คนลึกไขปริศนาลับ กับ คดีฆาตกรรมปริศนา

ปัง!! เสียงปืนนั่นยังดังอยู่ในหูของฉันอยู่ และภาพตอนนั้นก็ยังติดตา ภาพของท่างลุงที่นอนจอมกองเลือด "ท่านลุงอลันนน!!!" ฉันพูดเสียงดังพร้อมสะดุ้งตื่นจากฝันเมื้อกี้

"คุณหนูไม่เป็นไรใช่มั้ย" เซบาสเตียนพูด ด้วยความเป็นห่วง อยู่ข้างเตียง

"ม..ไม่เป็นไร" ฉันลุกขึ้นจากเตียงและอยู่ๆขามันก็อ่อนจนทำให้จะล้มแต่ว่าเซบาสเตียนก็มาช่วยฉันทัน

"คุณหนูไม่เป็นไรเเน่หรือขอรับ" เซบาสเตียนพูด

"ไม่เป็นไร" ขาฉันก็เดินได้เหมือนเดิมเเล้วก็ไปเปลี่ยนชุดเเล้วฉันก็เดินไปที่ห้องอาหาร และก็เห็นจดหมายฉบับนึงเป็นซองสีดำ มีตราประทับของราชินี ฉันจึงเเกะซองจดหมาย เเละให้เซบาสเตียนอ่าน

" ในลอนดอนตอนนี้มีแต่ความโศกเศร้า เพราะว่าคนในครอบครัวเสียชีวิตเเละส่วนใหญ่จะเป็นของตะกลูชั้นสูงด้วย เเละฉันก็เป็นห่วงราษฎร ทุกคนด้วยฉันไม่อยากความโศกเศร้า แล้วก็ขอรบกวนหน่อยช่วยสืบหน่อยนี้ก็เป็นคดีเเรกของเธอด้วยเเละก็ขอเเสดงความเสียใจกับคุณอลัน แผนธ่อมไฮฟ์ด้วยนะ

                                                                                      วิตอเรีย"

"เราต้องทำตามที่ท่านสั่งเพราะว่าเราเป็นสุนัขรับใช้ของราชินี" ฉันว่าฉันมัวแต่เศร้าเรื่องของท่านลุงไม่ได้

"เซบาสเตียน เตรียมรถม้าเดี๋ยวพวกเราจะไปบ้านนายตำรวจอเบอร์ลีนกัน" ฉันพูดด้วยความมั่นใจ

"ขอรับ" เซบาสเตียนพูดเสร็จก็ออกไปเตรียมรถม้า

"เชิญ ขอรับคุณหนู"เซบาสเตียนเปิดประตูรถม้ารอฉัน และเราก็มุ่งหน้าสู่บ้านของนายตำรวจอเบอร์ลีน

ณ บ้านของนายตำรวจ อเบอร์ลีน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เซบาสเตียนเคะประตูบ้่านของอเบอร์ลีน

"ครับ" อเบอร์ลีนเดินมาเปิดประตู

"อ้าว คุณหนูมีอะไรเหรอครับถึงมาที่บ้านผม" อเบอร์ลีนถามด้วยความสงสัย

"ก็ว่าจะมาขอดูข้อมูลที่เกี่ยวกับคดีหน่อย" ฉันพูดด้วยเสียงที่เรียบ

"เชิญด้านในก็ครับ" อเบอร์ลีนพูด พร้อมจะไปเาน้ำชา

"คุณอเบอร์ลีนไม่ต้องลำบากหรอก" ฉันพูด

"ขอดูข้อมูลที่เกี่ยวกับคดีที่ดังอยู่ในตอนนี้ได้ไหม ที่ว่า  เหยื่อทุกคนเป็นตะกลูชั้นสูง" ฉันเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจัง

"ได้รอแปปนึงนะครับ" อเบอร์ลีนไปหยิบแฟ้มคดีมา  ฉันก็อ่านข้อมูลและรู้สึกว่า ทุกรายจะถูกฆ่าในลักษณะเดียวกันก็คือโดนลูกกระสุนยิงกลางทะลุหัว

"เซบาสเตียนนายว่าเป็นไปได้ไหมว่าจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่ทำท่านลุงของฉัน" ฉันถาม

"กระผมว่าใช่นะขอรับ"

"และอเบอร์ลีนเเหละ" ฉันไปถามอเบอร์ลีน

"ผมว่าช่วยนะครับ" ฉันคิดว่าเป็นไปได้เพราะทุกรายจะโดนยิงที่กลางหัวพอดี

"แปลว่าคนที่ยิงจะต้องเป็นคนที่เเม่นปืนเเน่ๆเลย ขอรับ" เซบาสเตียนพูด

"ว่าแต่ คดีนี้เริ่มมาตั้งแต่ตอนไหนหรอ อเบอร์ลีน" ฉันถามอเอบร์ลีน

"ก็ วันที่ 12 มกราคม ค.ศ. 1885 นะครับ เเละก็ปัจจุบัน ถ้านับศพของคุณอลันไปด้วยก็เป็นสิบศพพบดีครับ" อเบอร์ลีนพูด

"เซบาสเตียนจดเนื้อความของคดีนี้ รวมถึงชื่อของคนที่เป็นเหยื่อด้วยนะ จดให้ละเอียดแล้วเราจะสืบกันต่อ ขอบคุณมากสำหรับข้อมูล" ฉันพูดพร้อม ให้เงินกับอเบอร์ลีน

"ไม่เป็นไรครับ" อเบอร์ลีนรับเงินไป

"กระผมจดเสร็จเเล้วขอรับ" เซบาสเตียนพูดเสร็จเเลวก็เก็บสมุดที่จดบันทึกเนื้อความทั้งหมดไว้ที่กระเป๋าเสื้อ

"ไปก่อนนะอเบอร์ลีน" ฉันพูดพร้อมเดินออกจากบ้าน แล้วก็ขึ้นรถม้า

"เซบาสเตียนพูดรายละเอียดของคดีนี้มาสิ" ฉันพูด และเห็นเซบาสเตียนยิ้ม

"นายยิ้มทำไม"

"ก็ผมพึ่งเห็นคุณหนูเป้ฯอย่างนี้เป็นครั้งแรก และคุณหนูก็เหมือนจะไม่เศร้าเรื่องท่านลุงแล้วด้วยน่ะ ขอรับ" เซบาสเตียนพูด

"ก็ตอนนี้เราจะสืบหาว่าฆาตกรเป็นใคร และใครเป็ีนคนฆ่าท่านลุง" ฉันพูดกับเซบาสเตียน

"รายละเอียดก็คือ สภาพของศพก็คือ โดนกระสุนปืนเมาเซอร์(เป็นปืนของสมัยนั้น) และโดนยิงกลางหัว ทุกรายแปลว่าคนร้ายก็คือคนที่แม่นเรื่องปืนนั่นเองขอรับ แล้วทุกรายจะตายอยู่ในสถานที่สางสรรค์ ทุกรายมาจากตะกูลชั้นสูง นี้ก็คือเนื้อความทั้งหมดที่อยู่ในแฟ้มน่ะขอรับ" เซบาสเตียนพูด

"เดี๋ยวนะ ถ้าใช่ปืนเมาเซอร์ ก็แปลว่าจะต้องเป็นที่มีตะกูล พอสมควรและต้องเป็นคนที่แม่นปืนมาก"ฉันพูดต่อว่า"เซบาสเตียนหารายชื่อของผู้ต้องสงสัย อย่างฉันว่ามาเมื้อกี้"

"พยานที่อยู่ด้วยนะขอรับ คนที่ไม่มีพยานที่อยู่ในตอนเกิดเหตุ" เซบาสเตียนพูด

"ออ ใช่ฝากด้วยนะ" ฉันพูดเสร็จ

"ขอรับ" พอเซบาสเตียนพูดเสร็จก็เปิดประตูรถม้าแล้วก็กระโดดไปหาผู็ต้องสงสัยเลย

ช่วยคอมเมนต์หน่อยนะคะว่าดีหรือเปล่าจะได้ปรับปรุงคะ ขอบคุณคะ