[BlackDevil] Strike One's Mind รักสะดุดใจเพื่อน(ไม่)สนิท

[Bow Talk Section 1]

ณ.บ้านคู่อหริฉันเอง (ต้น)

ตอนนี้ฉันมายืนอยู่หน้าบ้านของคู่อหริของฉันเอง คู่อหริยังไงหนะหรอ?? ก็...นะ...
แค่เห็นหน้าก็ทะเลาะกันแล้วละนะ นี่ไม่ติดที่ว่าแม่ของต้นชวนฉันมากินเลี้ยงวันเกิดของต้นหนะนะ ถ้างั้นฉันไม่มาหรอก พอฉันเดินมาจนถึงห้องทางอาหารฉันก็ลองเปิดไปดูเผื่อจะเจอแม่ของต้น

"คุณน้าคะ หนูมาแล้วคะ" ฉันเปิดประตูเข้าไปแล้วพูดหาแม่ของต้น แต่ฉันก็พบแขกสุดพิเศษ ทุกคนต่างก็มองมาที่ฉันอย่างอึ้งๆ

"โบว์!!!!" ทุกคนต่างส่งเสียงเรียกฉันอย่างพร้อมเพรียงกัน ยกเว้น...ต้น
"มาที่นี่ได้ไงอ่า??" โฮมรันเป็นคนถามก่อนแล้วจูเนียร์ก็ถามขึ้นมาอีกคนเป็นคำถามที่สอง
"นั่นดิ - -//"
"คือ...แม่ของต้นหนะนะโทรมาหาฉันให้มางานกินเลี้ยง ฉันก็เลยมาหนะ ^^" ฉันยิ้มให้ทุกคนยกเว้นไอ้คนที่หันหน้าไปอีกทาง ฉันเบ้ปากใส่แล้วก็ไปนั่งข้างๆโฮมรัน โฮมรันหนะนับว่าเป็นเพื่อนของฉันอีกคนเลยก็ว่าได้ ทั้งนิสัยดี (มาก) เรียนก็โอเค ต่างจากคนในกลุ่มฉันเป็นอย่างยิ่งเลยละนะ

"อ้าว!!! หนูโบว์มาแล้วหรอลูก" แล้วเสียงแม่ของต้นดังขึ้นตอนที่แม่ของต้นเปิดประตูห้องทานอาหารมาแล้วเจอฉัน ฉันลืมบอกไปว่า แม่ของต้นกับแม่ของฉัน เป็นเพื่อนสนิทกันมากกกกกกก
"ค่ะ ^^" ฉันตอบแล้วยิ้มให้แม่ของต้นไป จะว่าไป...ต้นก็นิสัยโอเคนะนี่พูดเลย แต่...ปากนี่เลี้ยงหมาไว้เยอะมากกกกฉันเลยไม่ค่อยจะชอบเท่าไหร่
"กินได้เลยนะ น้าไม่ว่าจ้า" คุณน้าพูดกับทุกคนแล้วก็ออกไปจากห้องทานอาหารแห่งนี้ ทีนี้ก็เหลือแต่ฉันและก็คนในกลุ่มของต้นแล้วสินะ

"ใครสั่งให้มา!!!" แล้วอยู่ดีๆเสียงผู้ชายที่นั่งตรงข้ามกับฉัน ทุกคนคงรู้นะค่ะว่าเสียงใคร
"ใครอยากมา...แม่นายโทรหาฉันต่างหากฉันเลยต้องมา" แล้วฉันก็โผล่งพูดออกไปอย่างดัง จนทำให้คนในกลุ่มของต้นเริ่มทำสีหน้าไม่ค่อยจะดีซักเท่าไหร่
"เธอก็ไม่ต้องมาสิ" แล้วคนฝ่ายตรงข้ามก็พูดตะโกนออกมาโดยที่ไม่สบตาฉัน
"ถ้าฉันไม่มา ก็ดูน่าเกลียดตายเลย "
"เหอะ...น่าเกลียดก็น่าเกลียดสิ เพราะยังไงเธอก็น่าเกลียดอยู่แล้วนี่เนอะ"

ตุบ!!!~

"พูดแบบนี้อยากหาเรื่องหรอต้น!!!" ฉันทุบโต๊ะอย่างดังจนทำให้โฮมรันที่นั่งอยู่ข้างๆฉันนั้นรีบปลอบฉันแล้วให้ใจเย็นๆ ณ ตอนนี้ใจฉันมันไม่เย็นแล้วละ ฉันควบคุมอารมณ์ของฉันไม่ได้เลยจริงๆ
"ไม่ได้อยากหาเรื่อง...แต่ฉันพูดความจริง หึๆๆ" แล้วต้นก็หัวเราะในลำคอก่อนที่จะออกจากห้องทานอาหารไป ดีนะที่มีโฮมรันคอยห้าม ไม่งั้นนะ ต้นเละไปนานแล้ว ถึงฉันจะเป็นผู้หญิงตัวไม่ค่อยสูง แต่ฉันก็แรงเยอะนะจะบอกให้

"อย่าไปสนใจคำพูดของต้นมันเลยนะโบว์ มันก็แบบนี้แหละ" แล้วโดมคนในกลุ่มของต้นก็พูดขึ้นมา
"ฉันชินแล้วละ ไม่เป็นไรหรอก" ฉันพูดกับโดมก่อนที่ฉันจะนั่งลง เฮ้อ!!! ฉันไม่เคยเถียงกับใครได้เหนื่อยขนาดนี้มาก่อนเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก ฉันชินแล้วละนะ เถียงกันทุกวัน ทะเลาะกันทุกวัน วีนใส่กันทุกวัน จนมันชินไม่รู้จะชินยังไงแล้วละนะ

[Bow End Talk Section 1]