[BlackDevil] Strike One's Mind รักสะดุดใจเพื่อน(ไม่)สนิท

[Ton Talk Section 2]

ณ.บ้านของผมเอง (ต้น)

วันนี้ทำไม...มันดูเหมือนจะราบรื่นนะครับสำหรับเลี้ยงฉลองวันเกิดผมที่ร้านเอิร์ธเพื่อนเก่าที่สนิท (มาก) แต่กลับต้องมาเจอเรื่องเลวร้ายอย่างยิ่งคือ ลิลลี่ กับ ซูซี่ นั้นมาบุกหาผมถึงร้านของเอิร์ธ ผมนี่เสียววาบเลยครับแหม่!!! แล้วพวกเพื่อนๆผมก็ช่วยผมกันมากเลยจริงๆครับ หนีผมไปยืนหลบตรงเคาน์เตอร์ตรงที่เอิร์ธยืนอยู่กันหมดเลยครับ เป็นเพื่อนที่ดีมากกกกกกเลยครับผม (ประชดอย่างแรง!!!)

"อ้าว!!! ต้นกลับมาแล้วหรอลูก???" เสียงคุณแม่สุดที่รักของผมเอ่ยขึ้น ผมเลยลุกขึ้นแล้วไปกอดคุณแม่ทันที
"ครับแม่...วันนี้ผมกับคนในกลุ่มผมเองไปฉลองเนื่องจากเป็นวันเกิดผม แล้วโฮมรัน คนในกลุ่มผมก็เลือกร้านเพื่อนสนิทเก่าของผม แต่มันมีอุปสรรคอย่างมากเลยครับแม่" ผมเล่าให้แม่ฟังเรื่องที่...เอ่อ...เรื่องที่ลิลลี่ กับ ซูซี่ มา...นั่นแหละครับ (ทุกคนก็คงรู้แหละเนอะผมเลยไม่พูดอะไรมากมาย)

"โถๆๆๆ ก็ลูกแม่หล่อซะขนาดนี้ ผู้หญิงก็อยากจะเป็นแฟนหรือเข้าใกล้ทั้งนั้นแหละจ้า ไม่ต้องคิดมากหรอก เนอะ ^^" นี่แหละนิสัยของคุณแม่ของผมละ
"แล้วพวกเพื่อนๆช่วยอะไรบ้างละลูก??"
"ช่วยครับ ช่วยกันลุกขึ้นหนีแล้วไปหลบตรงเคาน์เตอร์กันหมดเลยครับ ให้ผมนั่งอยู่คนเดียวโดดๆเลยครับ T^T" รู้สึกเจ็บใจนิดๆ เจ็บแค้นในใจ แต่ก็นะ ชั่งมันเถอะ ยังไงก็เพื่อนเราละเนอะ
"ฮ่าๆๆๆ~ " แงะ!!! คุณแม่ของผมก็เป็นอีกคนนึงละ ฮือ!!! นี่โชคดีหรือโชคร้ายของผมละครับเนี่ย??
"งะ!!!! แม่งะ " ผมทำหน้าบูดใส่คุณแม่สุดที่รักของผม ทำให้คุณแม่ยิ่งขำเข้าไปอีก ทำไมไม่มีใครเข้าใจผม ไม่เข้าใจครับ~
"ไปอาบน้ำได้แล้ว วันนี้แม่ทำคุ๊กกี้ให้ต้นโดยเฉพาะเลยนะ "
"จริงหรอครับแม่ ><"
"จริงๆจ้า รีบไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนนะ"
พอคุณแม่สุดที่รักพูดแบบนั้นผมเองรีบขึ้นบันไดไปที่ห้องผมทันทีทันใดเลยครับผม ฝีมือทำคุ๊กกี้ของคุณแม่ผมสุดยอดมากๆครับ แบบว่าอร่อยมากๆเลยครับ แม่ได้สูตรการทำมาจากป้าผมเองหละครับ ^^

25 นาทีผ่านไป

ผมเดินลงบันไดมาด้วยหน้าตาสดชื่นอย่างสุดขีดเลยครับ :))) แล้วพอผมเดินมาใกล้จะถึงห้องทานอาหารก็มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังมาจากห้องทานอาหาร เอ๊ะ!!! ใครมากันนะ?? ผมจำได้ว่าผมไม่ได้ชวนใครนิครับ ผมรีบเดินแล้วเปิดประตูห้องทานอาหารมันที ก็พบว่า...พวกเพื่อนๆของผมมาบ้านผม มามำไม?? ผมไม่ได้ชวนนิครับ?? แล้ว...

"งงหรอลูก ^^ แม่โทรหาพวกเพื่อนๆลูกเองแหละ" ผมว่าแล้วเชียว มีอยู่คนเดียวที่ชวนพวกเพื่อนๆผมมาบ้าน คนๆนั้นก็คือ 'คุณแม่' สุดที่รักของผมเอง

"ต้น...มาดิ...มาๆๆๆ" ไอ้ออมสินกวักมือเรียกผม ผมเลยเดินเข้าไปแล้วนั่งข้างๆมัน มันก็หยิบคุ๊กกี้ใส่จานผม แล้วผมก็หยิบมันกิน ว้าวววว!!!! คุ๊กกี้รสวานิลาที่คุณแม่ทำยังอร่อยไม่เปลี่ยนแปลงเลย อร่อยสุดยอด!!!!!
"แล้วโฮมรันละ??" ผมเอ่ยถามทุกคน ทุกคนชะงักแล้วไอ้นายก็ตอบผมมา
"เดี๋ยวมันก็มา อีก10นาที เห็นมันบอก" สงสัยจะมีธุระ เพราะว่าถ้าโฮมรันไม่มีธุระมันต้องมากับพวกกลุ่มผม อืมๆๆ ผมเข้าใจโฮมรันนะครับ ทางครอบครัวโฮมรันเค้าทำธุระกิจต้องมีธุระบ่อยอยู่แล้วหนะครับ

"มาแล้ว!!!!" เสียงผู้หญิงคนนึงเปิดประตูห้องทานอาหารเข้ามา แล้วนั่นก็คือ...โฮมรัน คนที่ผมพูดถึงเมื่อกี้นี้ไงละ
"ไปไหนมาหรอ (' ')" ไอ้เบสเอ่ยถามโฮมรัน 
"ธุระนิดหน่อยหนะ" อืม...เห็นมั้ยละครับ โฮมรันมีธุระเยอะจะตาย แต่ผมก็เข้าใจละครับ (รู้สึกเหมือนพูดวกไปวนมายังไงๆชอบกล _**_)
"มานั่งนี่สิโฮมรัน" แอมกวักมือหาโฮมรันแล้วโฮมรันก็เดินมาแล้วก็นั่งลง
"หอบมาเลยนะโฮมรัน...วิ่งมาใช่ปะเนี่ย??" ผมถามโฮมรันออกไป โฮมรันพยักหน้าให้ผม สงสัยไม่มีแรงพูดละมั้งครับเลยพยักหน้าอย่างเดียว

"คุณน้าคะ หนูมาแล้วค้ะ" แล้วก็มีเสียงผู้หญิงอีกคนนึงเปิดประตูห้องทานอาหารเข้ามาแล้วสายตาของพวกเราก็จับจ้องไปที่...ผู้หญิงตรงหน้าอย่างอึ้งๆ ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างสูงปานกลาง ดัดฟันสีฟ้าใส่ชุดกระโปรงดูน่ารักๆ ผมสีดำสนิทถูกมัดให้เป็นเปียแล้วติดโบว์สีฟ้าทั้งสองข้าง แล้วซึ่งแน่นอนว่าคนๆนั่นคือคนที่ผมไม่ชอบขี้หน้ามากที่สุด แล้วเวลาเจอหน้ากันต้องเป็นอันต้องทะเลาะกันตลอดเลยก็ว่าได้

"โบว์!!!!" > ทุกคน (ยกเว้นผม)

ผมควรจะโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่ครับเนี่ยที่ผมค้องมาเจอกับยัยโบว์เน่าอีกแล้ว...

[Ton End Talk Section 2]