Steal my Boy
เขียนโดย 
Zinner
วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 16.44 น.
แก้ไขเมื่อ 19 เมษายน พ.ศ. 2558 18.16 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) Caues I wanna be yours 3
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าของวันนี้ไนล์รีบตื่นแต่เช้า วันนี้เป็นวันหยุดเพื่อให้นักเรียนม.ปลายหยุดอ่านหนังสือเรียน
การสอบจะมีแค่3วันต่อหนึ่งอาทิตย์เท่านั้น
วันนี้เป็นวันแรกของการติวที่มีพี่รหัสช่วยติวอยู่คน
โดยการติวครั้งนี้จะติวแบบตัวต่อตัว
ซึ่งหมายความว่า ไนล์กับเลียมต้องติวกันเงียบแค่สองคน
เวลา 09:00 น .
เลียมขับรถMINI ขันหรูมาจอดหน้าบ้านของไนล์
เลียมเดินมากดกริ่งที่หน้าบ้านและสักพักแม่ของไนล์ก็เดินมาเปิดประตูให้
“ มาแต่เช้าเลยนะลูก เข้ามาก่อนสิเอาชาสักถ้วยไหม “
“ อ่อไม่เป็นไรครับ ผมว่าจะรีบไปติวเลยเพราะเนื้อหาม.4ก็ไม่ได้น้อยด้วย “
“ แล้วเลียมอ่านแล้วหรอลูก “
“ เมื่อคืนอ่านไปได้ครึ่งแล้วละครับ ผมสอบนิดเดียว เนื้อหาเยอะแต่ผมก็ทบทวนอยู่ทุกวัน “
“ อ่อ ไม่น่าละถึงได้เกรดดี “
“ ครับ แหะๆ “
“ ไนล์ลูก พี่เลียมเขามาแล้ว เสร็จหรือยัง “
แม่ไนล์ตะโกนถามเขาจากด้านล่าง
ไนล์กำลังแต่งตัวอยู่ในห้อง
ซึ่งไนล์ก็เลือกไม่ถูกว่าจะชุดไหนดี กลัวไม่ถูกใจพี่เลียมเขา
ไนล์เลือกใส่เสื้อยืดสีขาว กางเกงยีนส์ธรรมดาๆใส่สบายๆในการออกไปติว
“ มาแล้วคร้าบบบบ “
“ งั้นผมไปก่อนนะครับ เดี๋ยวมีเวลาเดินเล่นน้อย “ เลียมบอกแม่ของไนล์
“ จ้ะลูก รีบติวรีบเที่ยวนะ “
“ บายครับแม่แล้วเจอกันตอนเย็นนะครับ “ ไนล์บอกแม่ของเขา แล้วเดินเข้าไปกอดเหมือนจะไม่ได้เจอกันอีก2เดือน
“ แค่ไปติวข้างนอกไม่ต้องกอดก็ได้มั้งลูกเอ้ย “ แม่ของเขาบอก
“ ไม่เอาอ่ะครับ อยากกอดทุกวันเล๊ยยย “ เขาบอก
“ เอ้างั้นไปเถอะเดี๋ยวสาย “
“ ค้าบบบ “
ไนล์เดินตามเลียมไปขึ้นรถ เขานั่งฝั่งตรงข้ามกับคนขับด้านหน้า
“ ไงเราจะเริ่มตรงไหนก่อน ไหนลองบอกพี่มาสิ เราไม่ได้ตรงไหน “
“ ก็ระบบนิเวศน์ ไฟฟ้า ประมาณนี้อะครับ “
“ อ่อ ง่ายนิดเดียว .”
สักพักก็มาถึงสถานที่ติว สถานที่นี้เป็นที่สำหรับกินข้าว ติวหนังสือกันโดยเฉพาะเลยทีเดียว
ช่วงนี้เป็นช่วงสอบก็จะเห็นนักเรียนต่างโรงเรียนมานั่งติวกันที่นี้เป็นส่วนใหญ่
นอกจากจะมีนักเรียนแล้วยังมีนักศึกษาอีกรายกลุ่มที่มาที่นี้เพื่อมานั่งทำงานกลุ่ม
แต่ที่นี้ก็มีกฎเช่นกันว่า ห้ามส่งเสียงดังรบกวนผู้อื่น
แต่ถ้าเอาจริงๆ ไม่ต้องมาติวให้ไนล์แบบเข้มก็ได้ เพราะเขาเองก็เก่งอยู่แล้ว แต่เพื่อความชัวร์ล้วคะแนนเต็มก็เลยต้องเสริมมานิดๆหน่อยๆเท่านั้น
“ จริงๆพี่ไม่ต้องติวให้ไนล์ก็ได้นะ พี่รู้สึกไนล์จะเก่งกว่าพี่เสียอีก “
“ ทำไมคิดอย่างงั้นละครับ พี่เป็นรุ่นหี่ผมนะ พี่ก็ต้องผ่านอะไรๆมามากมายก่อนผมดิ “
“ มันก็จริง แต่ย้อนพี่กลับไปม.4 พี่กากกว่านายมาก “
“ ฮ่าๆ ไม่หรอกมั้งครับ พี่ก็ไม่ได้ถือว่ากากเลยนะ ถึงแม้เรื่องบอลจะด้อยกว่าผม “
“ ถถถถถถถถถถว์ พี่นี้หัวเราะเป็นคนละภาษาเลยน้องเอ้ย เอาละเข้าใจแล้วใช่ไหม ที่อธิบายไป “
“ ครับเข้าใจหมดแล้ว “
“ ไปหาอะไรกินกันไหม นี้ก็จะเที่ยงแล้วพี่หิวมากอ่ะ “
“ ก็ดีครับ ฮ่าๆ “
“ ขำไร.. “
“ ป่าวครับ 5555555555 “
“ แหนะ ยังจะขำ บอกมานะขำไร “
ตั้งแต่ออกจากสถานที่ติวนั้นมาไนล์ก็ยังไม่หยุดขำเลียมเลยสักที
“ ไนล์บอกพี่มาขำไร ไม่บอกพี่งอนจริงๆนะหนิ “
“ โอ๋ๆๆๆ ไม่งอนนะงับบ แค่ขำที่ฝีมือพี่กากกว่าไนล์เท่านั้นเอง เรื่องบอลนะๆ 555 “
“ แหม พี่จะเอาเวลาไหนไปซ้อมละ ไหนพี่ต้องทำงานไปโฆษณาต่างๆที่เขาติดต่อมาอีก ธุรกิจคุณพ่อของพี่อีก พี่ไม่ได้มีเวลาว่างขนาดนั้นหรอก “
“ แล้วนี้ทำไมถึงว่ามาติวให้ผมละครับ ? “
“ ก็น้องรหัสไงต้องทุ่มเทนิดๆหน่อยๆ “
“ เคยทุ่มเทให้น้องรหัสคนอื่นแบบผมบ้างไหมครับ “
“ หืม? “
“ หมายถึงน้องรหัสคนอื่นพี่เคยทำแบบนี้กับคนอื่นไหม “
“ ไม่นะ ก็บอกแล้วไง เพิ่งสนิทกับไนล์คนแรกและคนเดียว ให้พี่ไปสนิทกับใคร “
“ อ่อ...ครับ “
ไนล์ก้มหน้าอย่างเก้อเขินที่เลียมตอบมาแบบนั้น แต่ก็ไม่สามารถหลบหน้าเลียมได้หมดหรอก
“ ไนล์เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมหน้าแดงๆ “
“ อ่อ เปล่าครับ สงสัยแดดแรง “
“ อ่องั้นไปนั่งกินข้าวร้านนู้นกัน ไนล์เคยกินหรือเปล่า “
“ ไม่อ่ะครับ “
“ ร้านนี้นะ อร่อยมากๆ ขึ้นชื่อของรายการครัวคุณหรีดเลยนะ อร่อยสมคำร่ำลือจริงๆ “
“ ส่วนใหญ่ผมไม่ค่อยออกมากินข้าวกับครอบครัวหรอกครับ ส่วนใหญ่กินที่บ้านมากกว่าประหยัดดีด้วย “
“ อืม..พี่ชอบความประหยัดของเรานะ แต่ไม่ต้องมากก็ได้หรอก “
“ ก็ไม่ได้มากไรหรอกครับ มีครั้งนึงติดหนี้เกือบล้าน วันๆกินแค่มาม่าไม่ค่อยได้กินไรเลย “
“ เห้ยจริงดิ แล้วตอนนี้หมดหรือยัง “
“ ใช้หนี้หมดแล้วครับ ฐานะทางบ้านก็ดีขึ้นมาแล้ว “
ไนล์กับเลียมเดินคุยกันไปเรื่อยๆจนถึงร้านที่บอกว่าจะไปกินกันที่นั้น
“ อื้ม ดีแล้วละ “
“ กรี๊ดด สวัสดีค่ะ น้องเลียมสบายดีไหมวันนี้ “
พนักงานต้อนรับทักทายเลียมอย่างสนิทสนมเหมือนเป็นคนรู้จักและแฟนคลับเลียมยังไงไม่รู้เหมือนกัน
“ สวัสดีครับพี่ตี้ สบายดีครับ พี่ตี้ละ “
“ สบายดีค่า วันนี้รับเมนูพิเศษอะไรหรือเปล่า ร้านเรามีเมนูใหม่แล้วนะ ชื่อว่าเลือดแมวดำค่ะ อร่อยมากๆ ขอบอก พี่ตี้คอนเฟิร์มค่ะ “
เอ่อ...เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เมนูอะไรนะ
‘ เลือดแมนวดำ ‘
มันดูแปลกๆเนอะ แต่เค้าว่าอร่อยก็ลองกินแล้วกัน
“ งั้นผมขอเลือดแมวดำครับ “
“ ค่ะ ว๊ายยย น้องเลียมมีเพื่อนหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มแบบนี้เมื่อไหร่ทำไมไม่บอกพี่ค่ะ ! “
“ ฮ่าๆ ไม่ใช่เพื่อนครับ น้องรหัสผมเอง “
“ ว้ายย น้องรหัส ชื่อไรค่ะคุณน้อง “
“ ไนล์ครับ ไนออล เจมส์ ฮอแรน “
“ โอ้ยยย แค่ชื่อก็น่ารักแล้ว ไม่ทราบว่ามีหวานใจหรือยังค่ะเนี่ย “
“ เอ่อ.... “
“ ยังไม่มีหรอกครับ น้องมันเด็กเรียน “
เลียมแย่งตอบแทนเขาทั้งๆที่เขาจะเอ่ยปากบอกเองเสีย
“ แหมเลียม หวงน้องหรอค่ะ อิอิ “
“ หวงเหิงไรกันครับ พี่ตี้ครับผมหิวว T_T “
เลียมบอกพี่ตี้ว่าให้กลับมาในเรื่องงานของพี่เขาและเลียมจะกินข้าว
“ ค่ะ แค่นี้ใช่ไหมค่ะ งั้นหรอแปปนึงนะ “
“ ครับ “
.
.
.
“ มาแล้วค่ะ อาหารที่สั่งได้ครบแล้วนะค่ะ น้องไนล์พี่ขอถ่ายรูปกับหนูหน่อยสิจะเอาไว้อวดเพื่อนๆ “
“ อ่อครับได้ครับ “
1 2 3 แชะ !!
“ ขอบคุณนะค่า น่ารักที่สุดเย้ยยยยย ช้วบบ “
พี่ตี้ขโมยแก้มไนล์ไปข้างนึงโดยการหอมแก้ม -3-
ไนล์กับเลียมทานข้าวกันโดยมักจะมีสิ่งรอบข้างมากวนใจตอนกินข้าวบ่อยๆเช่น...
แฟนคลับมาขอลายเซ็นบ้าง
แฟนคลับแอบถ่ายรูปเขากับเลียมบ้าง
แฟนคลับมาขอถ่ายรูปบ้าง ซึ่งการกิรข้าวก็เลยเริ่มสนุกสักเท่าไหร่
พอเรากินเสร็จเลียมก็ต้องใส่แว่นกันแดดเพื่อปกปิดว่าเขาเป็นใคร แต่ก็ไม่ได้อยู่ดี เลียมจึงทำตัวปกติ พูดคุยปกติเวลาอยู่กับเขา เขารู้ว่าเลียมเป็นคนดังมากๆ จึงไม่ได้พูดอะไร
“ พี่เลียมเป็นคนดังจังเลยนะครับ “
“ ใช่ บางทีพี่ก็เบื่อเหมือนกันกับการเป็นคนดังมันทำให้เราใช้ชีวิตแบบไม่สบายอ่ะ คือพี่จะแต่งตัวสบายๆก็ไม่ได้ด้วยไง ต้องแต่งดูดีตลอดๆ เฮ้อ.. “
“ ฮ่าๆ ทำใจครับ ผมว่าเราไปเดินเล่นในนั้นกันก่อนไหม ของน่ารักๆเยอะแยะเลยนะครับนั่น “
“ จริงสิ ไนล์เคยมาเที่ยวเหรอ “
“ ใช่ครับเคยมา เคยมาคนเดียว ไม่มีไรทำติวเสร็จก็มานี้ “
“ ร้านโปรดพี่เลยละ “
“ จริงหรอครับ ร้านโปรดผมเหมือนกัน “
“ ฮ่า เจอคนชอบเหมือนกันแล้วสิ “
“ แต่ไม่รู้จะคิดเหมือนกันไหมนี้สิ “ ไนล์พูดพร้อมกับทำหน้าเศร้าสร้อยและเสียงแผ่วลง
“ ไนล์ว่าไงนะเมื่อกี้ “
“ อ่อเปล่าครับไม่มีอะไร พี่เลียมดูนั่นสิ น่ารักเนอะ “ เขาเดินไปหยิบตุ๊กตาไอรอนแมนตัวเล็กๆขึ้นมาให้เลียมดู
“ ใช่น่ารักมาก ไนล์ชอบหรอ “
“ ใช่ครับชอบมากในห้องสะสมตั้งเยอะแหนะ “
“ จริงสิ พี่ไม่ทันสังเกต “
“ โห่พี่เลียม ตั้งเยอะพี่ยังไม่เห็นอีกหรอ “
“ โทษที ฮ่าๆ มาเดี๋ยวพี่ซื้อให้ “
“ ห่ะ เอ่อ..แต่ว่า ... “
“ ไม่ต้อง พี่ซื้อให้ถือว่าเป็นของขวัญรับน้องแล้วกัน จะจบเทอมพี่ยังไม่ทันซื้ออะไรให้ไนล์เลยนะ “
“อ่าครับ.....”
“ ตัวนี้ราคาเท่าไหร่ครับ “
“ 369 บาทค่ะ “
“ เอาตัวนึงครับ “
“ ห่อไหมคะ “
“ ไม่ต้องครับ “
“ เรียบร้อยค่ะ “
“ พี่เลียมไม่เห็นต้องซื้อแพงขนาดนี้เลย “
“ แพงที่ไหน 300 กว่าบาทจิ้บๆน่า “
“ แต่สำหรับผมมัน.. “
“ ไม่ต้องหรอก พี่รู้เราฐานะต่างกัน พี่ซื้อให้เป็นของขวัญ ไม่ต้องเอาเรื่องฐานะมานั้นหรอก 300 สำหรับพี่มันเล็กน้อย เลิกคิดมากได้แล้ว “
“ อ่ะครับ “
ไนล์กับเลียมเดินออกมาจากร้านกิ๊บช็อปเล็กๆแถวๆร้านอาหารที่ไปกินตอนเที่ยงที่ผ่านมา
แล้วกลับมาขึ้นรถเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านกัน
เลียมติวให้ไนล์แล้วก็ต้องรีบกลับไปอ่านของตัวเองเช่นกัน
พรุ่งนี้ก็เป็นวันสอบวันที่สองแล้ว การสอบยังไม่มีที่สิ้นสุด
ไม่นานนักรถ MINIคันหรูก็มาจอดหน้าบ้านจัดสรรเล็กๆหลังหนึ่ง
" ไนล์กลับบ้านก็อ่านหนังสือทบทวนเพิ่มบ้างนะ วันนี้เที่ยวเจอแฟลชแล้วเดี๋ยวลืมตำราเรียนหมด "
" ค้าบๆ ไม่ลืมหรอกครับแหม พี่เลียมก็อย่าลืมกลับไปอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนด้วยนะครับ เดี๋ยวสอบตกขึ้นมาจะกลายเป็นความผิดผมที่หาเรื่องมาให้พี่ติว "
" ฮ่าๆไม่หรอก พี่สมัครใจเองต่างหากจะได้ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับน้องรหัสนานๆไง "
" พี่เลียมหมายความว่าไงหรอครับ "
" อ่อไม่มีไรหรอก เข้าบ้านได้แล้ว อย่าลืมนะทบทวนด้วย "
" ครับ สวัสดีครับ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ "
" เช่นกันครับน้องรหัส "
ไนล์ปิดประตูรถแล้วยืนส่งเลียมที่ขับรถMINIออกไปจนลับตาไม่เห็นแม้แต่ควัน
' จะได้ใช้เวลาที่เหลืออยู่กับน้องรหัสนานๆไง '
หมายความว่าไง พี่เลียมจะไม่อยู่หรอ แล้วจะไปไหน
เรื่องนี้ไม่มีใครตอบได้นอกจาก ' เลียม '
แต่ถ้าเขาถามเลียมเรื่องนี้คิดว่าเลียมคงจะไม่น่าตอบ
เขาอยากรุ้แทบใจจะขาดว่ามันคืออะไร
เลียมจะไม่อยู่โรงเรียนนี้หรอ
เลียมต้องไปไหน
ทำไมเขารู้สึกเหมือนเลียมจะจากเขาไปเร็วๆนี้
.
.
.
เช้าวันที่สองของการสอบ ทุกคนทำข้อสอบได้(เกือบ) กันทุกคนมีบางคนที่ไม่ได้ แต่ส่วนใหญ่แล้วก็น่าจะได้นะ
วิชาที่วอบวันนี้มันไม่ได้มีอะไรมากมายหนัก
เป็นวิชาย่อยที่ง่ายหลับตาทำก็ยังได้เลย
แต่ถ้าไม่อ่านหนังสือมาก็หลับตาทำไม่ได้แหละ
วันนี้ไนล์ตั้งใจว่าสอบเสร็จเขาจะถามเรื่องที่เลียมบอกกับเขาเมื่อวานเหมือนเป็นการบอกลาแบบอ้อมๆ ซึ่งมันงี่เง่าชะมัด มันทำให้ปั่นหัวเขาได้ทั้งวัน เขาไม่อยากจะทำอะไรนอกจากคิดคำพูดของเลียมว่ามันคืออะไรันแน่ เลียมจะจากเขาไปจริงๆหรอ
เขาต้องรู้ให้ได้ !
แต่วันนี้ช่างโชคร้ายเหลือเกิน ที่สอบเสร็จพยายามดักรอเลียมอยู่ที่สนามแต่ดันไม่เจอ แม้แต่เงา
ลูอิสเพื่อนเลียมก็ไม่เห็นเช่นกัน
หรือยังสอบไม่เสร็จ?
เขารีบวิ่งขึ้นไปบนตึกไปหาห้องม.5/5 ทันทีว่ายังอยู่ไหม
แต่ผลลัพธ์คือ
ไม่มีใครอยู่ในห้องแม้แต่คนเดียว
ไนล์คิดว่าเลียมคงกลับบ้านไปแล้วแน่ๆเลยลองไลน์ไปถามดู
" พี่เลียมกลับบ้านหรือยังครับ "
สักพักก็มีไลน์เข้ามา เขารีบเปิดไลน์อ่านทันที
' พี่กลับมานานแล้วครับมีอะไรหรือเปล่า '
" อ่อ เปล่าครับ นึกว่าจะเตะบอลเหมือนเย็นทุกวัน "
' ครับไม่มีอะไรแล้วพี่อ่านหนังสือก่อนนะ '
" ครับ "
หลังจากข้อความนั้นเลียมก็ไม่ได้ตอบของเขาอีกเลยนอกจาก
อ่าน... คำเดียวเท่านั้น
คืนวันนั้น
ก็ไม่มีคำว่า ' ฝันดีน้องรหัส ' อีกเลย
เขาคิดว่าเลียมคงยุ่งๆกับงานที่บ้านแล้วต้องเรียนหนักด้วยเพราะจะขึ้นม.6 แล้ว
เขาเลยไม่ได้ทักไลน์ไปกวนอะไรเลียมนอกจากคำว่า Good Night ทุกคืน
แต่ทุกคืนที่ได้รับข้อความจากเขาเลียมก็มักจะส่งสติกเกอร์ที่มีคำว่า OK มาให้ ไม่ได้บอกกลับอะไร
ทวิตก็ออนแต่ไม่ได้พูดถึงเรื่องเรียน เรื่องที่บ้านอะไรเท่าไหร่
เฟสก็ไม่ออน หรือออนแต่ไนล์ไม่เห็น
" เชรดโด้ สอบเสร็จแล้วเว้ยยยยย !! "
เสียงแจ็คตะโกนขณะออกมานอกห้องจนทำให้อาจารย์ที่คุมสอบห้องอื่นต้องออกมาเอ็ด
ก็คนมันดีหนิเนอะห้ามกันได้ไง
วันสุดท้ายไนล์ยังคงมาหาเลียมเช่นเดิมแต่ก็ไม่เห็นเช่นเดิม
ไนล์ว่ามันแปลกไปที่อยู่ๆเลียมก็หายไปแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงอยู่หายไป
วันที่ไปติวกันวันนั้นก็เป็นวันสุดท้ายที่ได้เห็นหน้ากัน
ขนาดเคารพธงชาติเขาก็ยังไม่เห็นเลียมปรากฎตัวเลย
หรือเลียมอาจจะมาสาย
แต่เขาเป็นสารวัตรนักเรียนจะมาสายได้ยังไง
แต่จะอะไรก็ช่างเถอะ หายไปแบบนี้เขาก็ใจคอไม่ดีเหมือนกันนะ !!
---------------------------------------------------------------------------------------
#NiamStealmyBoy
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
