นายคนนี้ผู้ชายของฉันย่ะ!!

-

เขียนโดย romanticsine

วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 23.27 น.

  46 ตอน
  0 วิจารณ์
  42.08K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 เมษายน พ.ศ. 2558 14.34 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

36) พังหมด

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
“”อ้าว?คริสตัลนี่น่า!!จะไปไหนเหรอ....” ”   น้ำเสียงร่าเริงดังขึ้นพร้อมกับการปรากฏตัวของผู้ชายที่ฉันไม่เจอมานานกว่า5ปี
 
“”พี่ลูซี!” ”   ฉันอุทานชื่อของพี่เขาด้วยความแปลกใจระคนดีใจ  แม้ตรงนี้จะมืดแต่ก็สามารถทำให้เห็นใบหน้าที่คงความหล่อเหมือนเดิมของพี่ลูซี... ผมสีน้ำตาลอ่อนทอประกายโดดเด่น  ใช่แล้ว  เขาคือหัวหน้าแก๊งมาเฟียทางใต้(แถบยุโรป)  แก๊งกิเลนผู้ซึ่งใหญ่ที่สุดในตอนใต้..แล้วเขาก็เป็นญาติของเวคินด้วย  เขาสนิทกับฉันตั้งแต่เด็กๆอยู่ด้วยกันคล้ายกับพี่น้องที่รักกันมาก  แต่เมื่อโตขึ้นเขาก็กลับไปรับหน้าที่ต่อจากพ่อของเขา... และพี่ลูซีก็เป็นเพื่อนสนิทของพี่เพชรด้วย
 
“”ไม่เจอกันนานยังน่ารักเหมือนเดิมเลยอ่ะ””  ว่าจบก็รวบตัวฉันเข้าไปกอดเหมือนเดิม  ท่าทางบ้าๆของพี่ลูซีไม่น่าจะเป็นหัวหน้าแก๊งที่น่าเกรงขามได้เลยนะ...
 
“”แฮะ””  ฉันยิ้มบางๆ 
 
“”ว่าแต่เราจะไปไหนเหรออกจากบ้านมาดึกๆแบบนี้มันอันตรายรู้ไหม””  พี่ลูซีคลายอ้อมกอดออก
 
“”อะเออ   คือว่า... ””  ฉันอึกอักที่จะตอบ
 
 
 
~@$@)%@~  เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น  ฉันรีบกดรับ..
 
(เธอมัวทำอะไรอยู่ฮะ!) เวคินตะคอก  ฉันรีบเอาโทรศัพท์ออกไกลจากหู
 
“”ใจเย็นๆสิเวคิน!” ”  ฉันเผลอเรียกชื่อเขาออกไป  โดยลืมไปว่าพี่ลูซียืนอยู่ตรงนี้
 
“”ขอคุยนะ””  พี่ลูซีแย่งโทรศัพท์ไปจากมือฉัน
 
(ฉันรออยู่ที่ป้ายรถเมล์นานแล้วนะ  มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอรึไง!)  แล้วพี่ลูซีก็ส่งโทรศัพท์คืนให้ฉันก่อนจะฉุดแขนฉันไป
 
“”ไปกันเถอะ...อินทรีย์อาละวาดแล้ว””   พี่ลูซีดึงฉันไปทางป้ายรถเมล์...ซวยแล้วสิ!
 
 
 
ป้ายรถเมล์...
 
ผมนั่งรอคริสตัลอยู่ในรถสักพักใหญ่ๆแล้วเธอก็ยังไม่มาสักที... ชักสังหรณ์ใจไม่ดีกลัวว่าจะมีเรื่องร้ายๆเกิดกับเธอ
 
ก๊อกๆๆๆ  เมื่อผมหันไปที่ประตูอีกด้านผมก็ต้องสะดุ้งโหยง!!  ลูซี!!มันมาได้ไงว่ะ
 
“”น้องชาย!ฉันคิดถึงแกจังเลย” ”  มันเปิดประตูเข้ามาก่อนจะกระโจนเข้าหาผม   ออกไปนะ!ไอบ้านี่
 
“”แกมาได้ไงว่ะ!” ”  ผมผลักลูซีออกก่อนจะเอ่ยถามอย่างหัวเสีย  ตอนที่คุยกับลูซีครั้งล่าสุดหมอนี่กำลังวุ่นวายอยู่กับการทำงานไม่ใช่เหรอ  มันไม่น่าจะมีเวลาว่างบินมาถึงไทยได้นะ...
 
“”ฉันเป็นพี่แกนะหัดเรียกฉันดีๆบ้างเซ่!” ”  ไม่ว่าเปล่ายังตบหัวผมอีก  ไอนี่แรงเยอะไม่เคยตกเลยแฮะ! 
 
“”นี่ๆๆฉันเจอหนูน้อยคริสตัลที่รักของฉันมาเดินเล่นออยู่นอกบ้านตอนกลางคืนแล้วเห็นแกโทรเข้าจะไปเที่ยวไหนกันเหรอฉันไปด้วยคนนะ!” ”   ลูซีกล่าว  ผมเห็นหน้าคริสตัลจ๋อยสนิทแล้วอยากจะฆ่าให้ลูซีตายจริงๆ  แผนทั้งหมดพังเพราะมันคนเดียวเลย!!!!

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา