Dear my love

Am Part

 

“โอยยย ปวดหัวจังเลยอ่า” ฉันพยายามลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงแล้วกุมหัว

“เมื่อวานเกิดอะไรขึ้นเนี่ย จำอะไรไม่ได้เลย” ฉันเดินโซซัดโซเซพยายามลุกเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าแต่ก็ไปจ๊ะเอ๋กับปลายที่กำลังจะแต่งตัวซะงั้นอะ

“เฮ้ยย!!”

“ป...ปลาย เราขอโทษ” ฉันรีบปิดประตูให้ปลายแล้วออกมานั่งรอบนปลายเตียง

 

          ถึงฉันจะเห็นแค่แว๊บเดี๋ยวก็จำเป็นภาพติดตาเลย ผิวที่นวลขาว ขาที่อวบนิดๆน่าจับมาฟัดให้หนำใจ เอวที่คอดแต่ไม่เล็กเกินจนทำให้น่าเอามือไปลูบเล่น บั้นท้ายที่งอนนิดๆทำให้คนมองเห็นแล้วมันน่าตีจริงๆ จนฉันต้องกลืนน้ำลายลงไปอึกใหญ่

 

          ตั้งแต่4วันที่แล้วที่ฉันได้โทรคุยกับพี่ฟลุ๊กครั้งสุดท้ายก่อนที่จะบล็อกเฟส บล็อกไลน์ และบล็อกเบอร์โทรศับ ฉันก็เสียใจนะ แต่ไม่ได้เสียใจเพราะฉันยังรักเขา แต่ฉันเสียใจที่ฉันได้เสียตัวให้เขาไปแล้ว แล้วฉันก็พึ่งมารู้ตัวว่าฉันเริ่มชอบปลายเข้าให้แล้วฉันนั่งรอให้อาการมึนหัวลดลงแล้วฉันก็พยายามนึกถึงเหตุการณ์ในงานเมื่อวาน

 

‘ฉันไปงานกับปลาย ขึ้นไปเล่นเกมป๊อกกี้ด้วยกัน แล้วก็จูบกันกลางเวที ฉันเขินที่นึกถึงเรื่องบนเวทีที่ฉันจูบปลายกลับ แล้วก็ดื่มไวน์....’

 

พอฉันนึกมาถึงเหตุการณ์ที่ฉันไปทำท่าทางยั่วเย้าให้ปลายเห็นฉันก็ต้องนั่งก้มหน้าแล้วเอามือปิดปากตัวเองเพื่อไม่ให้กรี๊ดเพราะความเขินที่พุ่งออกมาอย่างไม่รู้จักจบจักสิ้น

 

‘กรี๊ดดดดด นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย!!!! >//////////////////<’

 

แกร๊ก!

 

“แอม ยังปวดหัวอยู่เหรอ” ปลายเอามือมาแตะไหล่ฉันแต่ฉันไม่กล้ามองหน้าปลายเพราะความเขินยังพุ่งออกมาไม่หยุดหย่อน

“หายแล้วหละ เราไปอาบน้ำก่อนนะ” ฉันรีบเดินก้มหน้างุดๆไปเอาผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

           

          วันนี้เราจะเตรียมตัวกลับบ้านกันเพราะไม่อย่างนั้นฉันอาจจะไม่มีเงินกลับบ้านก็เป็นได้ เดินไปทางไหนก็มีแต่ของที่ระลึกน่ารักๆแล้วก็ของกินอีกเพียบ กลับบ้านไปต้องได้ไปลดน้ำหนักอีกแน่ๆ TT เฮ้อ เอาเถอะ ฉันต้องรีบเก็บของเพื่อไปท่าเรือให้ทัน ระหว่างทางที่ฉันกำลังเดินไปท่าเรือฉันเห็นว่าปลายไม่ค่อยยิ้มเลย

 

“แอมโกรธอะไรเราอยู่รึปล่าว ไม่มองหน้าเราเลย” นั่นไง

“ไม่ได้โกรธหร่อกน่าน้อยใจเหรอ?” ฉันยิ้มหวานให้ปลาย แต่... ทำไมถึงทำหน้าเศร้าอย่างนั้นละไม่นะ... อย่าทำหน้าแบบนั้นสิฉันใจไม่ดีเลย

“โอ๋ๆ คนขี้น้อยใจนิดๆหน่อยๆก็น้อยใจแล้วว แบบนี้ถ้าใครเป็นแฟนก็คงลำบากใจแย่ซิ” ฉันจับแก้มนุ่มๆของปลายแล้วยู้ยี้ๆไปมา ‘น่ารักซะจริง’

“ง๊า บู้แบ้วบ่า บ่อยบ้ายแบ้ววว”

“อะปล่อยละ”

“เจ็บแก้มเลยเห็นไหมเนี่ย”

จุ๊บ~ ฉันหอมแก้มปลายเพื่อขอโทษที่ทำให้เจ็บแก้มแต่ปลายก็ได้หน้าแดงขึ้นไปอีก เขินละซิ๊

“ทำอะไรหน่ะ เดี๋ยวก็มีคนหาว่าเราเป็นแฟนกันหร่อก”

“จ้าๆ เรารู้แล้วว่าปลายมีคนที่ชอบอยู่แล้วเราแค่แกล้งเล่นเฉยๆหร่อก ปะๆขึ้นเรือกัน เดี๋ยวจะไม่ได้กลับบ้านหร่อก” ฉันต้องรีบเบี่ยงหันหน้าไปทางอื่นก่อนที่ปลายจะเห็นว่ามีน้ำใสๆกำลังค่อยๆไหลออกมา

 

‘ฉันลืมไปเลยว่าปลายมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ฉันคงต้องเจียมตัวสินะ’

 

//ห้องนอนแอม

 

          วันพรุ้งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้วซินะ หลังจากวันนั้นที่ปลายมาส่งที่บ้านฉันก็ยังไม่ได้โทรหาปลายเลยพอฉันไปหาปลายที่บ้านฉันก็ไม่เห็นเพราะปลายไปทำงานที่ร้านพี่อาย แต่ฉันก็ไม่กล้าไป กลัวจะไปรบกวนเวลางานของปลาย ถึงจะได้คุยในไลน์บางครั้งก็เถอะ... ‘เหงาจัง’

 

“โอ้ยยยยย ทนไม่ไหวแล้ว!”

 

          ฉันรีบแต่งตัวให้เสร็จแล้วรีบเดินออกมาจากบ้านเพื่อจะโบกรถแท็กซี่ไปหาปลายที่ร้านพี่อาย แต่พอไปถึงร้านพี่อาย พี่อายก็บอกว่า “ปลายป่วยตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ช่วยไปดูแลน้องปลายแทนพี่หน่อยซิจ๊ะ แล้วฝากบอกด้วยนะว่าพี่เป็นห่วง” ฉันเลยรีบกลับไปขึ้นรถแท็กซี่อีกครั้งเพื่อที่กลับไปบ้านปลายให้เร็วที่สุด

 

 

//บ้านปลาย

 

 

“สวัสดีค่ะน้า หนูพึ่งรู้ว่าปลายป่วยเหรอค่ะ”

“ใช่จ๊ะ หนูแอมขึ้นไปดูอาการให้หน่อยซิจ๊ะ เอาข้าวต้มไปให้ปลายด้วยนะจ๊ะ ตั้งแต่เมื่อวานยังไม่ค่อยได้กินอะไรเลย”

“ได้คะ” ฉันรีบขึ้นไปบนห้องเพื่อไปดูอาการ

 

ก๊อกๆๆ “ขอเข้าไปนะ”

 

            ฉันเข้าไปในห้องปลายแล้วเห็นปลายนอนหอบอยู่บนเตียง เหงือออกเยอะมากฉันเลยไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดให้

“อือ...แอมเหรอ...”

“ฉันขอโทษ ฉันทำให้ตื่นหรือปล่าว”

“ไม่หร่อก ฉันไม่เป็นอะไรมากหร่อกน่าอย่าทำหน้าอย่างนั้นสิ”

“จะไม่เป็นอะไรมากได้ยังไง ดูซิหน้าซีดเชียว”

“แห่ะๆ สงไสทำงานจนลืมกินข้าวบ่อยไปหน่อยเป็นหวัดเลย”

“อย่าหักโหมอีกนะ แล้วก็ทีหลังมีอะไรให้บอกกันด้วยซินี่เล่นไม่บอกอะไรเลยโทรหาก็ไม่โทร ฉันปล่อยให้ตายดีไหมเนี่ย” ฉันบ่นใส่ปลายชุดใหญ่แล้วส่องค้อนเล็กๆไปให้เพราะฉันกลัวว่าถ้าส่งค้อนอันใหญ่ไปให้คนป่วยคนนี้จะช็อคตายซะก่อน

“โหย ใจร้ายอะปล่อยให้เราตายต่อหน้าต่อตาเลยอ๋อ”

 

          ปลายส่งสายตาอ้อนมาให้สายตาคู่นั้นที่ส่งมาทำให้ใจฉันอ่อนยวบ เหมือนตกหลุมรักแล้วยิ่งตกลงไปในหลุมลึกกว่าเดิมอีก 'ยัยบ้าเอ้ย ฉันจะขึ้นจากหลุมที่เธอขุดไว้ได้ยังไงฉันฉุดตัวเองห้ามไม่ให้รักไม่ได้แล้วนะ'

 

“ถ... ถือว่าฉันลงโทษแกไง ไม่ยอมไลน์หาเลย มีแต่ฉันทักไปแล้วพอทักไปบางทีแกอ่านแล้วไม่ตอบด้วยซ้ำ”

“โถ่ ฉันงานยุ่งช่วงนี้มีคิวสั่งเค้กเยอะฉันผละตัวมาดูไลน์ซักครู่นึงก็ต้องไปทำงานต่อแล้วอะ เลยไม่ได้ตอบแกเลย”

“ยกโทษให้ก็ได้ แต่แกคงไม่ลืมหร่อกนะว่าวันพรุ้งนี้เปิดเรียน”

“จะลืมได้ยังไงฉันก็คิดถึงแกเหมือนกันนะเพื่อน” อึก.....

“คิดถึงแกเหมือนกันละย่ะ ยัยเพื่อนบ้า” ฉันต้องเก็บอาการเจ็บที่สุมอยู่ในอกตอนนี้เพื่อไม่ให้ปลายไม่สบายใจ

“เราเอาข้าวต้มมาให้กินให้หมดนะไม่หมดโดน”

“ไม่หิวอ่า”

“ไม่-หิว-ก็-ต้อง-กิน!”

“ค่าาา” ปลายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแล้วอ้าปากค้างไว้

“อะไร?”

“ป้อนให้หน่อยย อ้ามมม”

“เป็นเด็กน้อยรึไง”

“บริการกันซักหน่อยไม่ได้เลยเหรออ QAQ”

“อะๆ อ้ามม”

“อ้ามม” ฉันค่อยๆป้อนข้าวต้มให้ปลายกินจนหมด

“เก่งมาก ปรบมือให้เด็กดีหน่อย”

“-....-^^”

“ทำไมทำหน้างั้นละ”

“ปล๊าววว”

“กวนกันได้แบบนี้แสดงว่าใกล้หายดีแล้วใช่มะ”

“ไม่รู้วว :P ” ฉันแกล้งหยิกแก้มปลายจนปลายยอมแพ้ มันน่าหมั่นใส้จริงๆให้ตายซิ!

“แอมกลับก่อนนะ ปลายก็นอนพักผ่อนเยอะๆหล่ะ”

“จ้า กลับบ้านดีๆนะระวังโจรกับพวกโรคจิตรด้วยละ”

“จ้า งั้นไปละบาย”

“บาย”

 

          ฉันชอบจังเลยเวลาปลายเป็นห่วง มันรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาให้ชวนมีความสุขตามไปด้วย ถ้าได้น้ำเสียงหวานๆน่ารักๆแบบนี้ปลุกให้ตื่นทุกเช้าก็คงดีสิเนอะ ฉันเดินลงมาจากห้องปลายแม่ของปลายก็ไปทำงานแล้วฉันเลยอดไหว้ท่านก่อนกลับ แต่คงไม่เป็นไรหร่อกมั้ง ฉันเลยเดินไปโทรเรียกแท็กซี่เพื่อที่จะกลับบ้าน ในคืนนั้นฉันฝันดีที่สุดในรอบสัปดาห์เลยก็ว่าได้

 

 

//วันเปิดเทอม

 

 

          วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของเทอมที่ 2 ฉันต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวไปโรงเรียนไวกว่าปรกติ ไม่ใช่เพราะมีกิจกรรมอะไรมากมายแต่เป็นเพราะฉันคิดถึงแอมจับใจ เมื่อวานนี้ฉันขอพูดไว้เลยว่าโคตรมีความสุข แอมมาดูแลแถมยังป้อนข้าวให้อีกฟินยันเช้าค่าา

 

“ไปโรงเรียนแล้วนะคะแม่ สวัสดีค่ะ”

“จ้า ขับรถดีๆนะลูก”

ฉันรีบขับรถมอเตอร์ไซเพื่อที่จะรับแอมไปเรียนด้วยกัน พอฉันขับไปถึงแอมก็เดินออกมาจากบ้านพอดี

“เป๊ะเนอะ”

“แน่นอน” ฉันทำหน้ากวนใส่แอม แล้วก็เหมือนอย่างเช่นทุกวัน แอมจะส่งค้อนใหญ่ๆมาให้ก่อนที่เราจะไปเรียนด้วยกัน พอฉันจอดรถแล้วกำลังเดินไปเข้าแถวก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาหาแอม

“เธอๆชื่อแอมใช่รึปล่าว?.

“ใช่คะ”

“หลังจากเธอกินข้าวเสร็จเราขอคุยด้วยแปบนึงได้ไหม”

“ได้ซิแต่ว่าเพื่อนเราต้องไปด้วยนะ” ผู้ชายคนนั้นคิดอยู่พักนึง

“ได้เราชื่อ ตั้ม อยู่ห้อง 6/2 เราจะรอแอมที่ต้นมะขามข้างสนามบอลนะ” ฉันเห็นแอมยิ้มหวานให้ตั้มก่อนที่จะเดินจากไป

“หูย สเน่ห์แรงนะเนี่ย”

“จะบ้าเหรอนานๆทีจะมีคนมาจีบน่า”

“แล้วตอนไปเที่ยวกันละ มีหนุ่มๆมาจีบซะเยอะเลยนี่”

“ช่างเขาเถอะน่า ไปเข้าแถวกัน” ฉันเดินไปเข้าแถวกับแอมด้วยความกังวลใจ

 

          แอมยิ้มหวานให้ผู้ชายคนนั้นด้วย เขาก็นับว่าหน้าตาดีใช้ได้เลยนะ แต่ฉันก็ไม่ได้คิดจะกักกันแอมออกจากคนอื่นแล้วเก็บไว้คนเดียวหร่อกเพราะยังไงซะ ถึงฉันจะทำแบบนั้นก็ไม่มีสิทธิอยู่ดี... แต่ผู้ชายคนนั้นจะต้องเป็นคนที่สามารถดูแลแอมได้ แต่ต้องไม่ใช่เข้ามาแล้วทำแบบไอ้สารเลวนั่น

 

//พักเที่ยง ณ ต้นมะขามข้างสนามบอล

 

“ตั้ม เรามาแล้วนายจะคุยอะไรกับเราเหรอ”

“คือเราชอบแอม เรามาลองคบกันไหม”

“ถ้านายอยากคบกันกับเพื่อนเรานายต้องผ่านเราก่อน”

“ผ่านเธอ?”

“ใช่! เราไม่อยากให้เพื่อนเราเจอผู้ชายเลวๆ”

“ได้ซิ เราจะพิสูจน์ว่าเรารักแอมมากแล้วเราจะดูแลแอมแทนเธอเอง”

 

          หลังจากนั้นตั้มก็คอยมาช่วยมาตามจีบแอมทุกวันๆเหมือนกันกับผู้ชายเลวๆคนนั้นแต่ฉันไม่ใช่คนที่จะกักกันไม่ให้แอมไปเจอคนที่เพียบพร้อมกว่าฉันหร่อกนะ ฉันเลยลองเปิดโอกาสให้ตั้มลองคบกับแอมดู มีอยู่บางครั้งที่แอมไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ทั้งๆที่น่าจะมีความสุขบางทีก็มาติดฉันแจจนตั้มหาว่าจะแยกตั้นออกจากแอม ฉันเลยค่อยๆออกห่างจากแอม จนอยู่ในระยะที่ฉันคอยดูแลอยู่ห่างๆ

 

ถ้าเขาคนนั้นดีเธอก็จงไปกับเขา

บางทีฉันอาจจะปกป้องเธอไม่ได้เพราะมันเกินกำลังของฉัน

ฉันอาจจะไม่ใช่ผู้ที่เพียบพร้อมไปด้วยพละกำลังและฐานะทางสังคม

แต่เพียงแค่ฉันอยากให้คนที่ฉันรักนั้นได้มีความสุข แค่นั้นเอง...

 

 

 

-----------------------[3 เดือน ก่อนเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดและไม่น่าเกิดขึ้น]-----------------------

 

          นี่มันก็เกือบจะ 1 เดือนแล้วที่แอมคบกับตั้มเวลาทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกันก็ยังดูมีความสุขดี เวลาที่แอมส่งยิ้มให้กับตั้มมันดูไม่ค่อยเหมือนคนรักกันส่งสายตาให้กันเท่าไหร่นัก แต่มันก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นทุกวัน ฉันพยายามเก็บอาการเจ็บปวดจากการที่เห็นแอมกับตั้มรักกันเพื่อที่จะไม่ให้แอมต้องมากังวลใจ

 

“ปลาย วันเสาร์นี้ตั้มชวนไปเดทจะไปดีไหมอะ”

“มาถามทุกอย่างเหมือนปลายเป็นแม่เลยเนอะ”

“ก็แหมเรากลัวนี่”

“ถ้าอยากจะไปก็ไปเถอะ แต่ต้องระวังให้ดีๆ อย่าไปอยู่ในที่เปลี่ยวๆหรือมุมอับตรงไหนเด็กขาด”

“เข้าใจแล้วฮับป๋ม” แอมตะเบะให้ฉันอย่างน่ารักน่าเอ็นดูฉันเลยลูบหัวแอมเบาๆ

“ปลายเป็นอะไรเหรอ”

“หืม? เราไม่ได้เป็นอะไรนี่”

“ทุกทีปลายจะกวนกลับไม่ก็ชอบค้อนใส่แอมนี่นาทำไมเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยเล่นด้วยกันเลยอะ”

“คงเพราะไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิดละมั้ง ก็แอมมีแฟนแล้วนี่”

“อ... อ๋อ” แอมยิ้มเจือนๆมาให้ฉันแล้วค่อยอ่านหนังสือต่อ

“อาจารย์มาแล้วๆ” เพื่อนในห้องส่งซิกให้กันแล้วพากันนั่งที่เรียบร้อย หลังจากนั้นอาจารย์ก็เริ่มสอนคาบบ่าย

 

//วันเสาร์ ณ ร้าน Make you love

 

          เฮ้อ แอมจะเป็นยังไงบ้างนะเป็นห่วงจัง กลัวว่านายตั้มจะไปทำอะไรให้แอมเสียใจอีกแต่ถ้าเกิดว่าไปทำกับแอมแบบไอ่หมอนั้นฉันจะไม่ยอมให้มันหนีไปง่ายๆแบบไอ่หมอนั่นแน่!

 

“ปลายเป็นอะไรหรือปล่าวพี่เห็นนั่งเหม่อทั้งวันเลย ถึงวันนี้จะค่อยมีลูกค้าเท่าไหร่มันก็ไม่ดีนะ”

“ขอโทษคะพี่อาย หนูจะตั้งใจทำงานให้มากกว่านี้คะ”

“พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นคะ พี่หมายถึงว่าปลายมีเรื่องกังวลใจที่ต้องไปทำหรือปล่าว”

“ไม่มีหร่อกค่ะพี่ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ” หลังจากที่ฉันเลิกงาน และกลับบ้านไปอาบน้ำเพื่อให้หัวเย็นลงฉันลังเลที่จะโทรไปหาแอมหลายครั้งแต่เพราะเป็นห่วงเลยกดโทรไป

 

ตรุ๊ดดด~ ตรุ๊ดดด~ ตรุ๊ดดด~ ติ๊ด

 

“ฮะโหล ว่าไงค่ะปลาย”

“เป็นไงมั่งเดทวันนี้”

“ก็สนุกดี แต่ไม่สนุกเท่าไปเที่ยวกับปลายหร่อก”

“ดูพูดเข้า ตั้มได้ยินน้อยใจตายเลยนะนั่น”

“อิอิ ไม่หร่อกมั้ง”

“แล้วแอมคิดว่าเป็นยังไงนายตั้มอะ”

“ตั้มก็นิสัยน่ารักดีนะ เรียนก็เก่ง กีฬาก็เก่ง” ฉันสู้เขาไม่ได้เลยซักอย่างนึง....

“อ...อ๋อ งั้นก็ดีแล้วหล่ะ ขอให้มีความสุขมากๆนะ เดี๋ยวเราขอตัวไปทำงานให้แม่ก่อนนะแม่เรียกแล้ว บาย”

 

ติ๊ด!

 

          ฉันรีบพูดรีบกดวางสายเพราะถ้าฉันคุยนานกว่านี้น้ำเสียงฉันจะไม่ใช้น้ำเสียงที่ยินดีกันกับเพื่อนหน่ะสิ ฉันนอนคว่ำแล้วกรีดร้องออกมาใส่หมอนอย่างสุดกำลังเท่าที่ฉันจะกรี๊ดได้ ฉันต้องปล่อยให้น้ำตารินไหลออกมา ไม่อย่างนั่นฉันจะไม่สามารถทนเห็นคนที่ฉันรักไปเดินกับคนอื่นได้เลย

 

          ฉันคิดถึงวันที่แอมบอกว่าคิดถึงฉัน ถึงแม้ว่ามันจะคิดถึงในฐานะเพื่อนก็ตาม หมอนข้างใบนี้ที่แอมเคยกอดตอนมานอนค้างด้วยกันตั้งแต่วัยเด็กจนโต ฉันอยากเก็บเธอไว้คนเดียวแอม... แต่ฉันทำไม่ได้เพราะฉันเป็น เพื่อนเธอ ไงหล่ะ