Yakuza War ลุ้นรักกองทัพยากุซ่า
เขียนโดย 
Glegendz
วันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 01.17 น.
แก้ไขเมื่อ 30 มีนาคม พ.ศ. 2558 23.03 น. โดย เจ้าของนิยาย
4) ตัวเลือกของฉัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ4
ตัวเลือกของฉัน
บ้านโทดะ
ฉันเดินลงมาจากรถติดฟิมล์สีดำคันหรูของลูเซียอย่างเร่งรีบเพราะว่ากลัวพี่ชายตัวดีจะมาเห็นเข้า แต่พอฉันชะเง้อเข้าไปในบ้านก็เห็นว่าในบ้านปิดไฟเงียบ สงสัยจะหลับกันหมดแล้ว ค่อยโล่งใจหน่อย
“ขอบคุณที่มาส่ง ฉันไปล่ะ”
“มันเป็นเรื่องจำเป็น ที่ฉันต้องมาส่งเธอ”
“นี่ ! นายเป็นพวกประเภทไร้หัวใจหรือไงหรือว่ากินน้ำแข็งเป็นอาหารประจำวัน เย็นชาชะมัด”
“แล้วไง มันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย ฉันจะเป็นยังไงมันก็เรื่องของฉัน”
“โอเค ถ้างั้นเราสองคนก็ควรจะทำตามที่ตกลงกันไว้ เก็บความลับของใครของมัน ต่างคนต่างอยู่ล่ะกัน”
“ได้ เธอก็อย่าหาเรื่องเดือดร้อนมาให้ฉันก็แล้วกัน”
“นายนั่นแหละ ที่ต้องบอกตัวเองว่าอย่าหาเรื่องเดือดร้อนให้ตัวเอง นิสัยกับพฤติกรรมของนายเนี่ย มันชวนให้โดนตึ้บซะจริง ถึงว่าทำไมไอ้พวกนั้นถึงได้อัดนายซะเละแบบนั้น”
“มันเรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับเธอ รีบเข้าบ้านเธอไปซะทีดิ เดี๋ยวพี่เธอมาเห็นแล้วฉันจะซวย”
“อืม ไงก็ขับรถกลับดีๆ ล่ะกันนะ” ในขณะที่ฉันเตรียมลงจากรถจากัวร์สีน้ำเงินสดของเขา
“ขอบคุณนะ ที่ช่วยฉันไว้”
“ว่าไงนะ ! นี่ฉันหูฟาดหรือเปล่า นายบอกว่าขอบคุณงั้นหรอ”
“เปล่า ฉันบอกว่าให้เธอไสหัวไปได้แล้ว อืดอาดยืดยาดอยู่ได้ ยัยถึก !”
“นายนี่มันพูดดีๆ กับผู้หญิงไม่เป็นหรือไงฮะ”
“ฉันเกลียดผู้หญิงทุกคน โดยเฉพาะผู้หญิงแรงช้างอย่างเธอ ไม่มีวันที่ฉันจะชายตามองหรอก”
“ทาคาฮาชิ ลูเซีย คนเย็นชา นายต่างหากที่ฉันจะไม่มีวันชายตามอง”
ฉันกระแทกส้นเท้าลงจากรถแล้วผลักประตูรถใส่หน้าของเขาอย่างแรงด้วยความโมโหกับคำพูดดูถูกเสียดสีของ
เขา แล้วรีบจ้ำอ้าวเข้าบ้านด้วยความรำคาญอย่างที่สุด
“นายมันบ้า ลูฟบ้า ลูเซียคนบ้าๆ”
“แกต่างห่างที่บ้ายัยคานะ” ฉันค่อยๆ หันไปด้านข้างที่ปกคลุมด้วยความมืดมิดยามวิกาล พลันสายตาของฉันก็ไปสะดุดเข้ากับเงาดำสูงโปร่ง ที่กำลังมุ่งตรงมาหาฉันหมายจะเอาชีวิต
“เคียวจิ พี่ยืนอยู่นานแล้วหรอ”
“ก็ตั้งแต่เห็นแกลงมาจากรถจากัวร์คันนั้นแล้วล่ะ”
“อ้องั้นหรอ” ฉันพูดจบก็เตรียมสปีดฝีเท้ากลับเข้าไปในบ้าน แต่ก็โดนพี่ชายบ้าพลัง ดึงคอเสื้อเอาไว้ซะก่อน ฉันจึงต้องใช้วิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ฉันยื่นฝ่าเท้าออกไปเพื่อที่จะกระทืบลงที่ฝ่าเท้าของพี่ตัวเองให้แรงที่สุด แต่ผลปรากฏว่า เคียวจิยกตัวฉันขึ้นแล้วพาดไว้กับบ่า ทำให้ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากทุบตีหัวไหล่พี่ชายตัวเอง
“ปล่อยฉันนะ เคียวจิ”
“ฉันจะปล่อยแกลงก็ต่อเมื่อแกยอมเล่าว่าแกไปทำอะไรกับไอ้ทาคาฮาชิมา ยัยน้องตัวแสบ”
“ก็หมอนั่นรู้แล้วว่าฉันเป็นน้องสาวพี่ แล้วก็รู้เรื่องตระกูลของเราแล้วด้วย อีกอย่างหมอนั่นก็เป็นยากุซ่าลูกชายของ ทาคาฮาชิ ลูกะ”
“รู้แล้วสินะ”
พลั่ก ! ตัวของฉันโดนทิ้งลงบนพื้นไม้กระดานบนทางเดินอย่างแรง
“เคียวจิ พี่บ้า จะปล่อยลงทำไมไม่บอกกันก่อนห๊ะ แล้วทิ้งตัวฉันลงมาแบบนี้ มันเจ็บนะโว้ย !”
“ฮ่าๆ ลูเซีย สมควรแล้วที่นายเป็นตัวเลือกของฉัน”
“ตัวเลือกอะไรของพี่กัน แล้วนี่พี่รู้เรื่องนายลูฟนั่นอยู่แล้วงั้นหรอ”
“ใช่ แต่ที่พี่ตกใจ เพราะหมอนั่นดันรู้แล้วว่าแกเป็นน้องสาวของฉัน ต่อไปแกก็จะโดนหมอนั่นเล่นงาน เผอิญฉันดันไปมีเรื่องกับมันเอาไว้”
“เรื่องอะไรของพี่ เล่ามาสิ”
“เรื่องผู้หญิงน่ะ พอดีฉันไปแย่งแฟนมันมา แล้วโชคดีที่ว่า แฟนมันเองก็ดันเลือกฉัน”
“ร้ายกาจมากพี่ฉัน แล้วพี่ไม่มีปัญญาหาผู้หญิงคนอื่นมาทำแฟนแล้วหรือไง ถึงได้ไปลักขโมยแฟนไอ้คนเย็นชาพรรค์นั้นมาอ่ะ”
“จะไปรู้หรอ ก็ฉันชอบผู้หญิงคนนั้นจริงๆ นี่”
“แล้วตอนนี้เธอคนนั้นอยู่ไหนล่ะ”
“เราเลิกกันแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเลวร้ายเกินกว่าที่พี่จะยอมรับได้”
ฉันฟังพี่เล่าจบก็ตกใจที่รู้ว่าพี่ฉันกับลูฟเคยรักผู้หญิงคนเดียวกัน แล้วทั้งสองคนต่างก็เกลียดผู้หญิงคนนั้น แต่ฉันก็ไม่ได้คิดมากอะไร ในเมื่อพี่เองก็ไม่ได้ดูเกลียดลูฟ แถมดูเหมือนจะยกย่องสรรเสริญซะอีก และอีกอย่างที่ฉันสงสัยเพราะพี่พูดว่า ลูฟเป็นตัวเลือกของเขา มันหมายความว่าอะไรกันแน่นะ อยากรู้จริงๆ คอยดูนะฉันจะต้องแหกปากให้พี่พูดให้ได้ บางทีอาจจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับการรวมแก๊งของทั้งสองตระกูลก็เป็นได้ เพราะพี่ฉันกำลังมองหาแก๊งที่แข็งแกร่งเหมือนแก๊งของตระกูลทาคาฮาชิอยู่
อาทิตย์ที่สามแล้วของการมาเรียนที่ญี่ปุ่น หลังจากที่สามปีที่ผ่านมาฉันไปใช้ชีวิตอยู่ที่ออสเตรเลียกับพ่อแม่ เพราะพี่ชายตัวดีของฉันดันบอกกับพ่อแม่ว่าถ้าฉันอยู่ญี่ปุ่นจะไม่ปลอดภัย แล้วไอ้การที่ฉันไปอยู่ออสเตรเลียเนี่ยมันจะทำให้ฉันปลอดดภัยหรือไง ในขณะที่นั่งเรียนฉันก็ได้แต่นึกย้อนคิดไปในตอนที่เกิดเหตุการณ์บางอย่างที่ฉันเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด
“คุณโทดะ ! โทดะซัง ! โทดะ !”
“คานะจัง คานะ !” วีย่าสะกิดแขนเพื่อเรียกสติฉัน
“ห๊า ! เอ่อ ขอโทษค่ะ อาจารย์”
“เหม่อลอยอะไรของเธออยู่ เปิดหนังสือไปหน้า 152 ด้วยคุณโทดะ”
“ค่ะ ขอโทษค่ะ อาจารย์”
“คานะเป็นอะไรหรือเปล่า มีอะไรไม่สบายใจ ก็ระบายให้ฉันฟังได้นะ” วีย่าส่งกระดาษมาให้ฉันอ่าน ทำให้ฉันรีบเขียนตอบเธอกลับไปทันที
“ถ้างั้นช่วยฟังเรื่องของฉันทีสิ วีย่า “
“จ้ะ” วีย่าพูดเบาๆ และขยิบตาให้ข้างหนึ่ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
