Dear my love

//วันที่ 3ของการมาเที่ยว ณ ห้องพัก เวลาโดยประมาณ 09:00
 
“แอม วันนี้เราจะไปไหนกันดีอะ” ฉันนอนแผ่อย่างเซงๆอยู่บนที่นอน
“ไม่รู้ซิ ไม่รู้จะไปไหนแล้วอะ ตังก็ใกล้จะหมดแล้วด้วย”
“แอมกินจุจังเลยเนอะ”
“ปลายก็เหมือนกันนั่นแหละ ดูซิพุงออกแล้ว TT”
“TT ไม่น่ากินเยอะเลย”
“ก็มันสดแล้วอร่อยมากๆจนห้ามใจไม่อยู่เลยอะ”
“เลิกคิดเรื่องอาหารเถอะเราชักจะหิวแล้วอะ”
“งั้นไปขับรถเล่นกันไหม เผื่อได้ของที่ระลึกกลับบ้านด้วย”
“ไปสิ”
 
          ฉันเดินมาเรื่อยๆระหว่างทางก็เจอเครื่องประดับน่ารักๆหลายอย่าง บางอันก็ซื้ออันที่เหมือนกันแต่เลือกสีที่ตัวเองชอบแล้วเอามาแลกกัน เหมือนมาเดทเลยแห่ะ มีความสุขจังถึงมันจะไม่ใช่เดทจริงๆแต่ก็ขอแอบคิดหน่อยดีกว่าว่ามันเป็นเดทของเราสองคน
 
“แอม ไปหาไรกินกันป่ะ ใกล้เที่ยงละ”
“ไปซิ ค่อยๆขับไปเรื่อยๆนี่ละ” ฉันค่อยๆขับไปเรื่อยๆอย่างใจเย็นพลางมองหาร้านอาหารที่ฉันคิดว่าแอมน่าจะชอบ
“ปลายๆๆ เข้าร้านนี้กัน” แอมชี้ไปที่ร้านอาหารธรรมดาๆร้านนึงที่ไม่ค่อยมีคนมากเท่าไหร่แอมไม่ชอบอะไรที่มันวุ่นวายนี่เนอะ ฉันเลยชะลอรถแล้วเอาไปจอดหน้าร้าน
“สวัสดีค่ะ รับอะไรดีค่ะ”
“ขอข้าวผัดกุ้งค่ะ”
“ของเราเอาข้าวผัดกุ้งเหมือนกันค่ะ”
“ลูกค้าทั้งสองท่านเป็นคู่รักกันหรือปล่าวค่ะ”
“เอ่อ...” ฉันยังไม่ทันได้พูดแอมก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
“ใช่ค่ะ”
“ทางร้านเรามีโปรโมชั่นให้กับคู่รักคู่ที่9 ที่มาสั่งอาหารร้านเราและคู่ของคุณเป็นคู่ที่9พอดีค่ะ ^^” ฉันหันหลังไปที่หน้าร้าน มีป้ายเล็กๆแปะอยู่ข้างๆรายการอาหารของร้าน ‘อ๋อ ป้ายโปรโมชั่นอยู่ตรงนั้นนี่เอง’
“โปรโมชั่นที่ทางเราจัดให้ จะเป็นบัตรVIPงานเลี้ยงของรีสอร์ทนิรันต์คะ”
“แล้ว....รางวัลใหญ่ขนาดนี้ทำไมไม่ติดป้ายใหญ่ๆหรือประชาสัมพันธ์ให้ทั่วล่ะค่ะ? มันน่าจะดีกว่าถ้าหากว่ามีลูกค้าเข้าร้านเยอะๆ”
“มันเป็นโปรโมชั่นพิเศษให้คู่รักที่มาเที่ยวโดยเฉพาะ เพราะฉะนั้นถ้าหากว่าท่านเห็นและท่านได้มาเที่ยวพร้อมกันกับคู่รักของท่านพอดีท่านก็จะสังเกตุเห็นได้ง่ายมาก และจะเป็นการทำให้ไม่ดูวุ่นวานเกินไป เหมาะสำหรับได้ทานอาหารด้วยกันโดยที่ไม่มีอะไรรบกวนคะ ^^”
“อ๋อ...ค่ะ” หลังจากที่พนักงานรับออเดอร์และอธิบายโปรโมชั่นที่พวกเราได้ก็ขอตัวไปรับลูกค้าท่านอื่นต่อ
 
          แต่ฉันไม่เข้าใจอย่างนึง คือทางร้านจะมั่นใจได้ยังไงว่าจะมีแค่เฉพาะคู่รักที่เห็นใช้จิตรวิทยา? แล้วทำไมแอมถึงมองเห็นละเราเป็นแค่เพื่อนกันไม่ใช่แฟนกันซักหน่อยสงไสเป็นเพราะได้บัตรVIP ละมั้ง ฉันนั่งคิดอยู่คนเดียวพลางมองแอมไปด้วยแอมยิ้มกลับมาให้อย่างมีความสุข หลังจากนั้นไม่นานพนักงานก็เอาข้าวผัดมาเสิร์ฟพร้อมกับบัตรเข้างาน พอกินเสร็จเราก็พากันไปเดินเล่นในละแวกนั้น
 
“ดีจังเลยเนอะ ได้ออกมากินข้าวแล้วยังได้บัตรเข้าร่วมงานVIPด้วยอะ”
“ก็ใช่นะ ถึงว่าอยู่เราเห็นเค้าเตรียมงานอะไรซักอย่างนึง ตรงริมชายหาดใกล้ๆรีสอร์ท”
“แล้วจะใส่ชุดอะไรไปดีละเนี่ย”
“จากที่ดูในบัตรเขาให้ใส่ชุดว่ายน้ำไปนี่นา” “ให้เข้ากับบรรยากาศซินะ” ฉันเดินเล่นกับแอมซักพักนึงเราเริ่มรู้สึกเหนื่อยก็เลยพากันขับรถกลับห้องพักเพื่อเตรียมตัวไปร่วมงานเลี้ยง
“ปลาย” แอมดึงแขนเสื้อฉันไว้ก่อนที่ฉันจะหยิบชุดว่ายน้ำออกมา
“มีอะไรเหรอแอม”
“ตอนไปงานอะเอาผ้าคลุมไหล่ไปได้ไหม”
“ทำไมเหรอ ‘A’? ”
“ก...ก็....” แอมทำท่าลุกลี้ลุกลนนิดหน่อยก่อนจะตอบ
“ก็เดี๋ยวมีคนมาฉุดเพื่อนเราพอดีชุดว่ายน้ำของปลายเซ็กซี่จะตาย” ซะ..... เซ็กซี่!!?? 0////////0
“อ...อืม... ขอบใจนะ แอมก็เหมือนกันนั้นแหละ”
“งั้นเราแต่งตัวไปงานกัน เดี๋ยวจะไปสาย” หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จฉันกับแอมก็พากันใส่ผ้าคลุมใหล่ที่เคยซื้อคู่กันมาใส่แล้วเดินเข้าไปในงาน
 
          บรรดาหนุ่มๆในงานต่างพากันชายตามองแอมกันเป็นแถบๆ แต่แอมก็ไม่สนใจแถมยังจับมือฉันเดินเข้างานอย่างไม่สนใจใคร ภายในงานมีวงดนตรีเล่นให้ฟังอย่างสนุกสนาน อาหารน่ากิน ของปิ้งย่างก็ดูสดมากเหมือนพึ่งไปเอาออกมาจากทะเลเพื่อเอามาจัดไว้ภายในงานโดยเฉพาะ และโต๊ะ VIP ของฉันจะมีบริกรคอยบริการอยู่ตลอดเวลาและไม่ค่อยมีคนมากวนใจเท่าโต๊ะอื่น
 
“ขอบคุณนะคะ ที่เป็นเกียรติมาร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้ ทางเรามีกิจกรรมให้เล่นสนุกภายในงาน และไม่น่าพลาดสำหรับคู่รักนั้นก็คือ เกมแข่งกินป๊อกกี้ ค่ะ ^^”
          หลังจากพิธีกรขึ้นมาบรรยายกฎและกติกาในการเล่น คือให้จับมือกันไว้แล้วกินป๊อกกี้ด้วยปากเท่านั้นกัดให้สั้นที่สุดและไวที่สุด ผู้ชนะ จะได้ของรางวัลเป็นบัตรกำนัลสำหรับห้อง VIP พิเศษ ที่แพงที่สุดในรีสอร์ท และสามารถที่จะมาพักในช่วงไหนก็ได้ภายในระยะเวลา1ปีที่เขียนกำกับไว้ในบัตร และเมื่อมาพักสามารถมาพักได้นานที่สุดคือ 1 สัปดาห์ ช่างเป็นกิจกรรมที่น่าตื่นตาตื่นใจซะจริงๆ
 
“ปลาย เราก็เข้าร่วมเกมกับเขามั่งสินะๆๆๆ” แอมส่งสายตาเป็นประกายพร้อมส่งเสียอ้อนให้พาไปเล่นเกมป๊อกกี้นั่น
“แอม ไม่รังเกียจเราเหรออาจจะได้จูบกันก็ได้นะแอมก็น่าจะรู้นี่ว่ามันเล่นยังไง”
“ก....ก็ใช่อยู่หร่อกแต่บัตรกำนัล VIP พิเศษที่สุดในรีสอร์ทเชียวนะ” แอมหน้าแดงระรื่อขึ้นมานิดหน่อยแต่ก็ยังอ้อนให้พาไปเล่นอย่างไม่ถอดใจ
“เอางั้นก็ได้ ป่ะไปเล่นกันเดี๋ยวคิวจะเต็มซะก่อน”
 
          หลังจากนั้นฉันกับแอมก็ขึ้นไปบนเวทีเพื่อไปร่วมเล่นเกมด้วยกัน บนเวทีมีทั้งหมด6คู่ ซึ่งทุกคนต่างพากันมองคู่ฉันกับแอมอย่างไม่ละสายตา เพราะว่าคู่อื่นเป็นคู่ชาย-หญิงหมด ยกเว้นคู่เราเท่านั้นที่เป็นคู่ หญิง-หญิง แต่พิธีกรบอกว่าเล่นได้ขอแค่เป็นคู่กันก็พอ
 
          เกมดำเนินไปอย่างดุเดือดทุกคู่แข่งกันอย่างจริงจังเพื่อที่จะได้ของรางวัล ในตอนแรกฉันกับแอมมีเขินอายกันจนเกือบตกรอบแรกไปแล้วฉันเลยจับมือแอมไว้แล้วช่วยเตือนว่าอย่าพึ่งเหม่อลอย
 
“เอาหล่ะค่ะ หลังจากที่ได้แข่งกันมาอย่างดุเดือดแล้ว นี่เป็นรอบสุดท้ายของการคัดเลือกผู้ชนะ”
“ปลาย กัดป๊อกกี้ไวๆเลยนะแล้วก็ไม่ต้องกลัวว่าเราจะรังเกียจ”
“อ... อืม.... ได้ซิ” ฉันพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปรกติอยู่พักนึงจนหายสั่น
“เริ่มได้!!”
 
          ฉันพยายามกัดป๊อกกี้ให้ไวที่สุดจนกระทั่งฉันได้สัมผัสกับปากนุ่มๆของแอม หลังจากที่เผลอจุ๊บปากไปหลายรอบจากการแข่งขันในแต่ละรอบ แต่รอบนี้ฉันทนไม่ไหวแล้วใบหน้าที่แดงระรื่อที่อยู่ตรงหน้าฉัน ใบหน้าที่อ่อนหวานและปากบางสีอมชมพูให้ชวนลิ้มลองได้เชิญชวนฉันให้โรมรันเข้าไปจูบอย่างหนักหน่วง แต่ก็ต้องรีบพลักออกเพราะไม่อย่างนั้นจะถูกปรับแพ้
 
          แต่ถึงกระนั้น พอฉันจะพละออกจากปากแอม แอมก็ดึงตัวฉันเข้ามาจูบอีกครั้ง ฉันทำตัวไม่ถูกจนฉันสัมผัสได้ถึงลิ้นนุ่มๆที่เข้ามาเกี่ยวพันกันในปากของฉันราวกับกำลังลิ้มรสความหวานที่มีอยู่ข้างในไม่รู้จักจบจักสิ้น เราจูบกันค้างอยู่ซักพักแอมก็เป็นฝ่ายพละออกเพราะเริ่มรู้สึกว่าไม่มีอากาศหายใจ
 
“อ...เอ่อ.... งั้นฉันขอประกาศผู้ชนะนะคะ ผู้ชนะได้แก่ทีม รักไม่มีวันลืมค่ะ”
          พวกเราโดนปรับแพ้ แต่ถึงกระนั้นฉันก็ไม่เสียดายของรางวัลเลย เพราะฉันได้รางวัลที่คุ้มค่าที่สุดในชีวิตของฉันแล้ว เราทั้งสองคนต่างคนต่างไม่พูดอะไรกันแค่ยิ้มให้กันแล้วลงจากเวทีมานั่งที่โต๊ะเดิม
 
“แอม... คือ... เราขอโทษนะที่เข้าไปจูบแอมแบบนั้น รังเกียจเราไหม?”
“ไม่รังเกียจหร่อกแค่ตกใจนิดหน่อยหน่ะ” แอมพูดด้วยใบหน้าแดงระรื่อพลางจิบไวน์แก้เขิน.... เฮ้ย! ลืมไปว่าแอมกินน้ำที่มีแอลกอฮอลมากไม่ได้
“งืม...งัม...ปลายนี่น่ารั๊ขเน๊อะ ดูแลเค๊าตลอดเบยอ่า” นั่นไงเริ่มแล้วซิ
“แอม เรากลับห้องพักกันเถอะเราว่าชักจะไม่ดีซะแล้ว” ฉันพยายามพยุงตัวแอมให้ลุกขึ้นเพื่อที่จะพาไปพักที่ห้องเพราะแอมคออ่อนมากและจะเป็นพวกกล้าทำถ้าหากท้าตอนเมา ฉันไม่อยากให้แอมต้องเป็นอันตราย
 
 
//ห้องพัก
 
 
“ปลายจาพาแอมมาที่ห้องทามมายอ่า... เค้ายังสนุกไม่พอเลยน๊า”
“แอมเมาแล้วนะ มานั่งพักที่เตียงก่อนมา”
“เค้าไม่ได้เมาซักหน่อยปลายมั่วอ่า” แอมพยายามดิ้นให้หลุดจากการพยุงตัวของฉัน
“อยู่นิ่งๆสิเดี๋ยวก็ล้มหร่.... ว๊ายยย”
 
ตุ๊บ! แอมพลักฉันให้ลงไปนอนบนเตียงแล้วเดินโซซัดโซเซมาคร่อมตรงเอวฉันอย่างหมิ่นเหม่
 
“อ...แอม...” ใบหน้าฉันร้อนขึ้นอย่างรวดเร็วในขณะที่แอมส่งสายตากรุ่มกริ่มมาให้ฉันพร้อมกัดปาดยั่วแล้วลงมากระซิบที่หู
“แอมรู้นะว่าปลายชอบแอม”
“ม...ไม่ใช่นะ... อ๊ะ....อย่ากัดหูสิ”
“ปลายน่ารักสุดๆเลยรู้ไหม”
“-//////-……”
“ตอนที่ปลายเข้ามาจูบเค้าบนเวทีเค้าหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยนะรู้ตัวบ้างไหม เพราะฉะนั้นมาให้ลงโทษซ้าดีๆ”
“ด...เดี๋ยวก่อน...” แอมยื่นหน้าเข้ามาจูบฉันอย่างดูดดื่มราวกับหิวโหยมานาน
“อืม...” ฉันกลั้นเสียงไม่ได้แล้ว
“ฮ๊า.... ปลายน่าร๊ากกก” แอมถอนจูบออกมาหลับฟุบหลับตรงหน้าอกฉัน
“ยัยบ้า ถ้าฉันอดใจไว้ไม่อยู่ไปปล้ำแกจะทำยังไง พอแกมาทำแบบนี้แล้วฉันไม่รู้จะหยุดหัวใจดวงนี้ให้เลิกรักแกยังไงแล้วนะ...”
 
          ฉันพยายามพยุงตัวแอมให้มานอนท่าปรกติแล้วเอาน้ำมาเช็ดตัวให้ก่อนที่เจ้าตัวจะถอดชุดว่ายน้ำออกเพราะแอมบ่นว่าร้อน หลังจากนั้นฉันก็หลับตามแอมทั้งๆที่ยังใส่ชุดว่ายน้ำอยู่เพราะรู้สึกเหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรแล้ว แล้วเราทั้งสองคนก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปด้วยกัน