รักที่ไม่มีวันสิ้นสุด ตอนจบจะจบแบบไหนกันนะ?

บันทึกของปี2556 อายุ:13ปี ยังไม่จบ

ณ โรงอาหาร ฉันกับมิยูกิก็มานั่งทานข้าวกันและจู่ๆมิยูกิก็พุดขึ้นมาว่า

"ฉันรู้สึกว่า..ฉันชอบเซย์จิน่ะ.."

"ห๊ะ!?O[]O!!!"

ฉันอุทานออกไปด้วยความตกใจก่อนจะพูดต่อว่า..

"ทะ...ทำไมคิดงั้นอ่ะ??"

"ก็..เขาชอบมาแกล้งฉันบ่อยๆก็เลยรู้สึกเขินๆน่ะ..เช่น ตอนที่เขามาจับผมฉัน..มันรู้สึกเขินๆน่ะ"

ฉันเงียบไปสักพัก...เพราะจู่ๆฉันก็เข้าใจอะไรบางอย่าง  นั่นก็คือ..ถ้ามิยูกิรู้สึกเขินๆกับตาบ้านั่นก็คือชอบ แล้วเราที่รู้สึกดีใจเพราะตาบ้านั่นชมล่ะ?....

"เอาจริงดิ!!!O[]O!!!"

ฉันเผลออุทานออกมาอีกครั้งจนมิยูกิสงสัยถามมาว่า

"อุซางิก็ชอบเซย์จิหรอ?"

ฉันตอบแบบทันควัน

"ไม่มีทางอย่างตาบ้านั่นน่ะหรอ..ไม่ชอบสักนิด!!!"

"แน่ใจหรอ?"

นี่มิยูกิสงสัยเราหรอเนี่ย!!? ถ้าเรายังไม่แน่ใจว่าเราชอบตาบ้านั่นรึเปล่า? เราก็อย่าเพิ่งพูดอะไรที่ดูเหมือนว่าชอบตาบ้านั่นดีกว่า เดี๋ยวจะทะเลาะกับมิยุกิ เพราะขนาดแค่เรามีเพื่อนอีกคนเมื่อบันทึกปี2555มิยุกิจังยังงอนขนาดนั้นแล้วนี่ถ้าบอกชอบคนเดียวกันอีกมีหวัง...ฉันไม่มีเพื่อนตลอดชีวิตแน่ๆ..รอให้แน่ใจก่อนดีกว่าค่อยบอก

"แล้วทำไมต้องคิดว่าเราชอบตาบ้านั่นล่ะ?"

"ก็โดนแกล้งด้วยกันนี่..อุซางิก็น่าจะรู้สึกกับเซย์จิอย่างที่ฉันรู้สึก"

"คนเราก็ต้องมีนิสัยต่างกันไปสิ..แน่นอนว่าผู้ชายที่ชอบก็ต้องไม่เหมือนกันด้วย^^;"

"หรอ?"

"อื้อ^^;"

เป็นเพราะฉันยังไม่แน่ใจต่างหากล่ะ สำหรับคนที่ไม่เคยชอบใครอย่างฉันอาจจะไม่เข้าใจ ที่ผ่านมาก็มีแต่ความหลงไม่ได้มีความชอบเลย แฟนก็ยังไม่เคยมีเพราะสัญญากับแม่ไว้ว่าจะไมมีแฟนในวัยเรียนเด็ดขาด!!!ฉันจึงไม่เข้าใจความรู้สึกนี้ แต่ก็ช่างเถอะ เพราะยังไงซะก็คงเป็นความหลงอีกตามเคย ช่างมันดีกว่าคิดไปก็เท่านั้น เพราะงั้นถ้ามิยูกิชอบตาบ้านั่น...ฉันก็จะช่วยละกัน...เอาล่ะชักจะสนุกขึ้นมาแล้วสิ...ช่วยมิยูกิจังดีกว่า#ทั้งๆที่มิยุกิยังไม่ได้ขอเนี่ยนะ?