นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!
เขียนโดย romanticsine
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.27 น.
แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 14.34 น. โดย เจ้าของนิยาย
43) ฉันไม่ได้นอกใจนายนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความใกล้สอบแล้ว ฉันใกล้จะเรียนจบฉันกะจะบอกเรื่องนี้ให้เวคินและคนทั้งโลกได้รับรู้ว่าฉันจะเป็นเลดี้ในวันที่เรียนจบ... เขาจะว่ายังไงนะ...แต่ฉันตัดสินใจแล้วนี่ ฉันคงต้องขัดใจเขาแล้วถ้าเขาไม่พอใจ
หลังจากที่ฉันไปเที่ยวกับพาสเตอร์มาครั้งล่าสุด(ที่มีพี่ลูซีพ่วงไปด้วย)เวคินก็ไม่โทรมาหาฉันเลยและไม่คิดจะโผล่หน้ามาให้เจอด้วย ฉันได้ข่าวจากพี่เพชรมาว่าพี่ลูซีบินกลับประเทศไปด้วยเครื่องบินส่วนตัวเมื่อ2วันก่อนเพราะมีธุระด่วน(เรื่องผู้หญิงของพี่ลูซีที่อยู่กันคนละประเทศกำลังก่อสงครามกัน)
วันสอบวันสุดท้าย....
”ขอคุยด้วยหน่อยสิ” พาสเตอร์เดินเข้ามาหาฉันโชคดีที่เวคินไม่ได้อยู่ในสถานที่นี้ด้วย(เวคินสอบอยู่อีกตึกหนึ่งส่วนฉันกับพาสเตอร์สอบห้องเดียวกัน)
”อืม” ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินไปกับเขา
ในจากัวร์ของพาสเตอร์... เขาขับรถพาฉันมาเรื่อยๆโดยยังไม่พูดอะไรสักอย่าง ตอนแรกก็กลัวว่าเขาคิดจะทำอะไรกับฉันรึเปล่า แต่ใจฉันมันกลับบอกมาว่าไว้ใจผู้ชายคนนี้มากเหลือเกิน...
”ขอโทษนะที่จู่ๆก็พาเธออกมา... เวคินคงไม่ว่าอะไรหรอกนะ” พาสเตอร์เอ่ยขึ้นหลังจากเงียบอยู่นาน
”คะคงงั้น” ที่จริงฉันปิดโทรศัพท์มือถือไปเลยแหละ ไม่ใช่ว่าฉันทรยศต่อเวคินหรอกนะแต่เพราะฉันรู้สึกว่าพาสเตอร์คงมีเรื่องสำคัญที่จะพูดกับฉันมากจริงๆ
”ที่พาเธอมาแบบนี้เพราะอยากจะใช้เวลากับเธอให้มากที่สุด... ฉันรู้ว่าเธอกับเวคินผูกพันกันมาแค่ไหน ”
”อืม” ฉันพยักหน้าเบาๆ
”ไม่มีฉันอยู่ในสายตาเธอบ้างเลยเหรอ... ไม่เคยมองฉันในฐานะตัวเลือกของเธอเลยเหรอ” ทำไมฉันรู้สึกอึดอัดแบบนี้นะ... อย่าทำให้คนสวยลำบากใจสิ(ก๊ากๆๆฮาๆๆภูมิใจกับหน้าตาตัวเอง)
”ฉันไม่เคยคิดจะมองใครนอกจากเวคินหรอก เหมือนกับว่าฉันกับเวคินเราเกิดมาเพื่อคู่กัน”
”คำตอบน้ำเน่ากว่าที่คิดแฮะ” พาสเตอร์เบ้ปาก นะนาย!ฉีกหน้าฉันทำไมกันฮะ
”อย่าโกรธสิฉันล้อเล่นน่า..ฮาๆๆ ที่ฉันพาเธอออกมาวันนี้ก่อนที่ฉันจะไปทำงานต่อที่ต่างประเทศ ฉันอยากจะขออะไรเธออย่างหนึ่งได้ไหม”
”อะไรละ... ” ชักสังหรณ์ใจไม่ดีเลยแฮะ
”อย่าคิดที่จะเป็นเลดี้เลยนะคริสตัล... ฉันไม่อยากเห็นเธอไปคลอเคลียกับผู้ชายมากหน้าหลายตา... อย่าว่าแต่ฉันเลยเวคินก็คงต้องบ้าตายแน่ๆ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นตำแหน่งที่เป็นได้เฉพาะคนชั้นสูงแต่มันก็ไม่ดี... ถ้าเธอไม่อยากจะแต่งงานกับฉันมากขนาดนั้นฉันยอมยกเลิกงานทั้งหมดก็ได้ ขอแค่เพียงเธออย่าทำแบบนั้นเลย”
”ฉันคงทำไม่ได้หรอกพาสเตอร์...ฉันตัดสินใจไปแล้ว... อีกอย่างถ้านายบอกยกเลิกคนอื่นในวงการจะมองนายยังไง ชื่อเสียงและศักดิ์ศรีไม่ใช่อะไรที่เอามาล้อเล่นได้นะพาสเตอร์! ”
”อะโฮ~เวลาโหดนี่น่ากลัวเหมือนกันนะเธอ” พาสเตอร์บ่นพึมพำชำเลืองมองฉันอย่างหวาดๆ ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบนายที่ใช้วิธีสกปรกมัดมือชกฉันแต่ฉันก็ไม่ยอมจะให้นายเสียภาพภาพจน์หรอก ยังไงสะฉันก็ยังมีคุณธรรมความดีตามแบบฉบับนางเอกอยู่นะ
”ฉันคงห้ามเธอไม่ได้สินะ”
”ใช่ ฉันตอบเสียงหนักแน่น ฉันจะเป็นเลดี้ ฉันเลือกแล้ว”
ถึงบ้านฉัน...ในเวลา2ทุ่มกว่าๆ ฉันมองซ้ายมองขวาเพื่อว่าเวคินอาจจะซุ่มอยู่แถวๆนี้
”หมอนั่นยังไม่กลับหรอกไม่ต้องกลัว” พาสเตอร์บอกเมื่อเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของฉัน รอบรู้ไปสะทุกเรื่องสมกับเป็นหัวหน้าแก๊งราชสีห์จริงๆนะ
”อะเหรอ” ฉันพยักหน้าแต่ก็ยังคงสอดสายตาไปในบ้านของเวคินที่มีเพียงบอดีการ์ดยืนอยู่รอบๆ
”เข้าบ้านไปได้แล้ว... เออนี่ ฉันไม่ได้บอกนะว่าฉันจะตัดใจเลิกแย่งเธอมาจากเวคินนะ ฝากบอกหมอนั่นด้วยว่าถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ฉันจะแย่งเธอมาอย่างไม่มีวันให้คืนเลย” พาสเตอร์กระพริบตา น่ารักจังตานี่
”นายนะแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มแข่งแล้ว” ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะเข้าบ้านไป เมื่อลับหลังฉันไป ฉันไม่รู้เลยว่าใบหน้าที่ยิ้มแย้มตลอดเวลาตอนนี้กลับกลายเป็นใบหน้าที่มีเพียงความเศร้าอย่างเห็นได้ชัด แววตาสั่นระริกที่เขาซ่อนไว้ไม่เคยให้ใครได้เห็น...
”ฉันไม่ตัดใจจากเธอหรอก” พาสเตอร์พึมพำเบาๆแล้วแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ สิงห์ให้ตายยังไงก็เป็นสิงห์สิน่ะ...
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ