Steal my Boy
เขียนโดย 
Zinner
วันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 16.44 น.
แก้ไขเมื่อ 19 เมษายน พ.ศ. 2558 18.16 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) Cause I wanna be yours 2
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนบ่ายเราก็เรียนกันตามปกติ คาบปกติยางคาบก็เปลี่ยนสลับคาบบ้าง
แต่คาบจะเป็นแบบนี้ตลอดไปจนถึงสิ้นเทอม1
ใกล้จะหมดคาบสุดท้ายแล้วเลือกไม่กี่นาทีเท่านั้น
ไลน์อิงงง !!
" ของใคร "
อาจารย์ถาม
เสียงไลน์ของไนล์ ดัง
ไนล์ลืมปิดเสียงโทรศัพท์ระหว่างเรียนจนทำให้าจารย์ผู้สอนตักเตือนบ้างเล็กน้อย
" ขอโทษครับ "
" วันหลังอย่าลืมปิดอีกนะ ไม่งั้นครูจะยึด "
" ครับ ขอโทษครับ "
ใครกันนะไลน์มาตอนนี้ รู้ทั้งรู้ว่าเรายังเรียนไม่จบก็ยังจะส่งมา
ไนล์หยิบโทรศัพท์จากใต้โต๊ะมาดูว่าใครไลนมาตอนนี้ทั้งๆที่ไม่ใช่เวลาเลิกเรียน
พ่อแม่ก็รู้อยู่แล้วว่าเลิกเรียนตอนไหน คงไม่ไลน์มาตอนนี้หรอก
' DaddyLiam '
พี่เลียมอีกแล้วหรอ
มีอะไรอีกนะทำไมต้องไลน์มาป่านนี้ เลิกเรียนแล้วหรือไง ถึงว่างมาไลน์หาคนอื่นทั้งๆที่เราก็เรียนอยู่ พี่เลียมนะพี่เลียม
กริ๊งงงงงง !!!
สัญญาออดดังเตือนว่าหมดคายสุดท้ายของชั้นม.4ทุกห้องแล้ว
ม. 5 เลิกเรียวเร็วพอๆกับม.4 แต่่อาทิตย์นึงเรียนน้อยกว่าม.4 ไม่กี่คาบเอง
ไนล์เลื่อนเปิดดูข้อความที่พี่เลียมส่งมาในคาบแตไนล์ไม่ได้เปิดดู ไม่งั้นมีหวังโดนอาจารย์ยึดแน่ๆ
' เตะบอลไหม พี่รอที่สนามนะ '
ไอ่เราก็นึกว่าเรื่องอะไร แค่นี้ไม่ต้องไลน์มาบอกก็ได้แหม
ยังไงๆ ก่อนกลับบ้านก็ต้องเดินผ่านสนามอยู่แล้ว รู้ทั้งๆรู้ว่าไม่ได้รีบกลับเรียกชวนตอนจะกลับก็ได้ - - พี่เลียมนะพี่เลียมทำให้ไนล์ถูกด่า ชิ...งอน....
แต่..ไนล์มีสิทธิ์ไรไปงอนพี่รหัสตัวเองวะ ...
โว้ยยย นับวันยิ่งแปลกนะไนล์
ไนล์สบัดหัวเพื่อให้ความคิดบ้าๆออกจากสมองตัวเอง
เขาพยายามที่จะไม่คิดเกินเลยกับพี่รหัสตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
แต่เขาก็ทำไม่เคยได้สักที
เขาพยายามหลบหน้าหลบตาพี่รหัสที่เขาแอบชอบก็แล้ว ก็ไม่เคยได้ผล
ถึงแม้ว่าพี่รหัสจะชอบชวนเข้าเตะบอลตามประสาผู้ชายด้วยกันก็เถอะ
ไนล์เดินลงบันไดไปเพื่อจะกลับบ้านไม่อยากจะเจอเลียม
อยากจะลืมว่าเลียมส่งข้อความมาชวนเตะบอล แ
แต่...แผนของไนล์ก็กำลังจะสำเร็จถ้า...
" ไนล์ เตะบอลกับพี่เลียมพี่ลูไหม "
ไอ่แจ็ควิ่งมาชวนสะเสียงดังขณะไนล์กำลังจะย่องกลับบ้านแบบไม่ให้เลียมเห็น
แต่เลียมเห็นไนล์แน่ๆ
" ไม่ดีกว่าวะ วันนี้ฉันต้องไปอ่านหนังสืออีกการบ้านก็มี เว้นไว้วันนึงนะ "
" เฮ้ยได้ไงเนี่ย พี่เลียมเห็นแกเดินดุ่มๆออกมาเลยให้ฉันมาตามเลยนะเว้ย "
" อ่อ..หรอ งั้นฝากขอโทษพี่เลียมด้วยแล้วกัน วันนี้ฉันไม่ว่างจริงๆวะ ไปละบาย "
" เอ้า เห้ย เดี๋ยวดิวะ ไนล์ !! "
แจ็คตะโกนเรียกไนล์แต่ไนล์ก็รีบวิ่งออกไปโดยไม่รู้ว่า
เลียมจ้องจับตามองไนล์ตั้งแต่เลียมให้แจ็คไปชวนไนล์เตะบอลแล้ว
ทุกวันๆผ่านไปเรื่อยๆ เลียมก็จะพยายามชวนไนล์เตะบอลเสมอๆ เลียมพยายามจะเจอหน้าไนล์บ้าง
แต่ไนล์ก็พยายามหลบหน้าเลียมมาตลอด
ตลอด...
ตลอด...
และก็ตลอด
จนจะปิดเทอม1 เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน
อยู่ๆก็จะปิดเทอม 1แล้ว
อาทิตย์หน้าก็เป็นการสอบ ไฟนอล ของม.ปลาย ม.ปลายจะสอบก่อนม.ต้น เพราะเนื้อหาม.ปลายจะยากแต่น้อยกว่าม.ต้น
ไนล์เตรียมพร้อมกับการสอบมาก
1 เดือนแรกเขาจะอ่านหนังสือตลอดมา
ไม่่ใช่สิ อ่านตั้งแต่เปิดเทอมเลยต่างหาก นี้เป็นเคล็ดลับนึงของไนล์ที่ทำให้ได้คะแนนสูงสุดและการได้เข้ามาเรียนให้ที่นี้
เขาเตรียมพร้อมเสมอกับการสอบไฟนอล ไม่ว่าจะสอบมิดเทอมไฟนอลหรือสอบอะไรเขาก็เตรียมพร้อมเสมอ
คะแนนสอบของเขาไม่เคยด้อยเลยสักครั้งเกรด 4.00 มาตั้งแต่ประถม
เขาได้เกรดน้อยสุดก็คงจะเป็น 3.85 นี้คือน้อยสุดของเขา
" ไนล์ลูก.... นอนได้แล้ว พน.สอบนะ อย่านอนดึกนะลูก "
แม่ของไนล์มาเคาะประตูและบอกไนล์หน้าห้อง
เพราะนี้มันดึกแล้ว
ไม่ดึกแม่เขาคงไม่มาบอกให้ไนล์นอนหรอก
" ครับแม่ "
เสียงไนล์บอกกับแม่จากในห้อง
ไนล์อยู่ในห้องทั้งวัน เค้าไม่ได้เล่นทวิตเตอร์หรืออินสตาแกรมอะไรหรอก
เขานั่งอ่านหนังสือในห้องทั้งวัน เพราะในห้องมันทำให้เขามีสมาธิมากว่ามาอ่านข้างนอก
นอกจากไนล์เป็นคนเรียนเก่งแล้ว กีฬายังเด่นแล้ว
ด้านดนตรีก็ไม่แพ้กัน
เขาสามารถเล่น กีต้าร์โปร่งกับกีต้าร์ไฟฟ้าได้อีกด้วย
เขาก็ยังเคยไปเปิดหมวกที่อนุสาวรีย์เลยครั้งหนึ่ง
ตอนนั้นฐานะบ้านแย่มากๆ ติดหนี้เป็นแสนใช้แทบไม่หมด ไนล์เลยอาสาไปเปิดหมวกที่อนุสารีย์ฯ แต่พ่อแม่ของเขาไม่รู้หรอก
แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าหนี้หมดเร็วได้ยังไง
พอไปถามเจ้าหนี้ว่าใครเอามาใช้หนี้ให้เจ้าหนี้ก็บอกว่า เขาคนนั้นไม่ให้บอกเหมือนกัน
จนป่านนี้พ่อกับแม่เขาก็ยังไม่รู้
จนหนี้หมดพ่อแม่เขาก็ยังไม่รู้เช่นเดิม
ไลน์อิงง
เสียงดังเข้ามาขณะที่ไนล์กำลังจะปิดไฟนอน
ไนล์ดูว่าใครทักว่าอีกกันนะ
' DaddyLiam '
อะไรอีกนะพี่เลียมชอบทักมาเวลาเราจะนอนทุกทีเลย !!
ไนล์เลื่อนเปิดไลน์อ่านดูว่าพี่เลียมส่งอะไรมา
' นอนยัง '
" ยังครับ มีอะไรหรือเปล่า "
' ช่วงนี้ไนล์เป็นอะไรทำไมหลบหน้าพี่ตลอดเลย บอกพี่ได้ไหม '
" ไม่มีอะไรหรอกครับพี่เลียม ก็แค่งานที่บ้านยุ่งนิดๆหน่อยเอง ดึกแล้ว ไนล์นอนละนะครับ "
' อ่า..ครับไม่มีไรก็ดีแล้ว ฝันดีครับ '
ณ โรงเรียนเซนต์แปซิฟิกคอนเวนต์
วันนี้เป็นวันสอบปลายภาควันแรกของนักเรียนชั้นม.ปลาย
เราทุกคนคงเตรียมตัวที่จะสอบมากันพร้อมแล้ว
วันสอบสภานักเรียนปล่อยให้นักเรียนทุกคนขึ้นห้องเร็วกว่าปกติ เพราะจะได้ขึ้นไปอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนที่จะสอบในคาบแรก
เราก็นั่งอ่านกันปกติ ไม่มีใครส่งเสียงดัง
จนกระทั่งอาจารย์บอกให้เข้าห้องสอบ
คาบแรกเป็นสังคมศึกษา วิชานี้พวกเราชิลๆกันอยู่แล้วไม่มีใครมีปัญหากับวิชานี้เท่าไหร่ เพราะถ้าสอบตก หรือไม่ผ่านก็ไม่ติด0 อยู่ดีเพราะคะแนนเก็บของพวกเราเยอะ
คาบสองก็เป็นคณิตศาสตร์อันนี้ก็จะยากมานิดนึง สแควรูทอะไรต่างๆ ซึ่งมันน่าเบื่อมากๆ
คาบสามก็เคมี อันนี้ยากพอควรแต่ไนล์ก็พยายามเต็มที่สำหรับวิชานี้ เพราะตัวเองก็เป็นเด็กวิทย์ด้วย
ผ่านไปสามคาบก็ได้เวลาพักเที่ยงแล้ว พักเที่ยงเรา4คนก็กินข้าวกันตามปกติ
แต่วันนี้มันไม่ปกติอ่ะสิ
เลียมกับลูอิสและเพื่อนๆของเขามานั่งร่วมโต๊ะด้วย มาเป็นแก๊งค์เลยละ
มาสองคนจะไม่ว่าอะไรเลยนะ - -
" อ่าวว่าไงพี่ลู วันนี้มาแปลกนะครับ มานั่งกับพวกผม "
ไอ่แจ็คทักพี่ลูขึ้นก่อนคนแรก
" ไม่ได้อยากนั่งหรอก โต๊ะก็ว่างเยอะแยะ เลียมแม่งบอกให้มานั่งตรงนี้ "
ลูอิสบอกความจริงกับแจ็คไปว่าตัวเองไม่ได้อยากมานั่งตรงนี้เลยทีเดียว แต่เพื่อนของเขาเป็นคนบอกให้มา เขาเลยต้องเอาใจเพื่อนนิดหน่อย
" อ่อ ครับ งั้นตามสบายครับพี่ "
แจ็คบอก
ทุกคนเลยกินข้าวกันตามปกติ
แต่วันนี้ไนล์กินเสร็จเร็วแล้วรีบขึ้นห้องทันที
" อ่าวไนล์อิ่มแล้วหรอวะ "
" เออ อิ่มล้ว ฉันขึ้นห้องไปอ่านหนังสือก่อนนะ "
" เออๆแล้วเจอกันเว้ย "
" อื้ม "
ไนล์ตอบแล้วมองไปทางเลียม ไนล์รู้ว่าเลียมกำลังมองไนล์อยู่
แต่พอมองไปทางเลียม เลียมก็หลบหน้าหลบตาทำเหมือนไม่ได้ตั้งใจจะมองยังไงยังงั้น
ไนล์เดินไปเก็บจานแล้วรีบขึ้นมาบนห้องทันที
ไนล์ไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกเลียมเดินตามมาติดๆ
ไนล์ขึ้นมาถึงบนห้องแล้วกำลังจะเปิดประตูเข้าห้อง แต่เลียมก็คว้ามือไว้ทันที
" เอ๊ะ....มีอะไรหรือเปล่าครับพี่เลียม ? แล้วกินข้าวเสร็จแล้วหรอ ขึ้นมาแบบพี่ลูไม่ว่าหรอครับ "
" พี่สิต้องถามว่าเราอะมีอะไรกันแน่ ทำไมช่วงนี้ชอบหลบหน้าหลบตาพี่นัก งานที่บ้านเราไม่ได้มีเรื่องยุ่งอะไรใช่ไหม "
" ......"
ไนล์เงียบไม่ยอมตอบเลียมออกไป
" ตอบพี่มา ตอบความจริง พี่ไม่ชอบคนโกหกนะไนล์ ! "
" ใช่ครับ ที่บ้านไม่ได้มีอะไรยุ่ง "
" แล้วไนล์หลบหน้าพี่ทำไม "
" ช่วงนี้สอบครับ ผมต้องอ่านหนังสือ แล้วพี่รู้ได้ไงครับว่าที่บ้านผมไม่ยุ่ง "
" พี่โทรไปถามพ่อแม่เรามา "
" งั้นหรอครับ.... งั้นผมไปอ่านหนังสือก่อนนะครับ "
" เดี๋ยว... "
ขณะที่ไนล์กำลังจะเดินเข้าห้องแต่เลียมก็เรียกห้ามเอาไว้ก่อน
" มีอะไรอีกหรอครับ "
" เย็นนี้ว่างไหม.. "
" ว่างทำไมครับ "
" ไปเดินเล่นกับพี่หน่อยได้ไหม พี่มีเรื่องอยากจะปรึกษา "
" ครับ "
" อย่าหนีอีกนะ ทีนี้พี่โกรธเราจริงๆด้วยถ้าหนีละก็ "
" ครับ ผมไปละนะ "
" ครับ โชคดีนะน้องรหัส ขอให้สอบผ่าน "
" เช่นกันครับพี่รหัส ไฟท์ติ้งครับ "
14.40 น.
ตอนนี้เป็นเวลาสอบเสร็จของนักเรียนชั้นม.ปลายกันหมดแล้ว พี่ม.6ก็เสร็จไปตั้งแต่ เที่ยงแล้ว นี้ก็ม.4กับ5เพิ่งเสร็จเท่านั้น
" ผมรอที่หน้าประตูโรงเรียนนะครับ "
ไนล์ไลน์ไปบอกเลียมเพื่อให้รู้ว่าเขารออยู่หน้าประตูไม่ได้อยู่ในห้อง
ไนล์ไปรอเลียมที่หน้าประตูโรงเรียนตามที่บอกไว้
ไม่นานเลียมก็มาถึงหน้าประตูที่นัดกันไว้
สองคนเดินคุยกันไปเรื่อยๆ ที่สวนย่อมข้างๆโรงเรียน
" ที่เลียมมีอะไรปรึกษาผมหรอครับ "
" คือ...พี่อยากรู้ว่าถ้าไนล์โดนจับแต่งงานกับคนที่ไนล์ไม่รู้จัก ไม่เคยรู้นิสัย ไนล์จะแต่งไหม "
" ก็ไม่สิครับ เพราะผมไม่ได้ชอบเค้าสักหน่อยจะแต่งทำไม "
" แล้วถ้าโดนบังคับละ "
" ก็จะหนีไปที่อื่น ไม่อยากอยู่ อยู่แล้วเจอแบบนั้นก็คงไม่ไหวหรอกครับ คนมันไม่ได้รักกันจะแต่งงานกันไปทำไม "
" แล้วพี่ควรจะทำยังไง...พี่โดนจับแต่งงานกับอีกตระกูลที่พี่ก็เคยเห็นลูกสาวของตระกูลนั้นเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น "
" อันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แล้วทำไมพี่ไม่ลองไปปรึกษาพี่ลูดูละครับ "
" พี่อยากสนิทกับน้องรหัสมากกว่านี้ไง ลูพี่สนิทกับมันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว พี่อยากลองสนิทรุ่นน้องบ้างเพราะรุ่นน้องที่พี่สนิทก็มีแต่ไนล์ "
" แล้วน้องรหัสคนอื่นละครับ "
" มันก็มีแต่ไม่เคยสนิทและอยากคุยกับไนล์มากเท่านี้ไง "
" อ่อครับ... "
ซู่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
" เห้ย ไรเนี่ยเมื่อกี้แดดออกนี้ไรวะ ฝกตก "
" ฮ่าๆ ฝนตกก็บ่นไปได้ "
" พี่เลียมครับฝนตกก็เปียกไง มีหวังโดนแม่ว่าแน่ๆ "
" บ้านไนล์ไกลจากที่นี้มากไหม "
" ไม่ไกลมากครับนั่งรถแปปเดียวก็ถึง "
" พี่อยากไปบ้านไนล์ พี่ไปได้ไหม "
" จะดีหรอครับ "
" ดีสิ นี้รู้ไหมทุกปีจะมีกิจกรรมพี่รหัสเยี่ยมบ้านน้องรหัสด้วยนะ และพี่รหัสทุกรหัสต้องไป เพราะฉะนั้นพี่จะได้สนิทกับพ่อแม่ของไนล์ไง "
" หรอครับ ... งั้นก็ได้ครับ "
ณ บ้าน ฮอแรน
" พ่อค้าบ แม่ค้าบบ ไนล์กลับมาแล้วค้าบ "
" กลับมาแล้วหรอลูก ว้ายยย !! ทำไมตัวเปียกแบบนี้ล่ะ แล้วนี้ใครละลูกใช่พี่รหัสหนูหรือเปล่า "
" ฝนตกครับ ใช่ครับ พี่เขาชื่เลียม "
" อ่อ... งั้นเลียมมีเสื้ผ้าเปลี่ยนหรืเปล่าลูก หรือจะเอาเสื้อไนล์ เปลี่ยนก่อนละเดี๋ยวเป็นหวัดนะ ไนล์น่าจะมีเสื้อตัวใหญ่ๆอยู่ "
" ไม่มีครับ "
" งั้นขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าเลยลูกเดี๋ยวไม่สบายเอา แล้วจะกลับเมื่อไหร่ลูก กินข้าวเย็นด้วยกันไหม "
" พี่เขาจะกลับตอนฝนหยุดครับแม่ " ไนล์รีบแย้งก่อนที่เลียมจะพูดอยู่ แต่ก็คงไม่ทัน
" ไนล์จะไม่ใจร้ายกับพี่ไปหน่อยหรอ ถ้าไม่รังเกียจผมจะอยู่ก็ได้ครับ เวลามาเยี่ยมบ้านน้องรหัสคราวหลังจะได้ชินๆ "
" งั้นดีเลยลูก ไนล์รีบพาพี่เขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะ "
" ครับแม่..... ทางนี้ครับพี่เลียม "
เลียมกับไนล์เดินขึ้นบันไดไปชั้น2ของบ้าน เพื่อเข้าไปในห้องไนล์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำแต่งตัว
" พี่เลียมอาบห้องไนล์เลยนะครับ ไนล์จะไปอาบห้องคุณพ่อ ตามสบายเลยนะครับ...อ้อ..นี้ก็ชุดเปลี่ยนครับใส่ของไนล์ไปก่นก็ได้มีตัวใหญ่แค่ตัวเดียวเท่านั้นแหละ "
" ดูก็รู้ไนล์ตัวเล็กกว่าพี่มากเลย "
" ครับ ไปเปลี่ยนเถิดครับเดี๋ยวไม่สบายเอา "
ไนล์ปิดประตูห้องแล้วออกไปอาบน้ำที่ห้องคุณพ่ของเขาทันที
หวังว่าพี่เลียมคงไม่ซนทำห้องของเขาเละเสียละ
.
.
.
หวังว่าพี่เลียมคงจะอาบเสร็จแล้วนะ
พอไนล์เปิดประตูเข้าไปในห้องของเขาก็เจอพี่เลียมนนดูทีวี อยู่่ในห้องอย่างสบายใจเชิบ
" สบายไหมครับ "
เขาถามคนตรงหน้าอย่างประชดที่นอนกดหาช่องดูอย่างไม่แคร์สื่อเลยสักนิด
" สบายสิ ไนล์มาดูด้วยกันไหม นี้การ์ตูนสกูปบี้ดูเลยนะ เคยดูหรือเปล่า "
" นี้พี่โตหรือยังครับ... ไม่รู้อะไรสะแล้วผมดูช่องนี้ประจำ "
" แหม ก็ไม่ต่างกันหรอก "
" เอ่อ...แล้วทำไมพี่ไม่ลงสนิทกับน้องรหัสขงพี่คนอื่นดูมั้งละครับ ? "
" ไม่รู้ดิ พี่ไม่ค่อยถูกชะตาเท่าไหร่เลยวะ ฮ่าๆ "
" อ่อ ครับ ผมว่าเราลงไปกินข้าวกันเถอะ คุณแม่คงรอนานแล้ว "
" ครับ "
เลียมตอบรับคนตรงหน้าที่เป็นเจ้าของบ้านแล้วเดินลงไปทานข้าวเย็นกับครอบครัวของไนล์
" บ้านไนล์นี้อบอุ่นดีนะ ไม่หรูหรา ไม่ฟุ่มเฟือยยู่แบบพเพียง "
" ครับ พวกเราไม่เคยฟุ่มเฟือยอยู่แล้ว แม่ค้าบบบมาแล้วฮับบบป๋มม "
" จ้าา เอ้าเลียม ลูกมานั่งนี้สิ นั่งข้างๆไนล์นี้ "
" ครับ อาหารน่ากินดีนะครับ กลิ่นก็หอม "
" ขอบใจจ้า ลองชิมก่อนว่าเป็นไง กินได้ไหม แม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอยู่ที่บ้านหนูเขากินอาหารแบบไหน บ้านเราไม่ค่อยได้กินหรอกสเต็ก มีแต่ต้มยำกุ้งกับส้มตำนี้ละ เคยกินหรือเปล่า "
" ส้มตำ? ต้มยำกุ้ง? "
เขาทวนอาหารที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
" ใช่จ้ะลูกเคยกินหรือเปล่า ไม่เคยบอกแม่ได้นะอยากกินอะไรเดี๋ยวแม่ทำให้ "
" อ่อ ไม่เป็นไรครับ ผมเคยกินแค่ไม่รู้ว่ากินด้วยเหมือนกัน "
" จ้า สองอย่างนี้เป็นของโปรดของไนล์มันเลยนะ "
" จริงหรอครับ "
" ใช่จ้ะ อ่ะ กินไปคุยไปเลยแล้วกัน จะได้รู้จักกันมากขึ้น พ่อ มากินข้าวได้แล้วจ้า "
แม่ของไนล์เรียกพ่อของเขากินข้าวร่วมโต๊ะด้วยกัน
" เลียมเป็นประธานสารวัตรนักเรียนด้วยหรลูก "
" ใช่ครับ แม่รู้ได้ไงครับเนี่ย "
" ก็ไนล์มันมาเล่าให้แม่ฟังทุกวันๆนะสิ "
" อ่อ หรอครับ "
" ใช่จ้ะ "
" เลียมได้เกรดเฉลยๆเท่าไหร่ละลูก "
พ่อไนล์ถามเลียม
" ประมาณ 3.95 อ่ะครับ "
" อ่องั้นติวให้ไนล์มันหน่อยสิ กลัวมันสอบตกหรืออะไร ว่างๆก็มาเล่นกับมันได้นะ หรือพามันออกไปเที่ยวที่ไหนบ้างก็ได้ไม่อยกให้มันอยู่บ้านเยอะ "
" พ่อออ !! "
ไนล์ท้วง
" เออหน่าลูก ไปเปิดหูเปิดตาบ้างจะได้มีเพื่อน "
" ก็ดีครับ เพราะอยู่บ้านผมก็ว่างประจำ "
" พนหยุดใช่ไหม ก็พอมันอกไปติวเดินเล่นที่สยามเลย "
" ครับผม "
.
.
.
" พ่อแม่ครับ ผมกลับแล้วนะครับ สวัสดีครับ "
เลียมบอกลาพ่อแม่ของไนล์
" จ้ะลูก กลับดีๆนะ ใครมารับละ "
" อ่อ ทางบ้านส่งคนมารับครับ "
" อ่องั้นดีแล้วลูก ไนล์ไปส่งพี่เขาหน่อยสิ "
" ครับแม่ "
" ไปครับ "
" เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่มารับนะ "
เลียมบอกกับเขาที่ยืนอยู่หน้าประตู
" ครับ "
" ฝันดีนะครับน้องไนล์ "
" ฝันดีครับพี่เลียม "
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
