รักที่ไม่มีวันสิ้นสุด ตอนจบจะจบแบบไหนกันนะ?

"มิยูกิจริงๆด้วยย!!!"
ใช่แล้ว..มิยูกิ..เพื่อนในบันทึกของปี2550 อายุ:6ขวบ ที่ฉันไม่ได้กล่าวถึงในบทที่แล้ว...เราลืมไปได้ยังไงกัน!!??...เพื่อนที่เคยกลับบ้านด้วยกันสมัยตอนป.1แถมอยู่ห้องเรียนเดียวกันอีก!!!!...เราลืมไปได้ยังงายยยย
บันทึกของปี2550 อายุ:6ขวบ
มิยูกิกับฉันนั่งรถกลับบ้านด้วยกันทุกวัน..จนวันหนึ่ง..ฉันต้องย้ายรร.ไป...ทำให้ไม่ได้เจอมิยูกิอีกเลยจน6ปีต่อมา
บันทึกของปี2555 อายุ:12ปี
เพื่อนใหม่ที่ย้ายห้องมา..ไม่คิดว่าจะเป็นเพื่อนสนิทที่ไม่ได้เจอกันมานาน6ปี!?
"อุซางิจริงด้วย^^บังเอิญจังนะ"
"บังเอิญสุดๆเลยมานั่งนี่สิโต๊ะะข้างๆฉันว่างพอดีเลย"
ฉันกวักมือเรียกมิยูกิให้มานั่งข้างๆมิยูกิจึงเดินเข้ามานั่งตามที่ฉันเรียกร้อง^^ดีใจจังเลยไม่น่าเชื่อว่าจะได้เจอกันอีกแหะ
หลังจากนั้น ฉัน มิยูกิ เพื่อนในบันทึกของปี2555 ก็เป็นเพื่อนกัน3คน
จนวันหนึ่ง
"มิยูกิๆนี่ๆมาจับคู่กันนะ^^"
"..."
ทำไมมิยูกิไม่ตอบเรานะ??
"นี่!!มิยูกิเป็นอะไรน่ะ??"
"จะสนทำไมล่ะ?"
อะไรกันเนี่ย?? มิยูกิเป็นอะไร?? ทำไมดูแปลกๆ
"เป็นอะไรบอกดิ?"
"ก็อุซางิเอาแต่เล่นกับเพื่อนคนนั้นไม่สนใจเราเลย...เป็นไงเรางี่เง่ามั้ยล่ะ!!!"
"อย่าประชดซิมิยูกิ"
"ก็เรางี่เง่าอ่ะทำไมล่ะ!?"
"ทำไมต้องว่าตัวเองด้วย?"
ในตอนนั้นฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่างี่เง่าคืออะไร? แต่ประเด็นคือจะคืนดีกันยังไงต่างหากล่ะ!!?
.....หลังจากนั้นฉันก็เขียนจดหมายไปขอโทษมิยูกิ..มิยูกิก็ยอมคืนดีด้วย..หลังจากนนั้นก็มีอีกหลายคั้งที่มิยูกิงอนแบบนี้และฉันเป็นฝ่ายขอโทษตลอด..ฉันผิดรึเปล่านะ?? เพราะฉันมีนิสัยชอบยอมคนอยู่ตลอด..จึงต้องเป็นฝ่ายยอมขอโทษทุกครั้ง..ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าฉันทำอะไรผิด..บางครั้งฉันอาจผิดจริงๆหรือบ้างครั้งฉันอาจไม่ผิดเลยก็ได้แต่ทุกครั้งฉันต้องขอโทษตลอดเลย...
จบบันทึก.
ความทรงจำเหล่านั้น...ฉันเป็นคนอ่อนแอ...ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปฉันคง...แย่แน่..ฉันต้องเปลี่ยนตัวเอง!!!