เด็กคนนี้...คือลูกของนายนะ!!!

Chapter 1.
เสียงนกร้องในยามเช้าที่มาพร้อมกับโทรศัพท์ที่สั่นอย่างบ้าคลั่งดังอยู่บนเหนือหัวของบาส มือเรียวบางเอื้อมมือไปควานหาโทรศัพท์ที่ยังคงสั่นครืด ครืด บาสที่ยังไม่ลืมตารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมานิดๆ ใครบ้าที่ไหนมาขัดขวางการนอนของกูวะเนี่ย บาสสบถในใจแล้วจัดการรับสาย
" ฮาโหลลลล " บาสกรอกเสียงที่แสนงัวเงียผ่านสัญญาณโทรศัพท์
( มึงอยู่ไหนว่ะ ทำไมยังไม่กลับหออีก ) เซจิตอบกลับบาสด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด ไอ้บ้าเอ้ย!! คลาดสายตาไปแปบเดียวก็หายไปเลย แถมยังไม่กลับหออีก ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาจะทำยังไงเนี่ย
" อยู่กับมึงไง " บาสก็ยังคงไม่รู้ว่าตัวเองค้างอยู่กับพันไมล์ไม่ใช่เซจิ
( พ่อมึงเถอะ ถ้ามึงอยู่กับกูแล้วกูจะโทรหามึงทำจวยอะไร )
" อ้าว...แล้วกูอยู่กับใครวะเนี่ย " บาสพูดกับตัวเองด้วยเสียงที่แผ่วเบา พอขยับร่างกายก็รู้สึกเจ็บแปลบที่สะโพก นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขาเนี่ย!!!? หัวก็ปวด อาจจะเพราะอาการเมาค้างจากเมื่อคืน
( บาส ตกลงมึงอยู่ไหนเนี่ย )
" เซจิ แค่นี้ก่อนนะ " บาสไม่สนใจเสียงจากปลายสายที่ร้องประท้วงเย้วๆ จัดการวางสายไปทันที ที่นี่มันที่ไหน ? บาสนึกในใจ พลางไล่สายตาสำรวจไปทั่วห้อง แล้วไอ้คนที่นอนอยู่ข้างกายหล่ะ...คือใคร? ร่างสูงที่นอนอยู่ข้างๆเขาก็ยังคงหลับสนิท แผ่นหลังของร่างสูงมีรอยเล็บข่วนเป็นทางยาว รอยเล็บ? เมื่อเห็นแบบนั้นบาสก็หันมาสำรวจร่างกายของตัวเอง เฮ้ยยยยย!!!! ทำไมถึงไม่มีเสื้อผ้าอยู่บนตัวสักชิ้นเลยหล่ะ!!?
" อ้ากกกกกก!! " บาสตะโกนดังลั่น เป็นสาเหตุให้พันไมล์ค่อยๆลืมตาขึ้นมาพบกับเช้าวันใหม่ พันไมล์ลุกขึ้นนั่งพลางบิดขี้เกียจไปด้วย โดยไม่สนใจคนที่นอนอยู่ข้างเลยสักนิด หน้าของบาสบ่งบอกว่าช็อคซินิม่ามาก ก็แน่หล่ะ ก็คนที่เขานอนด้วยทั้งคืนไม่ใช่เพื่อนสนิทของตัวเองแต่กลับเป็นผู้ชายที่เจอกันเมื่อคืนเองนะ!!!
" อ้าว นายตื่นแล้วเหรอ ^^ " พันไมล์ว่าพลางส่งยิ้มบางๆไปให้ แต่บาสกลับไม่ยิ้มด้วย แถมยังทำหน้าเหมือนอยากจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ ครั้งแรกของโผมมมมม!!!
" คุณ...เมื่อคืน เกิดอะไรขึ้น T^T " บาสถามพันไมล์ออกไปเพื่อความแน่ใจ บางทีเขาอาจจะคิดไปเอง บางทีครั้งแรกเขาอาจจะยังไม่เสียไปก็ได้ ถึงแม้ความหวังของเขาจะมีอยู่น้อยนิดก็เถอะ
" หึๆ บาสน่ะ " รู้จักชื่อตูด้วย " เป็นของผมแล้วนะ ^^ "
"!!!!!" บางที...ความหวังนั้นอาจจะไม่มี บาสถึงกับน้ำตาร่วง ไม่ต่างอะไรกับหญิงสาวที่เสียครั้งแรกให้กับคนที่ไม่รักเลย
" ไปอาบน้ำแต่งตัวไป เดี๋ยวฉันพาไปทานข้าว " พันไมล์ว่าพลางโบกมือไล่ให้บาสไปอาบน้ำ บาสคอตกจำใจเข้าห้องน้ำไปด้วยอาการปวดแปลบที่สะโพก และอะไรที่มันเปื้อนตรงหว่างขา แค่นี้ก็เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้แล้วหล่ะว่าไอ้ครั้งแรกมันไม่ได้อยู่กับเขาอีกแล้ว
พันไมล์มองแผ่นหลังเล็กหายไปในห้องน้ำ มองไปที่โทรศัพท์ของตัวเองที่ยังคงแหกปากร้องไม่หยุด ให้ตายเถอะ!! นี่กูทำอะไรลงไปเนี่ย แล้วจะเอายังไงกับเด็กนั่นดี พันไมล์เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ตัวเองมารับสาย
" ฮัลโหล "
( ที่รักค่ะ วันนี้ไปเจอกันสตูดิโอนะ ช่างภาพนัดไปถ่ายรูปค่ะ )
" ครับ กี่โมง "
( บ่าย 2 โมง แล้วเจอกันนะค่ะ )
" ครับ " ตอนนี้กำลังจะเที่ยง พาบาสไปกินข้าวน่าจะทัน เมื่อคิดได้ดังนั้นพันไมล์ก็หายไปแต่งตัว ยังไงเด็กนั่นก็แค่คนที่มาทีหลัง บางทีอาจจะไม่มาทำให้ชีวิตเขาวุ่นวายก็ได้
หลังจากที่ต่างคนต่างแต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว พันไมล์ก็พาบาสไปกินข้าวที่ห้างใกล้ๆคอนโด และที่สำคัญห้างที่พันไมล์จะบาสไปกินข้าวก็เป็นสถานที่เดียวกับที่จะต้องไปถ่ายรูปแต่งงานกับว่าที่ภรรยาของเขา แลมโบกินี่สีเหลืองสดขับแล่นไปตามทางก่อนจะมาจอดเข้าที่โรงจอดรถของห้างสรรพสินค้า พันไมล์เดินนำบาสเข้าไปในห้าง
" จะกินอะไรดีหล่ะบาส "
" คุณรู้จักชื่อผมได้ยังไง " บาสถามพันไมล์ออกไปด้วยความสงสัย ทั้งที่เขาไม่ได้บอกสักคำว่าเขาชื่อบาส
" เมื่อคืนนายเป็นคนบอกฉันเองนิ เรียกฉันว่าพี่พันไมล์สิ ^^ "
บาสไม่ได้ตอบอะไร แต่กลับมองคนข้างกายด้วยความรู้สึกแปลกๆ ทำไมกันนะ...เวลาอยู่ข้างๆผู้ชายคนนี้ ทำไมหัวใจถึงได้เต้นแรงแบบนี้ ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนของผู้ชายคนนี้...เขาก็รู้สึกหวั่นไหว อายม้วนแถบทั้งตัว
" อื้อ พี่พันไมล์ "
" ฮ่าๆๆ น่ารักจังนะ "
พันไมล์พาบาสเข้ามานั่งในร้านอาหารแห่งหนึ่งในห้างสรรพสิ่งค้า เขาพาบาสไปนั่งโต๊ะมุมในสุดของร้านพร้อมกับสั่งอาหารให้พร้อม บาสที่กำลังเคลิ้บเคลิ้มกับคนตรงหน้าก็ตรงมาเสียอารมณ์ตอนที่โทรศัพท์ของพันไมล์ดังขึ้น ใบหน้าที่ยิ้มแย้มตอนที่เห็นเบอร์ของใครบางคนที่โทรเข้ามานั่น มันช่างน่าหงุดหงิดอะไรแบบนี้นะ
"ว่าไง ที่รัก "
ที่รักงั้นเหรอ!? ใบหน้าของบาสดูตกใจกับคำพูดนั้นมาก พันไมล์ที่คุยโทรศัพท์อยู่กับว่าที่ภรรยาเพลินๆ มองมาที่บาสอย่างกระอักกระอ่วน ก็แน่หล่ะ...เมื่อคืนเขามีอะไรกับบาสอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้กลับมานั่งคุยกับว่าที่ภรรยา เป็นใครก็ต้องช็อคทั้งนั้นแหละ พันไมล์รีบวางสายทันที บาสเองก็ดูช็อคมากด้วยเช่นกัน นี่...ตูเป็นชู้เขาเหรอเนี่ย =_=
" เอ่อ บาสเรื่องเมื่อคืน... ฉันขอโทษนะ " พันไมล์เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิว ความจริงเขาไม่คนที่จะปัดความรับผิดชอบแบบนี้นะ แต่เขาเองก็มีคนรักอยู่แล้ว ถึงแม้จะสนใจในตัวบาสไม่น้อย แต่ความรักที่เขามีให้กับวิสกี้ว่าที่ภรรยาของเขามันมีมากว่าเด็กมหาลัยที่เพิ่งเจอกันเมื่อคืน
" ไม่เป็นไร ผมเข้าใจ " บาสยิ้มบางๆส่งไปให้พันไมล์ ถึงแม้จะเจ็บที่ใจ แต่มันก็เป็นเพียงความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน อีกอย่างเขาก็เป็นผู้ชาย คงไม่เสียหายอะไรมากมายหรอกมั้ง
" ดีจัง งั้นกินให้เต็มที่นะฉันเลี้ยงเอง "
.....................ก็แค่ ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน...........