ฮารุฮิ สาวน้อยยอดนักสืบ!
-
เขียนโดย นักสืบกระดิ่งแมว
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 เวลา 12.46 น.
3 ตอน โรงละครพิศวง ภาคสืบสวน
1 วิจารณ์
5,674 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 13.22 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) โรงละครพิศวง ภาคสืบสวน2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ในขณะนั้น มีคนใส่ชุดตัวการ์ตูนกระต่ายสีม่วงมนเดินมาดึงความสนใจจากผู้ชม
"เมจิกฉันรู้สึกคุ้นๆกับเจ้ากระต่ายตัวนี้!"
"ฉันรู้สึกเหมือนกัน"
เจ้ากระต่ายสีม่วงยังคงยืนอยู่เฉยๆเหมือนฉากในเรื่อง แต่ที่หน้าแปลกใจคือ ในใบแนะนำตัวละครไม่มีเจ้ากระต่ายสีม่วงอยู่ในกระดาษแผ่นนั้นเลย! ถึงฉากที่นางเอกตาย เจ้ากระต่ายตัวนั้นได้ถือปืนออกมายิงนางเอกดับคาที่! ผู้ชมเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งหนีออกไป นักแสดงหวาดกลัวจนกระโดดลงจากเวทีกันอย่างเร่งรีบ
"นี่ฮารุฮิจะยืนเฉยอยู่ได้รีบวิ่งหนีสิ เดี๋ยวก็ไดตายกันหมดหรอก!" คุณน้าไดสุกะรีบวิ่งจับตัวฉันไปให้ออกจากโรงละคร ผู้ชมด้านนอกรีบโทรศัพท์หาตำรวจในโตเกียวให้รีบมาที่โรงละครอย่างเร่งด่วน
"ฮารุฮิ ฉันคิดว่าต้องเป็นพวกองค์กร ชาโดวหลอด แน่ๆเลย"
"นั่นสิ ทั้งชุดที่ใส่ก้เหมือนกับสมาชิกคนหนึ่งในอง์กรเสียด้วย"
"ถ้าตำรวจมาเมื่อไหร่ เราต้องเขาไปดูด้วย"
"แน่นอน เมจิก"
ไม่นานตำรวจก้แห่กันมาที่โรงละคร นักข่าวถ่ายรูปกันอย่างจ้าระหวั่น พ่อของฉันได้เดินเข้าไปดูในที่เกิดเหตุฉันจึงตามเข้าไป บนเวทีนักแสดงจำนวน5คนซึ่งไม่สามารถจะใส่ชุดกระต่ายมายิงคนได้
งั้นต้องเป็นคนที่ไม่มีส่วนในฉากนั้น ฉันจึงเดินไปถามผู้กำกับว่ามีนักแสดงคนไหนที่ไม่ได้ขึ้นเวทีในเวลาเกิดเหตุ
"มี3คนจ้ะเจ้าหนู มีคุณ มิกิ รันโนะ มิมิยะ จ้ะแต่พวกเขาเป็นคนดีมากเลยนะ"
"มันก้ไม่แน่เสมอไปค่ะ แต่ก้ขอบคุณนะค่ะ"
ฉันเดินไปตามทางเพื่อไปหาห้องพักของนกแสดงทั้งสามเรื่อยๆ
"เอ๊ ขนอะไรเนี่ย? สีม่วงส้ะด้วยหรือว่าจะเป็นขนของกระต่ายสีม่วง เธอว่ามั้ยมิกิ?"
"นั่นสิ เดินตามขนไปเรื่อยๆสิเผื่อจะมีเบาะแสอะไร"
"อืม"
"เมจิกฉันรู้สึกคุ้นๆกับเจ้ากระต่ายตัวนี้!"
"ฉันรู้สึกเหมือนกัน"
เจ้ากระต่ายสีม่วงยังคงยืนอยู่เฉยๆเหมือนฉากในเรื่อง แต่ที่หน้าแปลกใจคือ ในใบแนะนำตัวละครไม่มีเจ้ากระต่ายสีม่วงอยู่ในกระดาษแผ่นนั้นเลย! ถึงฉากที่นางเอกตาย เจ้ากระต่ายตัวนั้นได้ถือปืนออกมายิงนางเอกดับคาที่! ผู้ชมเห็นดังนั้นจึงรีบวิ่งหนีออกไป นักแสดงหวาดกลัวจนกระโดดลงจากเวทีกันอย่างเร่งรีบ
"นี่ฮารุฮิจะยืนเฉยอยู่ได้รีบวิ่งหนีสิ เดี๋ยวก็ไดตายกันหมดหรอก!" คุณน้าไดสุกะรีบวิ่งจับตัวฉันไปให้ออกจากโรงละคร ผู้ชมด้านนอกรีบโทรศัพท์หาตำรวจในโตเกียวให้รีบมาที่โรงละครอย่างเร่งด่วน
"ฮารุฮิ ฉันคิดว่าต้องเป็นพวกองค์กร ชาโดวหลอด แน่ๆเลย"
"นั่นสิ ทั้งชุดที่ใส่ก้เหมือนกับสมาชิกคนหนึ่งในอง์กรเสียด้วย"
"ถ้าตำรวจมาเมื่อไหร่ เราต้องเขาไปดูด้วย"
"แน่นอน เมจิก"
ไม่นานตำรวจก้แห่กันมาที่โรงละคร นักข่าวถ่ายรูปกันอย่างจ้าระหวั่น พ่อของฉันได้เดินเข้าไปดูในที่เกิดเหตุฉันจึงตามเข้าไป บนเวทีนักแสดงจำนวน5คนซึ่งไม่สามารถจะใส่ชุดกระต่ายมายิงคนได้
งั้นต้องเป็นคนที่ไม่มีส่วนในฉากนั้น ฉันจึงเดินไปถามผู้กำกับว่ามีนักแสดงคนไหนที่ไม่ได้ขึ้นเวทีในเวลาเกิดเหตุ
"มี3คนจ้ะเจ้าหนู มีคุณ มิกิ รันโนะ มิมิยะ จ้ะแต่พวกเขาเป็นคนดีมากเลยนะ"
"มันก้ไม่แน่เสมอไปค่ะ แต่ก้ขอบคุณนะค่ะ"
ฉันเดินไปตามทางเพื่อไปหาห้องพักของนกแสดงทั้งสามเรื่อยๆ
"เอ๊ ขนอะไรเนี่ย? สีม่วงส้ะด้วยหรือว่าจะเป็นขนของกระต่ายสีม่วง เธอว่ามั้ยมิกิ?"
"นั่นสิ เดินตามขนไปเรื่อยๆสิเผื่อจะมีเบาะแสอะไร"
"อืม"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ