะ” เสียงเยือกเย็นของเขา ทำเอาผมผวาดนิดๆ แต่ผมต้องตีหน้านิ่งไว้
“นายก็หัดดูแลของๆนายซะบ้างนะ” ผมพูดจบก็ก้าวเท้าเดินต่อไป แต่ว่า...
ควับ! ฟิ้ว!
“อ๊ะ..อุ๊บ” ปากของผมกับปากของมันประกบกันอย่างแน่น ไนท์เร่งความหอมหวานถึงที่สุด มือของผมก็ทุบตีเขาอย่างแรง แต่ก็ไม่มีผลอะไร เขาจูบผมอีกแล้ว ผมเป็นอะไรสำหรับเขานะ
ตุบ!
เขาผลักผมออกอย่างแรง น้ำก็เห็นที่เราจูบกัน สงสัยเขาจะเอาผมกลับมาเป็นหมากอีกแล้วสินะ หึ..
“พอกันที มึงอย่างมายุ่งกับกูอีก เหี้ยไนท์” ผมตะโกนใส่หน้าผม ก่อนจะวิ่งออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลพรากเต็มหน้าไปหมด ผมไม่สามารถจะหยุดน้ำตานั้นได้ ทำได้แต่ปล่อยให้มันไหลออกมา ผมทรุดตัวลง ผมยืนไม่ไหว ผมรู้สึกแย่ ผมรู้สึกเจ็บที่รู้ว่าไนท์เอาผมไปเป็นเครื่องมือเพื่อประชดน้ำ ผมเกลียดที่ตัวเองรู้สึกมากเกินไป อื่อๆๆๆๆๆๆๆToT
“อ๊ะ..นี้เอาผ้าเช็ดหน้าเราไปยืมก่อน” เสียงเข็มหวานๆของผู้ชายร่างสูงที่ผมไม่รู้จัก ที่กำลังยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม ผมยื่นมือไปรับผ้าเช็ดหน้าของเขา เขายิ้มให้ผม รอยยิ้มเขาอ่อนหวานมาก ผมรู้สึกดีที่ได้มองรอยยิ้มของจัง.....
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ