รักที่ไม่มีวันสิ้นสุด ตอนจบจะจบแบบไหนกันนะ?

บันทึกของปี2556 อายุ:13ปี ยังไม่จบ(2)

ณ ในห้องเรียน ในตอนพักกลางวันเมื่อทานข้าวเสร็จเพื่อนในห้องจะเปิดเพลงเต้นกันตามประสาเด็กเห็นของเล่นใหม่อยากลอง ประมาณนี้ ฉันกับมิยูกิก็นั่งอยู่เฉยๆดูเพื่อนในห้องเต้นกัน...สักพักฉันก็เหลือบไปเห็นบางอย่าง...เซย์จิ..กำลังเต้นอย่างสนุกสนานท่ามกลางหมู่ของเพื่อนร่วมห้อง...เขาเต้นอย่างสดใส ฝีเท้าที่ขยับอย่างรวดเร็วไปตามจังหวะเพลง..ทำไม..เขาถึงได้เท่อย่างนี้นะ...ฉันรู้สึกใจเต้นแปลกๆไม่รู้ว่าเพราะอะไร...ฉันก็ไม่ค่อยมั่นใจ..แต่ยิ่งมองเขาเต้น..เท้าของเขาขยับเร็วมากเท่าไหร่ใจฉันก็ยิ่งเต้นแรงมากเท่านั้น..นี่มันอะไรกัน??...'อุซางิก็ชอบเซย์จิหรอ?'...ไม่นะ..ไม่มีทาง..ฉันจะชอบคนเดียวกันกับเพื่อนได้ยังไง...เป็นไปไม่ได้หรอกน่า..จู่ๆคำพูดของมิยูกิก็ลอยเข้ามาในสมอง ฉันพยายามตั้งสติสั่งการณ์สมองตัวเองว่า..ไม่มีทางเด็ดขาดดดด!!! จนกระทั่งมิยุกิมาสะกิดตัวฉันทำเอาซะฉันแทบสดุ้งแต่...ต้องเก็บความตกใจไว้..ไม่ตกใจๆ..เราคือคนที่เข้มแข็ง!!!

"อุซางิดูซิ"

มิยูกิพูดพรางชี้นิ้วไปไปทางที่ตาบ้านั่นยืนเต้นอยู่และพูดต่อว่า

"เขาเต้นเก่งดีนะ"

"....."

"ถ้าเป็นฉัน ฉันคงเต้นไม่ได้ขนาดนั้นหรอก^v^"

"..น่ะ..นั่นสินะ..."

เมื่อฉันรู้สึกหดหู่ใจ หรือรู้สึกว่าไม่มีอะไรทำ ฉันก็จะหยิบสมุดขึ้นมานั่งแต่งการ์ตูนเล่นสักพักความเครียด ความหดหู่ ความเหงา เศร้า จะหายไปทันที เพราะฉันรู้สึกว่า การแต่งการ์ตูนเป็นงานอดิเรกที่ฉันทำแล้วมีความสุขที่สุขเลยล่ะ >< แค่คิดก็อยากวาดแล้วหยิบมาวาดต่อดีกว่าาา..

"วาดรูปหรอ?"

"อื้อ!ใช่สนุกมากเลยล่ะ"

ฉันยังก้มหน้าก้มตาวาดอยู่จึงไม่แน่ใจว่านั่นคือเสียงใครเพราะเพิ่งจะมาอยู่ที่รร.นี้ได้แค่1อาทิตย์เองอาจมีบางคนที่ฉันยังไม่รู้จักบ้างแต่..เสียงนี้ก็คล้ายๆตาบ้านั่นจังแหะ

"ขออ่านหน่อยสิ"

"หือ??"

ฉันเงยหน้าไปมองตาบ้าที่ยืนอยู่หน้าโต๊ะฉันพร้อมกับแอบหยิบสมุดฉันไปอ่าน(ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้)

"หนุ่มข้างบ้านหัวใจรัก??..เรื่องอะไรเนี่ย?"

"มันไม่สนุกหรอก..เอาคืนมา!!-////-"

มันน่าอายนะตาบ้า!!เรื่องที่ฉันแต่งมีแต่น้ำเน่าทั้งนั้นเลย..น่าอายเป็นบ้าเลย

"อ่ะ"

ตาบ้านั่นเอาหนังสือมาคืนฉันเหมือนเดิมพร้อมบอกว่า..

"แต่งจบบอกด้วย..ขออ่าน"

"หา!?.."

ผะ..ผู้ชายชอบอ่านการ์ตูนรักๆแบบนี้เรอะ!!?เพิ่งเคยเจอ....ตาบ้านี่แปลกดีแหะ แต่ช่างเถอะ..ให้อ่านก็ได้ถ้าตาบ้านั่นชอบ

"ก็ได้เดี๋ยวแต่งเสร็จจะให้อ่าน..แต่คงนานอ่ะ"

"เออๆ"

พูดกับผู้หญิงแบบนี้รึไงเนี่ย?ตาบ้าไร้ความอ้อมค้อม!!!ตรงไปตรงมาสุดๆเลยตาบ้านี่

"ง่อวววอุซางิ...เซย์จิ...ชอบกันก็ไม่บอกน้าาา"

"อะไรของเธอเนี่ย?มิยูกิ...ใครชอบใคร??"

เมื่อมิยูกิพูดมาแบบนั้นจู่ๆตาบ้านั่นก็ทำหน้าแปลกๆฉันไม่เคยเห็นเขาทำหน้าแบบนั้นมาก่อน..เหมือนกับ...ผู้ชายที่โดนล่อว่าชอบผู้หญิงคนนึงทั้งๆที่ไม่ได้ชอบ...เท่าที่ฉันพอเคยเห็นในอนิเมะมาบ้างล่ะนะเมื่อผู้ชายรู้สึกว่าโดนล่อว่าชอบผู้หญิงคนนึงทั้งๆที่ไม่ได้ชอบ..ผู้ชายคนนั้นก็จะ..ตีตัวออกห่างผู้หญิงคนนั้นเพื่อจะได้พ้นจากการโดนล่อ...ไม่รู้ทำไม..แต่พอคิดแบบนั้นแล้วทำให้ฉันรู้สึก...เจ็บอย่างบอกไม่ถูก..นี่หรือว่า

ฉันจะชอบเขาขึ้นมาแล้วจริงๆ?