ยัยติ่งต่องกับเจ้าชายเย็นชา

>>>>วันเสาร์>>>>

ตื่ง ติ่ง ตื่ง ติ่ง (เสียงนาฬิกาปลุก)

"โอ้ย ดีใจจังวันนี้วันหยุด ฮาวววววว><"20นาทีผ่านไป~~

"ลงมาแล้วหรอลูกฮักก"( แม่เป็นอีสาวปาวเนี่ย)

"ค่ะ แม่มีไรหรอค่ะ"ย้อนนะเนี่ย

"เอ่อ มากินข้าวกินปลาให้เสร็จก่อนนะ แล้วเอ่อพ่อของลูกเค้ามีธุระจะคุยด้วยน่ะ"

"ค๊ะ ฮาวววววว"(ยังจะง่วงนอนอีกยัยบ้า)

"อืม!อร่อยจังเรยค่ะแม่"อันนี้ก็ของชอบ อันนู้ก็หร่อยจังหู้!! แปลกแฮ่ทำไมแม่เอาใจเราจังเรย

มีอะไรรึเปล่านะ~0~

"กินเสร็จหรอลูก พ่อเค้ารออยู่ที่สวนหลังบ้านนะ"

"ค่ะ เดี่ยวจะรีบไปเรยค่ะ" และฉันก็เดินมาสวนหลังบ้าน แต่อุตะไม่อยากเชื่อฉันเห็นนาย(หล่อ)นั่นหรือดิเกอร์รี่นั่งอยู่กับพ่อฉัน เราเพ้อถึงเค้าไปเองรึเปล่านะ ไม่ๆมันคือความจริง มาทำไมนะ รู้จักพ่อเราด้วยหรอ ลืมบอกไปนะว่าพ่อนายนั่นก็นั่งอยู่ด้วยแหละ

"คุณพ่อมีอะไรรึเปล่าค่ะ"นายนั่นหันมามองฉันทันที เหมือนจะอึ้งหรืองงกันแน่ฟะ

"มีสิ ฉันจะให้แกแต่งงานกับดิเกอร์รี่นะ"

"ได้ค่ะ ห๊ะ!!อะไรนะไม่ๆๆๆๆไม่แต่งไม่จริงไม่ๆ"

"เมื่อกี้ลูกบอกว่าได้ค่ะ แสดงว่าตกลงนะ ห้ามปฎิเสษนะ"

"เอ่อแล้วนายนั่นล่ะ เข้าตกลงหรอ"

"คือเราคุยกันตั้งนานแล้วนะ เรื่องแต่งงานนี้"พ่อนายนั่นพูดขึ้น

"พ่อ"

"ห้าม ดื่อด้าน มันคือสันญาระหว่างครอบครัวพ่อกับครอบครัวของดิเกอร์รี่"

"แต่ หนูต้องเรียนหนังสือนะค่ะ"

"จบมอ6ก็แต่งเลย ไม่มีปัญหา"พ่อพูด

"ไม่หนูอยากจบปริญญานะค่ะ"

"บอกแล้วไงว่าห้ามปฎิเสธ"

ฉันหันไปเบิ่งตาใส่นายนั่น แต่นายดิเกอร์รี่กลับนั่งเฉย ไม่พูดมากไม่ปฎิเสธ สงสัยกลัว

พ่อมากเลยสิ ชิส์

"เอาล่ะ ไปได้"

"ค่ะ"

ฉันเดินไปที่บ้าน หันมามองข้างหลังเห็นพวกเค้ายังนั่งคุยกันอยู่เรย ทำไมต้องให้ฉันแต่งด้วยนะทำไมเนี่ย

>>>>>>><....<<<<<<<<<สนุกปาวเนี่ย เม้นหน่อยสิ ไม่เม้นไม่อัพต่อแล้วนะ

ง้ออออออออออ