คนลึกไขปริศนาลับ กับ คดีฆาตกรรมปริศนา

"คุณหนูขอรับ กลับคฤหาสน์กันเถอะขอรับ" เซบาสเตียนพูดพร้อมจูงมือฉันไปที่รถม้า และตลอดทางกลับคฤหาสน์ ฉันก็เงียบมากตลอดทาง
"คุณหนูขอรับ ไม่เป็นไรใช่ไหมขอรับ" เซบาสเตียนถามฉัน
"ไม่ เป็นไร" ฉันตอบเซบาสเตียนอย่างเบาๆ เเละเราก็มาถึงคฤหาสน์ และก็เิดินมานั่งที่ห้องทำงานเพื่อมาดูจดหมายที่ส่งมาในระหว่างที่ฉันไม่ อยู่คฤหาสน์
"เซบาสเตียน ฉันอยากได้น้ำโกโก้ ไปทำมาให้หน่อย" ฉันบอกเซบาสเตียน
"ขอรับ" เซบาสเตียนพูดพร้อมเิดินออกจาห้องไป เพื่อไปทำน้ำโกโก้พอเซบาสเตียนเดินออกไป
"ทำไม ทำไม ฮึก...ฮือออออออ " ในระหว่างทีี่ฉันพูดนั้นน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด ก็เพราะฉัีนกั้นน้ำตามาตลอด เกิดเรื่องจนมาอยู่คนเดียว
"ทำไมต้องมาทำคนในครอบครัวเพียงคนเดียวของฉันด้วย ท่านลุงอลัน"ฉันน้ำตาไหล
"คุณหนูโกโก้ได้แล้วขอรับ" เซบาสเตียนพูดระหว่างกำลังจะเปิดประตูเข้ามาในห้อง แต้ว่าฉันรีบวิ่งไปพิงประตูไว้เพื่อที่เซบาสเตียนได้เข้ามาไม่ได้ ตึง!! เสียงประตูปิด
"คุณหนูเป็นอะไีรขอรับ!!!" เซบาสเตียนพยายาบจะเข้ามาแต่่ว่าฉันพิงประตูไว้แล้วสั่งเซบาสเตียนว่า
"เซบาสเตียน!นายห้ามเข้ามานะ" ฉันพูดเหมือนจะไล่เขา
" YER MY LORD " เซบาสเตียนพูดพร้อมเงียบไป ทำไมฉันรู้สึกว่าคนที่ฉันไม่อยากให้เห็นน้ำตามากที่สุดก็คือ เซบาสเตียน เพราะว่า เซบาสเตียนจะต้องว่าฉันเป็นคนอ่อนเเอเเน่ๆเลย น้ำตาของฉันยังไหลอยู่เเล้วฉันก็เผลอหลับไป.....