Dear my love
เขียนโดย 
เพราะเรารักเธอ
วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.24 น.
แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 17.29 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) ไม่ชิน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอืม....หอมจังเลย ทั้งอบอุ่นทั้งนุ่ม... ห๊ะ!? นุ่ม?!! ฉันลืมตาทันทีที่คิดได้ ตาของฉันทีค่อยๆเริ่มปรับสภาพตามแต่งที่ลอดเข้ามาในห้อง... ‘หน... หน้าอก!! หน้าอกแอม!!’ ในตอนนั้นฉันรู้ตัวว่าตัวเองกำลังหน้าแดงก่ำและตอนนี้ฉันกำลังทำตัวไม่ถูก ‘จะขยับดีไหมนะ จะลุกพรวดพราดก็กลัวแอมจะตื่น’ ฉันค่อยๆจับแขนแอมออกจากตัวฉันช้าๆ แต่ฉันก็ทำไม่สำเร็จเพราะแอมได้เข้ามากอดฉันมากกว่าเดิม ‘ตายแน่ๆฉัน หน้าอกหน้าใจคู่นี้มาอยู่ตรงหน้าแบบจ่อๆขนาดนี้ ฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ’
“ไม่นะอย่าทิ้งฉันไปฉันขอร้องละ”
‘เอ๊ะ?’ ฉันเห็นแอมน้ำตาซึมออกมา ถึงจะเป็นแค่การละเมอก็เถอะฉันก็ไม่อยากเห็นใบหน้าน่ารักๆต้องมาหม่นหมองแบบนี้เลย ฉันเช็ดน้ำตาให้แอมเบาๆก่อนที่จะค่อยๆพยายามออกจากอ้อมแขนเล็กๆของแอม ฉันเดินไปอาบน้ำและพยายามเก็บของให้เงียบที่สุดเพราะกลัวแอมจะตื่น
“งืม....ปลายตื่นแล้วเหรอ” นั่นไงไม่ทันขาดคำเลย
“ตื่นนานแล้วหล่ะ ไปอาบน้ำก่อนไปอย่าพึ่งนอนต่อ”
“ง่า.... ไม่อาวอยากนอนต่ออ่า”
“ไม่ต้องมาดื้อเลย เดี๋ยวโดนจับอุ้มเข้าห้องน้ำนะ”
“ชิ ไปอาบก็ได้เอาผ้าเช็ดตัวให้หน่อยดิ” ฉันรีบโยนผ้าเช็ดตัวให้แอมก่อนที่แอมจะถอดเสื้อออกแบบไม่เกรงใจฉันเลย ‘ให้ตายสิ ทำไมเดี๋ยวนี้หล่ะหลวมกว่าเมื่อก่อนอีกนะ’
หลังจากที่ฉันนั่งรอแอมแต่งตัวในห้องน้ำฉันก็พากันลงมาเช็กเอ้าท์เพื่อจะไปหาที่จอดรถก่อนจะข้ามฝั่ง ฉันขับมาเรื่อยๆและถามทางพ่อค้าแม่ค้าในละแวกนั้นอยู่นานพอสมควรแต่ก็คุ้มค่าที่อุส่าขับรถหาเพราะว่าได้ลานจอดรถที่ใกล้ท่าเรือถึงจะแพงไปนิดแต่ระบบรักษาความปลอดภัยดีเยี่ยม ฉันกับแอมเลยลงไปหาเรื่อข้ามฝั่งกัน และเมื่อฉันมาถึงที่ท่าเรือก็เห็นว่ามีเรื่อลำนึงกำลังจะไปเกาะล้านพอดี
“วันนี้โชคดีจังเลยเนอะปลาย หาที่จอดรถง่ายแล้วก็ไม่ต้องรอเรือนานๆด้วย”
“จ้า แล้วแอมเมาเรือไหม”
“ไม่เมาจ๊ะ” เราขึ้นเรือมาไม่นานก็ถึงเกาะล้าน
“แล้วเราจะไปหาห้องพักที่ไหนกันดีอะ นี่ก็สายมากแล้วนะ”
“ไม่เป็นไรหร่อกแอม เราจองห้องพักไว้แล้ว”
“ตั้งแต่ตอนไหนละเนี่ย”
“ก็เซอร์ไพร์สไง แอบจองโดยที่ไม่ให้รู้ตัว ^^”
“จ้า งั้นไปเช็กอินแล้วไปเก็บของกัน” ฉันกับแอมลงจากเรือแล้วค่อยไปหารถเช่า จากนั้นไม่นานฉันก็ขับรถมอเตอร์ไซค์ที่เช่าคิดเป็นสัปดาห์เอาไว้แล้วก็ขับไปที่รีสอร์ทเพื่อเช็กอินเข้าห้องพัก
“ว้าว เป็นห้องพักที่สวยหรูมากอะ ปลายได้ไปขโมยเงินใครมาจองหรือปล่าวเนี่ย”
“ปล่าวนะ ก็แค่พ่อกับแม่ไม่อยากให้นอนห้องแคบๆน้อยๆ ก็เลยจัดห้องหรูให้เลย”
“โอ้โห นี่เรามีเพื่อนเป็นลูกคุณหนูใช่ไหมเนี่ย”
“เวอร์ๆ เก็บของได้แล้วจะได้ไปหาข้าวกินกัน ที่ก็เกือบบ่ายแล้วนะ”
“ทราบแล้วค่ะคุณหนู” แอมก้มหัวให้ฉันแบบที่เมดเค้าทำกัน ฉันเลยส่งค้อนลูกใหญ่ไปให้แอม
//ร้านอิ่มพุงกาง
“ปลายแย่งปลาหมึกเราทำไมอะ”
“ก็แอมมาขโมยกุ้งเราก่อนทำไมหล่ะ”
“ขโมยตอนไหนไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“ก็นั่นไงศากวิญญาณกุ้งอยู่ตรงจานแอมนั่นไง”
“แห่ะๆ โดนจับได้ซะแล้วซิ”
“เชอะ ชอบแย่งเราตลอดเลย -3-”
“โอ๋ๆ มาๆเดี๋ยวป้อนกุ้งตัวนี้ให้เราแกะให้ละ อ้ามม~~”
“อ้าม~”
“อร่อยปะ”
“อร่อยสิ....ยิ่งเป็นคนพิเศษป้อนให้ก็ยิ่งอร่อย” ฉันพูดคำสุดท้ายเบาๆ
“อะไรนะ?”
“ปล่าว ไม่มีอะไร”
“แล้วถ้ากินข้าวเสร็จไปเล่นน้ำกันเลยไหม”
“มันจะไม่คลื้นใส้เหรอ = =”
“ไม่หร่อกน่านะ เราใส่ชุดทับไว้แล้ว”
“พร้อมมากกกกก”
“ก็พร้อมเหมือนกันไม่ใช่รึไงนั่นอะ” แอมชี้มาตรงคอฉัน ที่มีสายชุดว่ายน้ำทูพีชสีชมพูอ่อนของฉันโผล่ออกมาทักทายโลก
“-//////-.....” แอมยิ้มอย่างผู้ชนะก่อนตั้งหน้าตั้งตากินข้าวให้เสร็จเพื่อที่จะได้รีบไปเล่นน้ำ ‘เหมือนเด็กน้อยไม่รู้จักโตจริงๆเลยน๊า’
หลังจากที่แอมกินข้าวเสร็จแอมก็รีบจูงมือพาฉัน(หรือลาก?)ลงไปเล่นน้ำ เมื่อแอมถอดเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำที่แอมใส่ซับไว้ข้างในฉันก็ต้องยืนอึ้งถึงความน่ารักแบบไร้ขีดจำกัดของแอม เป็นชุดทูพีชเหมือนกันกับฉันแต่เป็นสีชมพูดำมีริ้วผ้าประดับเล็กน้อย ทำให้หัวใจของฉันถูกกระชากออกไป และฉันก็เผลอยืนจ้องแอมโดยที่ไม่รู้ตัว
“จะจ้องอะไรขนาดนั้นเขินเป็นเหมือนกันนะ -/////-”
“อ....เอ่อ.... ขอโทษ เราก็แค่คิดว่าแอมน่ารักมากๆแค่นั้นเอง”
“อิอิ ขอบใจนะ ปลายก็น่ารักเหมือนกัน”
“จ้า เดี๋ยวเราทาครีมกันแดดให้”
“งั้นพอทาให้เราเสร็จแล้ว เราก็จะทาให้ปลายมั่ง”
“ไม่เป็นไรไม่ต้องหร่อก”
“จุ๊ๆ ไม่ดื้อนะค่ะ”
“ค่า ไม่ดื้อก็ได้คะ”
หลังจากนั่นเล่นรอครีมกันแดดซึมเข้าผิวแล้ว ฉันกับแอมก็ไปเล่นน้ำกัน2คน แต่ก็มีผู้ชายหน้าม่อทั้งหลายที่จ้องจะเข้ามาจีบแอมบ่อยๆ จนทำให้แอมอึดอัดและแทบจะไม่ได้เล่นน้ำ ฉันเลยต้องพาแอมเลี่ยงไปทางอื่นนอกจากละแวกนั้น
“แอม เราไปขึ้นบานาน่าโบ้ทกันไหม”
“ไปเล่นกันๆ +0+”
แอมรีบเดินนำฉันไปอย่างอารมณ์ดีสุดๆ ยิ้มที่สดใสนั่นฉันอยากให้มันมีอยู่บนใบหน้าน่ารักนั้นนานๆจนไม่อยากให้มันเลือนหายไปหลังจากที่ได้เล่นน้ำจนหนำใจแล้ว ฉันเลยพาแอมกลับห้องพัก
“เฮ้อ~ เหนื่อยจังเลยย”
“แอมไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะ”
“จ้า งั้นเราไปอาบน้ำก่อนนะ” หลังจากที่พูดจบฉันก็ไปจัดของรออาบน้ำต่อแอม
ติ๊ง~[ข้อความเข้า]
หืม? แอมปิดการแจ้งเตือนไลน์ไว้แล้วนี่นา ฉันหยิบโทรศับขึ้นมาดูแล้วพบว่ามันเป็นข้อความที่ส่งมาจาก [ฟลุ๊ก] ไอ้สารเลวนั่น! ยังจะมาก่อกวนอีกงั้นเหรอ พอเปิดเทอมจะต้องไปสั่งสอนซะให้เข็ด!
“ปลาย โทรศับเรามีอะไรงั้นเหรอ”
‘เฮ้ย! เดี๋ยวแอมออกมาตอนไหน!!’ ฉันคว้าโทรศับกลับมาไม่ทันแอมได้เปิดดูข้อความที่ส่งมาเรียบร้อยแล้ว
“เอ่อ...เราขอโทษที่ดูโดยไม่ได้ขอ” หลังจากนั้นแอมก็ลบข้อความแล้วส่งยิ้มมาให้
“ไม่เป็นไรหร่อก เราไม่ว่าอะไร ^^”
‘หืม? แอมฟื้นตัวกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วเหรอ’
“หน้าเรามีอะไรแปลกไปเหรอปลาย”
“อ...เอ่อ... ไม่มีอะไรแค่แปลกใจเฉยๆว่าขนาดทาครีมกันแดดแล้วผิวยังคล้ำขึ้นเลย แดดประเทศไทยนี่แรงจริงๆเลยเนอะ”
“จริงด้วย กลายเป็นรอยชุดว่ายน้ำเลยอะ TT”
“อย่าว่าแต่แอมเลย เราก็เป็นเหมือนกัน TT”
“เดี๋ยวปลายไปอาบน้ำก่อนนะ”
“จ้า” พอฉันเข้าไปอาบน้ำฉันก็ได้ยินเสียงแอบโทรคุยอยู่ฉันเลยค่อยๆเงียหูฟัง
“ทำไมต้องมาวุ่นวายชีวิตฉันด้วย ฉันบอกคุณแล้วว่าฉันเลิกรักคุณไปแล้ว!” ไอ้สารเลวนั่นแน่ๆ!
“ไม่ต้องโทรมา ไม่ต้องส่งข้อความมาหาฉันนะ แกทำฉันเจ็บปวดใจมามากพอแล้ว!”
ฉันรู้สึกเจ็บใจแทนแอม ทำไมถึงไม่เป็นฉันละ ฉันขอให้เป็นฉันได้ไหมที่ได้ไปดูแลหัวใจของแอม ฉันอยากอยู่เคียงข้างแอม ไม่ใช่ในฐานะคนสนิด ไม่ใช่ในฐานะเพื่อนรัก... แต่เป็นคนรัก...
เมื่อฉันเดินออกจากห้องน้ำฉันเห็นแอมแอบปาดน้ำตา ฉันเลยถามด้วยความเป็นห่วงแต่แอมไม่ได้ตอบว่าเป็นอะไรแล้วยิ้มให้ฉัน ฉันไม่สบายใจเลยที่แอมไม่ค่อยพูดเรื่องนี้ให้ฉันฟังทั้งๆที่ฉันอาจจะพอช่วยอะไรได้บ้าง แต่ในอีกมุมนึงฉันก็คิดว่าน่าจะดีกว่าที่จะไม่ต้องไปรื้อฟื้นความจำที่มันเลวร้ายออกมาเล่าให้ฟังแบบนี้น่าจะเป็นการดีที่สุด
“แอมเป่าผมให้หน่อยเมื่อยมือแล้วอะ”
“ผมของปลายนี่อมน้ำดีจังเลยเนอะ แห้งยากแต่มีน้ำหนัก”
“อยากให้มันแค่มีน้ำหนักเฉยๆอะ ไม่อยากให้มันแห้งยากเลย TT”
“จ้าๆ นั่งนิ่งๆเป็นเด็กดีนะผมจะได้แห้งไวๆ”
“ไม่ใช่เด็กซักหน่อย อายุเท่ากันไม่ใช่เหรอ”
“จ๊ะๆ นิ่งๆนะ”
“สบายจังเลยน๊า อยากมีคนเป่าผมให้แบบนี้ทุกวันจัง”
“ก็หาแฟนซิ แอมยังไม่เคยเห็นปลายมีแฟนซักคน”
“ไม่เอาอะ ปลายมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”
“ใครอะคนที่ปลายชอบ”
“ไม่บอกกก”
“อ๋อ... รู้แล้วทำไมถึงมีบันทึกแปลกๆใส่รหัสไว้ในโทรศับด้วย”
“เอ๊ะ?! แอมแอบเปิดดูเหรอ???”
“ช่ายย”
“นิสัยไม่ดีค้นโทรศับเค้า มานี่เลยมาให้ลงโทษซะดีๆ” ฉันลุกขึ้นไปจั๊กจี้แอมเพื่เป็นการลงโทษ
“ฮ่าๆๆๆ!!! โอ้ยย พอแล้วๆ!! ฮ่าๆๆๆ ยอมๆๆๆ”
“ฮึ้ม! ดีมาก ทีหลังจะดูอะไรให้ขอก่อนนะ”
“งั้นรอบนี้ก็เสมอกัน เพราะปลายก็แอบดูโทรศับของแอมนี่”
“โอเค ตามนั้น”
“นอนกัน พรุ้งนี้จะได้ไปเที่ยวต่อ”
“จ้า งั้นฝันดีคะแอม”
“ฝันดีคะปลาย” พอพูดจบแอมก็มานอนกอดฉันเหมือนเช่นเคย ‘เมื่อไหร่ฉันจะชินซักทีนะกับการนอนกอดของแอมเนี่ย เฮ้อ.... -///////-’
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
