รักใสใส...แอบปันใจให้นายพี่ชาย

.+*Hi Sunday*+.

ห้าววว ว ว

ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยมาตลอดสัปดาห์ก็มาถึงจนได้ เช้าวันอาทิตย์ที่แสนสดใส จะนอนตื่นกี่โมง

ก็ได้ กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงกี่รอบก็ได้ หึยย...ฟิน

ฉันกับแพรวนัดกันจะไปช็อปปิ้ง หลังจากไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันนานมากแล้ว วันหยุดทั้งทีจะให้นอน

อุดอู้อยู่แต่ห้องอย่างเดียวก็น่าเบื่อแย่สิ

     จะทำให้รักเราเป็นตำนาน ♫♬♪♩♭♪ ~

เสียงริงโทนเพลงโปรดของฉันดังขึ้น

" ฮัลโหลแพรว ว่าไงแก "

[ เน แกตื่นหรือยัง ฉันกำลังจะออกไปแล้วนะ ]

" อื้อ ..  ตื่นแล้วๆ " ฉันกรอกเสียงตามสายไปอย่างงัวเงีย

[ โอเคๆ มาสายเลี้ยงข้าวนะบอกก่อน ]

" ฮ่าๆ แกอย่าหวังเลยแพรว ฉันแต่งตัวเร็ว "

[ หึย.. สาธุๆ ขอให้รถติด ]

" ไปอาบน้ำดีกว่า แล้วเจอกัน " ฉันกดตัดสายแล้วลุกจากเตียงอย่างกระวีกระวาด

 

   -- ห้างดังแห่งหนึ่ง --

" ไงจ้ะสาวน้อย พี่บอกแล้วไม่ได้แอ้มหรอก " ฉันเดินเข้าไปสะกิดแพรวที่กำลังเดินดูเสื้อผ้าแฟชั่น

สวยๆในร้านชั้นนำของห้าง

" โหย ยย นัด 10โมง แกมา 9 โมง 58 ฉันละทึ่งแกจริงๆ " แพรวมองดูนาฬิกาข้อมือของตัว

เองแล้วทำหน้าเซงๆ เมื่อรู้ว่าฉันมาทันพอดีเป๊ะ ฉันยิ้มให้แพรวอย่างมีชัยก่อนจะหันไปสนใจเสื้อผ้า

ที่อยู่ตรงหน้า

" แก เสื้อผ้าร้านนี้สวยจัง " ฉันมองเสื้อผ้าตรงหน้าด้วยความตื่นเต้น มือไม้จับตัวนั้นทีตัวนี้ที

" แน่นอนๆ ร้านนี้ฉันมาประจำ นี่เป็นเสื้อผ้าคอลเลคชั่นใหม่ที่พึ่งเข้ามาวันนี้เลยนะ ชอบละสิ "

แพรวสาธยาย ไม่นานเราสองคนก็ได้เสื้อผ้ากลับบ้านกันคนละชุดสองชุด ต่อจากร้านเสื้อผ้าก็ต้อง

ร้านเครื่องสำอางค์สินะ สำหรับฉันถึงของพวกนี้จะไม่มีบทบาทกับการชีวิตฉันเท่าไหร่ แต่ก็มีบ้าง

นานๆทีจะมาเลือกซื้อลิปสติกกับแป้งพับที่ฉันใช้อยู่ประจำ

" เน แกว่าสีชมพูอ่อนกับสีชมพูนู้ด สีไหนสวยกว่ากันอะ " แพรวหันมาขอความช่วยเหลือจากฉัน

" ชมพูอ่อนน่าจะโอกว่านะ สีมันธรรมชาติดี " ฉันมองลิปสติกสองแท่งในมือยัยแพรว ก่อนจะ

แสดงความคิดเห็นส่วนตัวออกไป

" แต่ฉันชอบสีนู้ดมากกว่า อืมม งั้นเอาอันนี้แหละ " แพรวเก็บลิปสติกสีชมพูอ่อนไว้ที่เดิมแล้วหัน

มายิ้มให้ฉัน

" เดี๋ยวนะ แล้วแกจะถามเพื่อ...? " ฉันใช้สายตาจิกๆ มองไปที่เจ้าตัว ปกติแล้วแพรวไม่ใช่คน

กวนประสาทนะ สงสัยจะซึมซับอะไรพวกนี้มาจากฉัน โอ้ยย แกไม่ต้องมารับเอานิสัยดีๆ บางส่วนของฉันไป

ก็ได้นะแพรว ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น สายตาอันว่องไวของฉันก็เหลือบไปเห็นชาย

หญิงในร้านอาหารฝั่งตรงข้าม นั้นมันพี่แม็ททิวกับไอรินนี่ เหมือนพี่เค้าจะมองมาทางฉันอยู่ก่อน

แล้ว แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจอะไรนัก หันมาตั้งใจเลือกลิปสติกต่อ

ออกจากร้านเครื่องสำอางค์ฉันกับแพรวก็ไปดูหนังกันต่อ โปรแกรมวันนี้เป็นหนังดังระดับโลกเลยนะ

Fast and Furious 7 ( R.I.P Paul William Walker IV ) หนังเข้าเกือบอาทิตย์แล้วแต่

รอบที่ฉันดูยังเต็มหมดทุกที่นั่ง กว่าหนังจะจบก็กินเวลาไปเกือบ 5 โมงเย็น แพรวเลยขอตัวกลับ

ก่อนเพราะกลัวจะถึงบ้านดึก ฉันเลยถือโอกาศเดินดูนั้นดูนี่คนเดียว

      ฉันมุ่งหน้าไปยังร้านขายซีดีเพลงร้านประจำที่ชอบมาบ่อยๆ ในนั้นมีซีดีให้เลือกมากมาย สายตาของฉันหยุดอยู่

ที่ซีดีปกสีดำของวงร็อคเกาหลีชื่อดังที่ฉันชอบฟัง อัลบั้มใหม่นี่ กรี๊ดดด ออกแล้วหรอ ฉันหยิบมาดูด้วยความตื่นเต้น

" ชอบฟังเพลงแนวนี้เหรอครับ " เสียงนุ่มๆของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลัง

" อ่าว พี่ทาม มาเดินเล่นหรอคะ "

" ครับ มาเดินเล่นแก้เซงนิดหน่อย แปลกนะที่ผู้หญิงอย่างเนฟังเพลงแนวนี้ "

" แล้วแบบเนนี่ต้องฟังเพลงประมาณไหนอะ " ฉันยิ้มตาหยีก่อนจะตอบไปแบบกวนๆ 

พี่ทามหยิบซีดีในมือฉันแล้วเดินไปคิดเงินที่เคาน์เตอร์ ก่อนจะยื่นให้

" ขอบคุณสำหรับไวท์ช็อกนะครับ " 

" จริงๆ ไม่ต้องก็ได้ค่ะ แค่นี้เอง " ฉันรับมาด้วยความเกรงใจ

" เนรีบกลับหรือเปล่า ไปหาอะไรกินกัน "

" เอิ่มมม คือ... "

" ไม่เป็นไรนะ.. คือพี่แค่ถามดูถ้าเนไม่ว่างไว้วันหลังก็ได้ " สีหน้าของพี่ทามดูจะผิดหวังอยู่

หน่อยๆ เมื่อเห็นท่าทางอ้ำอึ้งของฉัน

" ไม่รีบค่ะ " ฉันมองหน้าพี่เค้าก่อนจะตอบตกลงอย่างเลี่ยงไม่ได้

หลังจากนั้นพี่ทามพาฉันไปที่ร้านอาหารญี่ปุ่นสุดหรูร้านหนึ่ง

" เนรู้ไหม ปีที่แล้วพี่เจอผู้หญิงคนนึง เค้าฟังเพลงของวงนี้แหละ ส่วนตัว พี่ชอบวงนี้มาก

เลยนะ พี่ก็เลยรู้สึกถูกชะตากับเธอคนนั้น " พี่ทามทำลายความเงียบหลังจากที่เราสั่งอาหารกัน

เรียบร้อยแล้ว

" จริงเหรอคะ แล้วพี่ได้ขอเบอร์เธอไว้หรือเปล่า " ฉันถามด้วยความอยากรู้ เพราะดูพี่เค้าจะมีความ

สุขมาก เห็นได้จากสีหน้าและรอยยิ้ม ต่างกับวันนั้นหลังจากที่เจอไอรินพี่เค้าก็ดูเครียดๆ

" เปล่าครับ ไม่รู้ชื่อ แล้วก็ไม่เห็นหน้าด้วย "

" เอ้าซะงั้น ทำไมละคะ หรือว่าพี่ไม่กล้า ให้เนช่วยไหม เค้าเรียนที่ไหน โรงเรียนเดียวกับเราหรือเปล่า "

" ฮ่าๆ ไม่เป็นไร พี่รู้สึกว่าอีกไม่นานพี่จะได้เจอเธอ " พี่ทามหัวเราะเบาๆแก้เขิน

" งั้น พี่อย่าลืมพามาแนะนำนะ เนอยากรู้จัก ^^ "

 

        หลังจากท้องอิ่มแล้ว พี่ทามก็อาสามาส่งฉันที่บ้าน ฉันโบกมือลาพี่ทามก่อนที่รถสปอร์ตสีดำ

ของพี่เค้าจะเลี้ยงออกจากซอยไป

" แหม เดี๋ยวนี้ลูกสาวแม่มีหนุ่มขับรถมาส่งด้วย " แม่แซวฉันยกใหญ่ทันทีที่เดินเข้าบ้าน

" แม่ก็ รุ่นพี่ที่โรงเรียนค่ะ "

    ลืมสนิทเลย ฉันนึกขึ้นได้ว่าทำรายงานค้างไว้เพราะกระดาษรายงานหมด ส่งพรุ่งนี้เช้าด้วย

" แม่คะ เนไปซื้อกระดาษรายงานที่ซุปเปอร์นะ " ฉันคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินออกจากบ้านทันที

บนถนนสายเล็กๆในหมู่บ้าน ขณะเดินฉันก็ฟังเพลงไปด้วย ทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงฉันรู้สึกว่ามันเป็นช่วง

เวลาที่ฉันได้อยู่กับตัวเอง ได้คิดอะไรมากขึ้น บางทีเหตุการณ์บางเหตุการณ์ก็ไหลเข้ามาในหัวโดยไม่ได้ตั้งใจ

ไม่นานฉันก็เดินมาถึงซุปเปอร์ มุมเครื่องเขียนมีอุปกรณ์การเรียนต่างๆ เยอะแยะไปหมด ฉันกำลัง

จะหยิบห่อกระดาษรายงานบนชั้น ก็มีมือดีมาหยิบไปต่อหน้าต่อตา ฉันมองตามไป ด้วยความสงสัย

เอ๊ะ หน้าตายแบบนี้ ไม่ใช่ใคร พี่แม็ททิว!!! มาไงเนี้ย กระดาษรายงานของฉ้านน

เหลืออยู่ห่อเดียวแล้วด้วย ฉันทำตาเขียวปั้ดใส่พี่เค้าทันที

" เอาคืนมานะ เนกำลังจะหยิบเลย " ไม่พูดเปล่าฉันดึงห่อกระดาษรายงานมาไว้ในมือ

พี่เค้าไม่ได้พูดอะไร มองฉันนิ่งๆ แล้วเดินไปทางอื่น ฉันจัดแจงคิดเงินเรียบร้อยก่อนจะเดินออกจาก

ร้าน ยังไม่ทันพ้นประตู ฝนเจ้ากรรมก็ตกลงมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ฉันยืนมองเม็ดฝนที่ร่วงหล่น

กระทบพื้น จะกลับบ้านยังไงละทีนี้  

" ในร้านมีร่มขายนะ " พี่แม็ททิวยืนกางร่มสีขาวเหนือหัวฉัน สายตามองออกไปข้างหน้า เหมือน

กำลังคิดอะไรอยู่ ปากก็เอ่ยประโยคที่ทำให้ฉันไม่เข้าใจออกมา "ในร้านมีร่มขาย" อะหะ

แล้วไง? พี่เค้าจะสื่ออะไรเนี้ย

“ ไปสิ ไม่กลับบ้านหรือไง ”  ฉันงงกับท่าทางของเค้า พูดอะไรเอาแต่ใจชะมัด

ไม่ถามอะไรฉันสักคำ ท่ามกลางสายฝนฉันกับพี่เค้ากำลังเดินบนถนนสาย

เล็กๆในซอยบ้าน ฉันเหลือบมองผู้ชายที่เดินอยู่ข้างๆเป็นระยะๆ ระหว่างทางมีแค่เสียงฝนเท่านั้น

เราสองคนไม่ได้พูดอะไรกันจนถึงหน้าบ้านฉัน

“ ถึงแล้วค่ะ ” ฉันเปิดประตูรั้วกำลังจะเดินเข้าบ้าน

“ ขอบคุณที่เดินมาส่งนะคะ ” พี่เค้าเพียงแค่มองฉันแล้วเดินกลับไปตามทางที่เราเดินมาเมื่อครู่ ฉัน

ฉุดคิดขึ้นได้เรื่องกระดาษรายงานที่ฉันแย่งพี่เค้ามา

“ พี่แม็ททิวคะ เดี๋ยวค่ะ พี่จะไปไหน ” ฉันเดินพ้นประตูบ้านออกมาเล็กน้อย มองตามแผ่นหลังแข็ง

แรงของพี่เค้า สิ้นเสียงฉันพี่แม็ททิวหยุดเดินและหันหลังกลับมา

“ จะกลับคอนโดครับ ” มืออีกข้างของเค้าชี้ไปที่ตึกสูงๆ ไม่ไกลจากบ้านของฉันมากนัก แต่ดู

เหมือนตึกมันจะมืดๆ ผิดปกติ อย่างน้อยก็น่าจะมีแสงไฟจากป้ายชื่อหรือห้องของผู้พักอาศัยเล็ด

ลอดออกมาบ้าง

“ พี่แน่ใจนะว่าอยู่ที่ตึกมืดตึ๊ดตื๋อนั่น ” ฉันถามด้วยความสงสัย ละอองฝนเริ่มทำให้ผมของฉันบาง

ส่วนเปียกเล็กน้อย พี่เค้าเดินกลับมายืนตรงหน้าฉันพร้อมกับร่มสีขาวเหนือหัว ฉันเหลือบมองผู้ชาย

ตรงหน้า ด้วยความสูงที่ต่างกันทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย

“ สงสัยไฟจะดับ ปกติมันไม่มืดแบบนั้นหรอก ทำไมยังไม่เข้าบ้านอีก เดี๋ยวก็ไม่สบาย ”

ฉันจ้องมองแววตาเย็นเฉียบของพี่เค้า ถึงแม้ว่าน้ำเสียงไม่ได้แฝงความในใดๆ แต่มันก็ทำให้ฉันอึ้ง

ไปเล็กน้อย

“ งะงั้น..... พี่ไปรอในบ้านเนก่อนไหมคะ รอไฟมาแล้วค่อยกลับ ” ฉันเลี่ยงที่จะมองหน้าพี่เค้า

เพราะกลัวความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับฉันจะทำให้พี่แม็ททิวรู้สึกแปลกๆ ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ พี่

แม็ททิวยังคงยืนนิ่งอยู่ ฉันดึงแขนเค้าเล็กน้อยให้ตามฉันเข้าไปในบ้าน

“ นั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวเนไปเอาน้ำมาให้ ” ฉันเดินเข้าครัวไป เห็นแม่กำลังล้างจานอยู่

“ แม่คะ....คือ พอดีเนเจอรุ่นพี่ที่โรงเรียนที่ซุปเปอร์อาค่ะ เค้าเดินมาส่งแล้วพอดีคอนโดเค้าไฟดับ

เนเลยชวนพี่เค้ามารอที่บ้าน กะว่าจะชวนพี่เค้าทำรายงานด้วย ” แม่หันมายิ้มให้ฉันก่อนจะหันไป

ล้างจานต่อโดยไม่ถามอะไร

“ น้ำค่ะ รายงานพี่ส่งวันไหน ” ฉันวางน้ำที่ถือมาแล้วนั่งลงที่โซฟาตรงข้ามพี่เค้า

“ ขอบคุณครับ รายงานส่งพรุ่งนี้ ”

“ งั้นทำเลยไหม เดี๋ยวเนขึ้นไปหยิบโน๊ตบุ๊คแปบนะ ” ฉันวิ่งไปหยิบโน๊ตบุ๊คตัวเก่งบนห้องพร้อมกับ

อุปกรณ์การเรียนในกระเป๋า ฉันวางทุกอย่างไว้บนโต้ะ ก่อนจะแกะห่อกระดาษรายงานที่ซื้อมาจาก

ซุปเปอร์แล้วยื่นให้พี่เค้า

“ นี่ค่ะ เนแบ่งให้พี่ครึ่งนึง ทำตอนนี้เลยสิเผื่อพี่กลับไปไฟยังไม่มา เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีงานส่งนะ ” พี่

เค้าเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็รับกระดาษรายงานที่ฉันยื่นให้ เราสองคนนั่งทำรายงานด้วยกัน พี่เค้าหา

ข้อมูลในโน๊ตบุ๊ตแล้วเขียนลงบนกระดาษ

“ แม่ยกของว่างมาให้ กลัวจะทำงานกันจนหิว ^^ ” น้ำส้มสองแก้วกับคุกกี้หน้าตาน่ารักวางเรียง

อยู่บนจานสีสดใส

“ แม่คะ นี่พี่แม็ททิวค่ะ ”

“ สวัสดีครับ ” พี่เค้ายกมือไหว้แม่อย่างนอบน้อม แต่สีหน้าก็ไม่ได้ต่างไปจากเดิมเลย คนอะไรหน้า

ตายชะมัด แม่รับไหว้พี่แม็ททิวแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว

     ไม่รู้ว่าเวลาเดินผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ฉันเหลือบมองพี่เค้าเป็นระยะ เค้าดูตั้งใจกับการ

ทำงานมาก ความเงียบเข้าปกคลุมเมื่อไม่มีเสียงฝนอีกแล้ว ฉันรู้สึกว่ามันเงียบจนได้ยินเสียงหัวใจ

ของตัวเอง ไม่รู้ว่ามันเต้นแรงเพราะอะไรกัน ตื่นเต้นเหรอ ก็ไม่นะแค่นั่งทำรายงานกับคนที่พึ่งรู้จัก

หรือว่าฉันกำลังกลัว กลัวพี่เค้าอะนะ บ้านตัวเองแท้ๆ แม่ก็อยู่ ไม่น่าใช่

“ ป่านี้ไฟคงมาแล้วละครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะ ” เสียงของพี่แม็ททิวทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย

“ อะอ๋อ...ค่ะ ” พี่เค้าเก็บกระดาษรายงาน 2 3 แผ่นที่เค้าเขียน แล้วยื่นกระดาษเปล่าที่เหลือ

คืนให้ฉัน

“ เน..  ใช่ไหม ขอบคุณนะครับ “

“ ไม่เป็นไรค่ะ พี่ก็อุสาห์เดินมาส่งเนที่บ้าน หายกันๆ “ ฉันเดินไปส่งพี่เค้าหน้าบ้าน ยืนมองแผ่น

หลังนั้นจนลับสายตาไป

“ เดี๋ยวนี้ลูกแม่ฮอตนะ เมื่อเย็นก็มีหนุ่มมาส่ง “ แม่แซวฉันทันทีที่เดินเข้าบ้านมา

“ แม่อะ  ไม่ใช่อย่างนั้นนะ เค้าเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนจริงๆค่ะ ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ” ฉันทำหน้าบู้

ใส่แม่ ก่อนจะรวบรวมรายงานที่กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะให้เป็นระเบียบ

“ แม่แค่สงสัย ปกติลูกไม่เคยพาใครมาที่บ้าน แม่เป็นห่วงลูกนี่นา ก็ต้องถามไปตามเรื่องตามราว ”

ฉันยิ้มตาหยีให้ท่านก่อนจะหอบหิ้วโน๊ตบุ๊คกับรายงานขึ้นห้อง

   

       - Irin Home -

“ ฮัลโหล ว่าไงเชอรี่ ”

[ แกเห็นข่าวในบอร็ดโรงเรียนหรือยัง ]

“ ยังอะ ฉันพึ่งถึงบ้านมีอะไรเหรอ ”

[ ก็พี่แม็ททิวสุดที่รักแกนะสิ เอาไปดูเองแล้วกัน เดี๋ยวฉัน line ไปให้]

 

   Line ♫♪ ~

 

 สาวน้อยปริศนา!!! ....คลิก<<

            ตายแล้วๆ คุณน้องข๋า... มือดีของเราแอบถ่ายภาพน้องแม็ททิวหนุ่มหล่อที่กำลังฮ็อต

ที่สุดในโรงเรียนตอนนี้ กางร่มเดินกับสาวปริศนา คาดว่านางน่าจะเป็นเด็กในโรงเรียนเราค่ะ สงสัย

งานนี้มีคนนอนซบหมอนร้องไห้กระซิกๆ น้ำตาท่วมห้องแน่นอนค่ะ

 

“ กรี๊ดดด รูปนี่ นี่มันยัยเน !! “

“ แก... แกกล้ามายุ่งกับพี่แม็ททิวของฉัน แล้วเราจะได้เห็นดีกัน “

 

 

จะเกิดอะไรขึ้นกับเนเน่ ?

 

 

-------------------------- โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ  --------------------------