รักมากมาย ของยัยจอมป่วน

"ขอโทษนะครับครูอร  ที่ผมมาขัดจังหวะ พอดีว่าตอนนี้เป็นชั่วโมงชมรม ผมเลยต้องมาตามสมาชิกในชมรมของไปประชุมเพราะเดือนหน้าจะมีงานเลี้ยงรุ่นของรุ่นพี่  ชมรมดนตรีของผมต้องขึ้นแสดง  ผมเลยต้องให้สมาชิกทุกคนเข้าร่วมการประชุมในครั้งนี้ครับ" พี่เวกัสพูดหน้านิ่งแล้วหันไปทางมีนา

"แล้วเธอมาหาอะไรแถวนี้ล่ะเวกัส  ครูก็ไม่เห็นจะมีนักเรียนคนไหนอีกนอกจากมีนานี่" ครูอรทำหน้างงๆ

"ผมมาตามมีนานี่แหละครับ  พอดีว่าผมคงพิมรายชื่อสมาชิกในชมรมตกไปคนนึงก็คือมีนา  ผมเลยต้องมาตามเธอถึงที่นี่แหละครับ" 

"มีนาเนี่ยนะอยู่ชมรมดนตรี ซึ่งเป็นชมรมที่สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนตั้งเยอะแยะ เธอมั่นใจแล้วหรอที่เลือกมีนาเข้าไปอยู่ในชมรมของเธอ"

"ครับ  ครูอรไม่มีอะไรแล้วผมขอพามีนาไปประชุมนะครับ  สวัสดีครับ"  พี่เวกัสพูดเสร็จแล้วลากฉันที่ยืนงงยังไม่ได้สติออกมาจากห้องพักครู จนมาถึงห้องดนตรี  แต่ฉันก็ไม่เห็นจะมีใครสักคน ไหนว่ามีประชุมด่วน  พอเรียกสติตัวเองคืนมาได้ฉันก็ดึงมือที่พี่เวกัสจับอยู่ออก

"นี่พี่พาฉันมาทำอะไรเนี่ย  ฉันไม่เคยไปสมัครชมรมพี่สักหน่อย"  

"ชมรมดนตรีไม่มีใบสมัครนะ ถ้าอยากให้ใครเข้าคนนั้นถึงจะได้เข้า เพราะฉะนั้น เธอก็คือคนที่ชมรมดนตรีเลือกให้มาเป็นนักร้องนำหญิง" 

"นักร้องนำ  พี่บ้าไปแล้วหรอที่จะเอาฉันไปเป็นนักร้องนำของวงพี่  ไม่เอาด้วยหรอก ฉันไม่อยากมาเป็นตัวถ่วงของชมรมพี่" 

"ฉันว่าเธอไม่อยากอยู่ชมรมดนตรีเพราะพี่เธอมากกว่า  เพราะเธอกลัวจะโดนคนอื่นเอาเธอไปเปรียบกับพี่เธอใช่มั้ยล่ะ"  พี่เวกัสเดินมาหยุดตรงหน้าแล้วก้มหน้าลงมาใกล้ฉัน ถ้าเป็นสถานการณ์อื่นอาจจะกรี๊ดในใจหรืฟินไปอีก  แต่ประโยคเมื่อกี้ทำให้ฉันไม่รู้สึกอะไรกับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า  ฉันเบือนหน้าหนีจากพี่เวกัส

"เปล่าสักหน่อย ฉันก็แค่ไม่ชอบทำกิจกรรมอะไรงี่เง่าพวกนี้ แค่เรื่องเรียนฉันก็แย่พอแล้ว ถ้าฉันต้องมาร้องเพลงเล่นดนตรี ฉันคงไม่จบม.6" 

"เอ๊ะ  หรือว่าเธอไม่อยากเข้าชมรมเพราะทนเห็นหน้าหล่อๆของฉันที่ปฏิเสธเธอไปเมื่อวานไม่ได้  ฉันไม่คิดไรหรอกน่า เธอไม่ต้องอายนะ"  พี่เวกัสแสยะยิ้มกวนๆ

"เรื่องเมื่อวานฉันล้อเล่นนะ พี่เหอะ อย่าคิดมากล่ะ ตอนนั้นฉันเล่นเกมบอกรักกับเพื่อนๆอยู่หรอก อย่าสำคัญตัวเองผิดสิคะ" ฉันหันหน้าเผชิญกับหน้าพี่เวกัส  ถึงจะเป็นเรื่องโกหกแต่เรื่องโกหกหน้าตายเนี่ยแหละที่มีนาถนัด แต่ตอนนี้รู้สึกว่าหน้าฉันกับพี่เวกัสอยู่ใกล้กันเกินไปละ ชักจะหวั่นๆละสิ

"หึๆ ให้มันจริงเหอะ ระวังจะหลงเสน่ห์ฉันเข้าจริงๆสักวัน!!!" พี่เวกัสพูดแล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้กว่าเดิมจนปลายจมูกเราชนกันและฉันก็รู้สึกถึงลมหายใจของพี่เขา

"ไม่มีทาง!!!" ฉันพูดแล้วผลักพี่เวกัสออก  แต่เขาก็ยังคงยิ้มมุมปากกวนประสาทฉัน

"แล้วแต่เธอนะ  งั้นพรุ่งนี้ช่วงพักกลางวันเธอมาที่ห้องดนตรีด้วยนะ ถ้าเธอไม่มาเธอเจอดีแน่!!!  หึๆ"  พี่เวกัสพูดแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งฉันให้ยืนอ้าปากพะงาบๆเพราะพูดไม่ออกอยู่คนเดียว  นี่พี่เขาเป็นพวกเอาแต่ใจแบบนี้หรอเนี่ย  ฉันเลิกชอบพี่เขาดีมั้ยเนี่ย ไม่ดีมั้ง  ถ้าเลิกชอบได้ฉันเลิกชอบไปนานละ  ฮืออออออออออออออออออ  พรุ่งนี้ฉันจะไม่มาที่นี่หรอก คอยดู!!!