ฮารุฮิ สาวน้อยยอดนักสืบ!

 ฉันเดินตามขนสีม่วงไปเรื่อยๆจนถึงห้องแห่งหนึ่ง ฉันเงยหน้ามองขึ้นไปที่ป้ายชื่อ 

"ห้องของคุณมิกินี่นา!"

"ฮารุฮิลองเคาะประตูดูสิ"

"อืม"

ฉันเคาะประตูได้ประมาณ3ครั้ง คุณมิกิก็ได้เปิดประตูมา 

"นี่เด็กน้อย! ฉันไม่มีเวลามาสนทนากับเธอน้ะ ไม่อ่านป้ายหรอ ไม่มีกิจธุระห้ามเข้า!"

"แต่บังเอิญฉันกลับมีธุรกับคุณน่ะสิ คุณมิกิ"

"มีอะไรล่ะ !?" 

"คุณเคยเห็นขนสีม่วงแบบนี้มั้ย?"

"เอ๋?"

เขาทำหน้ามึนงงนิดหน่อยเหมือนเคยเห็นเจ้าขนสีม่วงอันนี้มาก่อน ไม่นานนักเขาเดินเข้าห้องไปและเดินออกมาพร้อมกับผ้าพันคอขนสีม่วงวิ้งวับ 

"ขนสีม่วงอันนี้น่าจะมาจากผ้าพันคอของฉันล่ะมั้งสาวน้อย"

"ฉันก็หวังให้เป็นแบบนั้นค่ะ เอ๋? แต่คุณเคยเห็นขนสีม่วงแบบนี้ที่ไหนมั้งค่ะนอกจากของคุณน่ะ"

"นอกจากของฉันงั้นหรอ อืม...ขอคิดก่อนน่ะ อ่ารู้แล้ว ฉันเคยเห็นขนแบบนี้ที่ รันโนะและมิมิยะ แต่จำไม่ได้ว่ามันคืออะไรน่ะสิ"

"ขอบคุณค่ะ"

 ฉันวิ่งไปหาคุณรันโนะซึ่งห้องอยู่ไม่ห่างไกลจากห้องคุณมิกิหนัก ฉันได้เคาะประตู3ครั้งแต่ไม่มีเสียงตอบกลับมาเลยซักนิด 

"คุณรันโนะน่ะไม่อยู่หรอกน้ะจ้ะ เขาไปแช่ออนเซ้นหลังโรงละครที่ใกล้ๆนี้เอง"คุณแม่บ้านหันหลังมาบอก

"ขอบคุณมากค่ะ"

ฉันวิ่งไปที่ออนเซ็นที่อยู่หลังโรงละครตามที่คุณแม่บ้านบอกไว้ 

"นี่เธอน่ะต้องใส่ชุดที่เหมาะกับออนเซ็นน่ะ ชุดสวยงามแบบนี้ไม่เหมาะที่จะลงน้ำแน่!"น้าสาวคนหนึ่งที่ดูเหมือนเป็นผู้ดูแลออนเซ็นแห่งนี้มาเตือนฉัน

"แปลว่า ฉันต้องเปลี่ยนชุดหรอค่ะ?"

"แน่นอน"

น้าสาวคนนั้นผลักฉันเข้าห้องเปลี่ยนชุด

"เสร็จแล้วค่ะ" 

"อืม งั้นเข้าไปได้"

"เอ่อ คุณน้าเห็นคุณรันโนะมั้ยค่ะ?"

"เห็นสิเขาอยู่ห้องที่มีหินหลากสีใกล้ๆนี้เอง อุ๊บ!" คุนน้าสาวทำท่าทางเหมือนหลุดทำพูดอะไรไปซักอย่าง แต่ก้ดีมากเลยล่ะ

"ขอบคุณมากค่ะคุณน้า"

"เดี๋ยวก่อนสิ!"

ฉันรีบวิ่งไปห้องที่มีหินหลากสีโดยไม่ฟังคำพูดของคุณน้าเลย 

"เหมือนคุนน้าคนนั้นจะโดนคุณรันโนะสั่งห้ามไม่ให้บอกใครเลย ว่ามั้ยเมจิก?"

"ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน"

ฉันเปิดประตูห้องออนเซ็นห้องหนึ่งที่มีหินหลากสีอยู่เต็มหน้าประตู

"นี่เธอใครอนุญาติให้เข้ามามิทราบ!"

"เรื่องนั้นมันไม่สำคัญหรอกค่ะคุณรันโนะ แต่สิ่งที่สำคัญคือคำถามของฉันทีุ่ณจำเป็นต้องบอก"

"ถามมาสิ!"

"คุณมาที่นี่ทำไม?"

"ฉันก้เหนื่อยน่ะสิ การผ่อนคลายมันผิดเหรอ!"

"แต่คุณมีส่วนร่วมในการแสดงครั้งนี้น้อยมากเลยน้ะ ไม่น่าจะมีอากาศเหนื่อยเลยด้วยซ้ำ"

"ฉันเหนื่อยใจตั้งหาก ที่เพื่อนรักอย่างซากุระต้องมาตาย ทั้งๆที่เธอเป็นคนดีแท้ๆ ไม่น่ามาตายเลย"

พูดแล้วน้ำตาของคุณรันโนะค่อยๆรินไหลออกมา 

"ฉันนี่ร้องไห้ง่ายจัง..."

"ไม่เป็นไรค่ะ ทุกคนล้วนเสียใจได้ทั้งนั้น"

"อืม..."

"แล้วคุณเคยเห็นขนสีม่วงแบบนี้มั่งมั้ย?"

"ขนสีนี่น่ะหรอ เคยเห็นน่ะ"

"เห็นที่ไหนค่ะ?"

"โกดังเก็บของสำหรับการแสดงน่ะ"

"ขอบคุนมากค่ะ ขอตัวก่อนน่ะค่ะ"

ฉันวิ่งออกมาจากห้องของคุณรันโนะแล้วรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้า

"นี่เธอน่ะยังไม่จ่ายค่าเข้าเลยน้ะ!"

"ติดไว้ก่อนล่ะกัน ฮ่าๆ"

น้าสาวทำอาการโมโหมากแ่ก้ไม่สามารถทำอะไรได้ จึงอยู่นิ่งๆ

"ฮารุฮิเราต้องไปที่โกดังน้ะ"

"แต่มันไกลเราต้องมียานพหนะน้ะ"

"ไปเอาสกูดเตอร์สิ"

"อืม"

ฉันวิ่งกลับไปที่โรงละครแล้วเอาสกูดเตอร์เพื่อช่วยให้เดินทางเร็วขึ้น

ระหว่างทางเมจิกเห็นอะไรบางอย่าง

"ฮารุฮินี่มันขนสีม่วงนี่!"

"ขนอันนี้มันติดกับน็อตด้วย"

"มีกลิ่นไหม้ๆด้วยล่ะ"

"หรือว่า..."

"อืม แต่เราไปดูที่โกดังกันดีกว่า!"

ฉันรีบไปที่โกดังเพื่อไปดูว่ามันเป็นไปอย่างที่ฉันกับเมจิกคิดมั้ย

"ว่าแล้ว"

"เจ้ากระต่ายสีม่วงมันคือหุ่นยนสังหารนี่เอง"

"พวกองค์กรมันคงทำลายหลักฐานแล้ว แต่ยังเหลือหลักฐาน"

"ยังมีเศษขนอยู่ ยังร้อนๆอยู่เลยด้วย"

"แปลว่าพึ่งโดนเผาไปไม่นาน"

"ใช่"

ฉันกลับที่โรงละครโดยใช้ไมค์เรียกทุกคนมาที่ห้องประชุม

"แล้วเธอจะไขคดียังไงล่ะ เธอให้คนเห็นเธอไม่ได้น้ะฮารุฮิ"

"ห้องประชุมน่ะมีลำโพงซึ่งเชื่อมต่อกับไมค์แบบบูทูด ฉันจึงใช้ได้ไงล่ะ"

เมื่อทุกคนมาถึงห้องประชุมกันครบแล้ว ฮารุฮิจึงเปิดลำโพงแล้วใช้ไมค์บอกความจิง

"สวัสดีทุกคน ฉันนักสืบในเหงามืด ทุกคนคงสงสัยการตายของคุณซากุระว่าใครเป็นคนใส่ชุดกระต่ายมายิงเขา คำตอบคือ กระต่ายตัวนั้นไม่ใช่คน"

"เอ๋? แล้วมันคืออะไรล่ะ วิญยาญร้ายรึไง!"

"ใช่ อย่ามาล้อเล่นน่ะ!"

"ไม่ใช่วิญยานร้ายอะไรนั่นหรอก แต่มันคือหุ่นยนต์สังการจากองค์กรชาโดวหลอด..."

"องค์กรที่แม้แต่ตำรวจยังจับไม่ได้น้ะเหรอ!"

"ใช่แล้วล่ะ"

"มีหลักฐานรึไง?!"

"มีสิ หลักฐานอันแรกคือ ขนสีม่วงที่ติดกับน็อตแล้วมีกลิ่นไหม้น่ะสิ ส่วนอันที่สองคือ เศษขนสีม่วงที่อยู่บนขี้เท่าน่ะสิ แถมเศษขนยังร้อนๆอยู่ด้วย แปลว่าพึ่งโดนเผา"

"แล้วมันจะกลับมาฆ่าเราอีกมั้ยเนี่ย?!"

"ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆมันต้องกลับมา"

เสียงไมค์ได้ดับลง คนในห้องประชุมต่างหวาดกลัวกับเหตุการที่เกิดขึ้นไม่หายและยังหวาดผวาว่าพวกมันจะกลับมา แต่ชีวิตก้ยังต้องดำเนินต่อไป..... 

                                                                  จบ 

    ขอบคุณสำหรับการอ่านน้ะค่ะหวังว่าคงจะสนุกกับฮารุฮิ สาวน้อยยอดนักสืบน้ะค่ะ มีภาค2แน่นอนค่ะ ถ้าชอบก้โหวต วิจานได้ค่ะ อย่าลืมกดติดตาม นักสืบกระดิ่งแล้วน้ะค่ะ

                                                                         นักสืบกระดิ่งแมว