รักมากมาย ของยัยจอมป่วน

โหหหหหห ~  ชีวิตฉันนนนน...

จบลงด้วยการบอกรักผู้ชายแล้วโดนเขาปฏิเสธอย่างง่ายดาย  พี่เขาน่าจะเก็บไปคิดสักวันสองวันนะ T_T ไม่น่ามาทำร้ายจิตใจผู้หญิงบอบบางอย่างฉันเลย  กระซิกๆ

"มีนา!!! แกมานั่งทำอะไรตรงนี้เนี่ย ไปช่วยฉันทำรายงานหน่อย" เพนนี เพื่อนสนิทคนเดียวของฉันที่วันๆไม่ทำอะไร นอกจากตามบ่นฉันให้ทำนั่นทำนี่ มันจะบ้างมั้ยว่าเพื่อนกำลังเสียใจเรื่องผุ้ชายยยยยย T_T  

"แกทำเหอะ ฉันเสียสละให้แกได้ความรู้คนเดียวเลย ขอทำใจสักวันนะ ฮือๆ"  ฉันบอกแล้วก็ฟุบหน้าลงบนโต๊ะ

"แกเสียสละทุกงานจนแทบจะไม่ได้ความรู้อะไรเลยนะ  เห้อออออ  ตามใจละกันเว้ยยยยย"  เพนนีบ่นแล้วก็เดินกลับไปทำงานต่อ ก็ฉันเป็นคนชอบช่วยเหลือเพื่อน อะไรที่ทำให้เพื่อนได้ความรู้ฉันก็อยากอยากจะเสียสละให้เพื่อนทำ  

"มีนาาาาาาา...แฮกๆ ครูประจำชั้นแกเรียกหาว่ะ " เนปาล เพื่อนต่างห้องแต่บ้านอยู่ติดกันวิ่งมาพร้อมท่าทางที่หอบ  

"ก็คงจะเรื่องเรียนกับเรื่องชมรมอีกแล้วสินะ  เห้ออออออ  อกหักละยังต้องมาโดนคนแก่บ่นอีก  ชีวิตดี๊ดี!! "  

ที่ห้องพักครู...

"สวัสดีค่ะครู ครูมีเรื่องอะไรจะคุยกับหนูหรอคะ คงไม่ใช่เรื่องที่หนูไม่มีชมรมอยู่กับเรื่องคะแนนสอบนะคะ"  ฉันพูดก่อนที่ครูจะได้พูดอะไร

"นี่เธอ!!!  ที่ฉันต้องคอยตามจ้ำจี้จ้ำไชก็เพราะผู้ปกครองเธอฝากฝังฉันไว้ เธอช่วยทำตัวดีๆให้พวกท่านภูมิใจหน่อยได้มั้ย  สอบทีไรก็ได้คะแนนน้อยที่สุดของห้องเกือบทุกวิชา เกรดก็ต่ำสุด แล้วยังเรื่องชมรมอีก แค่เธอเลือกชมรมสักชมรมนี่มันยากนักหรอ นี่เธอจะจบม.5อยู่แล้วนะ ถ้าม.6เธอยังไม่เลือกชมรม ครูคงให้เธอจบไม่ได้"  

"โห่ครู ก็หนูไม่มีชมรมที่ชอบหนิคะ เข้าไปก็ไม่อยากทำกิจกรรมอยู่ดี แล้วถึงหนูจะทำคะแนนหลายๆวิชาได้น้อยสุด แต่วิชาภาษาอังกฤษหนูก็ได้เต็มตลอดหนิคะ คนเราถ้าทำคะแนนดีทุกวิชาแล้วจะรู้ได้ไงว่าตัวเองเก่งอะไร" ฉันเลือกที่จะไม่นั่งลงเก้าอี้ข้างหน้าครู และด้วยท่าทางของฉันที่ดูก้าวร้าวทำให้ครูคนอื่นๆที่อยู่ในห้องพักครูหันมามองด้วยสายตาเคืองๆ

"เธอนี่เถียงครูตั้งแต่ม.ต้นจนถึงตอนนี้เลยนะ  เคยคิดจะทำตัวให้ดีขึ้นบ้างมั้ย ดูพี่เธอเป็นตัวอย่างสิ เรียนก็เป็นที่หนึ่งตลอด แถมยังทำตัวดีและสุภาพกับครูอาจารย์อีก เธอนี่จริงๆเลย!!! ถ้าเธอยังทำตัวแบบนี้ แล้วยังไม่ยอมเลือกชมรมอีกฉันจะเชิญผู้ปกครองเธอมา เธอคงรู้นะว่าผู้ปกครองเธองานยุ่งแค่ไหนและครั้งนี้เธอจะโดนทำโทษยังไง" 

"เมื่อไหร่ครูจะเลิกเอาหนูไปเปรียบเทียบกับพี่ชายสักที ถึงจะเป็นพี่น้องกันแต่ก็ไม่ใช่คนเดียวกันนะจะได้เหมือนกัน  หนูมีความเป็นตัวเองมากพอที่จะไม่ต้องไปทำตามใคร คนเราต้องมีความคิดเป็นของตัวเองสิคะครู ไม่ใช่ต้องไปทำตามคนอื่น โอเคนะคะ" คำสุดท้ายของฉันเน้นเสียงหนักทำให้ครูดูไม่พอใจกับคำพูดและการกระทำของฉัน ฉันยืนมองหน้าครูที่นั่งจิกตามองฉันด้วยความไม่พอใจ

"ขออนุญาตครับ..." เสียงทุ้มๆของผู้ชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามาหยุดสายฟ้าที่ฟาดกันทางสายตาของฉันกับอาจารย์ทำให้ฉันต้องหันตาม

"พี่เวกัส... TOT" ผู้ชายที่เพิ่งปฏิเสธฉันไปเมื่อวานนี่เอง มาทำอะไรที่นี่นะ ??