รักที่ไม่มีวันสิ้นสุด ตอนจบจะจบแบบไหนกันนะ?

บันทึกของปี2556 อายุ:13ปี ยังไม่จบ
ณ โรงอาหาร ฉันกับมิยูกิก็มานั่งทานข้าวกันและจู่ๆมิยูกิก็พุดขึ้นมาว่า
"ฉันรู้สึกว่า..ฉันชอบเซย์จิน่ะ.."
"ห๊ะ!?O[]O!!!"
ฉันอุทานออกไปด้วยความตกใจก่อนจะพูดต่อว่า..
"ทะ...ทำไมคิดงั้นอ่ะ??"
"ก็..เขาชอบมาแกล้งฉันบ่อยๆก็เลยรู้สึกเขินๆน่ะ..เช่น ตอนที่เขามาจับผมฉัน..มันรู้สึกเขินๆน่ะ"
ฉันเงียบไปสักพัก...เพราะจู่ๆฉันก็เข้าใจอะไรบางอย่าง  นั่นก็คือ..ถ้ามิยูกิรู้สึกเขินๆกับตาบ้านั่นก็คือชอบ แล้วเราที่รู้สึกดีใจเพราะตาบ้านั่นชมล่ะ?....
"เอาจริงดิ!!!O[]O!!!"
ฉันเผลออุทานออกมาอีกครั้งจนมิยูกิสงสัยถามมาว่า
"อุซางิก็ชอบเซย์จิหรอ?"
ฉันตอบแบบทันควัน
"ไม่มีทางอย่างตาบ้านั่นน่ะหรอ..ไม่ชอบสักนิด!!!"
"แน่ใจหรอ?"
นี่มิยูกิสงสัยเราหรอเนี่ย!!? ถ้าเรายังไม่แน่ใจว่าเราชอบตาบ้านั่นรึเปล่า? เราก็อย่าเพิ่งพูดอะไรที่ดูเหมือนว่าชอบตาบ้านั่นดีกว่า เดี๋ยวจะทะเลาะกับมิยุกิ เพราะขนาดแค่เรามีเพื่อนอีกคนเมื่อบันทึกปี2555มิยุกิจังยังงอนขนาดนั้นแล้วนี่ถ้าบอกชอบคนเดียวกันอีกมีหวัง...ฉันไม่มีเพื่อนตลอดชีวิตแน่ๆ..รอให้แน่ใจก่อนดีกว่าค่อยบอก
"แล้วทำไมต้องคิดว่าเราชอบตาบ้านั่นล่ะ?"
"ก็โดนแกล้งด้วยกันนี่..อุซางิก็น่าจะรู้สึกกับเซย์จิอย่างที่ฉันรู้สึก"
"คนเราก็ต้องมีนิสัยต่างกันไปสิ..แน่นอนว่าผู้ชายที่ชอบก็ต้องไม่เหมือนกันด้วย^^;"
"หรอ?"
"อื้อ^^;"
เป็นเพราะฉันยังไม่แน่ใจต่างหากล่ะ สำหรับคนที่ไม่เคยชอบใครอย่างฉันอาจจะไม่เข้าใจ ที่ผ่านมาก็มีแต่ความหลงไม่ได้มีความชอบเลย แฟนก็ยังไม่เคยมีเพราะสัญญากับแม่ไว้ว่าจะไมมีแฟนในวัยเรียนเด็ดขาด!!!ฉันจึงไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ แต่ก็ช่างเถอะ เพราะยังไงซะก็คงเป็นความหลงอีกตามเคย ช่างมันดีกว่าคิดไปก็เท่านั้น เพราะงั้นถ้ามิยูกิชอบตาบ้านั่น...ฉันก็จะช่วยละกัน...เอาล่ะชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ...ช่วยมิยูกิจังดีกว่า#ทั้งๆที่มิยุกิยังไม่ได้ขอเนี่ยนะ?