นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

”วันนี้สนุกมากเลยนะพาสเตอร์... ไว้วันหลังนายมาพาฉันไปเที่ยวอีกนะ!” ” พี่ลูซีตบบ่าพาสเตอร์หลายๆครั้ง  ฉันเห็นสีหน้าไม่พอใจของพาสเตอร์แต่เขาก็ยังรักษาท่าทีกับพี่ลูซีที่เป็นรุ่นพี่
 
“”ครับ””  พาสเตอร์ตอบรับเบาๆ   ก่อนจะเหลือบมามองฉันด้วยสายตาเรียบเฉย
 
“”ขับรถกลับบ้านดีๆละ””  ฉันไม่รู้จะพูดอะไรเลยบอกเขาไปแบบนั้นแต่ก็ต้องสติกระเจิงเมื่อเวคินอสูรร้ายปรากฏตัวอยู่เบื้องหลัง
 
“”ทำไมกลับมาเอาสะดึกป่านนี้!” ”   เวคินตะคอกเสียงดังลั่น  ฉันหันไปหาเขาก่อนจะก้มหน้าก้มตาสำนึกผิด
 
“”ฉันจะไปเที่ยวกับว่าที่เจ้าสาวมันผิดด้วยเหรอ””   พาสเตอร์เอ่ยเสียงเนิบแววตาคมคลายจ้องมาที่เวคิน
 
“”ฉันเป็นห่วงเธอแทบแย่นึกว่าไอบ้านี่มันจะทำร้ายเธอ””   เวคินทำหูทวนลมพร้อมกับทำหน้าตาน่ารักจนฉันอดที่จะยิ้มไม่ได้  เวลาเขาแสดงท่าทางแบบนี้ทำเอาใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะทุกที...
 
“”นี่ๆๆอย่าทำเหมือนกับว่าโลกนี้มีแค่เราสองสิ!รุ่นน้องที่น่ารักของฉันนะไม่ทำอะไรไม่ดีกับคริสตัลที่รักของฉันหรอก” ” พี่ลูซีแทรกตรงกลางระหว่างฉันกับเวคิน... ขัดบรรยากาศอีกแล้ว
 
“”พูดให้มันดีๆหน่อย...เดี๋ยวก็ได้กลับบ้านก่อนกำหนดหรอก””  เวคินหันมาเอาเรื่องพี่ชายตัวเอง
 
“”ฉันเป็นพี่แกนะ!!~ ””  พี่ลูซีแหวได้อย่างไม่น่ากลัวเอาสะเลย
 
“”งั้นฉันกลับก่อนนะ... แล้วจะแวะมาหาใหม่””  พาสเตอร์เอ่ยขึ้น  ฉันยิ้มบางๆให้เขา
 
“”ไม่ต้องมาแล้ว!ไม่เห็นรึไงว่าเขาไม่ต้อนรับแกนะไอบ้า””   เวคินตัวร้ายนั่นเองที่โวยวายใส่พาสเตอร์ที่ตอนนี้ฉันชักจะสงสารเขาแล้วสิ  
 
”ไว้มาเจอกันใหม่นะ!ถ้าแกไปยุโรปฉันจะอาสาพาแกทัวร์อาบอบนวดฉบับยุโรปเชียว  ฉันไปมาเกือบหมดทุกที่แล้วนะ””  พี่ลูซียังคงไม่เลิกหยอกล้อเล่นกับพาสเตอร์  ฉันเองก็แปลกใจนะว่าพี่ลูซีไปสนิทกับพาสเตอร์เอาตอนไหน... แต่พอมาคิดๆอีกที  พี่ลูซีนะก็เหมือนจิ้งจกที่ปรับเปลี่ยนสีได้อย่างรวดเร็ว  ฉันเปรียบแรงไปรึเปล่าเนี่ย-.-พี่ฉันออกจะหล่อ
 
“”ขอบคุณพี่มากนะแต่ผมมีแค่คริสตัลก็พอแล้วแหละ””  พูดแล้วหันมายิ้มหวานเหมือนเดิมให้ฉันอีก
 
“”เจ้าบ้าเอ๊ย!! ””  เวคินเริ่มออกอาละวาดเขาเอามือโอบบ่าฉันแน่นแสดงความเป็นเจ้าของอย่างออกตัว  ขี้หึงจังเลยนะ....
 
“”บ๊ายบาย””  ฉันโบกมือให้เขาขณะที่เขาขับรถออกไป  จนรถของเขาหายไปตรงมุม
 
“”จะไปโบกไม้โบกมือให้มันทำไมกันฮะ?นี่ต่อหน้าฉันเลยนะ””  เวคินทำหน้ามุ่ยแสดงความไม่พอใจก่อนจะเดินหันหลับเข้าไปบ้าน
 
”“อย่าโกรธสิเวคิน”” ฉันตามง้อแต่เขาก็ไม่ยอมหันมามอง
 
“”ปล่อยมันไปเถอะ~~ไอผู้ชายขี้เล่นตัวแบบนั้นปล่อยมันไว้ไม่ต้องสนใจมันก็สิ้นเรื่อง””  พี่ลูซีสนับสนุน  เป็นความคิดที่ดีนะ..
 
“”พูดมากไปแล้วนะลูซี!เข้าบ้าน!” ”  เวคินจอมโหดและหู(ดัน)ดีหันมาแหวพี่ชายก่อนจะเดินบึ่งๆต่อไป
 
“”พี่ไปแล้วนะราตรีสวัสดิ์ละ””   พี่ลูซียิ้มให้ก่อนจะวิ่งเยาะๆตามเวคินไป  ฉันจึงเดินกลับหลังเข้าไปในบ้านหลังใหญ่