[fic naruto] My Spy...สายลับที่รัก

  "หวัดดี เท็นเท็น"อิโนะทักเพื่อนสาวที่ไม่ค่อยมีความเป็นสาวของเธอ หลังจากที่ลงจากรถหรูนาม Porsche 918 Spyder สีบรอนซ์สุดหรูของซาอิที่ไปรับเธอที่บ้านตั้งแต่เช้า ก็บังเอิญมาถึง
 
มหาวิทยาลัยในเวลาไล่เลี่ยกับรถ Koenigsegg One:1 สีขาวดำของเนจิ ที่ไปปลุกสาวหมวยตั้งแต่ยังไม่สว่างดี ทำให้เธอเกิดอาการหงุดหงิดเนื่องจากขัดเวลานอนของเธอ ปกติเธอยิ่งเป็นคนนอนดึกอยู่แล้ว
 
ด้วยสิ
          "หวัดดีอิโนะ"เท็นเท็นตอบเซ็งๆ
          "อ้าว คุณเท็นเท็น ทำไมทำหน้าเหมือนอดนอนแบบนั้นล่ะครับ"ซาอิทัก
          "ถามคุณชายเพื่อนนายดูสิยะ"เท็นเท็นแว้ดใส่แล้วฟุบลงกับโต๊ะ ไม่ได้สนใจคนตีความหมาย
          "นี่แก...."อิโนะก็อึ้งสิคะท่าน...
          "เอ่อ..."ซาอิก็ทำหน้าไม่ถูกเช่นเดียวกัน มองเนจิที่นั่งอ่านหนังสืออย่างไม่สนใจโลกสลับกับเท็นเท็น จนสาวหมวยรับรู้ได้ถึงความเงียบแปลกๆก็เริ่มได้สติ
          "เฮ้ย ไม่ใช่ๆ ไม่ใช่แบบนั้นนะ คือ เนจิอ่ะ ไปปลุกฉันตั้งแต่เช้า ฉันก็เลยมามหา'ลัยเช้าไง พวกแกหยุดคิดเลยนะ!!!"สาวหมวยสั่งเสียงเข้ม ส่วนอิโนะหัวเราะอย่างชอบใจ
          "ฮ่าๆๆๆ ยัยบ๊องเท็นเท็น ก่อนพูดก็คิดบ้างสิยะ"อิโนะหัวเราะร่าอย่างชอบใจ ดวงตาที่เปล่งประกายระยับสนุกสนานนั้นทำให้ซาอิยิ้มออกมาได้ไม่ยากโดยที่อิโนะเเทบไม่รู้ตัว
          "อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณอิโนะ คุณเท็นเท็น"เสียงหวานอีกเสียงดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของฮินาตะในชุดไปรเวท
          เพราะเป็นมหาวิทยาลัยระดับอินเตอร์ จึงอนุญาติให้นักศึกษาแต่งชุดไปรเวทได้โดยไม่ผิดระเบียบและเป็นชุดที่สุภาพมากพอ (คิดเอาละกันว่าถ้ามันไม่สุภาพจะขนาดไหน)
          "มอนิ่งทุกโคนน"เสียงยานคางของนารูโตะดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะมาถึงซะอีก
          "หวัดดีนารูโตะ"เนจิตอบเมื่อนารูโตะเดินมาถึง พร้อมกับที่เท็นเท็นหลับคาไหล่ของเขาพอดี
          "ฮั่นแน่ สวีทกันแต่เช้าเลยน้า~กิ้วๆๆ"นารูโตะเเซวอย่างนึกสนุก 
          "ว่าแต่ เจ้าซาสึเกะยังไม่มารึไง ปกติมาตั้งแต่เช้าแล้วไม่ใช่เหรอ"เนจิถาม
          "สงสัยน่าจะยัง เห็นที่โรงจอดรถก็ไม่มีนี่ ที่ประจำหมอนั่นยังว่างอยู่"อิโนะตอบ
 
          เอื๊ยด.....
       
           "เสียงอะไรวะ"ยังไม่ทันที่นารูโตะจะถามเสร็จ อีกเสียงคล้ายๆกันก็ดังขึ้นอีกรอบ
          
          เอี๊ยดดดด......
      
          "ใครมันมาขับรถเเข่งกันในมหา'ลัยวะเนี่ย"อิโนะมองหาอย่างฉุนๆ
          "นั่นสิครับ ไม่มีความเกรงจะ..."ยังไม่ทันที่ซาอิจะพูดจบ ดวงตาสีดำสนิทก็ฉายเเววงงงัน
          "คุณ...อิโนะครับ"
          "หืม..อะไร ไหน"อิโนะมองไปมองมาก็เจอต้นตอของเสียง
          "คะ...คุณซากุระ"ฮินาตะเรียกชื่อคนที่กำลังก้าวลงจากรถสปอร์ตสุดหรู Ferrari f12 berlinetta สีดำสุดโฉบเฉี่ยวสะดุดตาด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์
          "คุณซาสึเกะ?"ซาอิเอ่ยชื่อคนที่เพิ่งก้าวลงจาก Lamborghini Aventador สีดำดุตามด้วยรอยยิ้มขบขันประดับบนใบหน้า ก็เพราะเขาแปลกใจน่ะสิ ปกติราชสีห์เจ้าเสน่ห์นั่นเย็นชาและยิ้มยากจะ
 
ตายไป แต่ตอนนี้กลับหัวเราะกับท่าทีของบัดดี้ตน
  
ทางซาสึเกะและซากุระ
          "เธอแพ้ฉันนะ ซากุระ"เขาพูดก่อนยักคิ้วกวนๆ
          "นายนี่มัน...ฮึ่ม"เธอสะบัดหน้าอย่างเคืองๆ
          "อ๊ะๆๆ ทำตามสัญญาด้วยนะ คุณฮารุโนะ"แววตาและน้ำเสียงของร่างสูงยังมีแววล้อเลียน ขณะที่ทั้งคู่เดินมาที่โต๊ะที่นั่งประจำของเพื่อนๆ
          "เออ ไม่ลืมหรอกน่า คุณอุจิวะ"ซากุระตอบก่อนจะเก็บกุญแจรถลงกระเป๋ากางเกง
          "แกเองเหรอที่เเข่งรถกันในมหา'ลัยน่ะ ห๊ะ มันรบกวนคนอะ..."
          "หยุดเลย อิโนะ ฉันก็ไม่ได้อยากเเข่งนักหรอกนะ แต่นายนี่น่ะสิ..."ซากุระเบือนหน้าไปทางซาสึเกะเล็กน้อย
          "แกนี่ ไม่ต้องไปโทษคนอื่นเลย ฉันรู้นะว่าเเกชอบเเข่งรถขนาดไหน"อิโนะขัดขึ้นอย่างรู้ทัน
          "พอๆ หยุดเถียงกันได้แล้วน่า สรุปเมื่อกี้นี้ใครชนะเหรอ ท่าทางมันน่าดู"นารูโตะถาม
          "..."ซากุระไม่พูดเพียงแต่เบือนหน้าไปทางร่างสูงที่ยืนอยู่ข้างหลัง
          "พนันกันรึเปล่าเนี่ย"อิโนะหรี่ตาถาม ซากุระก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
          "เปล่านี่...อ้อ ซาสึเกะ นายต้องไปซ้อมว่ายน้ำไม่ใช่เหรอ ไปสิไป ฉันไปด้วย"เมื่อเพื่อนรักส่งสายตาคาดคั้นหนักเข้า ซากุระก็เบี่ยงเบนเป้าหมายทันที เพราะเธอรู้ว่า ฮารุโนะ คิซาชิ พ่อของเธอคงไม่
 
ค่อยชอบใจนัก ถ้าเธอดันไปเล่นการพนันหรือแพ้พนันก็ยิ่งซวยเข้าไปใหญ่ เพราะคุณพ่อสุดที่รักเป็นห่วงก็เลยไหว้วานให้อิโนะเพื่อนรักของเธอคอยจับผิด เอ้ย จับตาดูให้น่ะสิ
          "เออจริง ไปก็ไป"แล้วร่างสูงก็ยอมให้เธอลากไปโดยดี
          "อะไรของมัน"เท็นเท็นที่ไม่มีใครรู้ว่าลืมตามาดูโลก(?)ตอนไหนถามขึ้น
          "อ้าว มาพอดีเลย ชิกะมารุ"ทุกสายตาเบนไปยังรถสปอร์ต McLaren P1 ที่ไม่ใช่รถคันเดิมที่ขับมาประจำของชิกะมารุ ซึ่งทุกคนสันนิษฐานกันว่าอาจจะเป็นของนักเรียนใหม่ที่นั่งอยู่ก็เป็นได้
          "รถนายเหรอ หรือของเทมาริ"เนจิถามเมื่อชิกะมารุก้าวลงมา
          "ของยัยนี่น่ะ ส่วนรถฉันอยู่บ้าน"เขาตอบพลางนึกไปถึง Audi R8 V10 GT สีขาวคันโปรดของตนที่นอนพักอยู่ที่บ้านอย่างสงบ
          "เธอนี่รวยเหมือนกันนะ ส่วนแม็คลาเรนคันนี้น่ะ ก็มีรสนิยมพอสมควร"ชิกะมารุพูดด้วยน้ำเสียงเรื่อยๆที่ฟังดูกวนอวัยวะเบื้องล่างสำหรับร่างบางบนรถ
          "เหรอ แต่ฉันว่ามันมีรสนิยมมากกว่าออดี้ของนายซะอีกนะ ฉันไม่ได้ว่ารถไม่สวยหรอกนะ แต่ใช้รถประสาอะไร ไม่แต่งเลย ดูเเวบเดียวก็รู้ว่ารถนายน่ะ ซื้อมาก็ใช้อย่างเดียวเลยล่ะสิ"เทมาริโต้กลับ
          "ไม่เห็นมีความจำเป็น งดงามโดยธรรมชาติ ไม่เข้าใจรึไง"เขาเถียงบ้าง
          "อ้าว พวกเธอนี่ ทะเลาะกันอีกสินะ"เสียงทุ้มน่าฟังดังขึ้นจากนอกวงสนทนา
          "อาจารย์คาคาชิ"
          "ว่าไง ฉันว่าฉันบอกกฎการเป็นบัดดี้กันเเล้วนะ"
          "อ๋อ ไม่อะไรหรอกค่ะอาจารย์ สองคนนี้แค่ปะทะฝีปากกันเล็กน้อยค่ะ ไม่ได้ทำร้ายร่างกายอะไรเลย"อิโนะพูดแก้ต่างให้
          "อืม..ก็ดี ถ้าไม่อยากได้เอฟก็อย่าตีกันนะ^^"เป็นคำขู่ที่ฟังดูนุ่มนวลมาก --"
          "ไม่ต้องห่วงค่ะ อาจารย์"เท็นเท็นช่วยอีกคน คาคาชิจึงล่าถอย(?)เข้าไปเตรียมการสอนในตึก
 
ชมรมว่ายน้ำ 
          "เธอนั่งรอฉันอยู่นี่นะ"ซาสึเกะบอกหลังจากที่ขึ้นมาจากสระว่ายน้ำโดยไม่ได้สนใจเสียงกรี๊ดกร๊าดของเหล่าสาวๆที่มาคอยจับตาดูซิกส์แพ็คเขาตั้งเเต่เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกสาวที่นั่งดู
 
เขาดำผุดดำว่ายอยู่ตั้งครึ่งชั่วโมงก็ถึงกับยอมรับเลยว่า ซาสึเกะหุ่นดีมาก!!!
          "อะ...อื้ม"ซากุระตอบรับด้วยเสียงสั่นๆ โถ่...เป็นใคร ใครก็เขิน ให้มานั่งดูกล้ามผู้ชายนี่เนอะ (แต่ได้ข่าวว่าเจ๊เป็นคนชวนเค้ามาไม่ใช่เหรอ)
          ซาสึเกะอมยิ้มนิดๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาเดินเขาห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า สักพักก็กลับออกมาในสภาพเดิม มีแค่ศีรษะที่ยังชื้นนิดๆ
          "ไปหาชิกะมารุ..."ร่างสูงบอกขณะเดินออกมาจากสระว่ายน้ำ
          "แต่เทมาริก็ต้องอยู่กับชิกะมารุตลอดเลยนี่"เธอเเย้ง พยายามสลัดภาพซิกส์แพ็คของเขาออกจากหัว
          "อืม...ก็จริง"
          "ซาสึเกะขา..."น้ำเสียงยั่วยวนที่มักจะลากยาวจนน่ารำคาญเสมอในความคิดของซาสึเกะดังขึ้น
          "ตอนนี้เราสองคนมีเรื่องจะต้องไปทำ อย่ามาเกะกะดีกว่าน่า คาริน"เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย
          "แต่คารินเป็นคู่หมั้นของซาสึเกะคุงนะ"คำพูดนั้นทำเอาซากุระชะงักไปชั่วครู่ ก่อนจะทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไร
          "คา-ริน นั่นมันก็แค่ข้อตกลงบ้าๆของพวกผู้ใหญ่ จำเอาไว้ ไม่ว่ายังไง ฉันก็ไม่-มี-วัน-แต่ง-งาน-กับ-เธอ"เขากระแทกเสียง จับข้อมือซากุระแล้วเดินออกไปจากจุดสนใจของผู้คนทันที
          ................
          "นายไม่น่าพูดแบบนั้นเลยนะ"ซากุระพูดทำลายความเงียบหลังจากที่พาเขามานั่งสงบสติอยู่ใต้ต้นไม้หลังตึกเรียนที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน
          "สงสารเหรอ?"ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาถาม
          "เฮ้อ...เเบบนั้นฉันก็อาจจะเดือดร้อนนะเซ่"เธอพูดติดตลก นั่นทำให้บรรยากาศคลายความตึงเครียดได้บ้าง
          "หึ..เธอไม่เดือดร้อนหรอกน่า ฉันต่างหาก ถ้าคารินวิ่งแจ้นไปฟ้องพ่อล่ะก็...ฉันก็คงต้องโดนบีบอีกแหละ"เขาทำท่าครุ่นคิด ดวงตาสีรัตติกาลฉายเเววเหนื่อยอ่อน
          "อันที่จริงพ่อนายก็รวยนะ ไม่น่าจะจับคู่ลูกชายด้วยเหตุผลทางธุรกิจเลย"ซาสึเกะมองเธออย่างสนเท่ห์
          "เธอรู้? ได้ยังไง"ร่างเล็กเลิกคิ้วเมื่อได้ยินคำถามเช่นนั้นจากอีกฝ่าย
          "บอกแล้ว...ว่าฉันมีอะไรให้เเปลกใจอีกเยอะนะ"
          "..."เเละบรรยากาศก็กลับเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง ไม่มีใครพูดอะไรต่อกันเลย ต่างฝ่ายต่างปล่อยให้ความคิดของตนเองล่องลอยไป
          "นี่...นายจะทำยังไงต่อไปล่ะ"เมื่อซากุระเปิดปากจากความเงียบอีกครั้ง เขาเองก็ตอบเช่นกัน
          "ไม่รู้สิ...ฉันคง...บางทีฉันอาจจะต้องแต่งงานกับคารินจริงๆก็ได้"น้ำเสียงที่เธอเคยมองว่ามันทรงอำนาจ บัดนี้กลับไม่มีความมั่นใจเหลืออยู่เลย
          "..."
          "..."
          "บ้าน่า!! นายน่ะคือ อุจิวะ ซาสึเกะนะ หยุดทำหน้าหมาหงอยแบบนั้นได้เเล้ว"ซากุระลุกขึ้น ดวงตาสีมรกตสะท้อนบางอย่างออกมาทำให้เขาชะงัก
          "อุ...จิวะ ซาสึเกะ"เขาพึมพำชื่อตัวเองออกมา สักพักดวงตาที่เคยหมดเเรงก็เหมือนมีพลังขึ้นมาอีกครั้ง
          "จริงสิ ฉันน่ะคืออุจิวะ ซาสึเกะ ราชสีห์แห่งอุจิวะ"เขาลุกขึ้น สบนัยน์ตาของร่างบาง เขามั่นใจ ว่ามันกำลังบอกว่า...เธอเชื่อมั่น และกำลังให้กำลังใจเขาอยู่
          "ขอบใจนะ ซากุระ"
          "อื้ม...ส่วนเรื่องชิกะมารุน่ะ ฉันคิดออกแล้วนะ"เธอยิ้มออกมา...เป็นรอยยิ้มที่เขารู้สึกว่าทำให้โลกดูสว่างไสวขึ้นมาเลย
          "อืม...ว่ายังไงเหรอ"
          "ฉันว่า เราควรตีสนิททั้งสองฝ่ายนะ โดยให้ชิกะมารุตีสนิทด้วย ตอนที่นายไปเข้าห้องน้ำกับชิกะมารุตอนเที่ยงเพื่อบอกแผน ฉัน อิโนะ ฮินาตะ เท็นเท็น จะตีสนิทด้วยอีกที เราจะได้ไม่เสียโอกาส 
 
นายว่าดีมั้ย?"
          "อืม...เป็นความคิดที่ดีเลยนะ แต่ฉันว่าตอนนี้ เราเข้าห้องบรรยายเหอะ เดี๋ยวจะซวย"เขาว่าพลางยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา
          "เออ จริงด้วย ลืมไปเลย"
          "ซากุระ..."น้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังที่เรียกชื่อเธอนั้นอ่อนโยนกว่าทุกครั้ง
          "หือ อะไร...ระ..เหรอ"เสียงหวานเริ่มสั่นเมื่อเขาก้าวเข้ามาประชิดตัว
          "ตั้งแต่วันนี้....เราเป็น 'คู่หู' กันนะ"เขายื่นมือมา ซากุระยิ้มรับก่อนจะจับมือเขา
          "อื้ม!!! คู่หู"
 
คาบวิชา ภาษา 3 (ภาษาสเปน)
ผู้ต้องเข้าเรียน นักเรียนสายลับ ห้อง1,2
          "เฮ้ ไอ้ซัสมันหายไปไหนวะ ไม่เห็นตั้งแต่ตอนเช้าแล้ว"คิบะถามนารูโตะที่ดูจะสนิทกับซาสึเกะที่สุด
          "เอิ่ม...ได้ยินเเว่วๆนะว่าจะไปว่ายน้ำ แล้วก็หายศีรษะไปไม่โผล่มาอีกเลย"นารูโตะตอบ แต่ก็ยังง่วนอยู่กับภาษาสเปนสุดเข้าใจยาก ก่อนจะหันไปถามฮินาตะอย่างสนใจ
          "ฮินาตะๆ ไอ้นี่อ่านว่าอะไรเหรอ?" เขายื่นกระดาษที่มีลายมือขยุกขยิกของตนให้เพื่อนสาว
          "อ๋อ อ่านว่า เอ่อ... -/////- " จู่ๆฮินาตะก็หน้าแดงขึ้นมาเฉยๆ
          "หือ? ฮินาตะไม่สบายรึเปล่า ทำไม่หน้าแดงจัง"นารูโตะถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงจนคิบะที่นั่งอยู่ข้างๆหมั่นไส้ขึ้นมาตงิดๆ อากามารุรู้จึงเห่าขัดจังหวะให้
          "อะ...อ่านว่า เต เกียร์โร่* ค่ะ"
          "อ๋อๆ ขอบใจนะ"นารูโตะจึงหันไปสนใจอาจารย์ชาวสเปนที่สอนอยู่ต่อ
          เพราะการเป็นสายลับและตำรวจที่ดี ต้องเชี่ยวชาญหลากหลายภาษา และต้องมีความจำที่ดีเยี่ยมที่จะเเยกเเยะสำเนียงของแต่ละภาษาให้ถูกต้อง ซึ่งคาบนี้เป็นคาบแรกสำหรับวิชาย่อย ภาษาสเปน 
 
แต่ซากุระกับซาสึเกะก็ยังไม่มา ทำให้เพื่อนๆโดยเฉพาะอิโนะรู้สึกเป็นห่วงมาก
 
          แกร๊ก...
  
          เสียงเปิดประตูทำให้ทุกคนหันมามอง เป็นสองคนที่เข้าเรียนสายตลอดในช่วงนี้อีกเช่นเคย ดวงตาสีรัตติกาลดูอ่อนแสงมากกว่าปกติแต่ก็มีเฉพาะเพื่อนๆที่สังเกตเห็น
          "Pido disculpas por llegar tarde"ซากุระพูดแล้วก้มตัวเล็กน้อย เล่นเอาหลายคนอึ้งไป (ก็นี่มันคาบเเรก เพิ่งหัดพูดกันอยู่เลย)
          (ขอโทษที่มาสายค่ะ)
          "Un pequeo accidente"ร่างสูงพูดอีกคน
          (เกิดอุบัติเหตุขึ้นนิดหน่อยครับ)  
          "de nada."อาจารย์ยิ้มให้ทั้งคู่อย่างใจดี ก่อนจะพยักหน้าให้ทั้งสองคนเข้ามาในห้อง
          (ไม่เป็นไร)
          "O[ ]O"เพื่อนๆเกือบทั้งห้องก็เลยออกอาการอึ้ง
          "ซะ...ซากุระ แกไปหัดมาตอนไหนยะ"อิโนะมองเพื่อนรักที่ค่อยๆเดินมานั่งที่ประจำพร้อมกับซาสึเกะ
          "อ๋อ..."สาวผมชมพูอมยิ้มเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า
          ..........
          "เธอจำที่ฉันบอกได้มั้ย แค่พูดตามที่ท่อง อาจารย์สเปนน่ะ ใจดีจะตาย ถ้าพูดได้คล่องทั้งที่เพิ่งเข้าคาบเเรก คาบต่อไปก็โดดได้!!!"ซาสึเกะกำชับ
          "อือ...คิก"ร่างสูงเลิกคิ้วเมื่อเธอหลุดเสียงหัวเราะ
          "ขำอะไร"ซาสึเกะจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง
          "นายพูดยาวที่สุด เท่าที่ฉันเคยได้ยินมาเลย"ใบหน้าหวานยิ้มสดใส
          "เห็นฉันพูดน้อยขนาดนั้นเลยรึไง - -+"
          "ปล๊าวว เข้าห้องเรียนกันเถอะ"
          ...........
          "ว่าไงยะ"อิโนะท้วงอีกรอบเมื่อเพื่อนสาวเหม่อ
          "อ๋อ...ฉันก็ศึกษามาบ้างนิดหน่อยน่ะ"ซากุระโกหกไป
          "แกนี่..."อิโนะทำหน้างอน
          "อะไรล่ะ"ซากุระงง
          "ฉลาดว่ะแก....สอนฉันบ้างๆ"ซาสึเกะถึงกับหลุดหัวเราะออกมา เพราะเขานั่งฟังบทสนทนาของทั้งคู่อยู่สักพักแล้ว
          "ขำอะไรห๊ะ??"ซากุระหันขวับไปถาม
          "ปล๊าวว เธอเก่งดี"เขายักไหล่
          "แกๆๆ สอนๆ"อิโนะดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษกับความสามารถของเพื่อนรัก
          "เอ่อ..."สาวผมชมพูอึกอัก
          "หืม? สอนเพื่อนหน่อยสิ...คู่หู"เสียงทุ้มซาสึเกะที่นั่งข้างหลังซากุระดังขึ้น
          "ฉันรู้แค่งูๆปลาๆน่าอิโนะ เอาเป็นว่าให้ซาสึเกะสอนดีกว่านะ" คนที่เป็น 'คู่หู' โยนกลับมาให้เจ้าของเสียง
          "โอเคๆ ฉันเรียนเองก็ได้"อิโนะตัดบทแล้วก้มลงแกะตัวอักษรต่อไป
          "วู้ อะไรเนี่ย"เท็นเท็นบ่นขึ้นมาอีกคน
          "อะไรอีกล่ะ ยัยทอม ปัญหาเยอะนักนะ"เนจิว่า ละสายตาจากหนังสือ Pirate of the caribbean เล่มโปรดของเขา
          "นายนั่งอ่านหนังสือนั่นเข้าไปได้ยังไง นี่มันเวลาเรียนนะเฟ้ย"เท็นเท็นโวย
          "ก็มาดามบอกว่าอ่านได้"เขาตอบหน้าตาเฉย ก่อนยื่นหนังสือให้เธอดู จนสาวผมน้ำตาลแทบช็อก
          "เพราะมันเป็นภาษาสเปน..."
          "O_o นะ..เนจิ"
          "หือ?"
          "นายสุดยอด b--d"
          "ถ้าเธออยากอ่านล่ะก็...ยืมไอ้ซัสสิ มันก็มีเล่มนึง"คำตอบนั้นเล่นเอาซากุระหันขวับมาที่คู่หูของเธอ แล้วส่งสายตาอาฆาตใส่
          "หึ พอดีช่วงนี้พ่อฉันไปสเปนบ่อยน่ะ เลยซื้อมาฝาก"เขาว่า อดที่จะอมยิ้มเบาๆไม่ได้กับท่าทีของซากุระ
          "ของผมมีภาค  The Curse of the Black Pearl ครับ คุณเท็นเท็นสนใจมั้ยครับ"ซาอิพูดพลางหยิบหนังสือขึ้นมาจากเป้
          "พอดีฉันมีภาค Dead Man's Chest อยู่พอดี เอามั้ย?"ชิกะมารุเข้าร่วมผสมวง
          "พอๆๆ แค่อ่านธรรมดาฉันยังไม่รอดเลย อ่านเเบบพวกนายนี่ ตายแหงๆ"เท็นเท็นพลางเอามือกุมหัว
          "งั้น...มานี่ เดี๋ยวสอน"ดวงตาของเพื่อนๆเกือบสิบคู่หันขวับมามองที่ทั้งคู่ 
          "อ้าว อะไรกันล่ะ นี่ก็บัดดี้ฉันนะ ไม่มีอะไรทำกันรึไง จ้องอยู่ได้"นั่นทำให้ทุกคนกลับไปสนใจกับกิจกรรมที่ทำอยู่ต่อไป
          "มานี่ มานั่งนี่"เนจิสั่ง
          "อ้าว นายมานั่งนี่ไม่ได้รึไง"เท็นเท็นเถียงเพราะขี้เกียจเก็บของ เเต่ก็เห็นสายตาบังคับของหนุ่มผมยาว
          "เออๆ ก็ได้"หลังจากนั้นไม่กี่นาที สาวหมวยก็ย้ายที่มานั่งอยู่ข้างๆเนจิ
          "นี่คือคำพื้นฐาน ส่วนใหญ่มาจากภาษาอังกฤษ ซึ่งมันก็...คล้ายๆกันล่ะนะ..."และอีกยาวยืดที่เขาตั้งหน้าตั้งตาสอน ส่วนคนข้างๆก็ตั้งหน้าตั้งตาฟัง ไม่ได้สนใจกับสายตาของเพื่อนๆที่กำลังพยักเพยิด
 
กันไปมา
          ..........
          "Enseñanza Graduados hoy"อาจารย์สเปนลุกขึ้นเเล้วเดินออกไปเมื่อหมดเวลาสอน
          (จบการสอนวันนี้)
          "เนจิ...แปลๆ"เท็นเท็นกระตุกชายเสื้อเขา
          "เขาบอกว่าจบการสอนในวันนี้"เนจิสะพายเป้ขึ้นบ่าเเล้วตอบ
          "เจอกันร้านเดิมนะ"อิโนะนัดเสร็จสรรพ
          "อา งั้นฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"ชิกะมารุขอตัวเหมือนที่ทำประจำ แต่คราวนี้ซาสึเกะก็เดินไปด้วย ส่วนเทมาริยืนรออยู่อย่างเซ็งๆ
          ซากุระก็รีบส่งสัญลักษณ์ให้เพื่อนๆทุกคนตามเธอมาที่ห้องน้ำหญิงอย่างรวดเร็ว...
          "แกมีอะไรรึเปล่า"อิโนะถามเมื่อเห็นท่าทีจริงจังของเพื่อน
          "นั่นสิคะ"ฮินาตะถามอีกคน
          "สื่อสารลับ"ซากุระบอกรหัสลับที่มีเพียงพวกเธอสี่คนที่รู้ความหมายเพราะไม่รู้ว่าภายในห้องน้ำนี้จะมีคนได้ยินสิ่งที่พวกเธอคุยกันหรือไม่
          ทุกคนพยักหน้า สีหน้าเริ่มจริงจังขึ้น แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปคนละห้อง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของเเต่ละคนขึ้นมาปิดเสียง หลังจากนั้นก็เปิดไลน์กลุ่มลับ
          "สรุปมีเรื่องอะไร ถึงต้องเรียกพวกเรามา"อิโนะเปิดบทสนทนาทันที
          "ซาสึเกะกับฉันสงสัยว่าจะมีการแฝงตัวเข้ามาของพวกสึนะ และคนที่เราสงสัยก็คือ เทมาริ"ซากุระพิมพ์ตอบ
          "ท่าทียัยนั่นก็น่าสงสัยอยู่ แบบนี้สินะ"เท็นเท็นตอบบ้าง
          "เราต้องตีสนิทกับเทมาริให้ได้ และซาสึเกะก็จะให้ชิกะมารุประกบเทมาริตลอด"ซากุระบอกแผนการ
          "คุณเทมาริเธอดูไม่ค่อยอยากให้พวกเราไปยุ่งวุ่นวายกับเธอมากนะคะ"ฮินาตะพิมพ์ตอบบ้าง
          "ไม่อยากก็ต้องทำ"ซากุระพิมพ์ตอบก่อนส่งรหัสลับจบบทสนทนา
          "THIS"ซึ่งเป็นคำที่มาจากชื่อย่อของพวกเธอทั้ง4คน
          "ออกไปได้เเล้ว มีเวลาไม่มาก"เท็นเท็นเปิดประตูออกมาคนเเรก ตามด้วยฮินาตะ อิโนะ และซากุระ...
          "เป็นไง"ซาสึเกะถามเบาๆเมื่อทั้งคู่มาเจอกัน
          "เรียบร้อย นายล่ะ"
          "ผ่าน"
          "ไปกินข้าวกัน"นารูโตะเรียก ทำให้ทั้งหมดแยกย้ายกันไปที่ร้านอาหาร
          ..........
_______________________________________________________
 
          *แปลว่า ฉันรักคุณ ><
 
            ขอบคุณที่ติดตามค่ะ