นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

ใกล้สอบแล้ว  ฉันใกล้จะเรียนจบฉันกะจะบอกเรื่องนี้ให้เวคินและคนทั้งโลกได้รับรู้ว่าฉันจะเป็นเลดี้ในวันที่เรียนจบ... เขาจะว่ายังไงนะ...แต่ฉันตัดสินใจแล้วนี่  ฉันคงต้องขัดใจเขาแล้วถ้าเขาไม่พอใจ

                หลังจากที่ฉันไปเที่ยวกับพาสเตอร์มาครั้งล่าสุด(ที่มีพี่ลูซีพ่วงไปด้วย)เวคินก็ไม่โทรมาหาฉันเลยและไม่คิดจะโผล่หน้ามาให้เจอด้วย  ฉันได้ข่าวจากพี่เพชรมาว่าพี่ลูซีบินกลับประเทศไปด้วยเครื่องบินส่วนตัวเมื่อ2วันก่อนเพราะมีธุระด่วน(เรื่องผู้หญิงของพี่ลูซีที่อยู่กันคนละประเทศกำลังก่อสงครามกัน) 

                วันสอบวันสุดท้าย....

“”ขอคุยด้วยหน่อยสิ””  พาสเตอร์เดินเข้ามาหาฉันโชคดีที่เวคินไม่ได้อยู่ในสถานที่นี้ด้วย(เวคินสอบอยู่อีกตึกหนึ่งส่วนฉันกับพาสเตอร์สอบห้องเดียวกัน) 

“”อืม””  ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินไปกับเขา 

ในจากัวร์ของพาสเตอร์... เขาขับรถพาฉันมาเรื่อยๆโดยยังไม่พูดอะไรสักอย่าง  ตอนแรกก็กลัวว่าเขาคิดจะทำอะไรกับฉันรึเปล่า  แต่ใจฉันมันกลับบอกมาว่าไว้ใจผู้ชายคนนี้มากเหลือเกิน...

“”ขอโทษนะที่จู่ๆก็พาเธออกมา... เวคินคงไม่ว่าอะไรหรอกนะ””   พาสเตอร์เอ่ยขึ้นหลังจากเงียบอยู่นาน

“”คะคงงั้น””  ที่จริงฉันปิดโทรศัพท์มือถือไปเลยแหละ  ไม่ใช่ว่าฉันทรยศต่อเวคินหรอกนะแต่เพราะฉันรู้สึกว่าพาสเตอร์คงมีเรื่องสำคัญที่จะพูดกับฉันมากจริงๆ

“”ที่พาเธอมาแบบนี้เพราะอยากจะใช้เวลากับเธอให้มากที่สุด... ฉันรู้ว่าเธอกับเวคินผูกพันกันมาแค่ไหน” ”

“”อืม””  ฉันพยักหน้าเบาๆ

“”ไม่มีฉันอยู่ในสายตาเธอบ้างเลยเหรอ... ไม่เคยมองฉันในฐานะตัวเลือกของเธอเลยเหรอ””   ทำไมฉันรู้สึกอึดอัดแบบนี้นะ... อย่าทำให้คนสวยลำบากใจสิ(ก๊ากๆๆฮาๆๆภูมิใจกับหน้าตาตัวเอง)

“”ฉันไม่เคยคิดจะมองใครนอกจากเวคินหรอก  เหมือนกับว่าฉันกับเวคินเราเกิดมาเพื่อคู่กัน””

“”คำตอบน้ำเน่ากว่าที่คิดแฮะ””  พาสเตอร์เบ้ปาก  นะนาย!ฉีกหน้าฉันทำไมกันฮะ

“”อย่าโกรธสิฉันล้อเล่นน่า..ฮาๆๆ ที่ฉันพาเธอออกมาวันนี้ก่อนที่ฉันจะไปทำงานต่อที่ต่างประเทศ  ฉันอยากจะขออะไรเธออย่างหนึ่งได้ไหม””

“”อะไรละ...” ”   ชักสังหรณ์ใจไม่ดีเลยแฮะ

“”อย่าคิดที่จะเป็นเลดี้เลยนะคริสตัล... ฉันไม่อยากเห็นเธอไปคลอเคลียกับผู้ชายมากหน้าหลายตา... อย่าว่าแต่ฉันเลยเวคินก็คงต้องบ้าตายแน่ๆ…ถึงแม้ว่ามันจะเป็นตำแหน่งที่เป็นได้เฉพาะคนชั้นสูงแต่มันก็ไม่ดี... ถ้าเธอไม่อยากจะแต่งงานกับฉันมากขนาดนั้นฉันยอมยกเลิกงานทั้งหมดก็ได้  ขอแค่เพียงเธออย่าทำแบบนั้นเลย”” 

“”ฉันคงทำไม่ได้หรอกพาสเตอร์...ฉันตัดสินใจไปแล้ว... อีกอย่างถ้านายบอกยกเลิกคนอื่นในวงการจะมองนายยังไง  ชื่อเสียงและศักดิ์ศรีไม่ใช่อะไรที่เอามาล้อเล่นได้นะพาสเตอร์!” ”

“”อะโฮ~เวลาโหดนี่น่ากลัวเหมือนกันนะเธอ””  พาสเตอร์บ่นพึมพำชำเลืองมองฉันอย่างหวาดๆ  ถึงแม้ฉันจะไม่ชอบนายที่ใช้วิธีสกปรกมัดมือชกฉันแต่ฉันก็ไม่ยอมจะให้นายเสียภาพภาพจน์หรอก  ยังไงสะฉันก็ยังมีคุณธรรมความดีตามแบบฉบับนางเอกอยู่นะ

“”ฉันคงห้ามเธอไม่ได้สินะ””

“”ใช่”  ฉันตอบเสียงหนักแน่น  ฉันจะเป็น‘เลดี้’  ฉันเลือกแล้ว”

ถึงบ้านฉัน...ในเวลา2ทุ่มกว่าๆ  ฉันมองซ้ายมองขวาเพื่อว่าเวคินอาจจะซุ่มอยู่แถวๆนี้

“”หมอนั่นยังไม่กลับหรอกไม่ต้องกลัว””  พาสเตอร์บอกเมื่อเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของฉัน  รอบรู้ไปสะทุกเรื่องสมกับเป็นหัวหน้าแก๊งราชสีห์จริงๆนะ

“”อะเหรอ””  ฉันพยักหน้าแต่ก็ยังคงสอดสายตาไปในบ้านของเวคินที่มีเพียงบอดีการ์ดยืนอยู่รอบๆ

“”เข้าบ้านไปได้แล้ว... เออนี่  ฉันไม่ได้บอกนะว่าฉันจะตัดใจเลิกแย่งเธอมาจากเวคินนะ  ฝากบอกหมอนั่นด้วยว่าถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ฉันจะแย่งเธอมาอย่างไม่มีวันให้คืนเลย””  พาสเตอร์กระพริบตา  น่ารักจังตานี่

“”นายนะแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่มแข่งแล้ว””  ฉันยิ้มให้เขาก่อนจะเข้าบ้านไป  เมื่อลับหลังฉันไป  ฉันไม่รู้เลยว่าใบหน้าที่ยิ้มแย้มตลอดเวลาตอนนี้กลับกลายเป็นใบหน้าที่มีเพียงความเศร้าอย่างเห็นได้ชัด  แววตาสั่นระริกที่เขาซ่อนไว้ไม่เคยให้ใครได้เห็น...

“”ฉันไม่ตัดใจจากเธอหรอก””   พาสเตอร์พึมพำเบาๆแล้วแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์  สิงห์ให้ตายยังไงก็เป็นสิงห์สิน่ะ...