ยัยติ่งต่องกับเจ้าชายเย็นชา

8.0

เขียนโดย gifgi

วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 11.45 น.

  6 ตอน
  1 วิจารณ์
  8,882 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 1 เมษายน พ.ศ. 2558 18.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

2) วันแรกของการเข้าเรียน2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
กริ่ง กริ่ง กริ่ง!!!!! เสียงสันญานเลิกเรียน
"เที่ยงแล้ว กินไรดีฟ่า"
"นายๆไปกิน ยังพูดไม่จบก็มีนักเรียนชาย-หญิง2คนเดินมาและพูดว่า
"เฮ้ ดิเกอร์รี่ ไปกินข้าวกัน"เสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น
"อืม" เฮ้ยย ไอ่หล่อนี่พูดแล้วว
"อ่าว นี่เด็กใหม่ใช่ไหม" ผู้คนนั้นถามฉัน
"อ่อ อืม อ่า ใช่ๆ"><
"เราชื่อแมนนี่ วิกเกอร์ เรียกแมนนี่ก็ได้"
"ออ ฉันชื่อวีนาเซีย มีแนนซ์ เรียกสั้นว่า วีนัส ก็ได้นะ"
"เราชื่อเอมาน่า คาเอนอล เรียกว่าเอมอล ก็ได้นะค่ะ"
"อ่อจร้า ยินดีที่ได้รู้จักทัก2คนนะจ้า เอ่อแล้วนายนั่นหล่ะเค้าชื่ออะไรหรอ"
"นายนั้นชื่อดิเกอร์รี่ ซิเวอร์รัส นะ"
"นั้นเราไปกินข้าวทั้ง4คนเรยนะ" เอมอนพูดขึ้น"
".......แล้วแต่" นายหล่อนั้นพูดเหมือนประชดเรย><
ณ โรงอาหาร กรี๊ดๆๆ พี่ดิเกอร์รี่ อ้ายๆๆๆกรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เกิดอะไรขึ้นเนี่ยทำไมพวกสาวๆถึงกรี๊ดนายหล่อนั้นนะ(ฉันยืนคิดยุ)
"นี่ๆเอมอล ทำไมมีสาวกรี๊ดนายนั่นด้วยล่ะ"
"อ่อ เพราะว่าเค้าหล่อ เท่และดังมาก พ่อเค้าเป็นประธารบริษัทที่ใหญ่ที่สุดของประเทศนี่
เรยล่ะ ดีนะที่ฉันเป็นเพื่อนสนิทนายนั้นตั้งแต่เด็ก ก็เรยได้พูดกับเค้าอ่ะ"
"เอ๊ะ ทำไมล่ะ"
"ก็นายดิเกอร์รี่ ได้ฉายาว่าเจ้าชายเย็นชานะ ก็จริงอยู่เพราะนายนั่นเงียบมากๆเรยแหละ
จะพูดบางครั้งเท่านั่นหล่ะ"
0-0 หน้าฉัน "ขนาดนั้นเรยหรอ"
"ไปกินข้าวกันได้แล้ว" แมนนี่พูดขึ้นพร้อมจับมือยัยเอมอลไป ส่วนฉันก็เดินตามเอมอลไป
เช่นกานนน
"กินอะไรดี"แมนนีพูด
"อืม ข้าวหมูสับหน้ากระเพราแดงดีกว่า"
"เด่วไปสั่งให้ นายล่ะดิเกอร์รี่"
"เหมือนเดิม"
"เทอล่ะ เอาอะไร"
"เด่วฉันไปซื้อเองดีกว่า"
"แล้วแต่นะ ตามฉันมาจะพาไปซื้อ"
>>>>>..........<<<<<
กริ่ง กริ่ง กริ่ง เสียงสันญานโรงเรียนเลิก
"โอ้ย ได้กลับบ้านซักที เหนื่อยชะมัดยาดเรย"เอ๊ะนั้นนายหล่อหนิ ไปนั่งข้างสระนำ้ทำไมนะ
ไปอ่อย เอ้ย ไปนั่งด้วยดิฟ่า555
"นาย มานั่งทำไมตรงนี้"
"ยุ่ง" พูดน้อยยังมากวนฉันอีก
"นั่งด้วยคนนะ"
"นี่ กลับบ้านไปซะ"
"ฉันอยากนั่งด้วยอ่ะ นะๆขอนั่งด้วย" นายนั่นไม่พูดอะไร มองหน้าอยู่ได้ เฮ้ยยอย่ามอง
นานสิเขินนะเฟ้ย ยู้ ยู้ พองขนชะมัด
"เทอเคยเหงาไหม" อยู่ดีๆนายนั่นก็ถามขึ้นมา แปลกๆ
"อิม ฉันนะเหงาจะตายเรย พ่อกับแม่ฉันทำแต่งาน งานงานนน จนไม่ค่อยมีเวลาให้ฉัน
แล้วฉันจะบอกนายนั่นทำไมฟะ 
"เหมือนกัน"
"จริงหรอ"แปลกจังนายนี่พูดกับฉันด้วย
"นั่น ฉันกลับก่อนนะ มืดแล้ว"
".........."ไม่มีเสียงตอบรับตามเคย
"บาย ฝรรดีน๊าา (นายหล่อ)
>>>>>>......<<<<<<<
ณ บ้านหลังโตของวีนัส
เฮ้ยย พ่อกลับแม่ยังไม่กลับมาเรย เซ้งจัง เหงาเฟ้ย นายนั่นพูดแปลกๆเหมือนเค้าเหงาเรย
ไม่ได้การล่ะ ฉันจ้องทำให้นายนั่นรักฉันให้ได้ค่อยดู เฮ้ยคิดอะไรของตูเนี่ย บ้าจริงเรย
นอนดีกว่า พรุ่งนี้ได้ไปโรงเรียนอีก ฝรรดีน๊าคนอ่าน><
 
 
 
.............สนุกมั้ย เม้นให้กำลังใจหน่อยนะ ผิดหรือติดขัดตรงไหนบอกได้นะจุฟฟฟ
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา