รักใสใส...แอบปันใจให้นายพี่ชาย

.+*Hi Sunday*+.
ห้าววว ว ว
ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยมาตลอดสัปดาห์ก็มาถึงจนได้ เช้าวันอาทิตย์ที่แสนสดใส จะนอนตื่นกี่โมง
ก็ได้ กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงกี่รอบก็ได้ หึยย...ฟิน
ฉันกับแพรวนัดกันจะไปช็อปปิ้ง หลังจากไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานมากแล้ว วันหยุดทั้งทีจะให้นอน
อุดอู้อยู่แต่ห้องอย่างเดียวก็น่าเบื่อแย่สิ
     จะทำให้รักเราเป็นตำนาน ♫♬♪♩♭♪ ~
เสียงริงโทนเพลงโปรดของฉันดังขึ้น
" ฮัลโหลแพรว ว่าไงแก "
[ เน แกตื่นหรือยัง ฉันกำลังจะออกไปแล้วนะ ]
" อื้อ ..  ตื่นแล้วๆ " ฉันกรอกเสียงตามสายไปอย่างงัวเงีย
[ โอเคๆ มาสายเลี้ยงข้าวนะบอกก่อน ]
" ฮ่าๆ แกอย่าหวังเลยแพรว ฉันแต่งตัวเร็ว "
[ หึย.. สาธุๆ ขอให้รถติด ]
" ไปอาบน้ำดีกว่า แล้วเจอกัน " ฉันกดตัดสายแล้วลุกจากเตียงอย่างกระวีกระวาด
 
   -- ห้างดังแห่งหนึ่ง --
" ไงจ้ะสาวน้อย พี่บอกแล้วไม่ได้แอ้มหรอก " ฉันเดินเข้าไปสะกิดแพรวที่กำลังเดินดูเสื้อผ้าแฟชั่น
สวยๆในร้านชั้นนำของห้าง
" โหย ยย นัด 10โมง แกมา 9 โมง 58 ฉันละทึ่งแกจริงๆ " แพรวมองดูนาฬิกาข้อมือของตัว
เองแล้วทำหน้าเซงๆ เมื่อรู้ว่าฉันมาทันพอดีเป๊ะ ฉันยิ้มให้แพรวอย่างมีชัยก่อนจะหันไปสนใจเสื้อผ้า
ที่อยู่ตรงหน้า
" แก เสื้อผ้าร้านนี้สวยจัง " ฉันมองเสื้อผ้าตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น มือไม้จับตัวนั้นทีตัวนี้ที
" แน่นอนๆ ร้านนี้ฉันมาประจำ นี่เป็นเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ที่พึ่งเข้ามาวันนี้เลยนะ ชอบละสิ "
แพรวสาธยาย ไม่นานเราสองคนก็ได้เสื้อผ้ากลับบ้านกันคนละชุดสองชุด ต่อจากร้านเสื้อผ้าก็ต้อง
ร้านเครื่องสำอางค์สินะ สำหรับฉันถึงของพวกนี้จะไม่มีบทบาทกับการชีวิตฉันเท่าไหร่ แต่ก็มีบ้าง
นานๆทีจะมาเลือกซื้อลิปสติกกับแป้งพับที่ฉันใช้อยู่ประจำ
" เน แกว่าสีชมพูอ่อนกับสีชมพูนู้ด สีไหนสวยกว่ากันอะ " แพรวหันมาขอความช่วยเหลือจากฉัน
" ชมพูอ่อนน่าจะโอกว่านะ สีมันธรรมชาติดี " ฉันมองลิปสติกสองแท่งในมือยัยแพรว ก่อนจะ
แสดงความคิดเห็นส่วนตัวออกไป
" แต่ฉันชอบสีนู้ดมากกว่า อืมม งั้นเอาอันนี้แหละ " แพรวเก็บลิปสติกสีชมพูอ่อนไว้ที่เดิมแล้วหัน
มายิ้มให้ฉัน
" เดี๋ยวนะ แล้วแกจะถามเพื่อ...? " ฉันใช้สายตาจิกๆ มองไปที่เจ้าตัว ปกติแล้วแพรวไม่ใช่คน
กวนประสาทนะ สงสัยจะซึมซับอะไรพวกนี้มาจากฉัน โอ้ยย แกไม่ต้องมารับเอานิสัยดีๆ บางส่วนของฉันไป
ก็ได้นะแพรว ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น สายตาอันว่องไวของฉันก็เหลือบไปเห็นชาย
หญิงในร้านอาหารฝั่งตรงข้าม นั้นมันพี่แม็ททิวกับไอรินนี่ เหมือนพี่เค้าจะมองมาทางฉันอยู่ก่อน
แล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก หันมาตั้งใจเลือกลิปสติกต่อ
ออกจากร้านเครื่องสำอางค์ฉันกับแพรวก็ไปดูหนังกันต่อ โปรแกรมวันนี้เป็นหนังดังระดับโลกเลยนะ
Fast and Furious 7 ( R.I.P Paul William Walker IV ) หนังเข้าเกือบอาทิตย์แล้วแต่
รอบที่ฉันดูยังเต็มหมดทุกที่นั่ง กว่าหนังจะจบก็กินเวลาไปเกือบ 5 โมงเย็น แพรวเลยขอตัวกลับ
ก่อนเพราะกลัวจะถึงบ้านดึก ฉันเลยถือโอกาศเดินดูนั้นดูนี่คนเดียว
      ฉันมุ่งหน้าไปยังร้านขายซีดีเพลงร้านประจำที่ชอบมาบ่อยๆ ในนั้นมีซีดีให้เลือกมากมาย สายตาของฉันหยุดอยู่
ที่ซีดีปกสีดำของวงร็อคเกาหลีชื่อดังที่ฉันชอบฟัง อัลบั้มใหม่นี่ กรี๊ดดด ออกแล้วหรอ ฉันหยิบมาดูด้วยความตื่นเต้น
" ชอบฟังเพลงแนวนี้เหรอครับ " เสียงนุ่มๆของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง
" อ่าว พี่ทาม มาเดินเล่นหรอคะ "
" ครับ มาเดินเล่นแก้เซงนิดหน่อย แปลกนะที่ผู้หญิงอย่างเนฟังเพลงแนวนี้ "
" แล้วแบบเนนี่ต้องฟังเพลงประมาณไหนอะ " ฉันยิ้มตาหยีก่อนจะตอบไปแบบกวนๆ 
พี่ทามหยิบซีดีในมือฉันแล้วเดินไปคิดเงินที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะยื่นให้
" ขอบคุณสำหรับไวท์ช็อกนะครับ " 
" จริงๆ ไม่ต้องก็ได้ค่ะ แค่นี้เอง " ฉันรับมาด้วยความเกรงใจ
" เนรีบกลับหรือเปล่า ไปหาอะไรกินกัน "
" เอิ่มมม คือ... "
" ไม่เป็นไรนะ.. คือพี่แค่ถามดูถ้าเนไม่ว่างไว้วันหลังก็ได้ " สีหน้าของพี่ทามดูจะผิดหวังอยู่
หน่อยๆ เมื่อเห็นท่าทางอ้ำอึ้งของฉัน
" ไม่รีบค่ะ " ฉันมองหน้าพี่เค้าก่อนจะตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้
หลังจากนั้นพี่ทามพาฉันไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นสุดหรูร้านหนึ่ง
" เนรู้ไหม ปีที่แล้วพี่เจอผู้หญิงคนนึง เค้าฟังเพลงของวงนี้แหละ ส่วนตัว พี่ชอบวงนี้มาก
เลยนะ พี่ก็เลยรู้สึกถูกชะตากับเธอคนนั้น " พี่ทามทำลายความเงียบหลังจากที่เราสั่งอาหารกัน
เรียบร้อยแล้ว
" จริงเหรอคะ แล้วพี่ได้ขอเบอร์เธอไว้หรือเปล่า " ฉันถามด้วยความอยากรู้ เพราะดูพี่เค้าจะมีความ
สุขมาก เห็นได้จากสีหน้าและรอยยิ้ม ต่างกับวันนั้นหลังจากที่เจอไอรินพี่เค้าก็ดูเครียดๆ
" เปล่าครับ ไม่รู้ชื่อ แล้วก็ไม่เห็นหน้าด้วย "
" เอ้าซะงั้น ทำไมละคะ หรือว่าพี่ไม่กล้า ให้เนช่วยไหม เค้าเรียนที่ไหน โรงเรียนเดียวกับเราหรือเปล่า "
" ฮ่าๆ ไม่เป็นไร พี่รู้สึกว่าอีกไม่นานพี่จะได้เจอเธอ " พี่ทามหัวเราะเบาๆแก้เขิน
" งั้น พี่อย่าลืมพามาแนะนำนะ เนอยากรู้จัก ^^ "
 
        หลังจากท้องอิ่มแล้ว พี่ทามก็อาสามาส่งฉันที่บ้าน ฉันโบกมือลาพี่ทามก่อนที่รถสปอร์ตสีดำ
ของพี่เค้าจะเลี้ยงออกจากซอยไป
" แหม เดี๋ยวนี้ลูกสาวแม่มีหนุ่มขับรถมาส่งด้วย " แม่แซวฉันยกใหญ่ทันทีที่เดินเข้าบ้าน
" แม่ก็ รุ่นพี่ที่โรงเรียนค่ะ "
    ลืมสนิทเลย ฉันนึกขึ้นได้ว่าทำรายงานค้างไว้เพราะกระดาษรายงานหมด ส่งพรุ่งนี้เช้าด้วย
" แม่คะ เนไปซื้อกระดาษรายงานที่ซุปเปอร์นะ " ฉันคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินออกจากบ้านทันที
บนถนนสายเล็กๆในหมู่บ้าน ขณะเดินฉันก็ฟังเพลงไปด้วย ทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงฉันรู้สึกว่ามันเป็นช่วง
เวลาที่ฉันได้อยู่กับตัวเอง ได้คิดอะไรมากขึ้น บางทีเหตุการณ์บางเหตุการณ์ก็ไหลเข้ามาในหัวโดยไม่ได้ตั้งใจ
ไม่นานฉันก็เดินมาถึงซุปเปอร์ มุมเครื่องเขียนมีอุปกรณ์การเรียนต่างๆ เยอะแยะไปหมด ฉันกำลัง
จะหยิบห่อกระดาษรายงานบนชั้น ก็มีมือดีมาหยิบไปต่อหน้าต่อตา ฉันมองตามไป ด้วยความสงสัย
เอ๊ะ หน้าตายแบบนี้ ไม่ใช่ใคร พี่แม็ททิว!!! มาไงเนี้ย กระดาษรายงานของฉ้านน
เหลืออยู่ห่อเดียวแล้วด้วย ฉันทำตาเขียวปั้ดใส่พี่เค้าทันที
" เอาคืนมานะ เนกำลังจะหยิบเลย " ไม่พูดเปล่าฉันดึงห่อกระดาษรายงานมาไว้ในมือ
พี่เค้าไม่ได้พูดอะไร มองฉันนิ่งๆ แล้วเดินไปทางอื่น ฉันจัดแจงคิดเงินเรียบร้อยก่อนจะเดินออกจาก
ร้าน ยังไม่ทันพ้นประตู ฝนเจ้ากรรมก็ตกลงมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ฉันยืนมองเม็ดฝนที่ร่วงหล่น
กระทบพื้น จะกลับบ้านยังไงละทีนี้  
" ในร้านมีร่มขายนะ " พี่แม็ททิวยืนกางร่มสีขาวเหนือหัวฉัน สายตามองออกไปข้างหน้า เหมือน
กำลังคิดอะไรอยู่ ปากก็เอ่ยประโยคที่ทำให้ฉันไม่เข้าใจออกมา "ในร้านมีร่มขาย" อะหะ
แล้วไง? พี่เค้าจะสื่ออะไรเนี้ย
“ ไปสิ ไม่กลับบ้านหรือไง ”  ฉันงงกับท่าทางของเค้า พูดอะไรเอาแต่ใจชะมัด
ไม่ถามอะไรฉันสักคำ ท่ามกลางสายฝนฉันกับพี่เค้ากำลังเดินบนถนนสาย
เล็กๆในซอยบ้าน ฉันเหลือบมองผู้ชายที่เดินอยู่ข้างๆเป็นระยะๆ ระหว่างทางมีแค่เสียงฝนเท่านั้น
เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันจนถึงหน้าบ้านฉัน
“ ถึงแล้วค่ะ ” ฉันเปิดประตูรั้วกำลังจะเดินเข้าบ้าน
“ ขอบคุณที่เดินมาส่งนะคะ ” พี่เค้าเพียงแค่มองฉันแล้วเดินกลับไปตามทางที่เราเดินมาเมื่อครู่ ฉัน
ฉุดคิดขึ้นได้เรื่องกระดาษรายงานที่ฉันแย่งพี่เค้ามา
“ พี่แม็ททิวคะ เดี๋ยวค่ะ พี่จะไปไหน ” ฉันเดินพ้นประตูบ้านออกมาเล็กน้อย มองตามแผ่นหลังแข็ง
แรงของพี่เค้า สิ้นเสียงฉันพี่แม็ททิวหยุดเดินและหันหลังกลับมา
“ จะกลับคอนโดครับ ” มืออีกข้างของเค้าชี้ไปที่ตึกสูงๆ ไม่ไกลจากบ้านของฉันมากนัก แต่ดู
เหมือนตึกมันจะมืดๆ ผิดปกติ อย่างน้อยก็น่าจะมีแสงไฟจากป้ายชื่อหรือห้องของผู้พักอาศัยเล็ด
ลอดออกมาบ้าง
“ พี่แน่ใจนะว่าอยู่ที่ตึกมืดตึ๊ดตื๋อนั่น ” ฉันถามด้วยความสงสัย ละอองฝนเริ่มทำให้ผมของฉันบาง
ส่วนเปียกเล็กน้อย พี่เค้าเดินกลับมายืนตรงหน้าฉันพร้อมกับร่มสีขาวเหนือหัว ฉันเหลือบมองผู้ชาย
ตรงหน้า ด้วยความสูงที่ต่างกันทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย
“ สงสัยไฟจะดับ ปกติมันไม่มืดแบบนั้นหรอก ทำไมยังไม่เข้าบ้านอีก เดี๋ยวก็ไม่สบาย ”
ฉันจ้องมองแววตาเย็นเฉียบของพี่เค้า ถึงแม้ว่าน้ำเสียงไม่ได้แฝงความในใดๆ แต่มันก็ทำให้ฉันอึ้ง
ไปเล็กน้อย
“ งะงั้น..... พี่ไปรอในบ้านเนก่อนไหมคะ รอไฟมาแล้วค่อยกลับ ” ฉันเลี่ยงที่จะมองหน้าพี่เค้า
เพราะกลัวความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับฉันจะทำให้พี่แม็ททิวรู้สึกแปลกๆ ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ พี่
แม็ททิวยังคงยืนนิ่งอยู่ ฉันดึงแขนเค้าเล็กน้อยให้ตามฉันเข้าไปในบ้าน
“ นั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวเนไปเอาน้ำมาให้ ” ฉันเดินเข้าครัวไป เห็นแม่กำลังล้างจานอยู่
“ แม่คะ....คือ พอดีเนเจอรุ่นพี่ที่โรงเรียนที่ซุปเปอร์อาค่ะ เค้าเดินมาส่งแล้วพอดีคอนโดเค้าไฟดับ
เนเลยชวนพี่เค้ามารอที่บ้าน กะว่าจะชวนพี่เค้าทำรายงานด้วย ” แม่หันมายิ้มให้ฉันก่อนจะหันไป
ล้างจานต่อโดยไม่ถามอะไร
“ น้ำค่ะ รายงานพี่ส่งวันไหน ” ฉันวางน้ำที่ถือมาแล้วนั่งลงที่โซฟาตรงข้ามพี่เค้า
“ ขอบคุณครับ รายงานส่งพรุ่งนี้ ”
“ งั้นทำเลยไหม เดี๋ยวเนขึ้นไปหยิบโน๊ตบุ๊คแปบนะ ” ฉันวิ่งไปหยิบโน๊ตบุ๊คตัวเก่งบนห้องพร้อมกับ
อุปกรณ์การเรียนในกระเป๋า ฉันวางทุกอย่างไว้บนโต้ะ ก่อนจะแกะห่อกระดาษรายงานที่ซื้อมาจาก
ซุปเปอร์แล้วยื่นให้พี่เค้า
“ นี่ค่ะ เนแบ่งให้พี่ครึ่งนึง ทำตอนนี้เลยสิเผื่อพี่กลับไปไฟยังไม่มา เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีงานส่งนะ ” พี่
เค้าเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็รับกระดาษรายงานที่ฉันยื่นให้ เราสองคนนั่งทำรายงานด้วยกัน พี่เค้าหา
ข้อมูลในโน๊ตบุ๊ตแล้วเขียนลงบนกระดาษ
“ แม่ยกของว่างมาให้ กลัวจะทำงานกันจนหิว ^^ ” น้ำส้มสองแก้วกับคุกกี้หน้าตาน่ารักวางเรียง
อยู่บนจานสีสดใส
“ แม่คะ นี่พี่แม็ททิวค่ะ ”
“ สวัสดีครับ ” พี่เค้ายกมือไหว้แม่อย่างนอบน้อม แต่สีหน้าก็ไม่ได้ต่างไปจากเดิมเลย คนอะไรหน้า
ตายชะมัด แม่รับไหว้พี่แม็ททิวแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว
     ไม่รู้ว่าเวลาเดินผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ฉันเหลือบมองพี่เค้าเป็นระยะ เค้าดูตั้งใจกับการ
ทำงานมาก ความเงียบเข้าปกคลุมเมื่อไม่มีเสียงฝนอีกแล้ว ฉันรู้สึกว่ามันเงียบจนได้ยินเสียงหัวใจ
ของตัวเอง ไม่รู้ว่ามันเต้นแรงเพราะอะไรกัน ตื่นเต้นเหรอ ก็ไม่นะแค่นั่งทำรายงานกับคนที่พึ่งรู้จัก
หรือว่าฉันกำลังกลัว กลัวพี่เค้าอะนะ บ้านตัวเองแท้ๆ แม่ก็อยู่ ไม่น่าใช่
“ ป่านี้ไฟคงมาแล้วละครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะ ” เสียงของพี่แม็ททิวทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย
“ อะอ๋อ...ค่ะ ” พี่เค้าเก็บกระดาษรายงาน 2 3 แผ่นที่เค้าเขียน แล้วยื่นกระดาษเปล่าที่เหลือ
คืนให้ฉัน
“ เน..  ใช่ไหม ขอบคุณนะครับ “
“ ไม่เป็นไรค่ะ พี่ก็อุสาห์เดินมาส่งเนที่บ้าน หายกันๆ “ ฉันเดินไปส่งพี่เค้าหน้าบ้าน ยืนมองแผ่น
หลังนั้นจนลับสายตาไป
“ เดี๋ยวนี้ลูกแม่ฮอตนะ เมื่อเย็นก็มีหนุ่มมาส่ง “ แม่แซวฉันทันทีที่เดินเข้าบ้านมา
“ แม่อะ  ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนจริงๆค่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ” ฉันทำหน้าบู้
ใส่แม่ ก่อนจะรวบรวมรายงานที่กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะให้เป็นระเบียบ
“ แม่แค่สงสัย ปกติลูกไม่เคยพาใครมาที่บ้าน แม่เป็นห่วงลูกนี่นา ก็ต้องถามไปตามเรื่องตามราว ”
ฉันยิ้มตาหยีให้ท่านก่อนจะหอบหิ้วโน๊ตบุ๊คกับรายงานขึ้นห้อง
   
       - Irin Home -
“ ฮัลโหล ว่าไงเชอรี่ ”
[ แกเห็นข่าวในบอร็ดโรงเรียนหรือยัง ]
“ ยังอะ ฉันพึ่งถึงบ้านมีอะไรเหรอ ”
[ ก็พี่แม็ททิวสุดที่รักแกนะสิ เอาไปดูเองแล้วกัน เดี๋ยวฉัน line ไปให้]
 
   Line ♫♪ ~
 
 สาวน้อยปริศนา!!! ....คลิก<<
            ตายแล้วๆ คุณน้องข๋า... มือดีของเราแอบถ่ายภาพน้องแม็ททิวหนุ่มหล่อที่กำลังฮ็อต
ที่สุดในโรงเรียนตอนนี้ กางร่มเดินกับสาวปริศนา คาดว่านางน่าจะเป็นเด็กในโรงเรียนเราค่ะ สงสัย
งานนี้มีคนนอนซบหมอนร้องไห้กระซิกๆ น้ำตาท่วมห้องแน่นอนค่ะ
 
“ กรี๊ดดด รูปนี่ นี่มันยัยเน !! “
“ แก... แกกล้ามายุ่งกับพี่แม็ททิวของฉัน แล้วเราจะได้เห็นดีกัน “
 
 
จะเกิดอะไรขึ้นกับเนเน่ ?
 
 
-------------------------- โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ  --------------------------