Yakuza War ลุ้นรักกองทัพยากุซ่า

 
5
กำไลคู่
 
 
 
                 
                ฉันพาวีย่ามาเที่ยวบ้านเพราะฉันบอกวีย่าไปว่าฉันเป็นยากุซ่าเธอก็รีบบอกว่าอยากมาเที่ยวบ้านฉันทันที
                “เชิญดื่มน้ำชาก่อนนะคร้าบ ผมคุโมะริ ทากุโร่ เรียกผมว่าทากุโร่ก็ได้ครับ เอ่อคุณหนู?” ทากุโร่ยิ้มหน้าบานให้วีย่าพร้อมรินน้ำชาให้เธอ
                “ฉันเอนโด วีย่า ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ทากุโร่ซัง”
                “ครับ คุณหนูวีย่า แต่จะให้ดีเรียกผมว่าทากุโร่เฉยๆ ดีกว่านะครับ”
                ทันทีที่ทากุโร่ออกไปจากห้องรับแขกของบ้าน ฉันก็เริ่มเล่าความหลังสมัยไฮสคูล
                “ในตอนที่ฉันอยู่ออสเตรเลีย ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อ แอเรียล เธอเป็นสาวลูกครึ่งจีน – ออสซี่ เธอเป็นคนน่ารัก นิสัยเรียบร้อย อ่อนหวาน และฉันกับแอเรียบก็เป็นเป็นเพื่อนรักกัน แต่แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นกับแอเรียล เพราะมาซาโตะ นีล ยากุซ่าเถื่อนที่คอยตามรังควานชีวิตของฉันอยู่ตลอด ตามมาหาเรื่องฉันที่ออสเตรเลีย พาลให้เพื่อนของฉันหลายคนต้องเดือดร้อนไปด้วย ไม่เว้นแม้กระทั่งแอเรียล คืนวันหนึ่งแอเรียลโดนจับตัวไปที่โกดังเก็บของ ฉันตามไปช่วย ฉันเองถูกรุมซ้อมจนสะบักสะบอม เนื้อตัวของฉันเต็มไปด้วยบาดแผล แต่เมื่อฉันไปถึงสถานที่ซึ่งนีลบอกกับฉันว่า       แอเรียลถูกมัดไว้ที่เสากลางโกดัง แต่ฉันกลับไม่พบเธอ หลังจากนั้นไม่นานก็มีข่าวว่าเธอลาออกไปแล้ว ฉันพยายามสืบหาเบาะแสเกี่ยวกับแอเรียล แต่ก็ไม่พบอะไรเลย จนกระทั่งฉันตัดสินใจที่จะเลิกตามหาเธอ แล้วฉันก็เปลี่ยนใจว่าจะกลับญี่ปุ่นหลังจากที่เรียนจบไฮสคูลที่ออสเตรเลีย”
                “แล้วพี่ชายเธอรู้เรื่องนี้แล้วหรือยัง” 
                “รู้หมดแล้วล่ะ แถมอีตาพี่บ้าของฉันโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเลยด้วย”
                “แน่ล่ะสิ น้องสาวตัวเองต้องผจญเรื่องอันตรายอยู่คนเดียว”
                “แล้วนี่เธอไม่ตกใจหรอที่รู้ว่าฉันเป็นยากุซ่า”
                “ไม่เลย เพราะว่าพ่อกับแม่ของฉันเคยเล่าเรื่องพ่อกับแม่ของเธอให้ฟังด้วย พวกเขาบอกฉันว่าพ่อกับแม่ของเธอเป็นสุดยอดของคู่รักยากุซ่าเลยล่ะ”
                “เอ๊ะ ! เดี๋ยวนะ ! แล้วทำไมพ่อกับแม่ของเธอถึงรู้ว่าพ่อกับแม่ของฉันเป็นยากุซ่าเก่าล่ะ”
                “เพราะฉันก็มีกำไลแบบที่เธอมีจ้ะ คานะ” วีย่าถกเสื้อเชิ้ตนักเรียนแขนขาวให้ฉันดู
                “เธอคือใคร? ฉันงงไปหมดแล้ววีย่า”
                “ฉันเป็นคู่หมั้นของพี่ชายเธอไงล่ะ คานะ”
                “คู่หมั้น? เธอหมายความว่าเธอเป็นคู่หมั้นของโทดะ เคียวจิ พี่ชายของฉันน่ะหรอ”
                “กำไลสีเงินของฉันเหมือนกับของพี่เธอใช่ไหมล่ะ เพราะว่ากำไลแต่ละอันต่างก็มีคู่ของมันอยู่ อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้เรื่องประวัติของกำไลที่เธอใส่อยู่”
                “ไม่รู้อะไรเลยต่างหาก แล้วไอ้กำไลที่ฉันใส่เนี่ยฉันได้มาตอนวันเกิดอายุ 15 ปี ฉันใส่มันนานานมากแต่ไม่ได้สนใจว่ามันจะมีประวัติยังไงหรอกนะวีย่า”
                “คนที่ให้เธอเป็นพี่ชายของเธอใช่ไหมล่ะ”
                “ใช่อิตาเคียวจิให้ฉันเอง แล้วเธอล่ะใครให้”
                “พี่ชายฉันนีโอ เป็นคนให้ฉัน แล้วพี่ฉันกับพี่เธอก็เป็นเพื่อนรักกันตั้งแต่สมัยเด็ก แล้วตระกูลฉันก็เป็นยากุซ่าเหมือนเธอไง”
                “หมายความว่าไง วีย่า นี่ฉันเริ่มสับสนแล้วนะ”
                “หมายความว่ากำไลสีเงินคือพี่ชายหรือพี่สาว แล้วสีทองคือน้องสาวกับน้องชาย กำไลสีเงินจะมีสองอัน สีทองก็มีสองอัน เมื่อพวกเราอายุครบ 15 ปี ผู้เป็นพี่จะมอบกำไลสีทองอันหนึ่งให้เรา แล้วอีกอันที่เป็นคู่ของกำไลของเรา พี่ของพวกเรามีสิทธิ์ที่จะมอบมันให้ใครก็ได้ที่จะมาเป็นคู่ครองของเราในอนาคต”
                “คู่ครอง หมายถึงถ้าพี่ฉันไปให้ไอ้กำไลสีทองของฉันกับใคร ฉันก็ต้องแต่งงานกับเขาคนนั้นงั้นหรอ ใครเป็นคนตั้งกฎบ้าๆ นี่ขึ้นมาล่ะเนี่ย”
                “กฎนี่มันมีมาตั้งแต่เอโดะ สมัยญี่ปุ่นโบราณแล้ว ตระกูลยากุซ่าของเราทั้งสองตระกูลเป็นคนตั้งกฎนี้ขึ้นมา เล้วก็ทำกันมาเป็นขนบธรรมเนียมแล้วล่ะ คานะ”
                “แล้วเธอเจอกับเคียวจิ พี่ฉันหรือยังวีย่า แล้วหมอนั่นได้กำไลสีทองแล้วอย่างนั้นหรอ”
                “พี่ฉันบอว่าเขาเอาไปให้เมื่อสองอาทิตย์ก่อน เพราะตอนนั้นฉันเพิ่งเรียบจบจากฝรั่งเศสพอดี ฉันเองก็ไม่รู้ว่าพี่เธอจะยอมใส่มันหรือเปล่า ถ้าเขาไม่ยอมใส่มันจนครบ 6 เดือน ก็หมายความพี่เธอปฏิเสธฉัน”
                “ไม่ได้ ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด ฉันจะทำให้พี่ฉันยอมรับเธอให้ได้ เธอเท่านั้นที่จะต้องมาเป็นพี่สะใภ้ของฉัน”
                “ว่าแต่ พี่เธอได้เอากำไลสีทองไปให้ใครแล้วหรือยัง คานะ”
                “นั่นสิ ถ้าเกิดพี่ฉันเอาไปให้ไอ้บ้า ปัญญาอ่อนที่ไหนก็ไม่รู้ ฉันก็แย่น่ะสิ”
                “คนที่พี่เธอจะมอบกำไลให้ได้ ต้องเป็นยากุซ่าเหมือนกันเท่านั้น เขาคงไม่ไปมอบให้คนอื่นที่เธอไม่รู้จักหรอก เชื่อฉันสิ”
                “ยังไงก็เถอะเรื่องความรัก คู่ครองเนี่ย คนที่มีสิทธิ์เลือกก็คือฉัน ไม่ใช่พี่ ว่าแต่..เธอล่ะวีย่าเธอชอบพี่ฉันหรือเปล่า”
                “คือ…คือ….ว่าฉันชอบคุณเคียวจิมาตั้งนานแล้ว”
                “ใครชอบฉันงั้นหรอ”
                “พี่เคียวจิ”  วีย่าอุทานเสียงเบา
                “เคียวจิพี่มาแอบฟังฉันกับวีย่า มันเสียมารยาทมากรู้ไหม”
                “ก็แกจะเม้าเสียงดังทำไมล่ะ น้องสาว”
                “เดี๋ยวนะ พี่เรียกฉันว่าน้องสาวงั้นหรอ อยากจะอ้วก แหวะ” ฉันทำหน้าพะอืดพะอมใส่พี่
                “หยุดทำหน้าแบบนั้นนะ ยัยคานะ”
                “ก็ได้ แต่ว่าเมื่อกี้พี่ได้ยินอะไรบ้างล่ะ”
                “ก็เรื่องของแก เรื่องกำไล แล้วก็เรื่อง….”
                “เฮ้ย เดี๋ยวนะ เคียวจิ” ฉันลุกจากเบาะแล้วเขย่งตัวดูใบหน้าพี่ชายตัวเองใกล้ๆ แล้วก็สังเกตเห็นว่าพี่ของฉันหน้าแดงเหมือนกับคนเป็นไข้
                “ทำไม คาลอส เคียว หน้าแดงฉ่ำขนาดนี้ล่ะ อย่าบอกนะว่าพี่เขินที่ได้ยินวีย่าบอกว่าชอบพี่อ่ะ”
                “ป่ะ ปล่าวโว้ย ไม่ใช่ซะหน่อย ฉันร้อนต่างหากเล่า”
                “ร้อนบ้าอะไรของพี่ หนาวติดลบจนจะแข็งขนาดนี้แล้วยังบอกว่าร้อน ถ้าร้อนนักก็แก้ผ้าเลยสิ”
                โป๊ก!!! โอ๊ย!!! “เข่กหัวฉันทำไมเล่า”
                “เงียบไปเลยแกน่ะ การบ้านไม่มีหรือไง ถึงได้มานั่งเม้าท์เรื่องไร้สาระกันอยู่”
                “มีค่ะ ถ้างั้นขอตัวกลับก่อนนะค่ะ ไปก่อนนะคานะ สวัสดีค่ะคุณเคียวจิ”
                “เดี๋ยวสิ วีย่า โอ๊ยๆ ปวดท้องจัง อย่าเพิ่งไปนะวีย่า เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อน” ฉันดึงวีย่าเข้ามาหาแล้วเหวี่ยงแขนเธอไปทางพี่ของฉันจนสุดแรงเกิด
                อ๊ะ!! “ระวังวีย่า” พลั่ก!! โป๊ก!!! โอ๊ย!! เคียวจิพลุ่งไปรับตัวของวีย่าเอาไว้ทัน แล้วหัวของทั้งคู่ก็เขกกันอย่างแรง ในขณะเดียวกันวีย่าก็นอบทาบทับอยู่บตัวของเคียวจิ ทั้งคู่สบตากันแล้วรีบผละออกจากกันทันที
                “เธอโอเคไหม วีย่า”
                “ค่ะ ฉันไม่เป็นอะไร”
                “แน่ใจนะ แต่ฉันว่าหน้าผากเธอมันเริ่มปูดเป็นลูกมะนาวแล้ว”
                “หรอค่ะ” วีย่ารีบจับหน้าผากของเธอ
                “อ๊ะ จริงด้วย แล้วคุณเคียวจิไม่เป็นอะไรนะค่ะ”
                “ฉันเป็นผู้ชายนะ แค่นี้สบาย ฉันน่ะตายยาก”
                “อย่าพูดเรื่องตายๆ สิค่ะ”
                “ถ้างั้นนั่งรออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวไปหยิบยามาทาให้”
                “ค่ะ คุณเคียวจิ”
                “ทำไมไม่เรียกพี่เคียวจิแล้วล่ะ ทีเมื่อก่อนตอนเด็กๆ เห็นเรียกประจำ”
                “ก็ตอนนี้ฉันโตแล้วนี่ค่ะ”
                “ก็ตามใจ เดี๋ยวพี่ไปหยิบยาก่อนล่ะกัน”